Ik zie een proces in iemands hoofd die het op een gegeven moment allemaal teveel wordt en op ontploffen staat. Hij kan het allemaal niet meer aan, maar weet dan op het laatste moment toch een manier te vinden om zichzelf weer bedaren te krijgen.
Dit is echt heel bijzonder. Wauw.
Je slaat de spijker namelijk volledig op de kop. Ik zat er helemaal doorheen, in de periode dat deze track ontstond. Burn-out-verschijnselen, mid-life-vraagstukken, dat soort gezelligheden.
Om te onthaasten heeft m'n lieve vriendin toen een heerlijk klein huisje geboekt, voor een weekendje weg - in the middle-of-nowhere, tussen de koeien en de watervogels. Zij met een goed glas en een fijn boek - ik met m'n 0-Coast, Taiga en Macbookje ernaast.........
Zo is toen de basis gelegd.
Ik heb daarna een stokje kunnen steken voor de dingen waar ik tegenaan liep. En in die betere periode heb ik de track afgerond.
Hij is dus ontstaan voordat ik wist, dat het later beter zou gaan. Voordat ik het wist. Letterlijk.
Maar ook figuurlijk. Als je ontdekt dat dingen je over de schoenen lopen, is het eigenlijk al te laat. En ik herkende dat gevoel van overweldigd raken terug, in de track. Maar ook de positiviteit, een gevoel dat dingen goed gingen komen.
Dus ook dit......
Ik moest even wennen, maar terwijl ie door bouwde werd ik gepakt voor ik het wist. Ha!
.. is echt supergaaf.
Dank jullie wel!
Laatst gewijzigd: