Sommige tracks beluister ik meerdere keren. Deze muziek is de stijl die mij in de jaren 70 deed beslissen dat ik niet langer gitaar, maar synthesizer wou spelen. De begindagen van, Jarre, Klaus Schulze, Tangerine en Vangelis natuurlijk. Je kan dan wel stellen dat het 'oubollig' is, vergeet echter niet dat er nog steeds een grote niche markt is voor deze muziek. Niet alleen fans, maar ook yoga en welness -centra, documentaires enz... Als ik beoordeel laat ik nooit mijn smaak mee tellen. Dat laat ik achterwege. Ik luister naar compositie, arrangement, harmonie en als laatste minder belangrijk de mix. Als ik al die aspecten in acht neem, dan kan ik niet anders dan besluiten dat track van Danny weerom erg goed gedaan is. Daar moeten we niet flauw over doen. Veel anders kan je, ...euh ik eigenlijk niet besluiten. En hoort bijgevolg minstens thuis in top-5 van SFSC 2021