Een vriend liet mij in 1982 The Concerts In China horen, en ik was helemaal verkocht. Dat wilde ik ook. Een andere vriend leerde me pianospelen, en in 1985 had ik genoeg gespaard voor mijn eerste synth: een Korg Poly-800.
Samen met een vriend (en zijn synth, drumcomputer en hardware sequencer) heb ik toen heel wat muziek gemaakt. We hadden echter helemaal niet door dat een groot deel van de sound door effecten ontstond. En ook de aanschaf van een EMU Proteus in 1991 leverde niet het gewenste, professionele effect. Want geen on-board effecten. Echter wel van 4-stemmig monotimbraal (Poly-800), naar 32-stemmig multitimbraal. Ondertussen ook een Atari aangekocht met een sequencer. En die in 1992 vervangen door een Macintosh Classic met Opcode EZVision, en in 1994 door een LC475. Doel was om elektronische muziek in elkaar te knutselen, ondertussen alleen. Maar het klonk nooit zoals de albums die ik mooi vond. Ook na de aanschaf van een tweedehands Ensoniq VFX (1995), bleef het kwakkelen. En uiteindelijk kon ik me verbergen achter te weinig gear, te weinig geld, te weinig tijd, en te veel rsi...
Einde verhaal?
Nee, in 2000 werd ik gevraagd door een coverband in oprichting die geen toetsenist kon vinden. Of ik het eens wilde proberen. Dat was uitermate inspirerend: samen muziek maken! Eerst alleen met de VFX. Toen het echt leuk bleek, wilde ik betere geluiden, maar ook een hele compacte set-up. Een demo van de softsynths (m.n. de ESB3 en EVP88 ) in Logic trok me over de streep (Opcode was ondertussen terziele). Met Logic Pro kreeg ik vervolgens de beschikking over meer synth power dan ik ooit had gehad (ESM, ESE, ESP, ES1, ES2, Vocoder, EXS24, EVD6, ehhhh). En dat inspireert.
Voor de band is de set-up nog steeds compact: Powerbook, VFX, Audiophile USB, Ultimate Apex en Spirit Notepad (heel compacte mixer). En ik overweeg nu een X-Station die drie bestaande apparaten kan vervangen: de VFX als masterkeyboard, de Audiophile USB als audio-interface en de Notepad als mixer.
Om elektronische muziek te maken wil ik weer meer knoppen, dus komt ook daar de X-station in zicht. En, weg van het compacte set-up idee, zou een Eminent orgel een goedkope manier zijn richting extra elektronische klanken. En het is natuurlijk ook meteen een (misschien wat zware) synth-standaard.
De X-station zou als effectbak ook weer de Proteus als bruikbare live-geluidenbak in ere kunnen herstellen. En een gekregen Korg 707 (die je om je nek kunt hangen, als een gitaar) zorgt ervoor dat ik dynamischer ga spelen. En de Eminent als extra keyboard om altijd die vette strings klaar voor gebruik te hebben tijdens optredens. En een 19 inch effectenbak om die Eminent doorheen te halen. En een 19 inch rack, dus. En dan kan de Proteus daar ook in. Misschien nog een Ion of Micron voor bovenop de Eminent... Ik ben bang dat het compacte set-up motto het niet lang meer volhoudt
Eigenlijk alleen maar spijt dat ik ooit de Poly-800 heb verkocht. En ik had veel eerder in effecten moeten investeren.
seventies gear!
)Ik heb dit gedaan omdat als ik gelijk een heel nummer maakt ik verzant in eindeloos gepiel met knoppjes. Werkt voor mij beter de muziek eerst uit te schrijven en dan op te nemen. Verder veel analoog voor de synths. In iedergeval draaiknoppen, geen zin in menutjes. En softsamplers voor "natuurlijke instrumenten" zoals viool, piano, trompetjes, hammond enzovoort. pff wat valt er nog meer te zeggen, hoop met patchbay's zodat ik elk effect makkelijk op elke synth kan gebruiken.... Ach eigenlijk kloot ik ook maar gewoon wat aan 
