Open brief aan het Synthforum en de leden

Nou vooruit, ik ben een behoorlijke eigenheimer die nogal graag op zichzelf is, ik ben cynisch en zwartgallig (maar wel op een humoristische manier vind ik zelf) tot op het bot, ik heb last van misofonie en aanleg tot zelfdestructief gedrag middels psychoactieve substanties. Ik heb me in een carriere/huisje/boompje/beestje avontuur gestort om te voorkomen dat ik in de goot zou belanden en dat is gek genoeg nog gelukt ook.

Wow, ik ben geschrokken van deze uitleg, dank je wel voor het delen.. Ik volg je nu al jaren en alles wat je schrijft verklaart een hele hoop voor mij.. Ik heb zeker een kwartier liggen Googlen voor een oplossing van je problemen.

Ken je theta golven ? Ligt 't in jouw mogelijkheid om ernaar te luisteren ? Hier een voorbeeld :



Ik denk dat deze geluiden je, op het juiste moment in je leven, gaan doen streven naar Mindfulness.. Je zal je problemen beginnen omarmen..

Nu begrijp ik vollédig waarom ik nooit feedback krijg van je.. waar ik me (voordat ik GloomY heette) énorm in ergerde. dat doe ik nu niet meer.

Weet je wat mij persoonlijk énorm heeft geholpen ? Het YT-filmpje dat mijn "Sjamaan" (diegene die me om de 6 weken "behandelt") me doorstuurde.. Heeft me echt aan het nadenken gezet, hopelijk heb je er ook wat aan :



Veel sterkte, kracht, positiviteit en Licht toegewenst, beste Nap ! :)

Hopelijk heb ik nu geen aanval getriggerd.. en gelukkig kun je je ding gedeeltelijk kwijt door het maken van uitstekende muziek !! Alles moet zo zijn.. dus : omarmen, die handel :luv:

Het ga je heel goed yo !

Gloomy.

:okdan:
 
Nou vooruit, ik ben een behoorlijke eigenheimer die nogal graag op zichzelf is, ik ben cynisch en zwartgallig (maar wel op een humoristische manier vind ik zelf) tot op het bot, ik heb last van misofonie en aanleg tot zelfdestructief gedrag middels psychoactieve substanties. Ik heb me in een carriere/huisje/boompje/beestje avontuur gestort om te voorkomen dat ik in de goot zou belanden en dat is gek genoeg nog gelukt ook.
Daarmee heb je denk ik voorkomen dat je in een sociaal isolement bent terecht gekomen.
Het AMC is hét behandelcentrum voor misofonie. Maar dat zal je bekend zijn verwacht ik.
Van jou had ik niet verwacht dat je over dit zo open zou kunnen zijn. Om reden dat ik me toch vaak al gauw een beeld over iemand vorm.
Je mag me altijd een pb sturen (mocht daar behoefte voor zijn).


1k0.jpg
 
muziek maken kan zeer genezend, ontspannend, bevrijdend, pijn stillend werken en ook nog eens mensen zeer sterk met elkaar verbinden ,,

mijn ervaring is dat het intens opgaan in het maken van muziek, zonder enige vorm van belemmeringen zoals techniek, ratio, enzovoort , gigantische energie kan geven aan de geest (en lichaam)!

ik bedoel dus even niet bewust een track maken en je zelf pijnigen met het zoeken naar een perfecte bas-lijn,,,, maar je laten gaan , alles loslaten en een end weg trommelen, totaal je zelf even 'verliezen' in ritmes, een muzikale trein, groove, sfeer, enzvoort,
werkt hypnotiserend en ook medicinaal! een gezonde medicatie voor als je hersenen en/of lichaam niet optimaal mee willen werken door lichamelijke/ psychische klachten / problemen

maar een leuk basje bedenken bij een track kan natuurlijk ook al ontspannend werken

ik ben al wat jaren arbeidsgeschift (wajong uitkering) door een en ander, muziek is niet alleen mijn hobby maar ook mijn vak, beroep, grootste passie!

ik denk mede omdat het me altijd weer uit de put heeft geholpen als dingen psycholiotisch niet helemaal goed gingen maar ook omdat muziek voor mij heel natuurlijk aanvoelt, een huis en thuis,, mn 2de natuur (of eerste?!?)
 
Het AMC is hét behandelcentrum voor misofonie. Maar dat zal je bekend zijn verwacht ik.

Yep, been there, done that.

Het is voor mij gelukkig in het dagelijks leven eerder mild tot behoorlijk irritant dan beperkend dus op zich valt het ook allemaal wel mee, zeker vergeleken met sommige verhalen die ik hier langs zie komen (of verhalen die ik in het AMC hoorde). Ik reken mijn eigen relatieve minor issues meer tot de categorie 'iedere gek zijn gebrek' dan dat het me in de weg zit in het dagelijks leven.
 
Ik vrees dat ik mijn eerste 5 decennia van mijn leven redelijk ongeschonden, gezond en naar relatieve tevredenheid ben doorgekomen. Natuurlijk ook met de nodige tegenvallers en lastige periodes (...). Ik ben gelukkg niet iemand die geluk najaagt. Tevredenheid is goed genoeg. Dat maakt het gat tussen "ist" en "soll" meestal al meteen een stuk kleiner.

Ben ik dan een pessimist? In elk geval geen blinde optimist. Optimisten worden nooit blij verrast. Pessimisten veel vaker. En de hoop wint het toch al veel te vaak van de ervaring.

Van leven ga je dood. Dat is nu eenmaal zo. Het is nog zinloos ook. Maar dat neemt niet weg dat je er best van kunt en mag genieten. En nog met een gulle lach ook. Zelfs in de schijnbare onverschillige wreedheid van het universum kan een lach verstopt zitten. Of dan toch minstens wat gegrinnik.

Het gaat tenslotte niet om de "werkelijkheid". Die bestaat niet eens. Net zo min als de waarheid. Alles draait om relativiteit en perceptie. Over veel te veel dingen wordt veel te veel ophef gemaakt.

Een probleem is per definitie ook een kwestie van perceptie. Perceptie bijstellen, probleem weg.

Helaas zijn er ook problemen die niet weg te relativeren zijn. Medemensen die hiermee te maken hebben wens ik alle sterkte toe. En ik zal, waar ik kan, ook graag mijn bescheiden positieve bijdrage leveren.

Aanvullend....

Het is altijd makkelijk oordelen over anderen of zaken waar je ver van af staat. Ik probeer mijn oordeel zo lang mogelijk uit te stellen en tot dat moment zoveel mogelijk uit te gaan van het voordeel van de twijfel. Ook hier geldt dat de perceptie telt. Wat voor de een onzin of een futiliteit is, kan voor een ander van groot belang zijn. Dus...eerst maar eens serieus nemen.

Een negatieve destructieve neerwaartse spiraal en is makkelijk te creeren. Veel moeilijker maar wel veel prettiger is het om een creatieve positieve open sfeer te creeren waarin een ieder vrij en met respect voor de ander zijn inbreng kan hebben.

Jeemig....wat een belerende proza...laat ik daar maar snel mee stoppen.


Ik kom hier tenslotte vooral voor alles wat met audio te maken heeft hoor...

Die mysterieuze wederzijdse diepgaande interactie tussen geluid en emotie blijft me diep fascineren.

Maar juist omdat geluid/muziek/audio zo om perceptie draait en daarmee zo persoonlijk is, is het ook mooi om wat meer over het referentiekader en de achtergrond van anderen te weten.
 
Raad mensen aan om te mediteren en eens een boek te kopen over het Boeddhisme gebruikt in het dagelijks leven.Die gaan er vanuit om het simpel te zeggen dat het leven lijden is.
Mensen grijpen dat strohalmpje geluk zo angstig vast,en als dat verdwijnt hun leven niets meer betekent en depressief worden,verslaafd worden,...

Door er over lezen en mediteren kan ik de dingens van tegenslag veel beter aanvaarden en in vrede en ja om gelukkig de dag door te brengen.

Help gewoon uw medemens zonder er iets voor terug te vragen,zet je ego opzij en vooral de ouderen die dan pas het echt nodig hebben,die nu gewoon soms als huisvuil worden afgezet in een tehuis,dan pas hebben ze morele steun nodig.We lopen er van weg omdat we nu niet vereenzelfvigd willen worden met die ouderdom.Doe vrijwilligers werk in een rusthuis zoals ik,je weet niet hoeveel vriendschap je terugkrijgt en vooral die enorme levenservaring en wijsheid van die mensen,die me relativeert om eenvoudig te leven.

Wat sommige boeken je leven positief kan veranderen.Maar dat gaat niet zonder slag of stoot.

Probeer het is eens één minuut aan één ding,maar aan één ding te denken.Dat geeft rust,vrijheid in je denken,je geest kunnen sturen,vergt wel wat jaren oefening.
 
Ooit las ik het boek de Tao Te Ching van Lao Zi als inspiratiebron voor filosofische bezinning
(en die was van grote betekenis voor me)

Yoga chillout met een tekst uit het boek de Tao Te Ching van Lao Zi
 
Het gaat tenslotte niet om de "werkelijkheid". Die bestaat niet eens. Net zo min als de waarheid.

Dat is waar.
Of bestaat de waarheid niet?
Of is waar tegelijk ook onwaar als je van standpunt verandert?
Gvd, die verdomde relativiteit ook, ik maak mezelf gek! :D

Een probleem is per definitie ook een kwestie van perceptie. Perceptie bijstellen, probleem weg.

Ja precies, je kan van een mug een olifant maken maar van de olifant kan je ook een mug maken.
Maar er is pas echt een probleem als je muggen hebt die zo groot zijn als een olifant. :D


Raad mensen aan om te mediteren en eens een boek te kopen over het Boeddhisme gebruikt in het dagelijks leven

Om nog even op de boeddhisten terug te komen; ze vertellen dat alles een illusie is maar die trein komt toch verdomd hard aan als je ervoor springt. :D

Met het bovenstaande wil ik niets afdoen aan het topic en de problemen die mensen kunnen hebben want ook ik postte al dat ik zo m'n problemen ken.
Ik wil alleen een beetje laten zien dat zolang je een beetje kunt lachen zowel om jezelf als om de wereld zo af en toe dat dat het leven draaglijk maakt.
A joke a day keeps the docter away lijkt me.
Zoals ikzelf last van astma hebt maar ook van humor hou.
Want astma patiënten zijn de vrolijkste mensen in de wereld nietwaar?
Ze staan fluitend op en gaan gierend naar bed. :D

Ik zeg zelf wel 'ns; elk mens mag klagen als ie in de shit zit en dan lijkt het even of er geen uitweg is maar als je op dat moment ook kan inzien dat we vaak kunnen leren van het probleem waar je op dat moment mee te dealen hebt dan ben je op de weg naar een oplossing/verbetering uiteindelijk, hoe moeilijk/lastig dat soms ook kan zijn.
 
Ik wil alleen een beetje laten zien dat zolang je een beetje kunt lachen zowel om jezelf als om de wereld zo af en toe dat dat het leven draaglijk maakt.
Zo denk ik er ook over!
Maar een punt is wel dat niet iedereen dat (even makkelijk) kan. En dat je dan moet oppassen daar een negatief oordeel over te hebben.
Mensen kunnen het meestal ook echt niet...
 
Mensen die open staan voor (Boeddhistische) wijsheid en heerlijk flauwe humor tussendoor kan ik van harte aanraden om op YouTube te kijken naar de dhamma talks van Ajahn Brahm.
 
voor mij staat Boedhisme voor:

Zodra je denkt ; 'dit is het leven wat het is', dan is dat het leven niet, dus realiteit is wat het is, wat echt is, maar dat is het niet

als ik het moeilijk heb dan kom ik hiermee er door heen,, ook de moeilijkere tijden!

:okdan:
 
ik ben mss niet helemaal mee met dit topic,
maar de problemen beginnen als je geen droomwereld meer hebt,
als je niet kunt wegdromen is ook nog iets, dan komt koppijn

als technieker was ik vroeger alleen maar rationeel,
en op den duur dan werd ik overprikkeld en begint de realteit op een droom te lijken

nu 15 jaar later ben ik het tegenovergestelde daarvan,

ik heb droomwerelden zoals in de film inception, de film the matrix is dat niet echt ,

als ik op sta dan heb ik dikwijls het gevoel dat ik op vakantie ben geweest,
dan kan ik lachen met wat ik allemaal heb gedroomd,want ik onthoud dat, en dat vervolgt steeds

de tegenpool daarvan is, dat je tussen de mensen leeft, dat je mee oorlog voert of naar tomorrowland gaat,, geld pakt, en aardse uitdagingen


voor muziek maken is mn huidige toestand erg intressant,
dat heeft niks met notenleer te maken,maar met een sfeer op te bouwen,

en ja, je moet de tijd,stilte en medicatie krijgen om te kunnen slapen,
om in de droomwereld te zitten,

of tja,de meeste doen dat mss met drugs ?
 
de werkelijkheid is dat wat je ziet, als je niet meer kijkt !

8>
 
Raad mensen aan om te mediteren en eens een boek te kopen over het Boeddhisme gebruikt in het dagelijks leven.Die gaan er vanuit om het simpel te zeggen dat het leven lijden is.
Mensen grijpen dat strohalmpje geluk zo angstig vast,en als dat verdwijnt hun leven niets meer betekent en depressief worden,verslaafd worden,...

Als ik in een depressie zit is mediteren en spiritualiteit voor mij de snelste weg naar zelfmoordneigingen. ;)
Ik jaag ook geen geluk na waarin ik word teleurgesteld.

Ik vind dat in bovenstaand citaat de zaken ook wel erg simplistisch worden gemaakt.
Mijn eerste depressie had ik toen ik zeven was en sinds die tijd is het nooit meer echt weggegaan.
Niet dat ik continu in een staat van depressie verkeer, maar een tevreden of zelfs gelukkig mens zijn en blijven is een dagelijkste strijd.

Neurologische processen en erfelijkheid spelen daarin een niet onaanzienlijke rol.
Na jaren van therapie en diverse behandelingen is ermee om kunnen gaan het hoogst haalbare voor mij.
Dat klinkt wat dramatischer dan het is, maar feit is dat 'het' nooit echt afwezig is.

Een aantal concrete dingen die ik kan doen is mijn gemoed in de gaten houden, mijn tijdsbesteding zoveel mogelijk controleerbaar houden, zorgen dat ik niet overprikkeld wordt en er voor zorgen dat er altijd iets is om mij op te verheugen.
Als ik dan toch afglij zijn goed blijven eten en slapen en de dingen benoemen en bespreken met mijn vrouw de zaken waar ik op moet letten.
Afleiding in de vorm van muziek en mij verdiepen in de onderwerpen die mij interesseren is altijd goed.
Het meest concrete dat ik zelf kan doen is het bij mij laten stoppen en mij niet voortplanten.
 
tja, ik kijk in mn dromen, zien vs kijken ??
tis wel mn onderbewust zijn,, ik kan dat niet opstarten,,, dan moet ik eerst uitgeschakeld worden,
 
De waarheid is een grote korstige anus die met enige regelmaat een dampende klamme moeraswalm in je gezicht knettert.
 
het jeukt onder mn armen,haha ha ha,, soit, kzal effe stoppen met replien,,
 
1k0.jpg



- Kelly Elmore -
 
Back
Top