Dat doen tieners van nu ook hoor (maar de een natuurlijk wat meer / minder dan de ander). Maar het is natuurlijk niet de muziek meer die we (bijv.) 30 jaar geleden hoorden. Gelukkig maar...
Nou, ik niet hoor.
[Hoewel het niet slecht was - vaak zelfs goed - wat ik de hele dag moest (aan)horen toen ik 15 was
]
Dan zal je vast ook niet de nr. 1 van het Top 100-Jaaroverzicht uit 1973 gekocht hebben... [toen jij 15/16 was?]
Het is wel offtopic maar ik zal toch nog even reageren op je bericht van wat dagen terug.
Da's lang geleden zeg dat nummer!
Ik heb die plaat inderdaad nooit in huis gehad want dat kocht ik niet maar ik heb nooit een hekel aan dit nummer gehad.
En beider stemmen, zeker die van Sharif Dean vind ik toch wel lekker klinken.
Ik stel me voor dat hij met die stem ook heel goed blues of soul zou kunnen zingen.
In die periode waren dat soort duo's ook populair natuurlijk; Sandra en Andres, Mouth en MacNeal, Seemon (vader van Douwe Bob) en Marijke, Oscar and Monica Benton en meer van dat soort duo's.
Al was het op de mavo niet helemaal stoer als je dit wel aardig vond en toch kon de begintijd van Abba toen me wel bekoren want niet stoer of niet; die muziek was gewoon te goed om niet goed te vinden.
Ik volgde wel de hitparade maar het kopen van singles was eigenlijk al een beetje voorbij, het kwaad was al geschied want ik was al door de oudere broer van een vriendje ingewijd in Pink Floyd, Steppen Wolf, Vanilla Fudge, Canned Heat, Moody Blues, Black Sabbath, Allman Brothers en meer van die lp gerichte groepen dus dat begon ik te kopen en zette ik bij voorkeur op.
Zo'n lp kon je lekker in opgaan voor een klein uurtje.
Daarnaast keek ik wel toppop want in de puberteit zit je toch ook naar de hitparade te luisteren en ook daar hoorde je toch ook leuke bands zoals 10 cc of de Golden Earring dus ik volgde het wel natuurlijk.
Maar het kon heel makkelijk dat als ik eerst toppop had gezien in de huiskamer dat ik daarna nog even op m'n kamer Astronomy Dominé van PF zat te luisteren op m'n platenspeler.
Maar dat wil niet zeggen dat als m'n ouders Dionne Warwick (met veel Burt Bacharach natuurlijk) of de Supremes draaiden dat ik dat niet leuk vond, integendeel; de wall of sound van Phill Spector was veel te magnetisch om daar niet gevoelig voor te zijn, gewoon een hele goede sound in die tijd.