Tuurlijk zijn er ook simpele nummers die ik goed vind hoor, dat is allemaal subjectief voor iedereen. Toch zal ik sneller cd's of vinyl kopen van groepen waarvan de muziek meerdere lagen heeft. Omdat je die meer kan beluisteren vanwege de dingen die je telkens ontdekt die je ervoor niet hoorde.
Het eerste nummer is mooi, maar dat is gewoon mijn ding niet qua genre. Ja het is oprecht en goed uitgevoerd, allemaal ok. Maar dan is het de stem die tegenzit of het feit dat zoiets al 100 keer gedaan is in het verleden. Het is niet het gevoel dat ik zoek. Subjectief dus. Elk paar oren verkiezen andere klanken. Idem met het tweede nummer. En daarbij hou ik ook meer van producties die gemaakt zijn voor het jaar '95/'96. Voordat Pro Tools begon. De Productie ethiek was verfijnder en meer compleet, en vooral oprechter omdat je niet veel kon klooien met de sound. Elke janlul maakt nu muziek en gooit het op Soundcloud. De filters zijn weg, nu moet ik zoveel zeven en afwegen, en met een machete door de jungle hakken. Weg is het tijdperk van de tijdloze studio albums vervangen door het singles tijdperk. Het is verstikkend. Op die 28 jaar dat ik op deze aardkloot al leef vind ik maar moeilijker en moeilijker moderne muziek die me kan bekoren.
Simpele nummers die ik goed vind, maar toch met lagen, en die heel diep gaan met massa's muzikaliteit:
"
Eminence front" (van
The Who) vind ik ook een goed nummer. Bij alle nummers waarbij Roger Daltrey de leadzanger is haak ik af, maar in dit nummer doet (gelukkig!) Pete Townshend de lead. Zijn stem is minder krachtig dan die van Daltrey, maar dat hoor ik dan toch 10x liever. Aan het einde van "Eminence Front" hoor ik Daltrey nog wel even op de achtergrond, maar dat stoort me niet echt. Het nummer staat op het album "It's Hard" en dat album vind ik een regelrechte afrader. De nummers hebben wel meerdere complexe lagen, maar ik vind ze futloos en de melodieën pakken mij niet. "Endless Wire" - van vele jaren later - schijnt een veel beter album te zijn, maar daar heb ik nooit naar geluisterd. Waarschijnlijk om reden dat ik niet graag de zang van Roger Daltrey hoor.
Hun hits, zoals "Roundabout", "Owner of a lonely heart" en "I've seen all good people" spreken me totaal niet aan, maar bijv. wel de nummers "Heart of the sunrise" (van het album "Fragile" uit 1971) en "And you and I" (van het album "Close to the edge" uit 1972). "
Shoot high aim low", dat geen hit geweest is, kende ik en vind ik ook een goed nummer van
Yes. Eigenlijk hoor ik die nog liever dan "Eminence front" (van The Who). Het komt van het album "Big generator" (uit 1987). Ik moest dit even opzoeken want ik kende dat album helemaal niet. Dus vraag ik mij nu af waar ik "Shoot high aim low" dan van ken?!
"
Heart Of The Sunrise" Live (uit 1989) met o.a. Jon Anderson en Rick Wakeman
"
Payback" van
Jan Hammer kan ik ook waarderen. Bij Jan Hammer mis ik altijd wel zang, hoewel er wel instrumentale albums zijn waar ik graag naar luister.
Naast "Crockett's theme" vind ik ook "Rico's blues" goed. Dat laatste nummer geeft me een gevoel dat ik moeilijk kan omschrijven. Relaxed, gelukkig en tevreden komt het eerste in me op.
De groove van het nummer van "
Sound train" is niks mis mee, maar wat mij betreft kunnen ze beter hun mond stijf dicht houden. Dikke bagger dus!
Zet iets van "The Trammps" of "Earth, Wind & Fire" op en je weet gelijk wat ik bedoel.
Van "
Leave right now" (
Will Young) vind ik vooral de stem van de zanger en hoe hij dit nummer zingt erg mooi. Maar als je die niet mooi vind, ja dan blijft er van dit vrij eenvoudige nummer niets meer over.
"
Poison Prince" (
Amy Macdonald) vind ik vrolijkheid, geluk en positieve energie uitstralen en ik vind het een mooi en lekker uptempo nummer! Het Schotse accent van de zangeres - dat niet ieder mooi vindt - maakt het nummer voor mij nog aantrekkelijker.
De filters zijn weg, nu moet ik zoveel zeven en afwegen, en met een machete door de jungle hakken. Weg is het tijdperk van de tijdloze studio albums vervangen door het singles tijdperk. Het is verstikkend.
Dat is waar! Er wordt nog wel goeie muziek gemaakt, maar je moet er (veel) tijd en energie insteken om die eruit te pikken. Overigens waren niet alle albums van voorheen tijdloos. Soms / vaak stond er maar één goed nummer op.
Zang vind ik het belangrijkste instrument in een track. Als dat niet ok is, dan kan wat mij betreft het hele nummer de vuilnisbak in.
En het is inderdaad een subjectief gegeven als iemand een nummer goed vindt. Gelukkig maar, als we allemaal maar dezelfde smaak zouden hebben...
Amy Macdonald - in een interview - wat zij vindt van de marketing machine in de muziekindustrie.
