Allereerst wil ik een compliment geven aan Hans de Vries.Die man weet waar hij over praat(en schrijft).
Ik heb je boek al tig keer doorgelezen Hans.Jammer dat het niet een 10 delige reeks was.
Zelf houd ik veel van Vette complexe pads.
Ik kijk meestal eerst hoe de user performance layers van m'n 2080 zijn opgebouwd.
Dit zijn max 4 tones in een patch en vervolgens een aantal patches in een performance.
Wat me opvalt is dat als ik de tones solo hoor,de meest niet voor de hand liggende geluiden nou juist een patch zo vol kunnen laten klinken.
Doormiddel van een zelfgemaakte operation map(een bouwtekening van alle parameters met grafieken) ga ik bekijken hoe de parameters staan.
Zo krijg ik een goed beeld van hoe ik m'n andere synths ongeveer ga programeeren.
Ik gebruik dan de andere synts en modules als 1 of meerdere tones, hangt ook een beetje af van de multitimbraliteit en polyfonie.Ik geef ze allemaal een ander midikanaal.
Nu kan ik ze afzonderlijk opnemen in de sequencer met tijdvariaties,filters enz zoveel ik maar wil.(een beetje de wavestation-formule dus).
De revrb en efx voeg ik pas als laaste toe.
Zo gaat dan een pad van soms wel twee minuten de sampler in, en gebruik ik ze uiteraard als one-shot op de masterklavier voor intro's en dergelijke.
Zo kan ik wel een hele avond bezig zijn met 1 pad. Niet altijd komt er iets moois uit hoor.Maar onderweg kom je vaak een hele hoop andere intresante dingen tegen.
Mocht je meerdere synths in je bezit hebben,dan zou ik het zeker niet laten om eens flink te expirimenteren met layeren d.m.v midi. Soms stuit je op de meest bizarre geluiden.
Succes
