"Waarom moderne synthese beter is dan analoog"

Het meeste kan ik wel bijbenen (de formules neem ik voor kennisgeving aan), maar recente afleveringen over een geprojecteerd holografisch universum doen mij nog steeds dom kijken en het hoofd krabben.
 
... een geprojecteerd holografisch universum doen mij nog steeds dom kijken en het hoofd krabben.

Het eerste niet, het tweede des te meer. Namelijk dat, even kort door de bocht, de totale hoeveelheid informatie in het heelal evenredig is aan oppervlakte, niet volume.
 
Het meeste kan ik wel bijbenen (de formules neem ik voor kennisgeving aan), maar recente afleveringen over een geprojecteerd holografisch universum doen mij nog steeds dom kijken en het hoofd krabben.
haha, ja.
Dat is niet bepaald meer intuitief.
Ik vind het wel echt een hele gave show. zeer informatief.


Het eerste niet, het tweede des te meer. Namelijk dat, even kort door de bocht, de totale hoeveelheid informatie in het heelal evenredig is aan oppervlakte, niet volume.
En dat snap ik er ook van, maar wat betekent dat voor onze voorstelling van ons universum. Dit soort wetenschap vergt soms een mate van abstract denken die ik niet kan bijbenen in elk geval :D

Ach ja, houd je als gewone sterveling een beetje bescheiden denk ik dan altijd maar :)
Ik hoef niet alles te snappen... maar ik wil wel graag een beetje weten wat ik allemaal niet snap :D
 
Ik verwacht op zijn minst een tik op de vingers van Heisenberg of Schrödinger fans omdat ik de verkeerde wetenschapper introduceer, maar ik heb nu even geen tijd/zin om precies uit te zoeken welke ontdekking aan wie is toegeschreven.
Ik vind dat het onzekerheidsprincipe best ook wel op haar ontdekker toegepast mag worden. :D
 
De hoeveelheid informatie is gelijk aan de oppervlakte van het universum?
Dus een kubieke meter is gelijk aan de informatie die er in zit, of ie nou gevuld is met water of met hout of dat ie leeg is, dat maakt qua informatie niets uit?
En hoe zit het met die donkere materie en zwarte gaten waar allerlei sterren in verdwijnen en waar blijft die informatie, ik ben daarover nog niet geïnformeerd in ieder geval.
Ik wordt steeds onzekerder met al die pricipes als ik al het bovenstaande lees vraag ik me ondertussen af of muziek uit deeltjes bestaat of golfvormen of is het een golf van deeltjes?
Of heeft het te maken met het perspectief van waaruit je muziek onderzoekt?
 
Matthew John O'Dowd, astrofysicus en de presentator van PBS Spacetime (youtube aanrader je astrofysica, kwantummechanica etc leuk vind).

Ik deelde hem echter gewoon als flauwe meme :) zonder al teveel denkwerk...

maar nu we toch over hem bezig zijn; echt heel goed wat ie maakt.
 
De moderne natuurkunde (zeg maar snaartheorie e.d.) zit op een dood spoor. Zie ook wat Sabine Hossenfelder daarover te melden heeft.

Ik zal eens wat van die Matthew John O'Dowd bekijken.
 
De moderne natuurkunde (zeg maar snaartheorie e.d.) zit op een dood spoor. Zie ook wat Sabine Hossenfelder daarover te melden heeft.

Ik zal eens wat van die Matthew John O'Dowd bekijken.
Matt is iets neutraler dan sabine.
Hij heeft over dat onderwerp (snaar theorie) 2 filmpjes achter elkaar geplaatst...

Eentje waarom snaar theorie correct is en eentje waarom het incorrect is. Redelijk neutraal en beperkt tot de feiten.

De beoordeling of de theorie echt op een dood spoor zit laat ik graag aan de vakmensen over. Daar ga ik niet over mee discussieren... en al helemaal niet op een synthesizer forum :p

(met alle respect, ik hou van jullie allemaal 😘)
 
Voor de moderne wetenschap/natuurkunde wordt een holografisch universum steeds aannemelijker, alleen lastig natuurlijk als je met z'n allen gevangen zit en je het niet van buitenaf kunt bestuderen.
Da's zoiets als een vis vragen wat water is.
Hooguit kan je als je op de een of andere manier in een kwantumfysische ruimte kunt verplaatsen om dan vanuit een superpositie ons dualistisch en chaotisch universum bestuderen omdat je dan nog niet in het systeem zit.
 
Voor de moderne wetenschap/natuurkunde wordt een holografisch universum steeds aannemelijker, alleen lastig natuurlijk als je met z'n allen gevangen zit en je het niet van buitenaf kunt bestuderen.
Da's zoiets als een vis vragen wat water is.
Hooguit kan je als je op de een of andere manier in een kwantumfysische ruimte kunt verplaatsen om dan vanuit een superpositie ons dualistisch en chaotisch universum bestuderen omdat je dan nog niet in het systeem zit.
Lukt dat nog voor volgende kerst, denk je, dat laatste? :P
 
Lukt dat nog voor volgende kerst, denk je, dat laatste? :P

Dat is de kern van het probleem, de theorievorming is geheel losgezongen van de empirische verificatie. Als er geen enkel zicht meer is op een mogelijkheid om je theorieën nog empirisch te toetsen dan ben je niet langer met natuurkunde bezig.
 
Lost in Math van Sabine Hossenfelder is daar wel een aardig boek over. Bij haar opinies is het wel belangrijk te onthouden dat ze (door overigens veel terechte redenen) behoorlijk gedesillusioneerd is geraakt door het wetenschappelijke wereldje, hier heeft ze onlangs nog een video over gemaakt.
 
Lukt dat nog voor volgende kerst, denk je, dat laatste? :P
Denk het niet. :)
Maar het zou de enigste manier zijn om buiten het systeem te komen en van daaruit objectieve metingen te doen.
Da's ook het probleem met een kwantumcomputer uiteindelijk; in ons universum is er altijd beweging anders is er geen tijd maar om een kwantumcomputer te laten functioneren moet je die kwantumpositie bewerkstelligen.
Wat wel soelaas kan bieden is dat wanneer deeltjes in de buurt van de lichtsnelheid komen ze allerlei kwantumfysische verschijnselen gaat vertonen en daar maakt men dan weer gebruik van.
In die kwantumpositie komen is voor de wetenschap tegenwoordig wel te doen maar een stabiele omgeving waarin het continue aan die voorwaarden voldoet da's even wat anders, da's eigenlijk onmogelijk binnen ons universum.
Dat is de kern van het probleem, de theorievorming is geheel losgezongen van de empirische verificatie. Als er geen enkel zicht meer is op een mogelijkheid om je theorieën nog empirisch te toetsen dan ben je niet langer met natuurkunde bezig.
Het blijven op die manier altijd theorieën die niet in de werkelijkheid zijn te toetsen, het is een dilemma natuurlijk, hooguit kan men uit resultaten dingen gaan afleiden en zo een theorie uitwerken.
Daarnaast zijn natuurkundigen vooral gefocust op (elementaire) deeltjes terwijl volgens mij kan een goede theorie alleen complementair zijn als die zowel het deeltje als de golf beschrijft want beide bestaan naast elkaar in ons universum.
 
Lost in Math van Sabine Hossenfelder is daar wel een aardig boek over. Bij haar opinies is het wel belangrijk te onthouden dat ze (door overigens veel terechte redenen) behoorlijk gedesillusioneerd is geraakt door het wetenschappelijke wereldje, hier heeft ze onlangs nog een video over gemaakt.

Ik heb dat boek gelezen en die video gezien en herkende daar veel van. Van de discriminatie van vrouwen niet (maar ik ben ook zelf geen vrouw), maar wel van het angstvallig vasthouden aan modieuze opvattingen en dito onderzoek. Ik ben zelf niet verder dan het tweede jaar natuurkunde aan de universiteit gekomen, en achteraf gezien is dat maar beter ook. Ik kan nu als hobby net onderzoeken of bestuderen wat ik zelf wil zonder les te hoeven geven, vergaderingen to moeten bezoeken en om subsidies te moeten bedelen. Buiten dat was ik ook simpelweg niet slim genoeg om de snelheid te kunnen bijbenen waarin de diverse onderwerpen werden behandeld.
 
Back
Top