Voor mij de Jupiter 4. Alles wat daar uit komt, doet me sonisch naar zijn tijd reizen. Ik hou van de beperking van 8 user presets omdat
het idee van: "Je huis staat in brand en je mag 8 dingen meenemen" er voor zorgt dat een preset, voor mij althans, me ECHT moet raken
en anders schrijf ik hem wel op een patch sheet, dan klinkt ie elke keer ook nog eens een beetje anders. Zalige kniebediening, nadat ik
in een vage tijd de JX-3P en de Juno 106 met handen en NEUS bespeelde, was dit een aangename verandering, de hold knop een knietje
geven, het ENSEMBLE, of snel even naar THE FORCE schakelen... Als ik moet uitleggen hoe deze synthesizer klinkt, moet ik zeggen: Ijzer,
net voor het smeltpunt. Het zal wel met de OSC drift te maken hebben... De trigger in, en de onvoorspelbare voorspelbare random doen
mij nog steeds glimlachen. Ik heb nog nergens anders zo een ronde squarewave horen geboren worden. Als de JP-4 mijn brood is, dan is
de RE-201 het smeerbeleg. Het leeft nog meer, door de quasi onhoorbare fluctuaties in de sound na...