Cognitieve Dissonantie

Inderdaad - als je die behoefte aan zingeving niet als in zichzelf zinloos kunt afschudden dan wordt het een probleem. Ik heb daar zelf ook lang mee geworsteld, maar uiteindelijk ben ik dat zoeken naar zingeving als grote kolder gaan zien en als ellende die een mens zichzelf onnodig aandoet. Ik voel mij ook een stuk vitaler en heb ik ook veel meer tijd voor zaken die mij interesseren nu ik mij daar niet langer druk om maak. Ik heb geen baas, God of beginsel nodig om mijn bed uit te komen.

Wat betreft muziek, dat is voor mij nu juist een perfect voorbeeld voor hoe je je ook met een op zich zinloze bezigheid kunt vermaken. Er bestaat al meer dan zat muziek om een mensenleven lang naar te luisteren. De kans dat wij daar nog iets van blijvende betekenis aan kunnen toevoegen is miniem. Dat geldt zeker voor mijzelf. Maar door het avontuur zonder enige illusies aan te gaan kan men alleen of met anderen toch een leuke tijd hebben. Ik ben zelf meer bezig met geluiden, programmaatjes, etc, maar daarvoor geldt hetzelfde. Het blijft ook voor mij gerommel in de marge dat vrijwel zeker niets van blijvende waarde zal opleveren. En ook al was dat wel zo dan had een ander hetzelfde zonder mij wat later ook wel klaargespeeld. Dus ook hier heb je die zinloosheid weer. Maar als je overal uiteindelijk tegen de zinloosheid oploopt kun je je er net zo goed helemaal niets van aantrekken, want ook dat getob over de algemene zinloosheid is op zich weer zinloos.
 
Nietzsche werd al eerder aangehaald. Toen hij zei: God is dood, bedoelde hij te zeggen dat de mens zo individualistisch is geworden (al dat zelf nadenken was zó belangrijk geworden), dat er niets meer was/is om in te geloven. Geen moraal die ons hoog houdt, geen ijkpunt om aan op te trekken… hij zag dat als probleem.

Ik zie dat helemaal niet als een probleem. Sterker nog, ik heb nooit begrepen waarom mensen blijkbaar zo'n extern ijkpunt nodig hebben om zin en betekenis te vinden. Of dat nu een levensbeschouwelijke opvatting is, of een religie, of iets anders in die richting. Maar goed, iedereen is anders.
 
Wat betreft muziek, dat is voor mij nu juist een perfect voorbeeld voor hoe je je ook met een op zich zinloze bezigheid kunt vermaken. (...) De kans dat wij daar nog iets van blijvende betekenis aan kunnen toevoegen is miniem. Dat geldt zeker voor mijzelf. Maar door het avontuur zonder enige illusies aan te gaan kan men alleen of met anderen toch een leuke tijd hebben.

Ik begrijp wat je wil zeggen, maar ook hier is er een koppeling tussen jouw activiteit en wat extern die activiteit kan toevoegen, om er zin aan te geven. Dat is niet nodig, als jij er plezier aan hebt, dan is het zinvol. Dat is voldoende. :)
 
Ja, dit is wat dat betreft interessant. Gaat over gedrag en milieu, genoemde oorzaken dat men zelf het eigen gedrag niet wil aanpassen:

- wens om autonomie te behouden
- anti-PC houding
- wens om persoonlijk comfort te behouden
- weerstand om lifestyle te veranderen
- vergelijken van je eigen gedrag met anderen in je sociale omgeving
- ontlopen van verantwoordelijkheid
- vertrouwen dat technologie problemen gaat oplossen
- doorbreken van gewoonten is moeilijk
- gevoel van urgentie ontbreekt
- uitstelgedrag
- defeatisme, het gevoel wat je ook doet toch geen zin heeft
Daar doet deze regering dus aan mee :D
 
Ik begrijp wat je wil zeggen, maar ook hier is er een koppeling tussen jouw activiteit en wat extern die activiteit kan toevoegen, om er zin aan te geven. Dat is niet nodig, als jij er plezier aan hebt, dan is het zinvol. Dat is voldoende. :)

Inderdaad - het lukt mij nog niet helemaal om trouw aan mijn huidige inzichten te blijven... ;)
 
Je hebt zeker het boek ”De Vreemdeling” van Albert Camus gelezen?

Nee - ik heb wel een ander boek van Camus in de kast staan, maar dat heb ik nog niet gelezen. Ik heb wel het nodige over het nihilisme, scepticisme, existentialisme en Zenboeddhisme gelezen. Maar ik denk dat ik er wel uit ben, dus ik weet niet of Camus ooit nog aan de beurt komt. Mijn vrije tijd gaat nu vooral op aan zinloze bezigheden. :D
 
Daar doet deze regering dus aan mee :D

Nou ja, ik herken zelf ook wel:

- defeatisme [sic] het gevoel wat je ook doet toch geen zin heeft

als we bijvoorbeeld hier onze best willen doen om CO2 te reduceren, terwijl in China twee nieuwe kolencentrales per week erbij komen. Dan kun je hier de snelweg uit goede bedoelingen blokkeren (moet je in China 'ns proberen!), maar het lijkt zinloos, zelfs al zouden zulke acties in ons eigen land een positief gevolg hebben. Het blijft een beetje pissing in the ocean. Althans, dat gevoel krijg je wel.
 
Nee - ik heb wel een ander boek van Camus in de kast staan, maar dat heb ik nog niet gelezen. Ik heb wel het nodige over het nihilisme, scepticisme, existentialisme en Zenboeddhisme gelezen. Maar ik denk dat ik er wel uit ben, dus ik weet niet of Camus ooit nog aan de beurt komt. Mijn vrije tijd gaat nu vooral op aan zinloze bezigheden. :D
De zin van zinloze bezigheden… iets-isme
 
De zin van zinloze bezigheden… iets-isme

Als ik nu voor een paspoort o.i.d. per se een religie zou moeten vermelden zou ik "wijsgerig Taoïsme" invullen. Dat komt het dichtst in de buurt.
 
Nee - ik heb wel een ander boek van Camus in de kast staan, maar dat heb ik nog niet gelezen. Ik heb wel het nodige over het nihilisme, scepticisme, existentialisme en Zenboeddhisme gelezen. Maar ik denk dat ik er wel uit ben, dus ik weet niet of Camus ooit nog aan de beurt komt. Mijn vrije tijd gaat nu vooral op aan zinloze bezigheden. :D
Goed boek, De Vreemdeling.

Toevallig komt existentialisme ook om de hoek kijken…
 
Zingeving is volgens mij vooral de beloningscentra in je hersenen prikkelen zodat je het gevoel hebt dat je Goed Bezig bent - op welke manier dan ook en die waarschijnlijk van persoon tot persoon, tijd tot tijd en cultuur tot cultuur anders is. Vanuit nihilistisch oogpunt denk ik dat zingeving een vorm van mentale masturbatie is terwijl we ons bezig houden met exact dezelfde core business als ieder ander organisme: organische stoffen afbreken in kleinere delen en de soort in stand houden totdat de biomachine ermee stopt en wij zelf afgebroken worden om ook weer onderdeel te zijn van de circle of life. Van brood poep maken dus. En af en toe een baby. Alleen ergens in de evolutie is er een schakelaar omgezet in ons DNA waardoor we ons suf zijn gaan piekeren over hoe en waarom.
 
Dat vind ik wat kort door de bocht.
En dat is een lauter materialistische beschrijving.
De mens als organisme is niet solitair.
We zijn een groeps dier en zingeving is niet alleen van individueel belang.
Maar je bent als mens wel alleen in je beleving // bewustzijn en niemand kan ooit jouw beleving beleven en alleen kun jejezelf echt leren kennen.

Denk dat zingeving vooral iets dat we instinctief 'moeten' doen om te overleven maar ook als groep.
Wat zin heeft zorgt ervoor dat we en onze familie goed te eten hebben, dat we genoeg sex hebben en dat we gezond zijn.
Dat het goed gaat met de hele groep is natuurlijk ook weer van belang voor je gezin en uiteindelijk je individu.

Denk dat we als mens zingeving nodig hebben omdat het de fundering van "ons verhaal is" en daar liggen onze normen en waarden aan te gronslag en gaat een geschiedenis aan vooraf.

Mijn moeder als ik ergens geen zin in had:
Als je geen zin hebt moet je maar zin maken
 
Dat sociale aspect is in dit geval onderdeel van 'de soort in stand houden'.
 
Dat sociale aspect is in dit geval onderdeel van 'de soort in stand houden'.
Ja natuurlijk maar niet alleen 'de soort' want 'de soort alleen' gaat het ook niet overleven.
Een planeet met alleen maar mensen erop kun je ook niet goed mee overleven.
Zo draagt ieder organisme bij aan dat belang. Zelfs een teek, virus.

Zoals in het Darwinisme waar ons word gezegt dat...
"de kleine boom zal het niet overleven want de grote boom wint de competitie voor het licht."
Dat dan weer als belangrijk punt voor kapitalisme word gebruikt.
Dat die grote boom resources deelt met de kleine en die dus helpt met overleven word ons niet verteld.
 
Laatst gewijzigd:
Wat ik in die context ook interessant vind zijn rituelen. Dat mensen enorme zingeving ervaren door een van te voren ingestudeerd kunstje te doen waar dan een 'betekenis' aan wordt gehangen. Varierend van iedere week een kokosnoot in de rivier gooien, een maagd in brand steken tot 'moderne' kerkdiensten. Of een stille tocht als er weer eens iemand kapot getrapt is. Duiven loslaten, witte ballonnen. Jeetje, wat een zingeving allemaal.
 
Hoe erg is dat nu helemaal als het leven zinloos zou zijn?
In het grote geheel heeft het leven geen enkele zin. Het universum geeft geen reet om planeet aarde.
Dus nee het leven heeft geen enkele zin. Ik vind dat een heerlijke gedachte.

Maar het leven heeft zin met vrienden en familie.
Dat vind ik ook een heerlijke gedachte.
 
Dat zingeving voor de mens nodig zou zijn dat is simpelweg onwaar. Wie vraagt naar de zin van het leven of zelfs naar de zin van het universum werpt schijnproblemen op die ontstaan door de toepassing van begrippen als nut (zin), doel en middelen buiten het toepassingsgebied waarvoor ze nog betekenis hebben. Zo kun je je bijvoorbeeld ook voor veel zaken afvragen hoeveel ze wegen, wat leidt tot een algemene vraagstelling van de vorm "Hoeveel weegt x?". Vul je dan voor x een bepaalde zaak in dan krijg je weliswaar een taalkundig correcte zin, maar dat betekent nog niet dat zo'n zin ook in alle gevallen betekenis heeft. Hoeveel weegt het getal 4? Een onzinnige vraag. De vraag naar het nut (of de zin) van een zekere activiteit kan alleen betekenisvol gesteld worden als een doel gegeven is. Aan de mate waarin dat doel dichterbij gebracht wordt kun je dan afmeten of de beschouwde activiteit nuttig (of zinvol) is. Wie bij een gegeven activiteit vraagt naar het nut (of de zin) van die activiteit zet de zaak op zijn kop. Niet alles wordt ondernomen met een doel voor ogen. Wij worden bij de geboorte op de wereld geworpen zonder dat ons iets gevraagd wordt. Vervolgens neemt de levensdrift het over en willen we ook verder leven. En liefst ook nog op een plezierige wijze. Daarbij wordt ons al snel aan het verstand gebracht dat niet alles mag want ook anderen willen liefst op een plezierige wijze door het leven gaan. Waarvan de redelijkheid wel valt in te zijn, dat wil zeggen zolang men geen psychopaat is. Meer is er niet nodig om te begrijpen hoe en waarom de mensen leven zoals ze doen.

De uitspraak "als je geen zin hebt dan maak je maar zin" werd ook bij mijn opvoeding regelmatig gebruikt, en had daar de betekenis van "niet zeiken, aan de slag!". En dat is achteraf gezien de juiste no-nonsense aanpak om die hele pseudofilosofische zingevingsproblematiek aan de kant te vegen. Gewone mensen begrijpen dat vaak onmiddellijk, tobbers zoals ik hebben daar decennia aan loodzwaar denkwerk voor nodig.
 
Back
Top