- Lid sinds
- 11 juli 2001
- Berichten
- 5.439
Ooit heeft iemand ooit eens gezegd dat kunst 1% inspiratie en talent tegenover 99% studeren en oefenen oftewel transpiratie.
Om me een nieuw stuk eigen te maken zoek ik eerst een notenbeeld op papier op, desnoods via een Midi file, om vervolgens de platen/CD kast en YouTube af te schuimen voor een versie door anderen. Na het analyseren van de door mij te spelen partij door te onderzoeken wat de belangrijkste noten in het stuk zijn en daarom beslist gespeeld dienen te worden, ga ik de partij in stukjes oefenen, eerst langzaam en al gelang de moeilijkheid steeds sneller en sneller, tot net iets boven het verlangde tempo.
Tot zo ver geen echte problemen, als alles maar met de juiste vingerzettingen wordt gedaan, want afleren van een fout kost erg veel moeite, in ieder geval veel langer dan het aanleren! Overgangen oefen ik meestal per 'blok' en vaak beginnend aan het eind en het volgend blok er dan voor plaatsen. Op deze wijze ontloop ik vele hobbels, die altijd voor oponthoud zorgen, zo'n hapering in het spel.
Maar wat heb ik een jaar of wat geleden ontdekt? Als ik toch zo'n hobbel voor m'n kiezen krijg waar ik altijd onder uit ga, dan verzin ik een nog moeilijker stukje wat later komt en focus me daar op. Wanneer ik dat nieuwe riedeltje/loopje of zo iets een beetje in de vingers heb, dan het voorgaande er ook bij pakken. En wat blijkt? Die eerste moeilijke passage komt er nu veel gemakkelijker uit! Dus ik kan het wel en later dus ook. Nieuw deel weer weglaten en spelen maar. Sommige bandleden van me hebben ook baat bij deze methode.
Verveling bij het oefenen? Andere toonsoort is op gitaar leuk, op toetsen niet zo goed voor de motoriek. Ander ritme of zelfs maatsoort wel, maar niet te veel afwijkend, dus 4/4 in 2/4 spelen, maar dan ook met schuivende accenten. Soms gebeurt het wel eens dat anderen zo’n nieuwe versie leuker vinden en de oude wordt vervangen.
Wat zijn jullie studie ervaringen?
Wout
Om me een nieuw stuk eigen te maken zoek ik eerst een notenbeeld op papier op, desnoods via een Midi file, om vervolgens de platen/CD kast en YouTube af te schuimen voor een versie door anderen. Na het analyseren van de door mij te spelen partij door te onderzoeken wat de belangrijkste noten in het stuk zijn en daarom beslist gespeeld dienen te worden, ga ik de partij in stukjes oefenen, eerst langzaam en al gelang de moeilijkheid steeds sneller en sneller, tot net iets boven het verlangde tempo.
Tot zo ver geen echte problemen, als alles maar met de juiste vingerzettingen wordt gedaan, want afleren van een fout kost erg veel moeite, in ieder geval veel langer dan het aanleren! Overgangen oefen ik meestal per 'blok' en vaak beginnend aan het eind en het volgend blok er dan voor plaatsen. Op deze wijze ontloop ik vele hobbels, die altijd voor oponthoud zorgen, zo'n hapering in het spel.
Maar wat heb ik een jaar of wat geleden ontdekt? Als ik toch zo'n hobbel voor m'n kiezen krijg waar ik altijd onder uit ga, dan verzin ik een nog moeilijker stukje wat later komt en focus me daar op. Wanneer ik dat nieuwe riedeltje/loopje of zo iets een beetje in de vingers heb, dan het voorgaande er ook bij pakken. En wat blijkt? Die eerste moeilijke passage komt er nu veel gemakkelijker uit! Dus ik kan het wel en later dus ook. Nieuw deel weer weglaten en spelen maar. Sommige bandleden van me hebben ook baat bij deze methode.
Verveling bij het oefenen? Andere toonsoort is op gitaar leuk, op toetsen niet zo goed voor de motoriek. Ander ritme of zelfs maatsoort wel, maar niet te veel afwijkend, dus 4/4 in 2/4 spelen, maar dan ook met schuivende accenten. Soms gebeurt het wel eens dat anderen zo’n nieuwe versie leuker vinden en de oude wordt vervangen.
Wat zijn jullie studie ervaringen?
Wout
: Wanneer je een moeilijke trek moet aanleren, leer deze van achter naar voor aan. Stel, deze bestaat uit 4 maten, leer eerst maat 4, dan maat 3 en dan verder spelen naar maat 4 is makkelijk, dan maat 2 en dan verder spelen naar maat 3 en 4 is opnieuw makkelijk en dan maat 1 en op die manier heb je de trek snel en goed in de vingers 
