Heb je een voorbeeldje zodat ik beter kan volgen wat je bedoeld?
zonder in deze topic een enorm offtopic discussie over op te starten wil ik wel kort hierop reageren (maar daarnaa laat ik het er wel even bij hoor, meer een discussie voor bij de borrel).
waar ik het vooral mee oneens ben is de simpliciteit van je omschrijving ikzelf vind dat er meer nuance past bij je stellingen.
Ten eerste klopt je voorstelling van wat je evolutioneaire biologie noemt niet.
Evolutie is niet een biologische aanleg die je moet opvolgen, maar een selectie process die op zijn simpelsts gezegd puur gaat over of de eigenschappen die bij het leven op aarde onstaan (die soms het gevolg zijn van een puur toevallige mutatie) een voordeel oplevert als het gaat voer voortplanting. en dat gaat niet over individuuen en eigenlijk niet eens over individuele soorten omdat het gaat over hele geleidelijke vernaderingen binnen groepen levende wezens door natuurlijke selectie.
waar jij het over hebt is je aanpassen aan de omstandigheden waar we ooit door geselecteerd zijn en niet over het process van evolutie.
verder is evolutie toch voornamelijk een process op genetisch niveau. als sociale eigenschappen die niet afhankelijk zijn van gen-overdracht een voordeel of nadeel opleveren voor voortplanting, dan maakt dat geen hol uit. dan zal je dat over miljoenen jaren niet tegenkomen als een factor in evolutionaire selectie.
nog wat specifieke reacties op jouw eigen stellingen:
voorbeeldjes hoor
1) jezelf verbeteren
educatie - mee eens, leren brengt veel voldoening. niet per se professioneel maar over wat dan ook. wij delen allemaal enthousiasme voor synths en muziek, maar mijn vader van 87 leert ook nog elke dag. leest eens een boek over weide vogels of bloemetjes in de nederlandse natuur. dat telt allemaal mee vind ik. de sociale ladder klim je er echter niet mee op en ik zie dat als 'minder essentieel' component. zolang je zelf vind dat je leven (of je werk, of whatever) zin heeft boeit de mening van anderen veel minder. erkenning van anderen draag natuurlijk wel bij aan gevoel van zinsgeving. het is gewoon wat complexer dan je stelling doet vermoeden (ook al denk ik dat je het misschien zelf ook breeder bedoelt dan het overkomt?).
2) levenspartner
ik heb zelf sinds mijn 18e nooit langer dan een paar maandjes alleen doorgebracht en ben gelukkig getrouwd dus echt advocateren voor een leven zonder partner kan ik niet, maar ik ken ook genoeg voorbeelden van mensen die van hun partner niet echt gelukkig werden. Het komt serieus voor dat een weduwe helemaal opbloeit nadat haar dominante oppressieve man overlijdt.
Eenzaamheid is wel dodelijk denk ik, maar een levenspartner is geen totaal oplossing.
Ik ken heel veel mensen die sociaal niet goed lagen, maar door online games en voice chat (disocrd, teamspeak, ventriollo) een vriendenkring opbouwden en zelfs meegemaakt dat mensen die jaren de deur niet uitkwamen er ineens weer op uit trokken om hun online buddies te ontmoeten (een goed voorbeeld van hoe de moderne wereld hier een rol speelt).
Hoe dat er uitziet als we allemaal bejaard zijn is lastig te voorspellen denk ik. de moderne leefstijl veroorzaakt veel eenzaamheid, maar in moderne techniek zit wel degelijk de potentie om hier iets tegen te doen (of op zn minst een rol hierin te spelen).
3) kinderen... ach ja... mensen die ze hebben kunnen zich geen leven voorstellen zonder... mensen zonder kinderen snappen niet dat je zoveel vrijheid opgeeft voor de kids... ikzelf zit in het midden (stiefkinderen! ik raad het iedereen aan... we hebben ze de helft van de week, supergezellig als ze er zijn, super veel tijd en vrijheid als ze er niet zijn
)! nee hoor alle gekheid op een stokje; na een flinke periode wennen aan de enorme deuk die mn vrijheid opliep ben ik heel blij met ze. we hebben een goede band en ik speel geen minderwaardige rol in het gezinsleven. heb totaal niet de behoefte om zelf ook nog kinderen op de werled te zetten.
verder ken ik bijvoorbeeld ook een lesbisch stel van in de 70 zonder kinderen (zelfs geen huisdieren als surrogaat) die een actief sociaal leven onderhouden zonder kinderen. ik ken weinig mensen die zo van een actief pensioen genieten als die twee (wel weer een punt voor je stelling over levenspartners
).
Zoals je ziet ben ik het niet fundamenteel met je oneens, maar heb wel moeite met de stellige toon.
want naast wat jij geschreven heb, en naast wat ik daarzelf aan toegevoegd heb zijn er alleen al op dit forum waarschijnlijke legio mensen te vinden die andere ervaringen hebben en daardoor andere wijsheden die allemaal evenveel waarde (of eigenlijk even weinig) betekenen voor ieder individu.
jeezz... wat een lap tekst weer
ik hou er nu over op hoor.
www.vox.com
De zin is exact zoals ik tegen mezelf zou praten.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Het is denk ik iets dat je overkomt en soms op de gekste momenten, opeens zo'n magisch gevoel. Alles wat samenkomt ofzo. Dat kan ook gewoon in de achtertuin met een kopje thee. 
).
