Afgelopen weken heb ik weer eens (opnieuw) een klassiek piano stuk ingestudeerd. Een jaar of 10 geleden heb ik deze voor het laatst gespeeld.
Deze keer een stormachtig stuk, na het liefelijke stukje van de vorige keer (zie Alexander Scriabin - Prelude Op. 2 No. 2).
Ik vind 'm te gek en krijg er een kick van.
Werd wel bijna kierewiet van alle octaaf-sprongen met de linkerhand, maar uiteindelijk is het weer gelukt en speel 'm nu zelfs sneller dan voorheen.
Vandaag na een stuk of 14 "takes" op de Roland HP-505 was dit de beste versie. Het voordeel van korte stukjes is dat je veel takes achter elkaar kan maken en dan de beste eruit kan kiezen (heb sowieso geen geduld om lange stukken in te studeren en dit is al moeilijk genoeg).
Deze keer een stormachtig stuk, na het liefelijke stukje van de vorige keer (zie Alexander Scriabin - Prelude Op. 2 No. 2).
Ik vind 'm te gek en krijg er een kick van.
Werd wel bijna kierewiet van alle octaaf-sprongen met de linkerhand, maar uiteindelijk is het weer gelukt en speel 'm nu zelfs sneller dan voorheen.
Vandaag na een stuk of 14 "takes" op de Roland HP-505 was dit de beste versie. Het voordeel van korte stukjes is dat je veel takes achter elkaar kan maken en dan de beste eruit kan kiezen (heb sowieso geen geduld om lange stukken in te studeren en dit is al moeilijk genoeg).