Wat is het toch moeilijk om het makkelijk te houden?!?

[flyweight]

tuurlijk iedereen is zijn eigen meester. vandaar dat ik ook zei dat dat maar mijn insteek is.
maar we komen hier toch omdat het leuk is hierover te praten?

 

[just a dude]

Misschien geen antwoord op de topic vraag maar inspiratie hebben is 1 van de belangrijkste dingen in mijn opinie ,zeker in muziek compositie waardoor alles wat eerst moeilijk lijkt makkelijk wordt.
Ik weet inmiddels wanneer ik iets forceer en wanneer de inspiratie er is en alles gaat opeens vanzelf .Die momenten zijn zeldzaam en die pak je dan om de basis van je nummer neer tezetten.
INspiratie is er zoals we allen zelf hebben ervaren niet altijd ....laat het dan even voor wat het is .
begrijp met niet verkeerd een track geheel tot eind afmaken kun je niet doen op inspiratie alleen daar is discipline en ervaring voor nodig.
Maar de basis leggen door inspiratie is het beste wat je ooit gaat maken.
Of je daar nou 100 samples of 3 instrumenten voor gebruikt boeit niet.

 

[krautrock1958]

Ah, ik ben dus niet de enige die hier last van heeft. Ondanks dat ik van erg minimale muziek hou, heb ik ook sterk de neiging om eindeloos lijnen over elkaar heen te leggen, waardoor het eindresultaat vaak overvol zit.

Wat mij hierbij helpt, in Ableton Live, is proberen om eerder van Session View over te schakelen naar Arrangement View - dus van verticaal naar horizontaal. Ik begin met wat ideeën - in meerdere versies - in Session View. Maar in plaats van steeds nieuwe lagen of Clips (verticaal) over elkaar heen te leggen, ga ik nu eerder aan de slag met het arrangement - dan hoor je beter wat er echt nodig is en krijg je meteen meer ruimte in je track. Vaak ontdek je dan dat je met een paar elementen al een heel eind komt - en de rest is aan-/invullen. Misschien heeft iemand er iets aan...

Een goed idee en een goed arrangement er omheen daar begint het mee, dat is de basis van een goede track, niets meer en niets minder.
Van alles volstoppen en overal compressie op zorgt voor luistermoeheid vind ik.
Als ik kijk naar bands die goed waren met sterke nummers en goede arrangementen dan zijn die nooit te vol, ook bijv een band als Steely Dan die zoveel partijen in hun nummers stopten lieten het altijd open genoeg waardoor je lekker blijft luisteren, ik noem hun nu even maar er zijn zat voorbeelden natuurlijk.
Het gaat er niet om dat je veel vertelt maar wat je verteld, dat is het belangrijkst.
En natuurlijk is het in een daw tegenwoordig zo makkelijk om nog even een lijntje er tussen te proppen maar daar gaat het helemaal niet om.
Grote talenten hebben niet veel nodig; al hebben ze alleen een tapedeck en een microfoon dan nog weten ze met de potten, pannen en allerhande zaken die gewoon in de huisraad staan nog steeds een goede track te maken omdat die persoon muzikaal is en daar begint het mee.
Ooit begon het simpel met mono en daarna kregen we het multitracken en nu tot bijna oneindig toe en wordt het zoveel beter?
ik denk van niet ook al maakt de techniek allerlei zaken makkelijker maar als je naar de grote namen in de muziek luistert dan hadden die aan een paar sporen en wat bouncen meer dan genoeg om nummers te maken waar velen nog steeds van genieten.
Het gaat om de creativiteit en daarnaast is het handig als je wat techniek beheerst en dat is alles wat nodig is.

 

[bombario]

INspiratie is er zoals we allen zelf hebben ervaren niet altijd ....laat het dan even voor wat het is .

Bij mij heeft het vooral te maken met zin in musiceren. Na een dag hard werken is die er 's avonds zelden. Dat weet ik inmiddels.

Ik heb inmiddels wel verschillende trucjes om de inspiratie op te wekken. Zo denk ik vaak vanuit akkoorden, maar gisteren begon ik met een cello-VST ipv een piano. Ik speelde steeds 2 noten en toen ik achteraf de akkoorden erbij zocht, bleken die verrassend te zijn. Die had ik spontaan op de piano nooit gepakt.

Afmaken kost idd discipline. Ik heb nu 8 nummers liggen die ik echt wil afmaken. Dat lukt me ook zeker en dat doe ik dan vaak 's avonds, op mijn gemak.

Af en toe achter de DAW weg helpt ook. Er staat een piano in de huiskamer en er ligt een memo-recorder naast. Dat werkt vaak ook.

 

[Stephen]

tja, ik moet de technische fouten er altijd uithalen, en da's zoeken, en een tijd over laten gaan,,, veel prusten, soms heel ingewikkeld

Met de atari zat je ineens goed in de 90's, maar daar moest een ganse mengtafel synth sampler setup bij, heel duur,

En eens het technisch op punt staat, dan moet je de performance nog geven, en na enkele tracks begin ik mijzelf weer teveel te herhalen,

En ja, ik tune m'n pads,, da's nooit 440Hz,
Maar tja, op den duur moet ik echt effe een pauze inlassen,, om met een nieuw power-idee te komen, en dan moet technisch alles werken, en speel ik mss weer alles kapot

De meeste maken maar enkele jaren muziek, als ik dat zo zie op discogs van Jaren '90 producers

 

[demian]

op netflix is een docu over Quincy Jones, een geweldige producer, muziekant en arranger.
zit vol wijsheid over creeeren, muziek en het leven. zeker een aanrader.





Ja maar dan blok je juist jezelf.
"practice what you don't know"
Juist dingen doen die boven je niveau liggen maken dat je groeit.
Dus ik zou denken wel de lat hoog leggen. Niet te hoog maar wel hoog in een on-comfortabel gebied.
Juist daar steek je veel van op. Das iig mijn insteek.

ik bedoelde het meer in de lijn met het topic, wat je kan doen om dingen makkelijk te houden.

Ik ga bijvoorbeeld niet proberen om ingewikkelde jazz improvisaties te bedenken, ook al zou ik dat best willen kunnen, ook mix-technisch gezien ga ik geen wilde kunst grepen uitvoeren met routings van kanalen via groupen en bussen en perfect ingestelde compressors en equalizers. Het is me te veel gedoe en ik verlies te makkelijk de controle erdoor. Ik gebruik het wel, maar met mate.

Maar goed, kan best zijn dat ik me er te makkelijk vanaf maak, maar hoe meer ingredienten je toevoegt aan iets hoe moeilijker het is om daar een goede balans in te vinden. Een 'born natural' zal daar geen enkel probleem mee hebben, maar voor de rest blijft het aankloten.

als je dan toch zo ambitieus bent en enigszins goed genoeg is het misschien interessant om aan een samenwerking te denken met iemand die de kneepjes wel beheerst die voor de ander te lastig zijn.

Ik geloof meer in goed zijn door talent dan door keihard werken. je kan het, of je kan het niet, met hard werken kom je een eind, maar niet alleen.

 

[MacGyverGear]

Ja man.
Soms word je er gek van.

Meer mogelijkheden lijkt leuk, maar kan ook heel beklemmend werken.
Een frisse wind (nieuwe gear / software) is inspirerend, maar tevens intimiderend en soms zelfs beperkend.
Net als het kijken naar andere creatieve geesten.
Heel gaaf, inspirerend, maar ook intimiderend en blokkerend. (en het kost bakken met tijd)

Ik kan me helemaal verdrinken in een mogelijke nieuwe aankoop. Alles bekijken en opzuigen wat er over te vinden is, maar aan het eind van de rit is het de persoon die de muziek maakt.
Niet die vette preset of extra optie.
Eigenlijk net als bij fotografie.
De meest inspirerende (voor mij) fotografen werken gewoon met een telefoon en niet met een dikke spiegelreflex met mega lenzen verzameling.

We willen graag geloven dat wij ook zo iets moois kunnen maken als we dat apparaat of die software hebben.
Maar je krijgt (gelukkig) het talent of de ervaring die je nodig hebt er niet bij geleverd.

Omdat het voor mij hobby is, kan ik de muziek laten liggen als er even geen inspiratie is.
En dat is één van de redenen dat ik er niet verder mee ben gegaan toen ik 16 was oid.
Ik ontdekte dat creatieve dingen zich (bij mij) niet laten sturen.
En zag om mij heen muzikanten die helemaal gingen voor de muziek, maar daardoor keuzes moesten maken waar ik niet achter zou kunnen staan.

herken ik wel ja..

Ik ben ook niet echt meer bezig met tracks afronden maar heb wel last van ehm.. GAS. Die keuzestress, zoveel dingen die ik zou willen proberen nog.. en dan is er een verschijnsel op de tweedehandsmarkt waardoor sommige gear die je interessant vindt per jaar lijkt te verdubbelen in prijs. Dan praat je een aankoop voor jezelf maar weer goed.. dat je er iig geen verlies op maakt als je er klaar mee bent.
Elk apparaat(je) wat ik ooit heb aangeschaft is verder wel een leuke ervaring geweest. Geen spijt maar ik kom er eigenlijk toch ook iedere keer ook weer een beetje achter dat niets is wat het lijkt, totdat je het in je bezit hebt. Dan is de shine van het onbekende is er ineens vanaf ofzo..
Het worden ooit (voor zover ik het niet gebruik) wel puzzelstukjes voor een future setup denk ik maar. Al meerdere keren iets teruggekocht ook omdat ik het wegdeed.. Maar niets wat ik echt nodig zou hebben om een track te maken of een compositie uit te werken als ik dat van mezelf zou moeten.

Ik heb wel veel met de computer geproduceerd maar ik vind hardware ontdekken gewoon leuker. Die eeuwige zoektocht naar gear lijkt wel wat op dat van de VST's aanschaffen/downloaden volgens mij.. of apps voor je iPad.. je raakt het overzicht van wat je hebt daarvan ook een beetje kwijt als je teveel opzoek gaat naar wat er nog meer is.

 

[bombario]

Elke keer maar wat toevoegen tot het (over)vol zit.

Dat merk ik trouwens ook bij het arrangeren. Ik geef snel teveel weg. Als je naar uitgebrachte tracks luistert - in welke genre ook - is het vaak subtieler. Eenvoudig beginnen en steeds een laagje erbij. Dan blijft het spannender voor de luisteraar.

@MacGyverGear Nieuwe apparatuur kan ook inspirerend werken. Ik heb van het weekend wat nieuwe gratis effect plug-ins geïnstalleerd. Ik bleef hangen bij de eerste en had in 2 dagen een track af. Dat heb ik ook vaak bij synths. Nieuwe geluiden en mogelijkheden brengen me op nieuwe ideeën. Maar het slokt vaak ook veel tijd op. Nou ja, elk nadeel...

 

[krautrock1958]

als je dan toch zo ambitieus bent en enigszins goed genoeg is het misschien interessant om aan een samenwerking te denken met iemand die de kneepjes wel beheerst die voor de ander te lastig zijn.

Da's ook wel een goeie.
Tegenwoordig doordat techniek goedkoop is kan iedereen op z'n zolderkamer van alles in elkaar lopen pielen.
Vroeger was dat anders en op zich vind ik het nog steeds een goed idee dat als je goed bent in het ene dat het dan niet wil zeggen dat je alles maar zelf moet doen, in ieder geval niet als je professioneel je muziek wil uitbrengen.
Als je gewoon voor de lol met je hobby bezig bent zoals ik zelf dan is dat anders natuurlijk.
Muzikant en technicus zijn twee verschillende dingen, een bouwvakker houdt zich ook niet bezig met het ontwerp en de constructieberekeningen van een gebouw, daar heb je architekten en bouwkundigen voor.

 

[krautrock1958]

Als je naar uitgebrachte tracks luistert - in welke genre ook - is het vaak subtieler. Eenvoudig beginnen en steeds een laagje erbij. Dan blijft het spannender voor de luisteraar.

Ja precies, da's één van de basis beginselen van een goed arrangement, je begint karig en naarmate de track vordert komt er meer bij.
Als je vol begint dan kan je niets meer opbouwen.
En dan kan gewoon een enkel akkoord/rifje of een simpele blazerspartij net weer een extra dimensie toevoegen of een backing vocal/harmony partijtje van een paar woorden die je er lekker in mixt.

Luister voor de grap 'ns naar dit nummer en hoor hoe hij de backgound vocals voor in plaats van na de vocal melodie erin mixt, echt heel goed gevonden vind ik.
Deze jongen mixte en speelde wel alles zelf in op z'n eerste album, da's echt een uitzonderlijk talent.

 

[Montfrooij]

ik bedoelde het meer in de lijn met het topic, wat je kan doen om dingen makkelijk te houden.

Ik ga bijvoorbeeld niet proberen om ingewikkelde jazz improvisaties te bedenken, ook al zou ik dat best willen kunnen, ook mix-technisch gezien ga ik geen wilde kunst grepen uitvoeren met routings van kanalen via groupen en bussen en perfect ingestelde compressors en equalizers. Het is me te veel gedoe en ik verlies te makkelijk de controle erdoor. Ik gebruik het wel, maar met mate.

Maar goed, kan best zijn dat ik me er te makkelijk vanaf maak, maar hoe meer ingredienten je toevoegt aan iets hoe moeilijker het is om daar een goede balans in te vinden. Een 'born natural' zal daar geen enkel probleem mee hebben, maar voor de rest blijft het aankloten.

als je dan toch zo ambitieus bent en enigszins goed genoeg is het misschien interessant om aan een samenwerking te denken met iemand die de kneepjes wel beheerst die voor de ander te lastig zijn.

Ik geloof meer in goed zijn door talent dan door keihard werken. je kan het, of je kan het niet, met hard werken kom je een eind, maar niet alleen.

Het is de vraag wat je bedoelt met 'kom je een heel eind'. Hoe hoog leg je die lat?
Ik ben mij de laatste jaren vooral gaan meten aan het plezier wat ik heb tijdens het maken van muziek en heb een aantal mensen om mij heen die ik om opbouwende kritiek vraag en die ik er in vertrouw dat ze eerlijk zijn.
Ik merk dat mijn plezier groeit naar mate ik er meer tijd in kan steken.
Alles gaat makkelijker, er is minder frustratie en er komt veel meer uit mijn vingers en ik krijg ander commentaar terug dan voorheen.
Meer in de trant van : 'lekker gespeeld man, daar en daar mag je nog wel meer of minder dit of dat'.
En niet : 'ja, dat moeten we nog even goed uitzoeken, want het klonk nog niet zoals ik had bedacht.' (AKA, het was niet echt wat ;P )

Ik denk inderdaad dat je sowieso enige aanleg moet hebben. Gevoel voor ritme en muzikaliteit in z'n algemeenheid is wel lastig aan te leren.
Maar ik heb met aardig wat pros gewerkt in m'n hobbymatige carrière die een mooie boterham verdienden met hun muziek, waarbij ik niet dacht : dat lukt mij nooit.
Ik zag dan vooral dat ze 100% van hun (werk) tijd in de muziek konden steken, waardoor ze verder kwamen dan ik als hobby man.
En dan heb ik het niet over de top van de top, maar gewoon over muzikanten die hun brood verdienen met de muziek.

Dat merk ik trouwens ook bij het arrangeren. Ik geef snel teveel weg. Als je naar uitgebrachte tracks luistert - in welke genre ook - is het vaak subtieler. Eenvoudig beginnen en steeds een laagje erbij. Dan blijft het spannender voor de luisteraar.

@MacGyverGear Nieuwe apparatuur kan ook inspirerend werken. Ik heb van het weekend wat nieuwe gratis effect plug-ins geïnstalleerd. Ik bleef hangen bij de eerste en had in 2 dagen een track af. Dat heb ik ook vaak bij synths. Nieuwe geluiden en mogelijkheden brengen me op nieuwe ideeën. Maar het slokt vaak ook veel tijd op. Nou ja, elk nadeel...

Nrs opbouwen (ook wel dynamiek) is niet voor niets een apart vak bij veel muzikale opleidingen.

Ja inderdaad. Nieuwe mogelijkheden zijn een bron van inspiratie. Maar het gevaar is dan wel dat je niet verder dan de oppervlakte komt en op zoek gaat naar een nieuwe 'GAS rush'. Maar wat voor mij goed werkt is de afwisseling. Soms lekker in de DAW werken. Soms alleen met hardware synth X, soms met een combinatie.
Maar ik probeer wel echt steeds dieper in de verschillende (virtuele) apparaten te duiken zodat het niet alleen die paar vette presets zijn, maar dat ik beter begrijp waarom iets inspirerend klinkt en hoe ik dat zelf ook kan maken en gebruiken.
Soms echt met een zelf opgelegde beperking (de afgelopen 2 tracks waren alleen MC-707), maar ook wel door af en toe een verdieping op te zoeken via Youtube voor een (virtueel) apparaat waar iemand helemaal los mee gaat (met uitleg hoe en wat)

 

[flyweight]

Dit is mijn mening, filosofie en insteek en ik begrijp goed dat we allemaal anders in elkaar zitten.

Maar voor mij werkt het igg de lat altijd hoger leggen dan mijn huidige niveau.
Samen werken en spelen met mensen die beter dan mij zijn.
En muziek altijd nederig benaderen. "this music is so much bigger then me"
Denk je dat je goed bent dan sta je direct stil.
Respecteer de meesters, durf te proberen en leer om objectief te luisteren naar je eigen muziek.
Wat is er goed aan?, wat mist er juist? hoe voelt dit? welke patronen val ik steeds in? wat kan ik doen om een nieuw pad in te slaan? wat zijn mijn persoonlijke problemen?

Een parallel is hardlopen. Wil je echt hard lopen moet je werken.
Talent is leuk maar heb je weinig aan zonder werk.
Talents is niets minder dan hoe snel je het oppikt. Maar ja wat heb je eraan als je geen doorzettings vermogen heb.
Training is je lichaam net meer laten doen dat het kan en dan zal er in verloop van tijd een aanpassing plaatsvinden en zal de grens van vermogen verplaatst/verhoogt worden.
Recreatieve joggers blijven in hun comfort zone wat ook betekent dat ze op hetzelfde niveau blijven steken.
Competitieve lopers zijn bereid te werken.
Wat betekent een deel lol maar ook een deel pijn leiden.
Alleen dan vind er een aanpasing in het lichaam plaats.
Hardlopen is net als muziek, en net als het leven een "mind game". Je oogst wat je zaait.

Meeste mensen zijn niet gewend om pijn te lijden en houden er niet van om in oncomfortable situaties te vertoeven.
Uiteindelijk heeft alles te maken hoe je bent als persoon, wat voor leven je heb gehad en wat je gewend ben.
Het is compleet aan jezelf dat in te vullen.

Ik heb zelf geen talent voor muziek.
Maar heb er hard voor gewerkt om te leren en te verbeteren.
Nu ben ik op een punt dat mensen denken dat ik er talent voor heb maar dat is niet zo.
Jaren lang gehoord dat ik niet kan zingen etc.
En nu komen mensen juist naar me toe op straat krijg complimenten over mijn liedjes, gitaar en zang.
Vind dat erg leuk maar ik werk er hard voor. en oefen dan ook dagelijks
Maar omdat het muziek is vind ik het ook leuk om er hard aan te werken.

Alles draaid om hoe eerlijk je naar jezelf kan zijn.
Gear is dan ook niets waard het gaat erom dat je kunt zien wat je gebreken zijn en juist daar tijd in te stoppen.
Maar goed ik begrijp dat niet iedereen een extremist zoals ik ben.

 

[MacGyverGear]

Dat merk ik trouwens ook bij het arrangeren. Ik geef snel teveel weg. Als je naar uitgebrachte tracks luistert - in welke genre ook - is het vaak subtieler. Eenvoudig beginnen en steeds een laagje erbij. Dan blijft het spannender voor de luisteraar.

@MacGyverGear Nieuwe apparatuur kan ook inspirerend werken. Ik heb van het weekend wat nieuwe gratis effect plug-ins geïnstalleerd. Ik bleef hangen bij de eerste en had in 2 dagen een track af. Dat heb ik ook vaak bij synths. Nieuwe geluiden en mogelijkheden brengen me op nieuwe ideeën. Maar het slokt vaak ook veel tijd op. Nou ja, elk nadeel...

Idd.. soms moet je tijd investeren om te weten wat niet werkt.. Dan heb je uiteindelijk ook meer waardering voor wat wel werkt. Maar maakt het er niet makkelijker op als er zoveel keus is

 

[egres]

Eigenaardig, met de tijd gaat gewoon alles makkelijker en beter hier.

Vooral wat betreft plugins of eq'en,ik weet al op voorhand welke settings ik moet instellen of welke comp. of limiter ik moet gebruiken terwijl het in begin knoeien was op het gehoor af zonder te weten wat je doet.

Wat betreft het volproppen van arrangementen is dit niet een nadeel maar een voordeel,zonder je het beseft is het eigenlijk voer aanleggen voor verschillende remixes,het volgepropt versie hou je als basis en dan maak je daarvan 3 verschillende versies van je track door het weglaten en combineren,en dit met twee vingers in de neus omdat al het materiaal er al is.

Dus als de drive en inspiratie er is voor het alsmaar toevoegen mag je dit zeker niet onderbreken,goed lekker bijvullen,daarna is het DJ'en met je eigen arrangement..

 

[Montfrooij]

Idd.. soms moet je tijd investeren om te weten wat niet werkt.. Dan heb je uiteindelijk ook meer waardering voor wat wel werkt. Maar maakt het er niet makkelijker op als er zoveel keus is

KISS....Vaak gehoord en geldt voor mij best vaak.
Maar zolang je er plezier aan hebt mag 'alles' toch?
De één werkt graag met een complexe setup met veel verschillende apparaten (virtueel, hardware, etc) , de ander liever met één of een paar.
Als het een belemmering wordt, is het tijd om na te gaan denken of je arsenaal nog bij je past.

En sowieso haal ik er voldoening uit als ik af en toe kan switchen naar een andere manier van werken.
Niet continue iets nieuws kopen, maar iets gebruiken wat ik al heb liggen en dat helemaal uitdiepen.
Dat is wel één van de redenen dat ik ook in hardware ben gaan investeren.
Nu is het voorlopig wel genoeg (uhu), maar ik wilde ook graag een 'DAWLESS' setup hebben om mee te kunnen spelen.

 

[bombario]

Maar ik wilde ook graag een 'DAWLESS' setup hebben om mee te kunnen spelen.

Die heb ik in de vorm van een piano

 

[Montfrooij]

Die heb ik in de vorm van een piano

Hahahahahaha.
Ja, die wil ik ooit ook nog een x toevoegen aan m'n arsenaal.
Nord Stage 3 lijkt me wel wat (jaja, ook een synth, maar zulke lekkere piano klanken)

Maar daw less produceren op alleen een piano (achtig iets) lukt me nog niet zo goed.

 

[VasC]

Ik vind het bijvoorbeeld inspirerend om het YouTube kanaal van Estuera (Jonas Steur) te bekijken. Hij geeft ook altijd aan:”Less is more” en hij komt op mij over als een super sympathieke man.

Hier een video van hem waar hij een 90’s trance nummer maakt met alleen de CS1x:

 

[demian]

Dit is mijn mening, filosofie en insteek en ik begrijp goed dat we allemaal anders in elkaar zitten.

Maar voor mij werkt het igg de lat altijd hoger leggen dan mijn huidige niveau.
Samen werken en spelen met mensen die beter dan mij zijn.
En muziek altijd nederig benaderen. "this music is so much bigger then me"
Denk je dat je goed bent dan sta je direct stil.
Respecteer de meesters, durf te proberen en leer om objectief te luisteren naar je eigen muziek.
Wat is er goed aan?, wat mist er juist? hoe voelt dit? welke patronen val ik steeds in? wat kan ik doen om een nieuw pad in te slaan? wat zijn mijn persoonlijke problemen?

Een parallel is hardlopen. Wil je echt hard lopen moet je werken.
Talent is leuk maar heb je weinig aan zonder werk.
Talents is niets minder dan hoe snel je het oppikt. Maar ja wat heb je eraan als je geen doorzettings vermogen heb.
Training is je lichaam net meer laten doen dat het kan en dan zal er in verloop van tijd een aanpassing plaatsvinden en zal de grens van vermogen verplaatst/verhoogt worden.
Recreatieve joggers blijven in hun comfort zone wat ook betekent dat ze op hetzelfde niveau blijven steken.
Competitieve lopers zijn bereid te werken.
Wat betekent een deel lol maar ook een deel pijn leiden.
Alleen dan vind er een aanpasing in het lichaam plaats.
Hardlopen is net als muziek, en net als het leven een "mind game". Je oogst wat je zaait.

Meeste mensen zijn niet gewend om pijn te lijden en houden er niet van om in oncomfortable situaties te vertoeven.
Uiteindelijk heeft alles te maken hoe je bent als persoon, wat voor leven je heb gehad en wat je gewend ben.
Het is compleet aan jezelf dat in te vullen.

Ik heb zelf geen talent voor muziek.
Maar heb er hard voor gewerkt om te leren en te verbeteren.
Nu ben ik op een punt dat mensen denken dat ik er talent voor heb maar dat is niet zo.
Jaren lang gehoord dat ik niet kan zingen etc.
En nu komen mensen juist naar me toe op straat krijg complimenten over mijn liedjes, gitaar en zang.
Vind dat erg leuk maar ik werk er hard voor. en oefen dan ook dagelijks
Maar omdat het muziek is vind ik het ook leuk om er hard aan te werken.

Alles draaid om hoe eerlijk je naar jezelf kan zijn.
Gear is dan ook niets waard het gaat erom dat je kunt zien wat je gebreken zijn en juist daar tijd in te stoppen.
Maar goed ik begrijp dat niet iedereen een extremist zoals ik ben.

Ik ben het wel met je eens dat je zelf naar een hoger niveau kunt tillen door buiten je comfort zone te werken, maar het hoeft niet.
Al doende leert men, door de jaren heen ben ik steeds beter geworden in wat ik doe met alles zonder dat ik de lat nu perse steeds hoger heb hoeven leggen.
Voor mij is muziek ontspanning, en op het moment dat ik mijn mix om zeep help omdat ik te enthousiast met compressors en dergelijke aan de slag ben gegaan ben ik op het punt gekomen een stapje terug te doen qua mixing en er een punt achter te zetten qua track.

Mixen is niet mijn favoriete onderdeel dus daar haak ik op een gegeven moment af qua de lat hoger leggen. Het interesseert me ook niet genoeg om daar een hele studie van te maken en uitgebreid mee te gaan experimenteren, en ik vind mijn muziek ook niet goed genoeg dat ik kijk naar een samenwerking op dat gebied. Maar zou ik dat wel vinden dan zou ik graag het mixen aan iemand anders overlaten.

Wat betreft pijn lijden en dergelijke, ik maak muziek dus voor de ontspanning, pijn lijden is niet echt hoe ik mijn ontspanning graag vorm geef, dat doe ik dan wel met werk of zo, als ik er voor betaald wordt, dat maakt het de pijn wat dragelijk.

Qua wat heb je aan talent als je geen doorzettingsvermogen hebt, (of niet van plan bent om er werk aan te besteden) dat is niet helemaal hoe ik hem bedoel, maar eerder dat iemand met echt talent, die snapt bepaalde processen (snel) beter dan iemand zonder talent, met werk alleen kan je zeker veel leren, maar talent maakt het dat iets makkelijk voor je is en dat bepaalde dingen goed lukken, ook nieuwe dingen zal iemand met het juiste talent makkelijk weer oppikken waarbij de gene zonder talent daar opnieuw hard voor moet werken om het zelfde niveau te bereiken. Wat dit betreft begrijpt krautrock het goed, tegenwoordig gebeurt veel in-the-box en wil iedereen alles zelf kunnen waarbij 'vroeger' dingen meer samen werden gedaan. Talent samen voegen is een goeie methode om dingen makkelijker te maken voor je zelf, en daarnaast hopelijk ook gewoon plezier te hebben.

Maar goed, ik maak muziek zelf voor de fun, de ene keer overstijg ik me zelf wat meer dan de andere keer, maar het is geen doel voor me, plezier er aan beleven dus wel, en uitdagingen in t leven ervaar ik genoeg, maar zoek ik het liefst buiten de muziek, muziek is gewoon chill, en moet chill blijven.

 

[krautrock1958]

Qua wat heb je aan talent als je geen doorzettingsvermogen hebt, (of niet van plan bent om er werk aan te besteden) dat is niet helemaal hoe ik hem bedoel, maar eerder dat iemand met echt talent, die snapt bepaalde processen (snel) beter dan iemand zonder talent, met werk alleen kan je zeker veel leren, maar talent maakt het dat iets makkelijk voor je is en dat bepaalde dingen goed lukken, ook nieuwe dingen zal iemand met het juiste talent makkelijk weer oppikken waarbij de gene zonder talent daar opnieuw hard voor moet werken om het zelfde niveau te bereiken.

Zeker en het lijkt alsof iedereen met een beetje plakken en knippen een goede track in elkaar zet maar zo is het nou eenmaal niet, we herkennen allemaal talent en zeker als iemand echt goede dingen maakt.
De wereld is niet eerlijk en zal het nooit worden ook wat dat betreft; de ene wordt nou eenmaal met meer talent geboren dan de ander maar dat een beetje ervoor werken ook belangrijk is.
Ik herinner me nog goed in een docu hoe de zoon van Johnnie Meijer ( de grootste accordeonist die we ooit hadden in Nederland) in een kort stukje liet horen hoe hij speelde en meteen hoorde je dat het talent er in zat.
Maar helaas en tot grote spijt van z'n vader vond z'n zoon het niet belangrijk en zat aan de heroïne en leefde het leven als junk.
Zelfs met hard werken kom je nooit zover als een ander die erg getalenteerd is maar of je nu wel of geen talent hebt; als je er niets aan doet dan kom er ook nooit iets uit je handen.
Maar dat is aan een ieder; de een doet het voor z'n lol (en dat is denk ik het voornaamste) en de ander wil er ook iets mee bereiken, het is maar net hoe hoog je de lat ligt uiteindelijk.