Wat is het toch moeilijk om het makkelijk te houden?!?

Ga elke dag ff zitten en maak/speel wat. Tenminste als je doel is om verder te komen in wat je doet...
Het is voor iedereen anders, 't is maar net wat je doel is denk ik.
Ik kan me voorstellen dat bijv voor een instrumentalist een zekere oefening en uitdaging leuk en/of belangrijk is om beter te leren spelen.
Voor een klassiek pianist is het van blad lezen een must om te spelen naast flink wat oefening en voor een singer/songwriter is dat weer anders, die kan met wat akkoorden op de gitaar en een goed gevoel voor tekst zich helemaal uiten.

Ze mogen spelenderwijs trainen en doen dat bijna nooit volle bak, behalve een korte periode voor een wedstrijd. Daarna is het weer spelen en plezier maken, nieuwe dingen uitproberen zonder dat je direct wordt afgemaakt. Zo kan je er rustig achter komen wat wel en niet werkt...

Ik hou zelf van "happy accidents" en daarnaast is het voor mij nodig om zo nu en dan wat meer te oefenen met een synth om die te leren kennen maar ik hou vooral van de directe ervaring; zeg maar gewoon maar pielen, spelenderwijs leren dat vind ik het leukst. (en wie niet?)
Als ik bijv terugdenk aan een interview met Charles Aznavour dan was voor hem een hoger of beter niveau bereiken helemaal niet zo belangrijk geloof ik.
Hij begon al vroeg met acteren en zingen en voor zover ik weet was het vooral toch het "doen" ipv steeds maar weer leren, hij nam wat lessen in zingen en acteren op de toneelschool als jonge jongen maar is daar vrij vlot mee gestopt, hij stond liever on stage.
Hij vertelde indertijd dat mensen 'm niet bezig moesten zien als hij 's middags achter de piano zat want dan zouden ze denken dat ie een mongool was.
Dan zat ie gewoon maar wat te doen wat in 'm opkwam, neuriëen, onverstaanbare kreten slaken en meer van dat soort zaken en dan kwam ie tot een tekst of melodie, voor hem was het volledig intuïtief te werk gaan de manier om tot iets nieuws te komen om op die manier een song te schrijven.
Dat was zijn manier om z'n creativiteit de vrije loop te laten en hij was behoorlijk succesvol als je naar z'n carriëre kijkt.
Dus ja, wat voor muzikant ben je, wat is je doel, waar ben je goed in en wat vindt je leuk dat zijn allemaal zaken die iedereen op z'n eigen manier invult.
 
Ga elke dag ff zitten en maak/speel wat. Tenminste als je doel is om verder te komen in wat je doet...
Ik geloof absoluut in mini habits. Dan doe je elke dag iets kleins, zodat het je tweede natuur wordt. Bijvoorbeeld 10 push ups, 2 stuks fruit eten, 10 minuten mediteren of even muziek maken. Na een jaar heb je zo ongemerkt een flinke groei geboekt.
 
Die eerste 4 woorden zijn wat mij betreft de kern. Het is tegenwoordig veel te makkelijk om meer, meer, meer te doen. Maar voegt het echt wat toe?

Ik doe tegenwoordig ook regelmatig een Stevie Wondertje: gewoon mijn ogen dicht. En dan gewoon luisteren wat ik hoor, zonder te kijken naar blokjes en automation clips. Dan ervaar ik mijn tracks echt anders.
Ja geweldig ! Ik ga vaak als ik een tijdje met een track bezig ben even de kamer uit, afwassen of iets koken terwijl de muziek aanstaat. Beetje door het huis lopen etc. Dat werkt voor mij erg lekker. En soms hoor je vanuit een andere ruimte ineens heel andere dingen in je track, dat inspireert dan weer. Haha een Stevie Wondertje :D
 
Iedereen heeft zijn eigen insteek.
Heeft niets met werk of hobby te maken maar gewoon wat voor persoon je bent.
En als je helemaal geen affiniteit met je hobby hebt lijkt het me sterk dat je het dan blijft doen.

Voor mij is het juist een avontuur om nieuwe dingen te ondekken.
Ik kom vanuit improvisatie en experiment en haal totaal geen voldoening uit het nadoen van bewezen recepten.

maar goed mijn punt is om het makkelijk te houden kun je er juist voor kiezen om het af en toe juist heel moeilijk te maken om zo je grens te verleggen.
Als de grens verlegt is zal iets wat eerst moeilijk was ineens makkelijk gaan.
natuurlijk is er ook zoiets als je rustig relaxt doet maar je er veel tijd aan besteed dat het ook op ten duur beter gaat.
het is maar net wat voor drive je hebt voor het geen wat je doet.
het zijn juist de dingen waar je niet goed in bent dat het veel oplevert als je daar juist op focused. gewoon af en toe.
hardlopen en pijn leiden is slechts een analogie. heeft niets met de emotionele lading van de muziek te maken.
Das weer een heel ander topic.
ik interpreteerde jouw bewering van dat het af hangt wat voor persoon je bent of je bereid bent buiten gebaande paden te gaan, de lat hoger te willen leggen en de bereidheid om pijn te lijden om verder te komen.

Maar ik vind dat nogal breed gesteld, alsof die eigenschap terug zou komen in alle acties die je als mens kan ondernemen, ik ben daarin dus juist selectief. De bereidheid om dingen naar een hoger niveau te tillen en daarvoor bepaalde inspanning te leveren hangt voor mij af met het doel wat ik voor ogen heb. In mijn geval is dat relaxte muziek maken. Als dingen te gecompliceerd worden op het pad van muziek maken zie ik niet in waarom ik er mee door moet gaan, wat los ik er mee op, niks, ik kan ook een andere weg inslaan, veel relaxter. Die vrijheid vind ik dus te gek.

Natuurlijk komt het wel eens voor dat ik een muzikale hobbel moet nemen om iets voor elkaar te krijgen, maar doe ik alleen als het mijn muzikale doel dient. Ik ga zeker niet expres allerlei muziekale hobbels op zoeken, ik denk niet dat ik dan de muziek zou maken die ik wil maken, dus dat heeft geen zin.

Mocht ik toch eens een bui hebben waarin ik nieuwe, maar dan ook echt nieuwe dingen wil ontdekken, dan eindigt dat vaak meer in kort gepruts waar ik verder niks mee kan of wil.
Leerzaam, zeker, nuttig, op het moment zelf misschien niet, op de langere duur misschien wel.
 
Het is voor iedereen anders, 't is maar net wat je doel is denk ik.
Ik kan me voorstellen dat bijv voor een instrumentalist een zekere oefening en uitdaging leuk en/of belangrijk is om beter te leren spelen.
Voor een klassiek pianist is het van blad lezen een must om te spelen naast flink wat oefening en voor een singer/songwriter is dat weer anders, die kan met wat akkoorden op de gitaar en een goed gevoel voor tekst zich helemaal uiten.

Ik denk dat dit ook van toepassing op de 'producer', de studios (in wat voor vorm dan ook) zijn ons instrument toch? Je kunt het natuurlijk zo complex maken als je zelf wilt maar wat ik zelf merk is dat als ik bijvoorbeeld 1x per week alles aan zet toch elke keer even moet nadenken hoe het ook alweer zit.

Als voorbeeld ben ik nu veel bezig met het leren van de controller (scripts) in bitwig, echt fantastisch wat je met die custom scripts voor controllers kunt doen maar om dit werkbaar te maken in een muziek-sessie levert dit veel frustratie op. Dus ik hoef dan niet per definitie muziek te maken maar als ik even een uurtje loopt te pielen in de avonduren ben ik in feite ook bezig om mijn 'instrument' te leren. Of op een andere dag gewoon even experimenteren met wat fx units. Vaak levert dit indirect ook al basis ideeen op voor nieuwe tracks.
 
Het is voor iedereen anders, 't is maar net wat je doel is denk ik.
Ik kan me voorstellen dat bijv voor een instrumentalist een zekere oefening en uitdaging leuk en/of belangrijk is om beter te leren spelen.
Voor een klassiek pianist is het van blad lezen een must om te spelen naast flink wat oefening en voor een singer/songwriter is dat weer anders, die kan met wat akkoorden op de gitaar en een goed gevoel voor tekst zich helemaal uiten.



Ik hou zelf van "happy accidents" en daarnaast is het voor mij nodig om zo nu en dan wat meer te oefenen met een synth om die te leren kennen maar ik hou vooral van de directe ervaring; zeg maar gewoon maar pielen, spelenderwijs leren dat vind ik het leukst. (en wie niet?)
Als ik bijv terugdenk aan een interview met Charles Aznavour dan was voor hem een hoger of beter niveau bereiken helemaal niet zo belangrijk geloof ik.
Hij begon al vroeg met acteren en zingen en voor zover ik weet was het vooral toch het "doen" ipv steeds maar weer leren, hij nam wat lessen in zingen en acteren op de toneelschool als jonge jongen maar is daar vrij vlot mee gestopt, hij stond liever on stage.
Hij vertelde indertijd dat mensen 'm niet bezig moesten zien als hij 's middags achter de piano zat want dan zouden ze denken dat ie een mongool was.
Dan zat ie gewoon maar wat te doen wat in 'm opkwam, neuriëen, onverstaanbare kreten slaken en meer van dat soort zaken en dan kwam ie tot een tekst of melodie, voor hem was het volledig intuïtief te werk gaan de manier om tot iets nieuws te komen om op die manier een song te schrijven.
Dat was zijn manier om z'n creativiteit de vrije loop te laten en hij was behoorlijk succesvol als je naar z'n carriëre kijkt.
Dus ja, wat voor muzikant ben je, wat is je doel, waar ben je goed in en wat vindt je leuk dat zijn allemaal zaken die iedereen op z'n eigen manier invult.
maar wat is je punt? dat je niet hoeft te oefenen?
als Charles Aznavour achter zijn piano kruipt met wat die daar doet das toch ook oefenen.

"Zomaar wat doen" dat zie je verkeerd. dat is juist trainen van je intuietieve capaciteit.
zie die eerdere gedeelde video van het boek "effortless mastery" kenny nog iets. snap dat dit zomaar wat doen lijkt maar dat is belangrijke oefening.

dat je niets hoeft te doen is een illusie. er zijn geen shortcuts.
heb je veel talent hoef je wellicht minder te oefenen dan als je weinig talent hebt. maar je zal moeten oefenen.
Wat je precies doet om te oefenen heeft er maar net mee te maken met welke drive en passie je hebt voor het geen je doet.
En het is toch wel handig dat je hetgeen je oefent ook leuk vind.



ik interpreteerde jouw bewering van dat het af hangt wat voor persoon je bent of je bereid bent buiten gebaande paden te gaan, de lat hoger te willen leggen en de bereidheid om pijn te lijden om verder te komen.

Maar ik vind dat nogal breed gesteld, alsof die eigenschap terug zou komen in alle acties die je als mens kan ondernemen, ik ben daarin dus juist selectief. De bereidheid om dingen naar een hoger niveau te tillen en daarvoor bepaalde inspanning te leveren hangt voor mij af met het doel wat ik voor ogen heb. In mijn geval is dat relaxte muziek maken. Als dingen te gecompliceerd worden op het pad van muziek maken zie ik niet in waarom ik er mee door moet gaan, wat los ik er mee op, niks, ik kan ook een andere weg inslaan, veel relaxter. Die vrijheid vind ik dus te gek.
ja natuurlijk iedereen is uniek en je mag niet iedereen over een kam scheren.
Maar ik geloof er zeker in dat wat voor persoon je bent dat dat zich in je muziek uit.
dus als 2 personen een c spelen is dat uniek per persoon.

Hoe opener iemand is hoe creatiever die is.
Dat jij relaxte muziek maakt kan toch? dat zegt verder weinig. wat voor mij juist bevestigt dat je wel bereid bent om verder te gaan zie ik bv aan:

- jouw tracks, heb 2x wat gehoord maar er zit duidelijk een compositie in. lijkt me dat je heel wat hebt moeten leren om daar te raken
- je maakt je eigen patches.
- je leert om zelf synths te bouwen

zijn toch 3 dingen waarvan ik zou zeggen dat dat die vrij avontuurlijk zijn.
je kan ook het bij simpele muziek houden, alleen presets gebruiken en alle progressies ergens vandaan jatten en samples gebruiken.

Dus jazeker de soort persoon die we zijn hoor je zeker in de muziek terug.
Ook de andere kant op. In de soort muziek die we luisteren.
Ik ken eigenlijk geen creatieve open-minded mensen die niet van jazz houden bv.
Tuurlijk kun je zo een persoon vinden maar over het algemeen houd die regel stand.
 
Een ding waar ik anders over ben ga denken is 'features'. hoeveel lfo's heeft die synths? wat kan dat ding allemaal?
De verleiding is om aankopen te toen van hetgeen wat de meeste features heeft.
Sinds de aankoop van een OP1 en Korg Prologue ben ik daar anders over gaan denken.
De prologue bv heeft maar 1 lfo en word daardoor door veel mensen afgeschreven. maar man wat een sounds dat ding kan en hoe snel en intuïtief het werkt.
De OP1 dacht lang dat het speelgoed was.

Prefereer daarom bv de Pioneer Toraiz sp-16 boven de Synstrom Deluge of Machine of de MPC's
veel beperkter maar daardoor veel intuietiever.

hetzelfde betreft je daw workflow. in het begin van je arrangement focus je op de muziek.
laat al het gepiel voor later.
houd je plugin collectie klein. net als hardware leer je plugins goed kennen.
 
maar wat is je punt? dat je niet hoeft te oefenen?
als Charles Aznavour achter zijn piano kruipt met wat die daar doet das toch ook oefenen.
Oefenen is voor mij iets wat je doet om beter te worden in iets door regelmatige herhaling.
In zijn geval is dat niet het oefenen van techniek oid maar alleen ongeremd allerlei gevoelens laten stromen waardoor hij hoopt dat er iets ontstaat waarmee hij verder kan.
Kreunen, steunen, neurieën en onverstaanbare klanken uitslaan is het tegenovergestelde van herhaling en oefenen vind ik.
Voor de meeste mensen is oefenen het met regelmaat een praktijk uitvoeren waardoor je beter wordt in iets terwijl hij ongestructureerd bezig is, z'n verstand uitschakelt en het gewoon maar laat stromen.
Maar als jij dat oefenen vind prima hoor.
 
Kreunen, steunen, neurieën en onverstaanbare klanken uitslaan is het tegenovergestelde van herhaling en oefenen vind ik.
Voor de meeste mensen is oefenen het met regelmaat een praktijk uitvoeren waardoor je beter wordt in iets terwijl hij ongestructureerd bezig is, z'n verstand uitschakelt en het gewoon maar laat stromen.
Maar als jij dat oefenen vind prima hoor.
niet nadenken en intuietief improviseren is toch ook een skill?
Ben het absoluut niet met je eens omdat ik dit soort dingen ook doe.
nummer freestijlen voor mijn kids, een nieuwe progressie spelen en er zonder na te denken over heen te zingen. klanken proberen, chatten.
het opent mogelijkheden voor melodie en ik train mijn stem banden.
er zijn zelf bestaande methodes die dit mensen die hier niet bekend mee zijn leren proberen te leren. zoals ik eerder aangaf. Kenny....
 
niet nadenken en intuietief improviseren is toch ook een skill?
Ik vind daar wel verschil tussen zitten.
Intuïtief improviseren veronderstelt een zodanige beheersing van je instrument dat je niet meer hoeft na te denken, dat jij en je instrument één zijn als het ware en je volledig in de muziek op kan gaan.
Dan maak je muziek ipv dat je muziek oefent, beter gezegd; je bent de muziek op dat moment, oefenen is wat anders dan het zijn is mijn idee, oefenen is meer het repeteren en de weg er naar toe, repeteren is echt anders dan een creatief proces als je het mij vraagt.
Niet nadenken en gewoon maar wat kreunen en steunen doet elk mens van nature al daar hoef je niet voor te oefenen, da's geen intuïtief improviseren wat mij betreft.
Pas als er dingen uitkomen en je gaat daar een song van maken dan begin je struktuur er in te brengen, een richting maar da's geen oefenen vind ik, da's een creatief proces.
Misschien vindt jij het steeds verder verdiepen in het creatieve proces wel oefenen maar wat mij betreft ben je dan scheppend bezig om iets nieuws te creëeren.
Oefenen met autorijden bijv deed ik voor ik m'n rijbewijs haalde en de eerste tijd daarna, toen ik eenmaal behoorlijke rijervaring had opgedaan was het voor mij geen oefenen meer.
Misschien vindt jij dat op het moment dat je op de fiets zit dat je nog steeds aan het oefenen bent met fietsen, dat kan maar ik zie dat anders.
Maar goed; we mogen van mening verschillen hoor wat mij betreft, is het nou zo belangrijk uiteindelijk?
 
Ik heb zelfs nog jazz-les gehad voor de piano, maar ik vond het te ingewikkeld. Ik kan nu wel 'My funny Valentine' van Chet Baker spelen 😉
ja maar luister je ook hardbob, en bebop? ik bedoel Chat Baker vind ik erg tof maar dat is toch jazz waar je makkelijker in kan raken.

@krautrock1958 nee hoor we hoeven het niet eens te zijn :)
 
Ik heb geen enkele moeite om het makkelijk te houden. Drie instrumenten is zat. Niet dat andere daar zo overdenken. M.V
 
ja maar luister je ook hardbob, en bebop? ik bedoel Chat Baker vind ik erg tof maar dat is toch jazz waar je makkelijker in kan raken.

@krautrock1958 nee hoor we hoeven het niet eens te zijn :)
In mijn ogen is bij een muziek instrument niet nadenken en intuitief improviseren het toppunt van bekwaamheid. Het maakt niet uit waar je heen gaat, je kan het altijd oplossen.
Ik denk dat dat opzichzelf geen oefening is, maar je moet wel heel veel oefeningen doen om daar te komen.

Topic komt een beetje bij leercyclus aan:
Onbewust onbekwaam
Bewust onbekwaam
Onbewust bekwaam
Bewust bekwaam

edit: ikweet niet meer of de laatste fases omgedraaid horen
 
Laatst gewijzigd:
Maar tja dan ga je precies waar andere ook al zijn geweest. “Boring”.
In mijn ogen is bij een muziek instrument niet nadenken en intuitief improviseren het toppunt van bekwaamheid. Het maakt niet uit waar je heen gaat, je kan het altijd oplossen.
Ik denk dat dat opzichzelf geen oefening is, maar je moet wel heel veel oefeningen doen om daar te komen.
 
In mijn ogen is bij een muziek instrument niet nadenken en intuitief improviseren het toppunt van bekwaamheid. Het maakt niet uit waar je heen gaat, je kan het altijd oplossen.
Ik denk dat dat opzichzelf geen oefening is, maar je moet wel heel veel oefeningen doen om daar te komen.

Topic komt een beetje bij leercyclus aan:
Onbewust onbekwaam
Bewust onbekwaam
Onbewust bekwaam
Bewust bekwaam

edit: ikweet niet meer of de laatste fases omgedraaid horen
goed punt. wellicht waar @krautrock1958 hebben we met een master te maken en hoeft die niet meer te oefenen. met de nadruk op 'niet meer'
 
Back
Top