matrix voor zelfbouw.
- Thread starter JohnnyBusca
- Start date
pcoene
Ingeburgerd
Nee, nee. Eerder een gehaktmolen.
JohnnyBusca
rocket scientist
Ik ben er net op een plezierige manier achter gekomen dat ie 121 euro kost.
http://cgi.ebay.nl/ws/eBayISAPI.dll?ViewItem&category=28776&item=2526754385&rd=1
Attachments
pcoene
Ingeburgerd
Dat klopt wel met wat ik er van weet. Die Maplin 30x30 matrix kostte, zoal ik schreef, in de tachtiger jaren zo’n 450 gulden. Dat zou nu minimaal 900, maar ik denk wel iets van 1100 gulden zijn geweest. Ofwel in euro door 2,20371 gedeeld: tussen 408 en 499 euro. Die matrix van jou is drie maal kleiner, dus die kan inderdaad 121 euro kosten (incl. btw. en order- en verzendkosten? en heeft’ie ook vergulde kontakten? De prijs kan variëren, al naar gelang de goudprijs. Jouw matrix zou ook all-in tussen 136 en 166 euro hebben kunnen kosten.)
Bedenk dat de kontakten van verguld materiaal moeten zijn gemaakt. Dat is in ieder geval bij die Maplin matrix (fabrikaat Sealectro, of Sealectra, kan ik niet goed zien.). Ook de pennen zijn verguld, met halverwege een groef. Deze groep krast de kontakten nog eens schoon tijdens het insteken. Een matrix kunt je niet reinigen, of hij moet er uit en dat betekent weer veel soldeerwerk.
Vervuiling treedt op door stof, vet van je handen (pennen!), sigarettenrook, vocht ed. Goud kan tegen oxidatie, de groef in de pennen schraapt elke keer de kontakten schoon.
Wanneer je Sealectro Limited wil benaderen: laatst bekend adres (1983) is Walton Road, Farlington Portsmouth, Hants, Great Brittain. Ik weet echt niet of ze nog bestaan.
pcoene
Bedenk dat de kontakten van verguld materiaal moeten zijn gemaakt. Dat is in ieder geval bij die Maplin matrix (fabrikaat Sealectro, of Sealectra, kan ik niet goed zien.). Ook de pennen zijn verguld, met halverwege een groef. Deze groep krast de kontakten nog eens schoon tijdens het insteken. Een matrix kunt je niet reinigen, of hij moet er uit en dat betekent weer veel soldeerwerk.
Vervuiling treedt op door stof, vet van je handen (pennen!), sigarettenrook, vocht ed. Goud kan tegen oxidatie, de groef in de pennen schraapt elke keer de kontakten schoon.
Wanneer je Sealectro Limited wil benaderen: laatst bekend adres (1983) is Walton Road, Farlington Portsmouth, Hants, Great Brittain. Ik weet echt niet of ze nog bestaan.
pcoene
JohnnyBusca
rocket scientist
Ze moeten inderdaad van goud zijn anders ruist ie meteen. Dit stond bij de advertentie en in de gids van Ghielmetti staat ook dat ie van goud is.
Helaas is ie maar 1 pole, maar ik weet niet of dat erg is voor mij. Is die matrix van jouw ook 1 pole? Ik weet ook niet hoeveel pinnetjes ik erbij krijg. Maar daar kom ik snel achter.
Ik heb hem via ebay gekocht, tweedehands, dus er komen nog vervoerskosten bij, maar dat kan niet heel veel zijn. Ik ben benieuwd hoe het bevalt.
De verkoper heeft trouwens ook ooit deze verkocht, maar toen was ik er nog niet helemaal mee bezig... voor 229 euro.. Volgens mij een koopje... Aan de andere kant.. Wat moet je met zo'n grote matrix.
http://cgi.ebay.nl/ws/eBayISAPI.dll?ViewItem&category=28776&item=2520572607
Helaas is ie maar 1 pole, maar ik weet niet of dat erg is voor mij. Is die matrix van jouw ook 1 pole? Ik weet ook niet hoeveel pinnetjes ik erbij krijg. Maar daar kom ik snel achter.
Ik heb hem via ebay gekocht, tweedehands, dus er komen nog vervoerskosten bij, maar dat kan niet heel veel zijn. Ik ben benieuwd hoe het bevalt.
De verkoper heeft trouwens ook ooit deze verkocht, maar toen was ik er nog niet helemaal mee bezig... voor 229 euro.. Volgens mij een koopje... Aan de andere kant.. Wat moet je met zo'n grote matrix.
http://cgi.ebay.nl/ws/eBayISAPI.dll?ViewItem&category=28776&item=2520572607
Attachments
pcoene
Ingeburgerd
Zoveel praktijk ervaring met een matrix heb ik niet. Die van Maplin, die ik je liet zien, heeft slechts enkele keren wat gedaan.
In beginsel is een matrix, een kruisbord, een net van horizontale en vertikale verbindings strippen, gescheiden van elkaar door de horizontale strippen in een verdieping te leggen en de vertikale en een andere, waarvan de kruispunten precies achter een gat in het frontpaneel liggen.
Door die gescheiden verdieping vindt op geen enkel kruispunt kontakt plaats: ook niet aan der zijkant waar de strippen overgaan in een soldeerlip. Achter het kruisbord zitten alle soldeerlippen die door het achterpaneel steken. Door nu een pen in zo’n gat te steken passeer je een kontaktstrip, bijvoorbeeld de horizontale, steek je de pen verder, dan passeer je een tweede kontaktstrip, de vertikale.
Pas dan maak je kontakt.
Wat je op de soldeerpennen aansluit kan van alles zijn. Gegeven het feit dat alle kontakstrippen ten opzichte van elkaar geïsoleerd zijn, maakt het ook niet uit wat je op de soldeerlippen aansluit. Je kunt een uitgang naast een ingang plaatsen, met misschien alleen gevaar op wat overspraak. Je moet echter wel in de gaten houden dat voor een ingang geëigende uitgang (en vice versa) niet aan andere een verkeetrde ingang (of uitgang!) komt te hangen. Niet met opzet (met gevaar van doorbranden), niet per ongeluk (zelfde) of wat dan ook. Dat vergt aardig wat uitzoekwerk. Omdat er logica bij nodig is. Een goede lay-out van een matrix houdt al rekening met mogelijke blunders. Heb je elf ingangen en slechts acht uitgangen, dan komt je aan een matrix van 10x10 tekort.
Je moet er ook rekening mee houden dat het gaat om een enkel kontaktpunt tussen twee kontaktstrippen: inderdaad 1 polig, terwijl een audio signaal (en wellicht ook digitaal) altijd bestaat uit twee polen: de hete pool en de aarde. Daarom zou het misschien de moeite lonen de hele matrix af te schermen (in blik te bouwen of er Mu-metaal omheen te plaatsen) en in zijn hgeheel op een punt aan te sluiten op het centrale aardpunt. Bijvoorbeeld de voeding van een mixer, of van de eindtrap. Hier kan dat als de aan te sluiten modules in een kast zitten en allemaal aan een en dezelfde voeding hangen
In dat geval moet je “hot” aan de matrix aansluiten, de aarde niet (maar wel tot aan de matrix afschermen).
Pas daarbij op voor aardlussen. In het bijzondere geval moet je experimenteren wat het beste is.
Omdat bij losse modules het allemaal weer anders ligt moet je al die modules misschien afzonderlijk aarden naar een centraal punt op de matrix (via bijvoorbeeld de modulekast, of een aardpunt binnen in) en die matrix op een punt weer aan de mixer of aan de eindtrap.
Let er ook op of de kontakten van de matrix echt goed kontakt maken. Bij slechte kontakten gaan de raakoppervlakten, die echt heel klein kunnen zijn (onderdelen van millimeters) werken als condensatoren met een kleine waarde: slechte kontakten dempen hoge frequenties en lage spanningen.
(Lage spanningen? Je moest eens weten wat je na een filter nog aan audiosignaal overhoudt. Om wat te noemen, geeft een VCO nominaal/maximaal 5 volt af, dan kun je na een HPF, na een scherpe snede van pak hem beet alles onder de 5 kHz. daarvan nog maar 5 mV., of minder, overhouden. En dat staat dan op jouw matrix met condensatoreffect! Je kunt dat mooi zien op een scoop of op een VU meter).
pcoene
pcoene
Ingeburgerd
Wat dat grote bord betreft: je kunt natuulijk ervaring met "pennetjes werpen" opdoen. Zo leer je precies het juiste gat te vinden...
pcoene
pcoene
JohnnyBusca
rocket scientist
Ik was eigenlijk het volgende van plan te maken.
De rode bananenstekkers zijn inputs en de blauwe outputs. Alle bananenstekkers hebben een directe koppeling met een mini-jack-plug, zodat ik ze automatisch als verloop pluggen kan gebruiken om zo tussen mijn bohm (en later modcan) en doepfer te kunnen communiceren. Alle grounds van de minijacks zijn aan elkaar verbonden en ook aan de GND. Als er dus een mini-jack aansluiting gebruikt wordt, dan krijgt ie automatisch de aarde van de voeding van de A-100. Als ik dan de aarde van mijn Bohm in de GND stop, dan is die aarde ook recht getrokken met de A-100. (Momenteel heb ik de aarde tegen de zijkant van een doepfer kast geplakt. Niet helemaal ideaal)
Omdat ik nog ruimte op de plaat over ga hebben, heb ik er maar meteen twee multiples op gedaan met een verbinding naar een bananenplug. Multiples heb je altijd te weinig met Jacks. Misschien dat ik ook een grote jack aansluiting daar moet plaatsen. Het geheel moet zo groot worden dat het in een doepfer A-100 past. Ik wil GEEN verbinding met de voeding hebben (dus geen ground van de voeding halen, maar via de mini-jacks), zodat je de plaat makkelijk los kunt schroeven en in een los kastje kunt proppen. Misschien kan dat later nog ooit handig zijn.
De meeste modules hebben uitgangsbeveiligingen, dus twee uitgangen per ongeluk aan elkaar koppelen zal geen schade aan een module op leveren. Natuurlijk wil je dat zo veel mogelijk verkomen, maar goed. Het kan altijd gebeuren. De pinnen die Ghielmetti gebruikt hebben, geloof ik een weerstand, dus dan zouden kortsluitingen ook niet leiden tot doorbranden van de matrix. (Ik ga dit natuurlijk eerst eventjes doormeten, voordat ik het verneuk)
Het gevaar van condesator werking is inderdaad aanwezig, waarschijnlijk ga ik de matrix veelal voor stuursignalen gebruiken, en daar is het niet zo kritiek. Ik ga er zeker een scoop aan hangen, wat het verschil tussen directe koppeling en via de matrix is.
Ik moet nog een keer de exacte afmetingen van de matrix, aansluitingen en dergelijk zoeken of dit ontwerp realiseerbaar is, maar het lijkt te doen.
Zie ik dingen over het hoofd?
De rode bananenstekkers zijn inputs en de blauwe outputs. Alle bananenstekkers hebben een directe koppeling met een mini-jack-plug, zodat ik ze automatisch als verloop pluggen kan gebruiken om zo tussen mijn bohm (en later modcan) en doepfer te kunnen communiceren. Alle grounds van de minijacks zijn aan elkaar verbonden en ook aan de GND. Als er dus een mini-jack aansluiting gebruikt wordt, dan krijgt ie automatisch de aarde van de voeding van de A-100. Als ik dan de aarde van mijn Bohm in de GND stop, dan is die aarde ook recht getrokken met de A-100. (Momenteel heb ik de aarde tegen de zijkant van een doepfer kast geplakt. Niet helemaal ideaal)
Omdat ik nog ruimte op de plaat over ga hebben, heb ik er maar meteen twee multiples op gedaan met een verbinding naar een bananenplug. Multiples heb je altijd te weinig met Jacks. Misschien dat ik ook een grote jack aansluiting daar moet plaatsen. Het geheel moet zo groot worden dat het in een doepfer A-100 past. Ik wil GEEN verbinding met de voeding hebben (dus geen ground van de voeding halen, maar via de mini-jacks), zodat je de plaat makkelijk los kunt schroeven en in een los kastje kunt proppen. Misschien kan dat later nog ooit handig zijn.
De meeste modules hebben uitgangsbeveiligingen, dus twee uitgangen per ongeluk aan elkaar koppelen zal geen schade aan een module op leveren. Natuurlijk wil je dat zo veel mogelijk verkomen, maar goed. Het kan altijd gebeuren. De pinnen die Ghielmetti gebruikt hebben, geloof ik een weerstand, dus dan zouden kortsluitingen ook niet leiden tot doorbranden van de matrix. (Ik ga dit natuurlijk eerst eventjes doormeten, voordat ik het verneuk)
Het gevaar van condesator werking is inderdaad aanwezig, waarschijnlijk ga ik de matrix veelal voor stuursignalen gebruiken, en daar is het niet zo kritiek. Ik ga er zeker een scoop aan hangen, wat het verschil tussen directe koppeling en via de matrix is.
Ik moet nog een keer de exacte afmetingen van de matrix, aansluitingen en dergelijk zoeken of dit ontwerp realiseerbaar is, maar het lijkt te doen.
Zie ik dingen over het hoofd?
JohnnyBusca
rocket scientist
Hou het wel eventjes on-topic.. please...
pcoene
Ingeburgerd
Het bezwaar van een matrix, zoals we hebben besproken, is dat je slechts een pool kunt koppelen, en niet twee, juist waar dat in verband met de aarde zou moeten. Dus moet je voor die tweede pool een gemeenschappelijk punt vinden, die altijd in welke situatie dan ook gekoppeld is en gekoppeld blijft, al staat de module die er aan hang niet aan. Kortom: een stationnair gegeven. Pas nadat je via de matrix de koppeling hebt aangebracht met de eerste pool (in dit geval de tweede: de aarde is de eerste en altijd gekoppeld) wordt die module actief in de matrix, dat wat er achter komt gaat er mee aan de slag.
Om het bij de aarde te houden: heb je twintig modules, wat al snel het geval is vanwege jouw 10x10 matrix en nog even ongezien of het om ingangen danwel uitgangen gaat, moet je twintig keer in de gaten houden of het met de aarde wel snor zit. Dat levert een gevaar op, omdat het bij een matrix juist gaat om vlot, en zonder er langer over na te denken dan nodig is, modules te kunnen koppelen wanneer daar om gevraagd wordt.
Dat vlot kunnen koppelen impliceert “dus” slechts een pool koppelen (anders gaat het matrix-voordeel weer deels verloren, wat niet de bedoeling is) en de andere laten voor wat’ie is, wat dus niet kan omdat het de aarde (een “dood” signaal) is. Daarom een centraal aardpunt en daarom een aardpunt waar alles uiteindelijk bij elkaar komt. Het beste is dan de voeding van het meest centrale punt: de mixer. Dat blijft alleen maar overeind als de aan de matrix gekoppelde module niet nog een apart lijntje heeft naar de mixer, want dan treden aardlussen op
Zie als voorbeeld de foto in het volgende bericht: de matrix rechts op de foto is in de zelfde kast gebouwd als de modules die allemaal naar die matrix gaan. Dit is de meest ideals situatie en die zou je kunnen kopieëren voor jouw situatie met behoud van de aarding eigenschappen. Wijk je daar vanaf dan introduceer je stoorsignalen.
Je zou dus streng en onverbiddelijk voor je zelf moeten zijn door het jezelf niet toe te staan met de aarde nog te kunnen schuiven. Gewoon, alles gaat naar één punt, basta!
Een andere mogelijkheid is om alle modules, ingangen zowel uitgangen, afzonderlijk los te koppelen.
Wat je dan overhoud zijn 20 hete lijnen en een aarde. Maar dat is wel een karwij, zeg. Dat betekent of galvanische scheiding, door optocouplers (dat maakt de matrix zelf electronisch actief) of impedantie scheiding door trafo’s (idem). Jouw matrix blijft, zo te zien, echter in-actief. Hij moet werken op basis van de activiteit van jouw modules en daar zit’em de kneep. De signaaleigenschappen van elke module afzonderlijk kan sterk verschillen met die van andere modules: gedonder in de glazen. En dat merk je pas als je klaar bent. Een geheel losgekoppelde matrix, die zelf actief is, brengt rust in de tent, zie onder.
Sommige audiofabrikanten voeren hun apparatuur uit met een dubbele aarding: de nullijn naast de hete lijn en afzonderlijk nog eens een housing ground. Daar is XLR op gebaseerd (je kent ze wel, die dikke pluggen met grendels en dikke pennen. Steek je een pen-XLR, mannetje, in een bus-XLR, vrouwtje, dan omsluit de bus-XLR de pen bijna helemaal: maximaal kontakt en geen gevaar op condensatordemping). Dubbele aarding dus: een via de soldeerverbindingen op de print direct naar de voeding, de ander via het metalen huis eveneens. Die beide aardingen komen alleen op dat ene punt bij elkaar. En dat scheelt flink in de storing van signalen (goed te horen bij een eindtrap van 500 watt.).
Heel iets anders wordt het als de matrix in staat is twee polen te koppelen, dus heet en aarde tegelijk.
Dan ben je van alles af. Echter als je een uitgang aan twee of drie ingangen wilt hangen, dan zul je ook hier merken dat het uitgangssignaal wordt gedempt. Het is maar net hoe de uitgangsimpedantie ligt t.o.v. de ingansimpedantie (in feite vindt er altijd wel wat demping plaats, maar de mate van demping is dan verwaarloosbaar. Bijvoorbeeld wanneer je, om het eenvoudig te houden, een recorder aan een eindtrap hangt. De spanning van de recorder is, zonder eindtrap, iets hoger, maar omdat de eindtrap altijd nog genoeg krijgt is dit verwaarloosbaar. Je gaat het echt merken als je drie eindtrappen aan een recorder hang.). Door een signaal flink te dempen neemt de afstand tussen signaal en, bijvoorbeeld ruis, af. Om het gedempte signaal op te voeren moet de VU omhoog… en de ruis gaat mee…
Als die Ghielmetti matrix van jou weerstanden in zijn pennen heeft, dan geeft dat al aan die van nature optredende demping uit te schakelen door zelf demping toe te passen. Dan is de situatie beter in de hand. Ook wanneer je uitgangen aan elkaar koppelt (in feite probeer je dan met twee gekoppelde uitgangen een van de twee te voeden met een signaal, en dat slikt die uitgang niet: demping. Daar zijn mixers op gebaseerd. Het mixen van uitgangssignalen, want dat gebeurt er, kan alleen maar plaats vinden als alle signalen van elkaar losgekoppeld zijn. Dus eerst een ingangsweerstand en daarna weer tot het benodigd signaal versterken.) Bedenk ook dat twee, of meer, ingangen eveneens invloed op elkaar kunnen hebben door kleine lek-spanningkjes die je normaal gezien niet merkt. Gewoon dus alles loskoppelen zou dan de remedie zijn, maar daar is in de matrix weer geen ruimte voor.
Zelf zat ik met het probleem om een (1) uitgang naar verschillende ingangen te sturen en (2) verschillende ingangen naar een uitgang. Ik heb dat afdoende opgelost door in situatie het signaal van de uitgang naar vier afzonderlijke opamps te sturen en de ingangen van de opamps van elkaar met een flinke weerstand te scheiden (dat laatste gaat bijna vanzelf door de ingangsweerstanden per opamp die de opamp nodig heeft.). Dat de uitgangen sowieso gescheiden zijn spreekt vanzelf. Daarmee kan ik zonder enige demping vier ingangen sturen: het maakt niet uit wat ik er aan hang. Als een der uitgangen per ongeluk wordt kortgesloten, blijven de andere recht overeind. Geen spat demping of beïnvloeding what so ever.
In situatie 2 deed ik hetzelfde: zes uitgangen eerst ontkoppelen, dan naar zes aparte opamps, die zes opamp-uitgangen weer ontkoppelen en daarna samenvoegen, tenslotte door een opmap weer opvijzelen naar het benodigd niveau. Resultaat: wanneer een ingang per ongeluk is kortgesloten (foutje in de kabel of dergelijk), blijven de andere ingangen nog even gevoelig. Geen spat demping wat je er in stopt komt er even hard weer uit (hier zitten wel potmeters tussen).
In dit geval koppel ik steeds heet aan heet en aarde aan aarde en wat er uit komt is heet met aarde.
Verder kan ik, omdat het om stereo gaat, kiezen tussen kanaal een of kanaal twee. Enerzijds door beide kanalen te mixen tot een kanaal, anderzijds door een kanaal te kiezen, een of twee, en deze te “pannen”.
De foto in he volgende bericht (kon met deze niet mee) toont de “verdeler” en de “mixer”, die twee “banen” in het midden. Helemaal links zitten gewone doorluspluggen met een keuze tussen kanaal een of kanaal twee. Daar gebeurt niets actief. En rechts zit een gewone lijnmixer met ruimte voor een 05, dB VU meter. Ik heb er twee gebouwd, nu twaalf jaar geleden, 19 inch rackmount. Ze doen het gewoon (een uitgang is defect door deze aan te sluiten op een koptelefoon, maar dat had ik al verteld).
Tenslotte: vertrouw er niet al te veel op dat uitgangen van modules tegen kortsluiten zijn beveiligd. Tegenwoordig wordt veel apparatuur geleverd met een afzonderlijke netvoeding, zo’n dikke muursteker voor 220 v. waar een trafo in zit. Het definitieve aardpunt ligt dan al een meter, of misschien meer, van de module af en binnen die afstand kan alweer inductie optreden.
pcoene
pcoene
Ingeburgerd
pcoene
Ingeburgerd
JohnnyBusca
rocket scientist
Zou je een mini schematje hiervan kunnen tekenen (desnoods in paint of zo), zodat ik kan kijken of ik het echt begrijp.
Ik ben overgins de schema's van maplin en Eti aan het doorspitten om daar eventueel stukken te kunnen vinden.
pcoene
Ingeburgerd
Beste John Busca,
Natuurlijk kan ik je een schema toesturen. Alleen: het is wat ingewikkeld, ik heb een schema getekend waar alles in staat, maar niet (helemaal) vertaald naar onderdelenopstellingen. Zie het als een blokschema.
Ik moet even zoeken, dus geef me wat tijd. Misschien vind ik ook iets wat meer naar jouw vraag toe komt.
pcoene
Natuurlijk kan ik je een schema toesturen. Alleen: het is wat ingewikkeld, ik heb een schema getekend waar alles in staat, maar niet (helemaal) vertaald naar onderdelenopstellingen. Zie het als een blokschema.
Ik moet even zoeken, dus geef me wat tijd. Misschien vind ik ook iets wat meer naar jouw vraag toe komt.
pcoene
pcoene
Ingeburgerd
Schiet me te binnen: van de Maplin 5600S heb ik nog de komplete bouwschema's, waaronder blokschema's voor de matrix.
pcoene
pcoene
JohnnyBusca
rocket scientist
Misschien moeten we een keertje aan een tafel gaan zitten, want ik kan geloof ik wel wat van je leren.Origineel geplaatst door pcoene
Beste John Busca,
Natuurlijk kan ik je een schema toesturen. Alleen: het is wat ingewikkeld, ik heb een schema getekend waar alles in staat, maar niet (helemaal) vertaald naar onderdelenopstellingen. Zie het als een blokschema.
Ik moet even zoeken, dus geef me wat tijd. Misschien vind ik ook iets wat meer naar jouw vraag toe komt.
pcoene
Die schema's van die maplins staan ook op: http://omega.tellus.vallentuna.se/anders/
Ook die van de ETI.. Ik vind het moeilijk om daar precies het juiste uit te filteren.
PB me maar als je het iets lijkt.
pcoene
Ingeburgerd
Beste John Busca,
Ik heb wat gevonden, maar ki vrees dat het misschien te veel aan plaatwerk is.
Kan zijn dat de site van Synthforum de omvang niet pakt.
Buffer:
Hieronder zie je een blokschema voor een buffer met een ingang (mono of stereo) en vier uitgangen.
Helemaal links in het midden staat “S-in”. Daar gaat het signaal er in, vervolgens passeert het vier gelijke trappen, die met 24 K eerst worden verzwakt (vanwege de demping). Vervolgens versterk een TL 082 (de stereo uitvoering) twee keer het signaal, kompleet met tegenkoppelingen. Aan het eind is er weer een 0 dB signaal, even sterk als wat er in is gestopt, op de uitgangen 1 en 2. Op 3 en 4 staat een wat hoger signaal: 6 dB.
Wanneer nu een der uitgangen 1 – 4 kortsluiting heeft op zijn bus, dan moet die kortsluiting de antizweef weerstand van 55 K passeren (deze is nodig om het signaal via een redelijke belasting aan de aarde te binden, gaat’ie niet zweven tov. aarde) en vervolgens de weerstanden 2K2, 1K en 5K en tenslotte 27 K aan de ingang. Bij elkaar ongeveer 50 K. Een demping door kortsluiting over 50K is zo weinig dat er misschien enkele dB af gaan, ergo nauwlijks signaal verlies over de andere uitgangen. Nog afgezien van de interne weerstand van TL 082 die nog wel meetelt.
Je kunt signaalverlies door kortsluiting nog verder beperken door de weerstanden te verhogen, maar als voorwaarde voor behoud van het nominale signaal aan de uitgang zal TL082 meer moeten versterken. Dat levert iets meer ruis van de opamp op. Ik koos voor deze manier, omdat de kans op echte harde kortsluiting (signaal helemaal nul) niet zo groot is (dan moet ik wel erg slordig zijn), maar een zekere terugkoppeling via de uitgangen onderling nog wel. Dus dan is er demping, maar van een andere soort (eerder beïnvloeding) die invloed kan hebben op het ingangssignaal. En dat kan ook niet.Dit schema verlost je van beïnvloeding van welk signaal aan de uitgang dan ook op de andere uitgangen alsmede op de ingang. Kortom, geheel gebufferd.
Mixer “A”:
Deze lijkt voor de uitgangen op de buffer, maar aan de mixrail gebeurd iets bijzonders: je kunt stereo sommeren naar mono over twee kanalen, dan gaan pannen, of je kunt een kanaal uitkiezen, links of rechts, en ook deze pannen.
Links in het midden staat het schema van een zo’n ingang, daarboven de mixrail waar de inganen op uitkomen, dan een versterkertrap met TL081 (het eenarmige broertje van de TL 082) en vervolgens de buffertrap als boven. Ook hier geen demping door uitgangskortsluiting, zelf geen demping door ingangskortsluiting, daarvoor moet heel wat weerstandswaarde worden gepasseerd.
De weerstanden van de mixingangen staan niet vermeld: dit moest ik proefondervindelijk vaststellen. Er zijn betere sommeer- en pan schema’s, maar vanwege ruimtegebrek moest ik het zo doen. En het werkt.
Blokschema geheel:
Uiteindelijk werd het allemaal wat ingewikkeld en moest ik het “administratief” bijhouden, door onderstaand blokschema. De kast zit echt vol, de prints zijn geminiaturiseerd, de voeding is gestabiliseerd symmetrisch en hangt aan een ringkerntrafo (onvermijdelijk).
Op dit blokschema staat helemaal rechts nog een schema van de gewone stereo lijnmixer, met alweer een gebufferde uitgang. Hieraan hangt een VU meter, 0,5 dB nauwkeurig en aan deze mixer, mixer “B” kan ik ook een uitgang van mixer “A” hangen, zodat ik die VU meter voor twee mixers kan gebruiken, alsmede voor de eindmix van “A” en “B”.
Dit gehele paneel moet je zien als een monitormixer met patchfaciliteiten. Sommige blokken kun je koppelen, maar ze werken ook goed naast elkaar.
Ze hangen allemaal aan een voeding, zie onder.
Voeding:
Tenslotte, teneinde de prints na het etsen strakke koperbanen te geven, met voldoende aarding om de hete lijnen, voldoende soldeerdots, en een opstelling volgens de standaardafmetingen (eenheden van 2,5 mm) heb ik eerst de print lay-out groot getekens, 10 maal. Vervolgens de benodigde koperbanen gekopieerd zo vaak die nodig waren en een definitieve onderdelenopstelling gemaakt. Waarbij alles wat zwart is later koper werd.
Onderdelenopstelling:
Ik wilde geen onderetsing, geen brokkelige lijnen, geen stoffen en krassen. Dus nam ik lithofilm met een grandioze zwarting (daar komt alleen een heldere zon om 12 uur ‘s middags nog een beetje doorheen) en een vacuumpomp voor het kontakt. Nou verder kun je je wel het een en ander voorstellen.
groet,
pcoene
De plaatjes lukt niet, doe ik anders!
Ik heb wat gevonden, maar ki vrees dat het misschien te veel aan plaatwerk is.
Kan zijn dat de site van Synthforum de omvang niet pakt.
Buffer:
Hieronder zie je een blokschema voor een buffer met een ingang (mono of stereo) en vier uitgangen.
Helemaal links in het midden staat “S-in”. Daar gaat het signaal er in, vervolgens passeert het vier gelijke trappen, die met 24 K eerst worden verzwakt (vanwege de demping). Vervolgens versterk een TL 082 (de stereo uitvoering) twee keer het signaal, kompleet met tegenkoppelingen. Aan het eind is er weer een 0 dB signaal, even sterk als wat er in is gestopt, op de uitgangen 1 en 2. Op 3 en 4 staat een wat hoger signaal: 6 dB.
Wanneer nu een der uitgangen 1 – 4 kortsluiting heeft op zijn bus, dan moet die kortsluiting de antizweef weerstand van 55 K passeren (deze is nodig om het signaal via een redelijke belasting aan de aarde te binden, gaat’ie niet zweven tov. aarde) en vervolgens de weerstanden 2K2, 1K en 5K en tenslotte 27 K aan de ingang. Bij elkaar ongeveer 50 K. Een demping door kortsluiting over 50K is zo weinig dat er misschien enkele dB af gaan, ergo nauwlijks signaal verlies over de andere uitgangen. Nog afgezien van de interne weerstand van TL 082 die nog wel meetelt.
Je kunt signaalverlies door kortsluiting nog verder beperken door de weerstanden te verhogen, maar als voorwaarde voor behoud van het nominale signaal aan de uitgang zal TL082 meer moeten versterken. Dat levert iets meer ruis van de opamp op. Ik koos voor deze manier, omdat de kans op echte harde kortsluiting (signaal helemaal nul) niet zo groot is (dan moet ik wel erg slordig zijn), maar een zekere terugkoppeling via de uitgangen onderling nog wel. Dus dan is er demping, maar van een andere soort (eerder beïnvloeding) die invloed kan hebben op het ingangssignaal. En dat kan ook niet.Dit schema verlost je van beïnvloeding van welk signaal aan de uitgang dan ook op de andere uitgangen alsmede op de ingang. Kortom, geheel gebufferd.
Mixer “A”:
Deze lijkt voor de uitgangen op de buffer, maar aan de mixrail gebeurd iets bijzonders: je kunt stereo sommeren naar mono over twee kanalen, dan gaan pannen, of je kunt een kanaal uitkiezen, links of rechts, en ook deze pannen.
Links in het midden staat het schema van een zo’n ingang, daarboven de mixrail waar de inganen op uitkomen, dan een versterkertrap met TL081 (het eenarmige broertje van de TL 082) en vervolgens de buffertrap als boven. Ook hier geen demping door uitgangskortsluiting, zelf geen demping door ingangskortsluiting, daarvoor moet heel wat weerstandswaarde worden gepasseerd.
De weerstanden van de mixingangen staan niet vermeld: dit moest ik proefondervindelijk vaststellen. Er zijn betere sommeer- en pan schema’s, maar vanwege ruimtegebrek moest ik het zo doen. En het werkt.
Blokschema geheel:
Uiteindelijk werd het allemaal wat ingewikkeld en moest ik het “administratief” bijhouden, door onderstaand blokschema. De kast zit echt vol, de prints zijn geminiaturiseerd, de voeding is gestabiliseerd symmetrisch en hangt aan een ringkerntrafo (onvermijdelijk).
Op dit blokschema staat helemaal rechts nog een schema van de gewone stereo lijnmixer, met alweer een gebufferde uitgang. Hieraan hangt een VU meter, 0,5 dB nauwkeurig en aan deze mixer, mixer “B” kan ik ook een uitgang van mixer “A” hangen, zodat ik die VU meter voor twee mixers kan gebruiken, alsmede voor de eindmix van “A” en “B”.
Dit gehele paneel moet je zien als een monitormixer met patchfaciliteiten. Sommige blokken kun je koppelen, maar ze werken ook goed naast elkaar.
Ze hangen allemaal aan een voeding, zie onder.
Voeding:
Tenslotte, teneinde de prints na het etsen strakke koperbanen te geven, met voldoende aarding om de hete lijnen, voldoende soldeerdots, en een opstelling volgens de standaardafmetingen (eenheden van 2,5 mm) heb ik eerst de print lay-out groot getekens, 10 maal. Vervolgens de benodigde koperbanen gekopieerd zo vaak die nodig waren en een definitieve onderdelenopstelling gemaakt. Waarbij alles wat zwart is later koper werd.
Onderdelenopstelling:
Ik wilde geen onderetsing, geen brokkelige lijnen, geen stoffen en krassen. Dus nam ik lithofilm met een grandioze zwarting (daar komt alleen een heldere zon om 12 uur ‘s middags nog een beetje doorheen) en een vacuumpomp voor het kontakt. Nou verder kun je je wel het een en ander voorstellen.
groet,
pcoene
De plaatjes lukt niet, doe ik anders!
pcoene
Ingeburgerd
pcoene
Ingeburgerd
Vergelijkbare discussies
