Ferric
Housekabouter represents
ff zomaar een soort van blogje...
Sinds jaar en dag ben ik met muziek bezig. Het zit in mijn genen, ik kan het niet anders verklaren. Mijn vader was vroeger professioneel drummer, mijn opa violist, en daarvoor zal ongetwijfeld ook muziek in de familie hebben gezeten, maar daar weet ik helaas verder niks van.
Mijn passie voor muziek is bijzonder groot, hoewel ik me toch altijd meer op een zijweg van de grote stromingen heb begeven omdat in de non-mainstream veel meer interessante dingen te vinden zijn dan in de radiohitjes. De uitgekauwde nummers uit de Top 40 doen me bijzonder weinig. Ik ga voor muziek met gevoel, maar dat is erg subjectief natuurlijk.
Mijn lieve vriendinnetje bijvoorbeeld zwijmelt helemaal weg op liedjes van John Mayer en andere knuffelrockhelden, terwijl ik me hoofdkrabbend afvraag wie de volgende dertien-in-een-dozijn-producer zal zijn die zo’n catchy riedeltje in elkaar zet met als doel zo veel mogelijk plaatjes te verkopen.
Ik ga hier een beetje kort door de bocht, ik weet het. John Mayer is het probleem ook niet. Aan zijn muziek is echt wel te horen dat er iemand met passie is bezig geweest, dus kan ik zijn muziek op dat vlak wel waarderen al is het niet mijn stijl. Waar ik echt geen compassie voor kan opbrengen zijn de geldwolven als Gwen Stefani, die eerst met haar band leuke en originele muziek maakte, maar zich later door MTV heeft laten inlijven om zich voor vele miljoenen muzikaal(?!?) te hoereren.
Dat mijn tracks niet door iedereen worden begrepen maakt mij helemaal niets uit. In eerste plaats maak ik muziek voor mezelf. Ik vind het heerlijk om avond na avond, vaak tot diep in de nacht, bezig te zijn met synthesizers, samplers, effecten en sequencers; knopjes draaien, geluid vervormen, tweaken, tunen... geluid creëren... ik vind het zo mooi. Ik ben dan even helemaal weg, ergens op Planet Ferric. Het ontspant me en maakt me blij. Ik maak niet zozeer muziek die speciaal is gericht op een doelgroep, of voor de dansvloer, of wat dan ook. Nee, ik zit lekker te pielen, en op een gegeven moment ontstaat er iets. En waar het dan heen gaat... dat merk ik zelf eigenlijk pas op het moment dat zo’n track klaar is.
In de loop van de jaren heb ik toch aardig wat tracks gemaakt, waarvan de kwaliteit de laatste jaren (gelukkig wel) langzamerhand is toegenomen, waarbij de positieve reacties evenredig meegroeien. Het is niet gemakkelijk om composities te maken, te arrangeren, afmixen en te masteren.
Ik ben al jaren bezig om de technieken en de geheimen van het ‘producingsproces’ onder de knie te krijgen. Maar het hele leertraject (en ik leer met iedere track die ik maak steeds weer wat meer) vind ik fijn en het stimuleert me om steeds weer een stapje verder te gaan, kijken wat wel en niet kan, wat muzikaal en technisch mogelijk is en daarbij in z’n geheel ook nog acceptabel klinkt.
Een paar jaar geleden besloot ik wat nummertjes die ik had gemaakt, goed of niet, publiekelijk beschikbaar te maken en om reacties te vragen zodat ik kan leren hoe ik mijn muziek kan verbeteren. Internet is een fantastisch medium, en diverse platforms bieden mij de mogelijkheid om de muziek met zoveel mogelijk mensen te delen. En er wordt, zo blijkt, nog leuk naar geluisterd ook. Op sites als het Het Synthforum bijvoorbeeld krijg ik goede reacties, evenals op Soundcloud. En het blijft niet bij reacties alleen.
Al twee keer kreeg ik eerder aanbiedingen van (net opgerichte) labels om eens te komen praten, waarbij ik ook werkelijk in mooie studio’s heb gezeten om de boel af te mixen en productieklaar te maken. Het is fijn om samen met anderen te werken die minstens net zo’n grote passie voor die muziek hebben en er oeverloos over te kunnen praten.
Helaas bleek dat passievolle mensen op zakelijk vlak vaak wat minder professioneel te werk gaan, waardoor afspraken moeilijk nagekomen werden en de ene afspraak na de andere niet werd nageleefd en een werkelijke release is uitgebleven. Ach, het waren leuke tijden, ik heb veel lol gehad in de studio’s en daarbuiten, en mijn vriendenkring is weer wat uitgebreid.
Nu ik wat verder ben, nieuwe dingen heb gemaakt en ook publiekelijk beschikbaar gesteld voor hen die ervan willen genieten, komen er weer leuke reacties binnen. Ik word door andere producers getipt om daar-en-daar te kijken en met die-en-die contact op te nemen om mijn muziek te pluggen en kijken wat het doet en oplevert. Ik neem het met een korreltje zout. Ik heb inmiddels mijn ervaringen en weet nu ook wel dat in muziekland veel wordt beloofd, maar er vaak weinig terecht komt van de goedbedoelde intenties.
Ik blijf gewoon lekker mijn hobby uitvoeren, pielen met geluid en nachtenlang vol passie muziek maken omdat ik er een fijn gevoel bij heb en er gelukkig van word.
En nu ineens krijg ik een verzoek van een audio-productie/publishingbedrijf, of ze mijn muziek kunnen gebruiken voor commercials en andere toepassingen. Het ziet er allemaal professioneel uit en ik voel me gecharmeerd. Maar er ontstaat bij mij een interne tweestrijd.
Natuurlijk wil ik mijn muziek delen met zoveel mogelijk mensen. Daar is muziek in het algemeen tenslotte voor. Iedereen mag, volgens mijn eigen idealen, zonder beperkingen kunnen genieten van de muziek als ze het mooi vinden en zonder verdere vragen mijn muziek gebruiken in setjes die ze willen draaien en/of opnemen, zolang het maar de intentie is om ervan te genieten.
Mijn muziek beschikbaar stellen voor commercieel gebruik is echter iets heel anders. Er kan wellicht een groter publiek worden aangesproken, en dat is mooi. Maar ik moet dan wel gaan nadenken over rechten, vergoedingen, exclusive- en non-exclusive deals en allerlei andere zaken. Ik kan er een centje aan verdienen (hoewel het geen vetpot is natuurlijk), maar met commercieel gebruik wordt het ook een zakelijk iets.
Ik wik en weeg, denk en twijfel.
Aan de ene kant zit ik te denken... wil ik hierin meegaan, dan zal ik toch een paar van mijn eigen idealen moeten aanpassen, misschien zelfs laten varen.
Ik maak geen Top 40-muziek, dus het eerder genoemde hoereren zal het zeker niet worden. Maar ik krijg toch een beetje het gevoel van muzikale prostitutie.
Aan de andere kant... is het misschien best geil.
F.
Sinds jaar en dag ben ik met muziek bezig. Het zit in mijn genen, ik kan het niet anders verklaren. Mijn vader was vroeger professioneel drummer, mijn opa violist, en daarvoor zal ongetwijfeld ook muziek in de familie hebben gezeten, maar daar weet ik helaas verder niks van.
Mijn passie voor muziek is bijzonder groot, hoewel ik me toch altijd meer op een zijweg van de grote stromingen heb begeven omdat in de non-mainstream veel meer interessante dingen te vinden zijn dan in de radiohitjes. De uitgekauwde nummers uit de Top 40 doen me bijzonder weinig. Ik ga voor muziek met gevoel, maar dat is erg subjectief natuurlijk.
Mijn lieve vriendinnetje bijvoorbeeld zwijmelt helemaal weg op liedjes van John Mayer en andere knuffelrockhelden, terwijl ik me hoofdkrabbend afvraag wie de volgende dertien-in-een-dozijn-producer zal zijn die zo’n catchy riedeltje in elkaar zet met als doel zo veel mogelijk plaatjes te verkopen.
Ik ga hier een beetje kort door de bocht, ik weet het. John Mayer is het probleem ook niet. Aan zijn muziek is echt wel te horen dat er iemand met passie is bezig geweest, dus kan ik zijn muziek op dat vlak wel waarderen al is het niet mijn stijl. Waar ik echt geen compassie voor kan opbrengen zijn de geldwolven als Gwen Stefani, die eerst met haar band leuke en originele muziek maakte, maar zich later door MTV heeft laten inlijven om zich voor vele miljoenen muzikaal(?!?) te hoereren.
Dat mijn tracks niet door iedereen worden begrepen maakt mij helemaal niets uit. In eerste plaats maak ik muziek voor mezelf. Ik vind het heerlijk om avond na avond, vaak tot diep in de nacht, bezig te zijn met synthesizers, samplers, effecten en sequencers; knopjes draaien, geluid vervormen, tweaken, tunen... geluid creëren... ik vind het zo mooi. Ik ben dan even helemaal weg, ergens op Planet Ferric. Het ontspant me en maakt me blij. Ik maak niet zozeer muziek die speciaal is gericht op een doelgroep, of voor de dansvloer, of wat dan ook. Nee, ik zit lekker te pielen, en op een gegeven moment ontstaat er iets. En waar het dan heen gaat... dat merk ik zelf eigenlijk pas op het moment dat zo’n track klaar is.
In de loop van de jaren heb ik toch aardig wat tracks gemaakt, waarvan de kwaliteit de laatste jaren (gelukkig wel) langzamerhand is toegenomen, waarbij de positieve reacties evenredig meegroeien. Het is niet gemakkelijk om composities te maken, te arrangeren, afmixen en te masteren.
Ik ben al jaren bezig om de technieken en de geheimen van het ‘producingsproces’ onder de knie te krijgen. Maar het hele leertraject (en ik leer met iedere track die ik maak steeds weer wat meer) vind ik fijn en het stimuleert me om steeds weer een stapje verder te gaan, kijken wat wel en niet kan, wat muzikaal en technisch mogelijk is en daarbij in z’n geheel ook nog acceptabel klinkt.
Een paar jaar geleden besloot ik wat nummertjes die ik had gemaakt, goed of niet, publiekelijk beschikbaar te maken en om reacties te vragen zodat ik kan leren hoe ik mijn muziek kan verbeteren. Internet is een fantastisch medium, en diverse platforms bieden mij de mogelijkheid om de muziek met zoveel mogelijk mensen te delen. En er wordt, zo blijkt, nog leuk naar geluisterd ook. Op sites als het Het Synthforum bijvoorbeeld krijg ik goede reacties, evenals op Soundcloud. En het blijft niet bij reacties alleen.
Al twee keer kreeg ik eerder aanbiedingen van (net opgerichte) labels om eens te komen praten, waarbij ik ook werkelijk in mooie studio’s heb gezeten om de boel af te mixen en productieklaar te maken. Het is fijn om samen met anderen te werken die minstens net zo’n grote passie voor die muziek hebben en er oeverloos over te kunnen praten.
Helaas bleek dat passievolle mensen op zakelijk vlak vaak wat minder professioneel te werk gaan, waardoor afspraken moeilijk nagekomen werden en de ene afspraak na de andere niet werd nageleefd en een werkelijke release is uitgebleven. Ach, het waren leuke tijden, ik heb veel lol gehad in de studio’s en daarbuiten, en mijn vriendenkring is weer wat uitgebreid.
Nu ik wat verder ben, nieuwe dingen heb gemaakt en ook publiekelijk beschikbaar gesteld voor hen die ervan willen genieten, komen er weer leuke reacties binnen. Ik word door andere producers getipt om daar-en-daar te kijken en met die-en-die contact op te nemen om mijn muziek te pluggen en kijken wat het doet en oplevert. Ik neem het met een korreltje zout. Ik heb inmiddels mijn ervaringen en weet nu ook wel dat in muziekland veel wordt beloofd, maar er vaak weinig terecht komt van de goedbedoelde intenties.
Ik blijf gewoon lekker mijn hobby uitvoeren, pielen met geluid en nachtenlang vol passie muziek maken omdat ik er een fijn gevoel bij heb en er gelukkig van word.
En nu ineens krijg ik een verzoek van een audio-productie/publishingbedrijf, of ze mijn muziek kunnen gebruiken voor commercials en andere toepassingen. Het ziet er allemaal professioneel uit en ik voel me gecharmeerd. Maar er ontstaat bij mij een interne tweestrijd.
Natuurlijk wil ik mijn muziek delen met zoveel mogelijk mensen. Daar is muziek in het algemeen tenslotte voor. Iedereen mag, volgens mijn eigen idealen, zonder beperkingen kunnen genieten van de muziek als ze het mooi vinden en zonder verdere vragen mijn muziek gebruiken in setjes die ze willen draaien en/of opnemen, zolang het maar de intentie is om ervan te genieten.
Mijn muziek beschikbaar stellen voor commercieel gebruik is echter iets heel anders. Er kan wellicht een groter publiek worden aangesproken, en dat is mooi. Maar ik moet dan wel gaan nadenken over rechten, vergoedingen, exclusive- en non-exclusive deals en allerlei andere zaken. Ik kan er een centje aan verdienen (hoewel het geen vetpot is natuurlijk), maar met commercieel gebruik wordt het ook een zakelijk iets.
Ik wik en weeg, denk en twijfel.
Aan de ene kant zit ik te denken... wil ik hierin meegaan, dan zal ik toch een paar van mijn eigen idealen moeten aanpassen, misschien zelfs laten varen.
Ik maak geen Top 40-muziek, dus het eerder genoemde hoereren zal het zeker niet worden. Maar ik krijg toch een beetje het gevoel van muzikale prostitutie.
Aan de andere kant... is het misschien best geil.
F.
. Maak gewoon muziek voor je plezier en als er wat van uitgebracht wordt dan is dat leuk meegenomen. Geld verdienen in de muziek zit tegenwoordig meer in optredens en producing achter de schermen (bulk opdrachten) als in het verkopen van je plaatjes. 
