Wat is het toch moeilijk om het makkelijk te houden?!?

[Disharmonic]

Wat @flyweight zegt. En er zijn verschillende "Bertjes", denk ik. Je kunt kritisch zijn wat je maakt in overeenstemming is met wat je in gedachten hebt. Iets anders is of je jezelf afvraagt of het werk goed, slecht of middelmatig is. Eerder deze week kwam in een ander draadje kort ter sprake of je bv. mixen en masteren door iemand anders laat doen, om zo een beter eindresultaat te krijgen. Ik kan me goed voorstellen dat mensen dat willen, ook als het muziek maken een hobby is. Denk daar zelf wat anders over, want anders dan in veel gevallen in een professionele setting, als je het voor hobby doet heb je de vrijheid om alles zelf te doen. Wel kritisch zijn of het werk de muzikale boodschap overbrengt, maar ik denk niet in termen als goed of slecht. Het zijn ook erg subjectieve begrippen, wie maakt uit wat goed of slecht is? Wat ik denk dat slecht is kan een luisteraar juist goed vinden. Of andersom. Iedereen is anders, en YMMV, natuurlijk. Zolang het voor hobby is, dan wil ik gewoon dat het helemaal mijn ding is.

Wat betreft simpelheid en de snoepwinkel, ik kijk best graag rond wat er zoal aan nieuwe gear uitkomt. Maar ik hou het doel voor ogen als ik iets koop. Kort geleden een nieuwe 8 bit groovebox gekocht, en die is leuk. Omdat ik op zoek was naar meer toetsen die geen minikeys zijn, stuitte ik toevallig op een synthje van 30 jaar oud die voor de de klankopwekking ook weinig bitjes gebruikt. Wat demo's gehoord, en dat blijkt er goed bij te passen, voor waar ik mee bezig ben. Mooie combinatie van oud en nieuw. En ik hoop dat deze twee, met een recordertje en een microfoon, genoeg is om het projectje af te maken. Heb nog andere gear, maar denk dat ik het niet nodig heb. Dan hou ik het lekker simpel.

 

[metatron]

Je innerlijke criticus z'n muil laten houden is heel moeilijk. Het heeft voor mij al heel veel dingen verpest. Ik heb 'm nu een naam gegeven: "Bertje". Als ik merk dat Bertje begint te zeuren en verlammend werkt op mijn leven zeg ik: "Bertje houd godverdomme je bek dicht". Dat helpt soms. Serieus. Verder mediteren en streven naar mindfullness om uberhaupt minder te denken en meer te doen. Denken is soms handig maar verder eigenlijk niet.

Het is inderdaad niet heel makkelijk. Zelf heb ik niet zo veel last meer van de inner criticus. Wat ik veel gebruik voor mijn cliënten is een combinatie van NLP, en wat jij ook zegt, mindfulness, en dit geeft goede resultaten.

 

[ano150122]

De basis moet binnen een half uur staan en anders gaat het meestal mis. Dan begint het gepiel.
De tofste dingen die ik heb gemaakt zijn allemaal snel gemaakt. De dingen waar ik langer dan twee uur over doe komen nooit af.

 

[Luctae]

Ik denk ook dat snel werken het beste werkt, maar voordat je snel én goed kan werken... ik merk dat het aanmeten van een vaste workflow wel erg goed ondersteunend werkt. Het is fijn als je over zo min mogelijk zaken na hoeft te denken. Als je geen vaste workflow hebt, moet je élke keer je proces structureren. Das behoorlijk inefficiënt.

 

[klinkske]

Soms prul ik wat met onbekende gear. Maak een video. En erna denk ik soms: wauw. Dit duurde niet lang en kijk eens aan. Wat een verbazend resultaat... gewoon pret hebben en geen doel levert op. Niet vergeten opnemen...

 

[RFB]

Interessant draadje dit... Ik begrijp niet goed hoe het werkt. Soms is alles wat ik inspeel in één keer goed, soms pruts ik dagen aan een melodielijntje of sound... sommige tracks komen na jaren maar niet af. Anderen staan in vier uur en als ik dan terugkijk, heb ik geen idee hoe het gegaan is. In 5 minuten de juiste sound vinden in Arturia 7 vs. uren zoeken, presets ombouwen of van nul af aan een sound programmeren... Creativiteit en ‘flow’ zijn rare dingen. Wat ik wel hoog houd vanuit mijn bandervaringen is
‘less is more’. De kunst van het weglaten in je arrangement. Laat de luisteraar nog wat invullen....ruimte is voor mij cruciaal. Heb altijd de neiging tot ‘volproppen’.

 

[bombario]

Soms is alles wat ik inspeel in één keer goed, soms pruts ik dagen aan een melodielijntje of sound... sommige tracks komen na jaren maar niet af.

Soms is het ook gewoon geluk hebben. Geluidje hier, baslijntje daar en alles valt als vanzelf op zijn plek. Zo heb ik wel eens in een dag een complete track gemaakt. Het werkte gewoon meteen. Terwijl een ander nummer me een maand kostte. Er miste iets, maar ik kon er de vinger niet op leggen. Toen heb ik het een week laten liggen en daarna hoorde ik het meteen.

De kunst van het weglaten in je arrangement. Laat de luisteraar nog wat invullen....ruimte is voor mij cruciaal. Heb altijd de neiging tot ‘volproppen’.

Herken ik ook. Vooral tijdens het componeren. Als ik ga arrangeren blijkt het vaak te veel te zijn. Of zit ik onnodig geluiden te stapelen. Als ik wat pruts met velocity of compressie is een partij net zo krachtig.

Ik las onlangs online: "Maak je je druk om wat anderen vinden, dan ben je altijd hun gevangene." Dat vind ik een goede, want ik heb wel die neiging. Laat het lekker los en maak gewoon wat je zelf tof vindt en wat goed voelt. Dat lukt me steeds beter

 

[krautrock1958]

Ik las onlangs online: "Maak je je druk om wat anderen vinden, dan ben je altijd hun gevangene." Dat vind ik een goede, want ik heb wel die neiging. Laat het lekker los en maak gewoon wat je zelf tof vindt en wat goed voelt. Dat lukt me steeds beter

Ja, da's een mooie.
Resultaat gericht werken is mooi maar zorg vooral dat er ruimte is voor avontuur, soms zijn het nou juist die plotselinge momenten/happy accidents waardoor het op z'n plek valt.
Creativiteit is vooral in het moment blijven en niet teveel nadenken.

 

[nomore]

Interessant draadje dit... Ik begrijp niet goed hoe het werkt. Soms is alles wat ik inspeel in één keer goed, soms pruts ik dagen aan een melodielijntje of sound... sommige tracks komen na jaren maar niet af. Anderen staan in vier uur en als ik dan terugkijk, heb ik geen idee hoe het gegaan is. In 5 minuten de juiste sound vinden in Arturia 7 vs. uren zoeken, presets ombouwen of van nul af aan een sound programmeren... Creativiteit en ‘flow’ zijn rare dingen. Wat ik wel hoog houd vanuit mijn bandervaringen is
‘less is more’. De kunst van het weglaten in je arrangement. Laat de luisteraar nog wat invullen....ruimte is voor mij cruciaal. Heb altijd de neiging tot ‘volproppen’.

Daarom is dawless werken in zekere zin wel bevrijdend. Je hebt gewoon limitaties tov in een DAW werken en elke keer maar wat toevoegen tot het (over)vol zit.

 

[flyweight]

Daarom is dawless werken in zekere zin wel bevrijdend. Je hebt gewoon limitaties tov in een DAW werken en elke keer maar wat toevoegen tot het (over)vol zit.

[devils advocate mode]

Dat is natuurlijk onzin, dawless is een buzzwoord en een 'nieuwe markt' $(don't believe the hype).

De apparaten die je tegenwoording hebt kunnen net zo veel, niet meer als de vroegere daws.

Limitaties stimuleren creatieviteit en hands on natuurlijk ook. Niet ITB vs OTB, hardware.

Als je alleen maar hardware hebt maar je hebt te veel hardware loop je tegen het zelfde probleem aan.

Het is belangrijk dit in te zien en ons zelf limitaties op te leggen.

En dat geld voor iedere methodiek van creatie.
Dat heeft verder niets met de tools te maken maar meer met jezelf.

- Less is more (Ludwig Mies van der Rohe)
- I am always listening what i can leave out (Miles Davis)

 

[RFB]

Over ‘less is more’ gesproken. Ik luisterde laatst nog wat oude tracks van eind jaren 80 terug. Gemaakt met de Atari, een dx7 en de eerste Roland Sound canvas. Zo’n beetje het eerste multitimbrale kastje. Ik keerde die apparaten binnenstebuiten bij gebrek aan meer hardware. Als ik terugluister wat ik daar allemaal mee kon programmeren.... doet het niet heel veel onder voor wat ik nu 35 jaar later uit mijn kernwapenarsenaal haal. Less is more dwingt je ook je apparaten beter te kennen en je tracks creatiever te arrangeren. Althans, zo ervaar ik dat...

 

[bombario]

- I am always listening what i can leave out (Miles Davis)

Die eerste 4 woorden zijn wat mij betreft de kern. Het is tegenwoordig veel te makkelijk om meer, meer, meer te doen. Maar voegt het echt wat toe?

Ik doe tegenwoordig ook regelmatig een Stevie Wondertje: gewoon mijn ogen dicht. En dan gewoon luisteren wat ik hoor, zonder te kijken naar blokjes en automation clips. Dan ervaar ik mijn tracks echt anders.

Dat vond ik ook een cruciale tip uit de podcast van Cat & beats: klinkt het beter? Dat vergeet ik nogal eens Helemaal als je je verliest in 1001 tutorials op YouTube. Je mag niet dit en je moét dat. Maar klinkt het ook beter?

P.S. Nog een tip van Cat & Beats: maak voor je gaat mixen een mixdown van de ongemixte track en plak die in het arrangement. Dan kun je altijd AB'en en het geeft een ego-boost: wow, dat gaat de goede kant op! Vind ik slim.

 

[deathspell]

‘less is more’. De kunst van het weglaten in je arrangement. Laat de luisteraar nog wat invullen....ruimte is voor mij cruciaal. Heb altijd de neiging tot ‘volproppen’.

Ah, ik ben dus niet de enige die hier last van heeft. Ondanks dat ik van erg minimale muziek hou, heb ik ook sterk de neiging om eindeloos lijnen over elkaar heen te leggen, waardoor het eindresultaat vaak overvol zit.

Wat mij hierbij helpt, in Ableton Live, is proberen om eerder van Session View over te schakelen naar Arrangement View - dus van verticaal naar horizontaal. Ik begin met wat ideeën - in meerdere versies - in Session View. Maar in plaats van steeds nieuwe lagen of Clips (verticaal) over elkaar heen te leggen, ga ik nu eerder aan de slag met het arrangement - dan hoor je beter wat er echt nodig is en krijg je meteen meer ruimte in je track. Vaak ontdek je dan dat je met een paar elementen al een heel eind komt - en de rest is aan-/invullen. Misschien heeft iemand er iets aan...

 

[one_b]

... snip ...
Dat is natuurlijk onzin, dawless is een buzzwoord en een 'nieuwe markt' $(don't believe the hype).
... snip ...
En dat geld voor iedere methodiek van creatie.
Dat heeft verder niets met de tools te maken maar meer met jezelf.
... snip ...

Ik vind het altijd zo vreemd dat mensen denken dat "goede" (voor veel mensen is dat gelijk aan beroemd en aanbeden) muzikanten een methode hebben gevonden om zo te zijn.
Alsof er ergens een geheime handleiding, toverspreuk of een bepaalde hoeveelheid kennis-absorptie is, die een muzikant automagisch over een onzichtbare drempel helpt en van dat moment af bij de elite hoort.
Sorry, is not gonna happen; het zit al in je. Gewoon veel, en naar je eigen smaak en inzichten, muziek dingen doen en zeker niet te veel naar anderen kijken (in de zin van nadoen [wat echt veel te veel gebeurt nu, zonder enige toevoegingen, vind ik, opa, dan]) maar wel veel luisteren en dingen mooi vinden om wat ze teweegbrengen, niet alleen om hoe ze gemaakt zijn.
Vinden ze je muziek mooi, leuk! vinden ze het niet mooi? boeiuh...

 

[bombario]

Ik vind het altijd zo vreemd dat mensen denken dat "goede" muzikanten een methode hebben gevonden om zo te zijn.

Dat zit gewoon in de mens. "Het geheim van... " Dan verkoop je altijd. "Ontdek hoe jij in 5 eenvoudige stappen..." Er zijn honderden plug-in die via dit principe verkocht worden. En de koper denkt dan: met die synthesizer word ik net zo goed als X.

Ik ben het helemaal met je eens dat het in de eerste plaats in je moet zitten. Maar je kunt wel veel dingen doen om het er sneller uit te krijgen. Onder andere mindset en focus, merk ik. En in jezelf geloven. Dat zijn geen trucjes.

 

[demian]

Een ander ding is, doen waar je goed in bent.

Je kan de lat voor je zelf te hoog leggen en je ergens gaan begeven waar je niet het gewenste niveau haalt wat je voor ogen hebt, je kan ook kijken naar wat wel degelijk bij je past qua wat dan ook en daar dan je ding gaan doen.

 

[MacGyverGear]

Maar jezelf ontwikkelingen begint toch bij leren van je fouten?? Ik probeer met gitaar bv juist te analyseren waar ik juist niet goed in ben en daar aan te werken. Opnames maken en als je er ff doorheen zit een opname van een paar maanden terug afluisteren, kijken

Maar @demian zeker 'n punt ja met doen waar je goed in bent. Dat is veel leuker en hou je veel langer vol dan iedere keer op je bek gaan.

 

[flyweight]

op netflix is een docu over Quincy Jones, een geweldige producer, muziekant en arranger.
zit vol wijsheid over creeeren, muziek en het leven. zeker een aanrader.

Een ander ding is, doen waar je goed in bent.

Je kan de lat voor je zelf te hoog leggen en je ergens gaan begeven waar je niet het gewenste niveau haalt wat je voor ogen hebt, je kan ook kijken naar wat wel degelijk bij je past qua wat dan ook en daar dan je ding gaan doen.

Ja maar dan blok je juist jezelf.
"practice what you don't know"
Juist dingen doen die boven je niveau liggen maken dat je groeit.
Dus ik zou denken wel de lat hoog leggen. Niet te hoog maar wel hoog in een on-comfortabel gebied.
Juist daar steek je veel van op. Das iig mijn insteek.

 

[bombario]

Juist dingen doen die boven je niveau liggen maken dat je groeit.

Volgens mij kan alles en is er niet één weg. Alleen werken of samen? Verbeteren waar je minder in bent of uitbesteden? Concentreren op een genre of juist zo breed mogelijk? DAW of DAW-less? Uiteindelijk moet je gewoon doen wat voor jou werkt, toch?

 

[MacGyverGear]

iig niet trappen in de valkuil van het stemmetje in je hoofd of die gearguru op YT die roept dat je een bepaalde app of gear nodig hebt om succesvol muziek te maken.