Ik kom dit topic zojuist tegen... Ik wil allereerst topicstarter
@vink credits geven voor zijn openheid, hoe lang het ook geleden is, en ook de rest voor zover ik heb zitten scrollen. Het spreekt me aan, al is het maar omdat ik me ook wat anders dan andere mensen voel en daarbij de passie voor geluid en synthese deel. Ik had lang niet op dit forum ingelogd, enkele weken geleden voor het eerst in twaalf jaar. En zoals er in dit topic ook wordt gezegd, het is inderdaad wel mooi (en misschien ook wel bijzonder) dat er nog een dergelijk forum bestaat naast alle moderne 'social'-platforms. En ik realiseer me nu wat een rust dit forum heeft. Geen reclame, geen flitsende filmpjes, geen bullshit (behalve de leuke off-topic items), geen politiek of een overload aan schaars geklede dames. Maar een fijne site die inmiddels al decennia bestaat uit leden met een gedeelde passie.
En dan stuit ik hier ook op de entry van
@roland kuit. Wow. Man, wat een verhaal. Hoe gaat het? Ik denk gek genoeg nog weleens aan je. Want je hebt een goede indruk op mij gemaakt toen ik, het zal intussen een jaar of 25, 26 geleden zijn, in Het Koorenhuis in Den Haag de minicursus Sonologie bij je heb gevolgd. Of wat de titel van die cursus ook was. De eerste paar lessen deed ik toen met een vriend samen, die halverwege de cursus afhaakte. Ik heb 'm wel afgemaakt. Ik had de uren na Michou. Een zeer mooie dame, dus die kan je niet vergeten zijn
Die ben ik later in het leven hier en daar nog weleens vaker tegen het lijf gelopen. Is ook een meid met haar ziel onder de arm, maar daarnaast een passie voor kunst en geluid.
Wat is dat toch met ons? Het zal niet voor alle leden gelden uiteraard, maar er zijn hier dus wel wat mensen hier met wat, ehm, eigenaardigheidjes, laat ik het zo maar stellen. Ikzelf ook niet anders, anders zou ik niet zo op dit topic reageren.
Vijftien jaar geleden is er ADHD bij mij vastgesteld, een leven lang aanpassingsproblemen, anders dan anderen. Impulsief, naïef, wel vrolijk, maar toch ook kwaad van binnen. Op de wereld. Op de maatschappij, op alles. De scheiding van mijn ouders op mijn 8e heeft, zo kwam ik ook pas later tot de realisatie, heeft een diepere indruk bij mij achtergelaten dan ik altijd heb gedacht.
De muziek, elektronische muziek in het bijzonder, heeft zeer grote rol in mijn leven en mijn geluksbeleving. Dat dat kan veranderen door moeilijke tijden en extreme emoties is ook iets wat ik heb geleerd.
Vijf jaar geleden ben ik in een verschrikkelijke burn-out terecht gekomen, inclusief een psychotische periode en een tijd waarin ik mijn aanwezigheid op deze wereld niet meer noodzakelijk achtte, om het zo maar te zeggen. Gelukkig heb ik een fantastische kring van lieve familie en vrienden die mij altijd hebben gesteund en mij hebben geholpen, o.a. met het vinden van professionele hulp, waar ik ook heel goed verder ben geholpen. Het is een lang traject geweest om er weer bovenop te komen, met vallen en opstaan.
In die tijd kon ik gek genoeg totaal niet meer naar de muziek luisteren waar ik mijn hele leven al gek op was. Altijd helemaal fanaat geweest van techno en progressive house, het lijkt in mijn bloed te zitten, maar ik moest er een lange tijd helemaal niks van hebben. Het maakte mij te emotioneel of zo. Ik kan niet goed uitleggen wat het was, ik trok het gewoon niet. Het heeft een paar jaar geduurd voordat ik weer ging luisteren en er weer van kon genieten.
Hetzelfde zie ik nu ook bij een goede vriend gebeuren. Even oud als ik, hij is vorig jaar in een negatieve spiraal terecht gekomen. Door mijn eigen ervaringen begrijp ik hem goed en kan gelukkig met hem praten, maar hij kan nu ook helemaal niet naar de muziek luisteren waar hij normaliter zo gepassioneerd mee bezig was. Gelukkig krijgt hij ook hulp. En ik denk ook dat hij het tij wel weer kan keren. T.z.t.
Afgelopen week heb ik mijn droomsynth aangeschaft. Bij de jongen waar ik 'm van kocht vertelde ik nog: Ik weet niet goed wat het is. Tien jaar lang niet actief met muziek bezig geweest, zelfs een aantal jaar helemaal niks kunnen luisteren of doen. En de laatste maanden begint de interesse en het plezier weer terug te komen. Ik lijk steeds meer rust in mijn donder te krijgen om er weer wat werk van te maken. Dat is heel lang niet zo geweest.
Met die nieuwe synth voor mijn neus nu (de Novation Summit) ben ik als een kind zo blij. En ik kan weer pielen en genieten. Het voelt op één of andere manier als het begin van een nieuw hoofdstuk.