waar het uiteindelijk op neerkomt, is dat er grofweg 2 groepen mensen zijn: 1 groep die als ze iets willen doen of ergens voor worden gevraagd, gaat onderzoeken, studeren, boeken lezen, filmpjes kijken, opleidingen volgen, etc om zo goed beslagen ten ijs te komen zodat ze het gevraagde goed kunnen uitvoeren, en een tweede groep die dan niks van dat alles doet en er gewoon aan begint, zich er of doorheen bluft of genoeg basiskennis en improvisatievermogen heeft om er wat van te maken, en door herhaling/oefening/vlieguren maken er steeds beter in wordt. ik heb platen gemaakt terwijl ik geen noot kan lezen, honderden platen gemasterd terwijl ik geen idee had hoe dat ging in het begin, gitaaralbums gemaakt zonder een noot te kunnen spelen, etc. tegelijk benijd ik weleens muzikanten die laat op de avond de akoestische gitaar kunnen pakken en feilloos Yesterday kunnen spelen en zingen. want das voor mij wel het enige lastige van het creeren van je eigen muzikale universum: het is lastiger om met zeg maar echte muzikanten samen te spelen.
