Zorgen zware emoties voor betere muziek?

Roonan

Lang lid
Lid sinds
15 oktober 2002
Berichten
2.256
Locatie
BH
Je hebt het vast wel eens gehoord dat de meest gewaardeerde muziek in de geschiedenis is gecreëerd door artiesten die worstelden met intense emoties en levenservaringen. Bijvoorbeeld, veel klassieke componisten, zoals Beethoven en Mozart, schreven sommige van hun meest beroemde stukken terwijl ze leden aan persoonlijke tragedies of gezondheidsproblemen. Tegelijkertijd zijn er ook veel artiesten die in staat zijn om geweldige muziek te maken zonder dat ze zich in een emotioneel zware toestand bevinden. Sommige artiesten vinden juist inspiratie in positieve emoties, zoals liefde en vreugde. Het is belangrijk op te merken dat creativiteit en emoties niet noodzakelijkerwijs met elkaar verbonden zijn. Sommige artiesten kunnen in staat zijn om hun emoties te kanaliseren in hun creatieve werk, terwijl anderen dat niet kunnen. En zelfs als emoties een rol spelen in de creatie van muziek, is het niet per se zo dat zware emoties leiden tot betere muziek. Het is een complex proces dat afhankelijk is van veel factoren, waaronder de persoonlijke stijl en technische vaardigheden van de artiest.

Nu mijn ervaring die ik toch even wilde delen. Gisteren is mijn schoonvader overleden na een zware week in het ziekenhuis. Ik heb een week lang met de hele familie in en buiten het ziekenhuis doorgebracht. De familie was heel emotioneel en ik zat daartussen mijzelf groot te houden. Een paar dagen geleden kwam ik 's avonds thuis en ben voor de afleiding wat muziek gaan maken. Gewoon zonder doel of keuze voor genre. Ik heb wat zitten spelen en me mee laten voeren door het gevoel. Terwijl ik bezig was kwam er veel los en heb ik met tranen in mijn ogen staan spelen. Het gevoel wat los kwam was zoveel verdriet, maar tegelijkertijd ook een enorm fijn gevoel bij wat ik aan het doen was. Daar kwam het volgende nummer uit:



Ik heb dit aan twee mensen laten horen (waaronder mijn vrouw) en die vonden het de beste track die ik tot nu toe gemaakt heb. Toen moest ik denken aan wat er in de bovenste alinea staat (met dank aan ChatGPT). Is de zware emotie een factor die invloed heeft op het resultaat? Ik denk zelf van niet. Ik denk eerder dat je gemoedstoestand er voor kan zorgen dat je niet bezig bent met nadenken over wat je aan het doen bent, welk resultaat je probeert te bereiken en hoe je het zou moeten doen. Ik stond op de automatische piloot, volgde 100% mijn gevoel en dat was sterk. Het lijkt me dus, dat dit net zo goed met andere emoties zou moeten kunnen werken, zolang je maar geen waarde hecht aan het resultaat en volledig in het moment (en zonder gedachten) je gevoel kan volgen. Dat zou in principe haalbaar moeten zijn met meditatie, maar ik kan mij ook voorstellen dat onder invloed van bepaalde middelen of emoties het wat makkelijker gaat. Ik vond het in ieder geval een interessante ervaring. Herkennen jullie dit?
 
Prachtig! Een brok in mijn keel. Je muziek doet me sterk denken aan het werk van Ludovico Einaudi dat ik vaak gedraaid heb vlak na het overlijden van mijn vader na een slopende ziekte waarbij het steeds stiller werd en hij ook steeds minder sprak. Die verstilde muziek verbeeldt dat heel fraai.

Er zijn een paar verhalen in het Chinese Taoïstische boek de Chuang tzu waarin wordt beschreven hoe de meest sublieme kunstwerken tot stand komen vanuit een volstrekt lege geest die zich niet langer zorgen maakt over wat anderen ervan zullen vinden, of het zo wel goed genoeg is, etc.
 
Gecondoleerd.

Voor mij werkt het eerder andersom, ik heb eigenlijk alleen maar zin om muziek te maken als ik lekker in mijn vel zit. Als ik zorgen of verdriet heb, is muziek maken meestal wel het laatste waar ik zin in heb.
 
Beter muziek is nogal subjectief.

Maar gezien alle acties reacties hebben lijkt me het niet onlogisch dat een gemoedstoestand beduidende invloed heeft op wat je ook doet.
 
Ik schreef vroeger veel en ik schrijf beter als ik in een depressieve episode zit.
Ik schrijf al jaren weinig tot niet, dus dat is een goed teken.

Muziek blijkt voor mij een uitingsvorm te zijn waarin mijn emotionele gesteldheid geen doorslaggevende factor is.
Ik ben wel productiever als ik goed in mijn vel zit.

Ik probeer al jaren muzikaal iets met het thema depressie te doen.
Daarbij ontkom ik niet aan tekst en dat wilde maar niet lukken.
Ik zat recent een periode niet lekker in mijn vel en de tekst kwam er in een uurtje uit.
Inmiddels gaat het beter, dus de muziek moet ook wel goed komen. ;)
 
Ik worstel al mn hele leven met dysthemie (chronische 'lichte' depressie) en ik weet dat ik meer muziek en in mijn ogen betere muziek maak als ik me kut voel. Als k lekker in mn vel zit ga ik minder snel me alleen opsluiten in mn kamertje met mn samplers en eerder wat sociaals doen zegmaar. Heel plat gezegd.

Ik ga momenteel langdurige therapie in en ben af en toe best bang dat dit gevolgen gaat hebben voor de muziek die ik maak.

De muziek die ik het mooiste vind komt voort uit wanhoop. Dat zegt misschien wat over mijn smaak en hoe ik naar het leven kijk, maar een vrolijk nummer, hoe mooi dan ook, gaat me nooit zo raken als bv. Curtis Mayfield - Break it down.
 
Ten eerste gecondoleerd, hopelijk kunnen jullie het samen een mooie plek geven.
Ik stond op de automatische piloot, volgde 100% mijn gevoel en dat was sterk
Ik denk dat je hier de spijker op de kop slaat. Het zal geen toeval zijn dat veel artiesten het beste in die modus zitten vanuit heftige emoties of (en/of) bepaalde 'middelen'. Zelf zal ik niet snel de studio in duiken als ik niet lekker in mijn vel zit, maar weet wel dat mijn fijnste jams ontstaan na een paar biertjes ;)

Heel mooi stuk muziek is er bij jou uitgekomen trouwens. De ruimtelijkheid, dikke diepe bass en de ingetogen lead laten de emotie letterlijk uit de speakers komen. Heel nice
 
Zorgen zware emoties voor betere muziek? Ik denk het niet omdat 'betere' een subjectief waardeoordeel impliceert. Wel ben ik van mening dat het zorgt voor meer authenticiteit. Gevoelens die te complex zijn om te verwoorden kan men soms makkelijker laten stromen in artistieke expressie. Dat spel is meer universeel & vloeibaar zonder expliciete syntaxregels.

Je vraag herinnert me aan 2 theoriën. De eerste is die van het 'psychisch automatisme' dat bv surrealist Dali toepaste in zijn creatief proces. Hij liet het onderbewustzijn doorwerken door te doen zonder te denken. In kunst kan dat productief zijn, maar toegepast in het dagelijkse leven kan ook negatieve effecten meebrengen.
Het tweede aspect herinnert me aan een anecdote waarbij ik mijn professor cultuursociologie vroeg om literatuur over opgroeien in contradictorische omstandigheden. Hij rade me het werk aan van Gregory Bateson over 'double-binds' & 'Toward a theory of schizophrenia'. Wanneer iemand opgroeit en via z'n rolmodellen de terreur van onverenigbare tegenstellingen moet internaliseren dan ontstaat er een destructief wantrouwen naar de wereld. Een wereld die ooit de keuze stelde tussen 2 zaken: 'Doe je X dan krijg je straf' en 'Doe je niet X dan krijg je straf'. Wat ga je doen?
Onderzoek toont aan dat mensen onderhevig aan deze trauma's meer dan anderen neigen naar artistieke expressie omdat kunst wel toelaat om onverenigbare tegenstellingen te integreren in één vorm. Kunst kan dat lijden zichtbaar en tastbaar maken en een deel van de pijn van de binnenkant naar de buitenkant verplaatsen. Dat is ook de reden waarom men in de psychiatrie vaak muziek- boetseer- of schildertherapie enz toepast.
Er bestaat dus een correlatie tussen psychische pijn en kunst, maar niet alle authentieke kunst hoeft het gevolg van pijn te zijn.
Expressie werkt bevrijdend en drukt zaken uit waartoe dagelijkse grammatica niet in staat is.

Japanse noise is een zeer authentieke expressievorm verbonden aan zware emoties... maar of die ook 'beter' is dan andere muziek is voor discussie vatbaar.

Veel sterkte
 
Toen mijn zus na een indrukwekkend afschudden van borstkanker werd beloond met een uitgezaaide hersentumor heb ik een tijdje geen muziek gemaakt, maar daarna de ongerichte woede over het verraad in een track gegooid. M'n meest "boze" deun denk ik. Zeker niet m'n fraaiste of beste maar wel een duidelijke outlet. Deze komt ook niet op Bandcamp of streamingdiensten, daarvoor is de betekenis te persoonlijk.

Tegelijk geloof ik niet in lijden-voor-de-kunst, maar het maakt wel dat je niet zomaar onbezorgde muziek maakt.
 
Als eerste gecondoleerd.
Jammer dat je jezelf zat groot te houden tussen je familie maar da's jouw keuze natuurlijk, het is juist zo fijn als je dit kan delen met bekenden om je heen.
Mooi stuk heb je geschreven vind ik, goede sfeer.
Het is een bekend gegeven dat mensen de beste muziek maken/schrijven als ze emotioneel het meest geraakt worden; een scheiding, verliefdheid, overlijden enz.
Kunst is op zo'n moment een hele goede uitlaatklep in ieder geval.
 
Laatst gewijzigd:
Gecondoleerd.

Voor mij werkt het eerder andersom, ik heb eigenlijk alleen maar zin om muziek te maken als ik lekker in mijn vel zit. Als ik zorgen of verdriet heb, is muziek maken meestal wel het laatste waar ik zin in heb.
Idem. Ik blokkeer helemaal en ga liever afleiding zoeken.

@TS Gecondoleerd ! Mooi stukje muziek, met een dikke galm.
 
Gecondoleerd met het verlies @Roonan en bedankt voor het delen van dit juweeltje. 🙏🏻

Ik heb vorig jaar t/m Sept niet zo'n goed jaar gehad. Eerlijk gezegd komt er dan niets uit mijn handen, en wordt bijna alles dat ik maak in mijn hoofd veroordeeld als zijnde 'niet goed'. De laatste maanden zit ik in een veel betere levens flow en merk ik dat dit mijn creatieve output zeer ten goede komt. Het voelt net als een bron die stroomt..
 
Allereerst gecondoleerd.

Ik geloof toch echt dat de meeste composities uit een leeg hoofd komen.
dat wil zeggen je gaat voor de piano zitten en het komt vanzelf.
Maar misschien geld dat niet voor iedereen,en hebben een tricker nodig.
Maar ook waanzinnige componisten zoals mozart of schilder van gogh,waar iets uitkomt.
Dus is eigenlijk alles mogelijk,en misschien doet je gemoeds toestand onbewust mee:D:D
Niet voor niets zegt men,ooit een normaal mens ontmoet.

Groeten van andreos.
 
Gecondoleerd met het verlies @Roonan en bedankt voor het delen van dit juweeltje. 🙏🏻

Ik heb vorig jaar t/m Sept niet zo'n goed jaar gehad. Eerlijk gezegd komt er dan niets uit mijn handen, en wordt bijna alles dat ik maak in mijn hoofd veroordeeld als zijnde 'niet goed'. De laatste maanden zit ik in een veel betere levens flow en merk ik dat dit mijn creatieve output zeer ten goede komt. Het voelt net als een bron die stroomt..

Dit klinkt meer als een depressie. Depressies zijn in zijn algemeenheid niet echt goed voor productiviteit, je lichaam zit in overlevingsstand en alleen opstaan is al een opgave, laat staan de energie vinden om muziek te produceren (wat voor ons toch een vrij zware cognitieve opgave is).

Los van een depressie kunnen heftige emoties en gebeurtenissen de muziek wel ten goede komen denk ik. Je gaat dingen in perspectief zien en niet nitpicken over een verkeerd ge-eqde snare. Vroeger dacht ik dat ik alleen maar in zo'n melancholieke stand echt iets kon maken maar het creatieve gedeelte van muziek produceren is maar 1 gedeelte, het uitwerken van een nummer is verder een vrij rationeel proces. Dat werkt voor mij het beste als ik fris en vol energie zit.
 
Ik denk dat emoties eerder van invloed zijn op het soort muziek dat je maakt dan dat het van invloed is of dat muziek beter is of niet.
 
Zo even teruglezend ben ik het er mee eens dat de term "betere muziek" wat ongelukkig gekozen is. Wat bedoel ik met beter en ten opzichte van wat? Ik realiseer me ook dat er een groot verschil is tussen een zwaarmoedige periode (depressie) of een verlies wat verwerkt wordt (de één sluit de ander echter niet uit). Wat mij in ieder geval opviel is het loslaten van een doel tijdens het creatieve proces en gewoon opgaan in het moment mij echt muziek deed maken in plaats van construeren. Dat lukte namelijk erg goed bij mij op dat moment. Het zorgde voor een resultaat waar ik erg tevreden over ben en dat is de conclusie die ik wilde delen. Iedereen verder bedankt voor de steunbetuigingen, ook namens mijn vrouw.
 
Ik denk dat muziek maken simpelweg een middel is om emoties over te brengen. Met creatieve uittingen als schilderen of beeldhouden kan dat ook maar muziek is een veel directere vorm. In mijn geval zorgde het verlies van mijn moeder dat ik muziek ben gaan maken. Ik herinner me dat ik het toen heel wonderlijk vond dat ik ineens zo veel muziek maakte terwijl ik dat voorheen nauwelijks deed. Ook als je een instrument bespeelt kan ik me voorstellen dat je emotionele toestand van invloed kan zijn van de manier waarop je speelt ook al is het een liedje dat voorheen wel vaker hebt gedspeeld in een andere emotionele toestand.
 
Back
Top