Als mensen naar m’n hobby vragen... Schroom!ik ervaar

[Enzo.F]

Herken dit wel al moet ik zeggen dat het minder en minder interesseert. Als ik de uren vergelijk hoe lang ik naar mijn eigen muziek luister tov muziek van anderen kan ik concluderen dat Ik mijn grootste fan ben (; .
Wat mij een totale andere perceptie gaf jaren geleden was toen ik een tijdschrift cadeau kreeg en ik mij zelf een blad lied toesturen genaamd Gonzo Circus.
Mijn advies: koop eens dat tijdschrift (of 2) lees de recensies en luister de muziek op bijgesloten cd (mind the gap). Ik kwam hiermee tot inzicht dat er echt voor iedere stijl echt liefhebbers zijn en er dus hoop is.. Of bezoek Ginko's modular fest binnenkort eens, echt genoeg gelijkgestemden.

Heel gaaf! Doet me denken aan de huiskamerconcerten waar Arjen1969 me eens over vertelde; open minded people! Dank voor het tijdschriften advies!

 

[sunny pedaal]

Had ik ook , is onzekerheid
heb geleerd dat het onzinnig is je te schamen voor wie je bent en / of wat je doet
als je fatsoenlijk bent of op z'n minst probeert te zijn dan is het oke
je bent toch wie je bent .
daar hoort ook hobby bij

van de andere kant is het soms nutteloos om er teveel over te vertellen , kan niet alles uitleggen aan iedereen en verwachten dat ze het begrijpen

hoop dat het duidelijk is :-)

 

[hermax]

Ik kom er nu een beetje achter (volwassenwording) dat muziekmaken meer het volgen en uiten van gevoel is dan het toepassen van theoretische kennis en het technisch correct bespelen van een instrument (of iets dat geluid maakt).

Theoretische kennis helpt anders wel om dat gevoel te kunnen oproepen. Het is zoiets als met de auto rijden, je hoeft niet meer na te denken bij het schakelen en zo.

OT: Schroom heb ik niet om mijn muziek te laten horen maar wanneer iemand ernaar vraagt (meestal klinkt dat zo "Welk soort muziek maak je?") dan geef ik gelijk de juiste referentie "Zoiets als Vangelis maar dan minder goed." Daarna zie ik aan hun gezicht gelijk of het nog de moeite is om iets te laten horen.

 

[flyweight]

Tja wat boeit het nou. Gewoon een linkje sturen. Mijn grootste voldoening komt toch uit mijn eigen muziek en het maken ervan. Als een ander het ook mooi vind is dat wel fijn maar meer niet.

 

[rdilago]

als men mijn hele setup ziet vraagt men wel eens 'en speel nu eens een bekend deuntje'' ...uhm Nee, dat lukt niet en is ook niet mijn intentie. Heb zo'n 5 synths staan maar verwacht niet dat
ik een keyboard virtuoos ben, pretendeer ik ook niet. Ik doe het gewoon mij way, maar heb wel het gevoel dat ik toch met regelmaat een track, of liefst album, moet produceren. Dan in de hoop dat toch iemand het kan waarderen.

 

[KatieMusic]

...van de andere kant is het soms nutteloos om er teveel over te vertellen , kan niet alles uitleggen aan iedereen en verwachten dat ze het begrijpen

Men toont veelal interesse, maar haakt (al) na 10 sec. af omdat het niet begrepen wordt.
Dus ja, het heeft meestal geen nut om er teveel over te vertellen.

Als een ander het ook mooi vind is dat wel fijn maar meer niet.

On stage is het wel fijn hoor (als je muziek mooi gevonden wordt).

 

[Enzo.F]

als men mijn hele setup ziet vraagt men wel eens 'en speel nu eens een bekend deuntje'' ...uhm Nee, dat lukt niet en is ook niet mijn intentie.

Dit omschrijft mooi mijn ervaring ook. Als ik dan zeg dat ik geen goed akkoord kan aanslaan, dan is er de onbegrip en het ongemakkelijke. Waar men nog wel kan begrijpen dat een postzegelverzameling niet gebruikt wordt om poststukken te versturen of dat een oldtimer niet voor woon-werkverkeer verkeer dient, is mijn manier van gebruik van instrumenten met klavier direct oninteressant.

 

[klinkske]

Mensen die zelf met muziek bezig zijn en nog minder ver staan dan ik/jij kan je mogelijk zelfs met niks voorstellends verbazen. Luisteren ze enkel naar de radio dan kan je 't beter laten
O ja, als ze werken met vst sample packs en jij enkel je eigen sounds kan je 't vast ook vergeten LOL

 

[djazid]

Een jazzdrummer vraagt me soms naar wat ik doe. Heel opmerkelijk dat zijn muzieknormen en zijn jazz-improvisatiedrang steevast de andere kant op gaan. Ik kán niet langer dan 10 à 12 seconden met hem over het maken van muziek praten. Ik betrok dat altijd op mezelf en mijn kennis van muziektheorie. Ik kom er nu een beetje achter (volwassenwording) dat muziekmaken meer het volgen en uiten van gevoel is dan het toepassen van theoretische kennis en het technisch correct bespelen van een instrument (of iets dat geluid maakt).

Ik denk dat over het algemeen de mensen in de electronische scenes nog wel vrij open staan voor andere geluiden. Maar anderen staan vaak niet open voor electronische muziek. Iemand uit de house scene bv. kan nog wel iets met jazz, metal, klassiek of iets anders, maar andersom vaak niet (een enkele uitgezonderd).

 

[4-Tek]

Voor de meeste mensen is muziek een product. Iets wat door marketeers voor hun doelgroep is uitontwikkeld. Precies aan hun verwachtingen moet voldoen en waar ze niet al te veel bij na willen denken. Net als een pak melk in de supermarkt. Als ze dan ineens bij iemand thuis komen die een koe in de achtertuin heeft staan, en als de melk die daar na veel moeite uitkomt niet eens smaakt naar de campina halfvolle melk die ze gewend zijn haken ze af.

Wel grappig want ik las in een andere thread een hele discussie over dat (pop)-muziek van nu (en de jeugd die er naar luistert) zo veel slechter en on-muzikaler is dan vroegah. Volgens mij geldt dit alleen voor dit soort marketing-muziek die via bekende kanalen door je strot geduwd wordt. Deze groeit steeds verder weg van muziek voor mensen die muziek leuk vinden. Maar hoe formulaischer, platter en dommer het kanye-west geluidsbehang wordt. Hoe meer ruimte er is voor bands, artiesten en luisteraars die open staan voor experimenten.

Volgens mij zien we langzaam muziek in tweeen splitsen. Geluidsbehang/muzak aan de ene kant en snobs en 'kenners' aan de andere :-) En aan de snobs valt nog wel uit te leggen dat je alleen maar dissonante soundscapes uit je stapel synths haalt.

 

[Danny Maze]

Voor de meeste mensen is muziek een product. Iets wat door marketeers voor hun doelgroep is uitontwikkeld. Precies aan hun verwachtingen moet voldoen en waar ze niet al te veel bij na willen denken. Net als een pak melk in de supermarkt. Als ze dan ineens bij iemand thuis komen die een koe in de achtertuin heeft staan, en als de melk die daar na veel moeite uitkomt niet eens smaakt naar de campina halfvolle melk die ze gewend zijn haken ze af.

Wat heerlijk omschreven, precies zo ervaar ik hoe andere het beleven ja.

 

[Kwurqx]

Schroom? Dat betekent....met enige terughoudendheid. Geen schaamte toch?

Muziek is al sinds mensenheugenis iets dat sterk verbonden is met emotie. En emotie is iets heel persoonlijks. Daarmee wordt muziek ook iets heel persoonlijks.
Belangrijk is dan: wiens emoties tellen het meest bij het maken van je muziek: je eigen of die van anderen.

Als je je muziek wilt verkopen of waardering van anderen zoekt, dan zijn emoties (en de mening/smaak) van anderen erg belangrijk. Dan is de gemaakte muziek misschien ook minder persoonlijk.

Zelf pruts ik met synthesizers en effecten omdat die wereld me mateloos intrigeert en ik er persoonlijk veel plezier aan beleef. Ik doe/maak niks voor anderen.

Natuurlijk is het prettig als wat je doet of maakt ook daar anderen wordt gewaardeerd. Maar, zo lang je jezelf niet afhankelijk maakt van andermans waardering is die mening van anderen niet heel relevant.

Verder refereer ik graag naar onderstaande tips van mede SF-er Von Naphoven die dit voor zijn doen ongewoon subtiel en ingetogen maar als altijd wel weer zeer treffend verwoordde.

Ik heb het er wel eens met mensen over, als ze dan vragen wat voor muziek ik maak zeg ik iets als 'ken je FSOL of The Orb? Beetje in die hoek.' Als ik een glazige blik zie, ga ik er niet op door. Bij interesse geef ik een linkje. Verder lijkt me niet dat je je verplicht moet voelen een demo te geven. Als iemand zegt dat 'ie hardloopt, vraag je toch ook niet of hij even een stukje voor je wil rennen?

Maar al die ik-zou-het-zo-en-zo-doen-"tips" zijn redelijk zinloos.

Ik stel me dan een beetje voor dat je bij vrienden gaat eten, ze het eten op tafel zetten en jij vervolgens allerlei aanwijzingen gaat geven hoe het naar jouw idee beter had gekund. Zou je dan nog een keer uitgenodigd worden?

 

[4-Tek]

Als je je muziek wilt verkopen of waardering van anderen zoekt, dan zijn emoties (en de mening/smaak) van anderen erg belangrijk.

En het moet ook van twee kanten komen. Als mensen geinteresseerd zijn omdat ze al naar de stijl muziek luisteren waar jij je mee bezig houdt is het makkelijker. Als mensen geinteresseerd zijn omdat ze een stapel synthesizers bij je in huis zien staan is dat misschien de verkeerde binnenkomer.

Ik laat ook liever afgeronde stukken muziek/geluid horen aan mensen die mijn muzieksmaak delen dan dat ik iemand een 'kijkje in de keuken' geef. Het lastige daar is dat je muziek af moet maken, wat mij zelden lukt en ook niet perse mijn doel meer is.

 

[DRe]

Maar wat nou als je een film kijkt die niet aan de Amerikaanse standaard voldoet zoals op de 40 ste minuut een erotische tintje op de 50ste minuut de glorieuze overwinning. Bekijk maar eens een Franse film of een Deense film. Ik hou niet van Amerikaanse films vandaar mijn associatie. Zelfs de game wereld heeft een main concept.

 

[Robi]

zo nu en dan krijg ik de vraag wat ik doe met de mixer en de keyboards ook zeggen mensen wel eens: “oh jij bent muzikaal!” Op de eerste vraag vind ik nog een makkelijk antwoord: “ah ik programmeer wat geluiden en maak een soort van muziek.” Maar ik vind het lastig om het door mij gemaakte aan hen te laten horen. Ik heb het gevoel dat de oprecht geïnteresseerde vraag een onbegrijpelijk antwoord oplevert omdat het kader en vereisten van een stuk dat zij als muziek betitelen anders zijn dan hoe ik er tegenaan kijk.

ik ervaar dus flinke schroom en voel me best onbegrepen.

herkennen jullie dit en hoe gaan jullie hiermee om?

Zeer herkenbaar.
Vaak vertel ik ook dat ik muziek maken als hobby heb.
Veel mensen denken dan gelijk dat ik heel veel kan, qua spelen van instrumenten etc.
Dat valt toch best wel erg mee / tegen soms zelfs.
Werk vooral erg intuïtief op de pc (programmering, soms inspelen etc)
Vaak als ik mijn muziek laat horen, zijn veel mensen best wel positief.
Krijg echter ook vaak wel de opmerking 'het is niet helemaal mijn soort muziek, maar het is zeker niet verkeerd'.
Het is ook maar net wat voor interesse de luisteraar heeft en wat voor affiniteit diegene(n) met de muziek heeft (hebben).
Vind het vaak ook best wel eng om mijn muziek te laten horen.

 

[krautrock1958]

Ik denk dat over het algemeen de mensen in de electronische scenes nog wel vrij open staan voor andere geluiden. Maar anderen staan vaak niet open voor electronische muziek. Iemand uit de house scene bv. kan nog wel iets met jazz, metal, klassiek of iets anders, maar andersom vaak niet (een enkele uitgezonderd).

Toch heb ik het idee als ik bijv naar vrije geluiden kijk op zondag ochtend dat je met enige regelmaat muzikanten die normaal gesproken niet zich met electronische muziek bezighouden toch tegenwoordig bovenop de piano bijv één of ander electronisch apparaatje hebben staan, een sampler, looper of synthje bijv.
Wat dat betreft lijkt het erop dat er zeker nu electronica goedkoper is dan 25 jaar terug en meer keuze in allerlei kleine, handige apparaatjes dat er ook meer gebruik van wordt gemaakt zeker door de jongere generatie.
Ik denk ook dat dit komt door youtube want hierdoor zien ook mensen uit andere muziekstromingen clips van muzikanten die buiten de vaste banen gaan.
En het is handig ook want je kan als je een beetje creatief bent en je speelt bijv jazz met zo'n sampler of looper al gauw wat leuke dingen doen die weinig geld kosten terwijl de band uitbreiden toch heel wat meer inhoudt.
Ik krijg wel een beetje het gevoel dat een aantal mensen hier in hun reakties over anderen ze al gauw in de muzak afdeling plaatsen terwijl ik denk dat het ook wel meevalt.
Natuurlijk zijn er best wel wat mensen die naar 100% nl luisteren of van die Nederlandse muziekfeesten van de tros op tv bekijken maar ikzelf heb 't idee dat er best wel wat mensen naar muziek ipv muzak luisteren al zal het vaak niet electronisch zijn.
En ik geef direct toe dat ik ook niet een uurtje thuis naar iemand ga zitten luisteren die op z'n modular zit te pielen terwijl ik wel durf te zeggen dat ik een behoorlijk brede muzieksmaak heb.

 

[relexted]

Wanneer mensen vragen naar mijn muzikale hobby, houd ik het altijd heel simpel. Beetje piano, gitaar en bass spelen zeg ik dan. Vroeger zei ik altijd techno maken, dat heb ik afgeleerd.
De studio heb ik het eigenlijk niet vaak over, de gemiddelde persoon heeft geen idee wat ik met een synth en drumcomputer moet. Voor dat soort bezoek speel ik altijd even de Seinfeld tune op bass, dat vinden ze altijd helemaal geweldig.
Een productie laten horen is altijd wel spannend, hoewel er vaker positief dan negatief op gereageerd wordt. Eigenlijk weten de meeste er toch niets zinnigs over te zeggen..
Ik ben wel selectief geworden in wat ik precies laat horen aan wie. Soms een jazzy dub dingetje, of een experimentele film score, of iets loungy. Iets met melodie en mooie klanken inplaats van m'n daily techno.
Dat voorkomt teleurstelling en ontmoedigende reacties.

 

[Enzo.F]

Slim! Veelal zelfbescherming lees ik, weinig zeggen en oppervlakkigheid. Een miskenning van de diepgang die er vaak achter zit.

 

[JohnDoe 42]

Als mensen vragen wat voor muziek ik maak dan antwoord ik: wavmanmuziek. Zoals bijvoorbeeld Madonna en de Beatles hun muziek maakten. Uniek dus.

 

[JohnDoe33]

In ons stadje ben je al snel beroemd met 2-3 optredens per jaar....
Ik zeg meestal dat ik maar wat aan pruts. Om niet te hoge verwachtingen te wekken.. :-)