misschien zijn analoge klankopwekking en de muzikale mogelijkheden die ze behelzen nog lang niet genoeg uitgediept.
Natuurlijk kan je met analoge synthese nog creatieve muziek maken. En vernieuwing nu even buiten beschouwing gelaten, is het vooral een kwestie tussen
imitatie en
creativiteit, hetgeen in feite ook al een eeuwenoude discussie is. Waar vroeger de imitatie centraal stond (zich creatief uitleven binnen een bepaald kader, en eens je dit kader doorbrak, was je revolutionair en shokerend, wat een negatieve connotatie had bv. de stelling: voor synthmuziek moet je analoog gebruiken), stond vanaf de 20e de creativiteit centraal (de grenzen van het conservatief kader zoveel mogelijk proberen doorbreken en verleggen, zonder de nadruk op het kwalitatief karakter). Beide stromingen hebben prachtige dingen voortgebracht en een wanhopige hoeveelheid brol.
Imitatie betekent dus niet automatisch dat je niet creatief kan zijn. Maar wat me stoort is de dogmatische slaafse imitatie, waaraan velen lijden. Zo ben ik een paar jaar geleden naar een gemeentelijke tentoonstelling geweest van lokale amateurkunstenaars, en was verrast dat elk werk een kinderlijke nabootsing was van Picasso, Permeke en andere voorbeelden. Niet een had begrepen wat er nu juist zo speciaal was aan die kunstenaar, ze wouden allemaal net als hen zijn, met als gevolg een jammerlijke mislukking.
Daarom klopt je stelling volledig. Neem gerust de tijd om een bepaalde muziekstroming uit te diepen binnen het vereiste kader, zolang je er maar iets aan
bijbrengt! En de waarde leert apprecieren van een bepaalde stijl.
Zelf zoek ik die manier om iets bij te brengen aan mijn stijl in het gebruik van nieuwere technologieen.
Het valt me altijd weer op dat metname in de electronische (dans-) muziek vernieuwing altijd zo angstvallig als het hoogst haalbare wordt gezien,
Niet helemaal akkoord. De huidige populaire dancemuziek is een van de conservatievere matrixen die ik ben tegengekomen in de hedendaagse muziekwereld. Aan de andere kant heb je ook de "experimentele" muziek, die behalve een vernieuwend concept, meestal niet luisterbaar is.
The fullness and fatness of sound you can get out of a TX can (if you let them, or even if you have an accident) cut through anything with an unprecedented fatness of sound that has yet to be simulated by any PC even with your expensive top end soundcard. this instrument dates back to the days of D to A converters that were purpose built with discrete components. D to As now are on a cheap single chip (at best) to save costs and simply not capable of the warmth and presence of the original discrete D to A s. Accept no substitutes!
Een prachtig voorbeeldje van verstarring (vintagesynth.com). Die man slaagt er niet enkel in om de waarde van software onderuit te halen, maar gaat ook volledig aan het concept van FM voorbij. Het enige wat voor hem telt zijn de (zogezegde) discrete elementen in de conversie. Vervang de term *discrete componenten* door een of ander religieus wezen en we hebben het prototype van een godsdienstige fanaat.