Interessant. Gezien de mogelijkheden van proc's zoals de Pentium en de performance, kan ik me eigenlijk niet voorstellen dat er achter de schermen meer gebeurt dan dat alle audio streams (alle kanalen, VSTi-outputs, etc.) naar een standaard floating point representatie en dan simpelweg gewogen (afhankelijk van de faderstand van elk kanaal) bij elkaar opgeteld worden. Als sample rates verschillen moet er wel behoorlijk wat meer gebeuren (zo scherp mogelijk low pass filter met kantelfrequentie gelijk aan de Nyquist frequentie bij de doel-sample rate). Om van de gesommeerde floating point naar de bit depth van je geluidskaart te komen, moet er nog wel even gedithered worden, maar daar is gezien de overhead maar een beperkt aantal clock cycles voor, dus heel veel variatie in de gebruikte algorithmen zal daar dus niet inzitten.
Het feit of je dan in de laatste 6dB voor 0dBFS zit, is dan een kwestie van of de MSB van de mantisse aangaat of niet. Zelfs als je daar voorbij gaat, moet het eigenlijk niets uitmaken. De mantisse heeft nl. meer bits dan 24, dus kan er (behalve dithering artefacts) geen quantisatieruis door de summing veroorzaakt worden, tenzij je natuurlijk met tientallen dB's gaat oversturen.
Maar misschien is mijn beeld van de "guts & gore" van DAW's wat te simpel?
