Wooow, hold on. Teneerste is een Nord Lead geen analog en daarmee is in feite al alles gezegd.
Daarmee is niks gezegd. Een Poly-800 is ook analoog en klinkt als een natte krant.
Lees mijn uitspraak nog eens een keer, en let vooral op de criteria die ik er neer zet.
De Juno wordt nu vereerd omdat het ding binnen bereik lag van de mensen die geen Jupiter konden betalen. Het feit dat 'ie goedkoop was is een grotere reden om 'm in de studio te vinden dan een legendarisch geluid.
Ten tweede heeft de Juno aantrek, niet omwille van zijn verbluffende specs, wel de interface die er zo verdomd eenvoudig uitziet. Die sliders schreeuwen gewoon om aangeraakt te worden.
De Nord Lead heeft veel controls, maar ze trekt me niet aan zoals een Juno dat doet.
Het is goed dat je "me" zegt. Voor de rest van de planeet maakt dat gelukkig niet zoveel uit
.
Maar dat slaat op niet veel want de patches zijn eigenlijk "elektronische" schema's van bestaande/onbestaande synths in hun geheel.
Nee, dat zijn ze niet. Omwille van de beschikbare DSP kracht ga je geen LFO eraanhangen omdat die wel in het origineel zit maar niet in dit specifieke geluid gebruikt wordt.
Het bouwen van patches op de NM (Classic) is een oefening in besparen. Hoe kun je zoveel mogelijk uit je beschikbare DSP-kracht halen?
Een aantal patches demonstreren dit ook op verbluffende wijze; LFOs (die minder DSP kosten) worden als oscillators gebruikt. Je kunt hiermee zelfs op een Micromodular tot 8 stemmen komen in plaats van de 4 die je maximaal hebt.
Dit begrijp je pas goed als je zelf op een (Micro)Modular patches moet gaan bouwen. Het hele idee van polysynths zoals je ze gewend bent gaat in de prullenbak.
Of je nu bass of lead wil gaan spelen, de patch hoort die van een Minimoog an sich te zijn. Toch ?
Het is toch al geen Minimoog! Wat maakt het dan uit als je een stuk weglaat wat toch niet wordt gebruikt? Nou is dat bij een Mini vrij lastig omdat 'ie inderdaad Mini is - er valt gewoon weinig weg te laten. De DX7-patches voor de Modular geven daar een beter beeld van.
Een DX7 heeft 6 operators. Op de NM worden dat 6 oscillators die zodanig aan elkaar worden gehaakt dat je PM krijgt (fase-modulatie, wat de DX7 eigenlijk toepast en stukken goedkoper is). Elk van die operators heeft een volledige keytracking erop zitten plus een complexe envelope.
Allemaal verspilling van CPU-kracht. De enige reden dat ze daar erin zitten is omdat het algoritme wat een hele ris DX7 sysex heeft vertaald naar .pch files niet zo slim is om het dood hout eruit te halen.
Bij de G2 is het een iets ander verhaal; daar heb je Variations. Je kunt dan ook daadwerkelijk 1 structuur maken die ietsje meer vet aan zich heeft, maar elke Variation laat je toe alle knoppen in andere standen te zetten zonder dat de configuratie verandert.
)
