Wat is de ultieme muziek ervaring? die ik had. Life :
Het moment dat ik besefte dat m`n improvisaties gewaardeerd werden.
Die duren doorgaans een enkele minuut.
Toen, na dat ik dacht het wel gehad te hebben een singer-compositie-blok had (afgeleid van writers-blok) .
Moest ik bij verzinnen en ik wist niks te doen.
En herhalingen zou ook de pest worden.
Maar de sfeer zat er al in.
Verder was er niemand die het even van me over wilde nemen helaas.
Die verlenging heeft me heel wat zweetdruppels gekost letterlijk.
Op het moment moest ik verzinnen, componeren, de boel aan de gang houden, de terugkoppeling van het publiek in de gaten houden, Het wel of niet te bont maken, niet te veel in herhaling vallen, woorden bedenken, melodieën bedenken, niet al te vals zingen, er geen statische bedoeling van maken dus dansjes verzinnen, de mix van de vocaal instrumentaal in de gaten houden, aftasten hoe lang ik nog door zou gaan tot het moment dat ik het wel genoeg zou vinden m.a.w. er een einde aan breien, vooral niet te kinderachtige melodietjes verzinnen, maar toch origineel blijven, nieuwe dingen ontdekken met geluid en die direct toepassen en verwerken, niet zenuwachtig worden, me niet te sloom of te druk uiten, aan m`n stembanden denken door ze niet te verpesten en dan schor worden, nog wat energie over houden om m`n meegebrachte installatie weg te kunnen sjouwen, het publiek de indruk geven dat ze gewaardeerd werden, desondanks toch het `baasje spelen` totdat men van mij genoeg zou krijgen, maar dat gebeurde niet men bleef dansen swingen enz.
En op zo`n moment denk je dan aan alles gelijktijdig. Met natuurlijk ook met veel dank aan de andere instrumentale `jammers` die gelukkig ook wel initiatieven namen. Nu begrijp ik pas dat er muzikanten zijn die tropenjaren maken.
Wat is de ultieme muziek ervaring? die ik had, studio thuis : Het moment dat de opname in één keer goed was. Ook geluk hebben.