Achteraf.
Ik ben de afgelopen jaren steeds puristischer geworden. Niet zo zeer ideologisch, vooral praktisch. Ik merk dat ik lekkerder werk hoe meer ik me op één ding kan focussen.
Dat is lang geleden begonnen met het terugschroeven van effecten en gebruik van eq. Inmiddels gaat het zover dat ik al een paar minuten muziek met één instrument heb staan voor ik überhaupt een ander instrument toevoeg.
Als ik bijvoorbeeld een 909 als basis gebruik, vind ik ‘t belangrijk dat puur de compositie van de kale 909 me een paar minuten kan boeien. Zo niet, dan is ‘t gewoon nog niet goed genoeg. Pas als het dat wel is, ga ik met een ander instrument aan de slag en ook dan focus ik me puur op dat instrument. Pas als het op meer ondersteunende geluiden aankomt ga ik wat meer dingen door elkaar doen.
Vaak heb ik ‘t gevoel dat ik niet zoveel processing nodig heb, omdat ik ‘t zonder al interessant genoeg vind en de geluiden al goed op elkaar afgestemd zijn. Maar ik merk ook wel dat ik processing toevoegen lastig vind als ik iets al zó vaak droog gehoord heb, dus ik ben er misschien ook te conservatief mee.
Daarom vind ik ‘t tegenwoordig tof om, als ik de track klaar vind, gewoon de lokale studio plus mixtechnicus te huren. Een vers paar oren, iemand die wat radicalere beslissingen dan ik durft te nemen, een akoestisch veel betere ruimte dan ik zelf heb, met veeeel betere monitoren, ik leer er veel van en werk nog eens samen in plaats van alleen maar als kluizenaar achter m’n gear thuis te zitten