He, ik vind het ook eigenlijk best heel leuk om over samplers te praten, hoewel ik er bij geen enkele xtreem zwaar het onderste uit de kan heb gehaald.
Ik heb er momenteel 3:
- Akai Z8 full opt, die mijn 'actief' rack hangt en die ik onmisbaar vind
- Akai s1100 full opt, die heel dicht bij mijn actief rack staat, maar niet is aangesloten. Ik kan hem dus wel zien
- Ensoniq EPS16+ rack full opt, staat aangesloten, heb een volledige library van cdroms en hopen floppies, maar nog geen passende scsi cdrom.
Akai Z8: mja voor mij is dat momenteel de beste sampler van Akai, waarbij ik de afweging maak qua sound en workflowsnelheid. Het aantal features dat een apparaat heeft, boeit me minder de laatste tijd, omdat ik toch keer op keer slechts de features gebruik die ik het liefst heb. Een apparaat moet iets kunnen op een bepaalde manier die bij mij past en ook qua sound complementair zijn aan het geheel en dan is de rest voor mij minder van belang. Ik vind de 'sound' van de Z8 heel goed, omdat ik ook vd sound vd MPC4000 hield, die ik daarvoor steeds had. Ik vind de flexibiliteit echt enorm goed: editten op mac, en USB drag en drop in Aksys. Ik heb speciaal 2 OS'n op mijn oude macbook pro staan: 10.6.8 (de laatste versie die aksys draait) en Capitan voor de moderne stuff. De grote harddisk, de grote hoeveelheid ram (512mB), multi-outs en de interne effecten maken het af voor mij. Mbt tot die effecten: ik heb jarenlang met de MPC4000 gewerkt op 48khz, om stemmen te sparen, maar was toen altijd teleurgesteld in de kwaliteit vd effecten en gebruikte die amper tot niet. Maar nu met de Z8 dacht ik eens te beginnen op 96khz en dat maakte plots de effecten wel meer bruikbaar. Ik meen ook dat dat ook met alle filters zo is, dus dat opent weer terrein om daar mee te gaan experimenteren. Ik vind het altijd erg waardevol dat een apparaat dat je eigenlijk al heel lang kent en gebruikt, je toch steeds kan blijven verrassen met de mogelijkheden die zich blijven openbaren.
Akai s1100: ik heb die initieel gekocht uit nostalgie en omdat ik op die moment echt helemaal terug naar de begin jaren '90 wilde gaan qua 'techno' sound en daarvoor dus de apparatuur wilde hebben die destijds veel werd gebruikt. Gezien iedereen maar bleef terugkomen op de magie van die sound vd Akai samplers, bleef dat jaren hangen. Ik werd eigenlijk steeds tegengehouden omdat de workflow van hardware samplers uit de tijd zo omslachtig was/leek. Uiteindelijk heb ik me dan toch geforceerd om het apparaat te kopen en te leren kennen en wat blijkt? Het samplen is eigenlijk een heel eenvoudig protocol dat je in je vingers moet hebben, maar zeer logisch is opgebouwd. Het eerste waar ik echt van onder de indruk was, waren de paar effecten die erop zitten, reverb, delay en een chorus ofzo (weet niet meer precies), maar die klonken me wel een partij vet! Over de sound was ik biased. Het klonk zeker niet slecht, maar vergeleken met de samplezuiverheid van mijn Z8, was dit toch heel wat minder. Je kan dan zeggen: het gaat net om die kleuring, maar ik haal die kleuring liever bij de bron en sample dan clean, omdat ik dan beter weet wat ik ga krijgen (en het dus ook beter mixt voor mij). Als je de s1100 als startpunt zou kiezen voor een compositie en pas later mixt, dan kan die kleuring net leuk zijn. Ik zou die kleuring als volgt omschrijven: gecompressed voor wat extra punch met een focus op mid/midhoog. Mocht je een nummer maken met alleen de sampler en bv een alpha juno en een 303 bv, en ok voor de drums dan een 909 of een R8, en voor de effecten een boss SE70, dan zit je in 90s mayhem. Ik gebruik hem momenteel niet, maar wil hem zeker ook niet wegdoen, al is het maar om naar te kijken als inspiratie. Misschien, als het er ooit van komt terug een keer live te spelen, dat ik hem dan meeneem onstage als solide werkpaard, maar dat is meer een illusie denk ik, want de Z8 kan dat ook.
Maar om de Akai 90's vibe toch in mijn actief rack te hebben, hangt daar een VX90 analoge Akai synth in, die ook die compressed upfront mid/hoog focus sound heeft, alleen dan met het meest extreme filter dat ik in een analoge synth ooit heb weten zitten. Dit in combo met de unison mode, hm hm.
Ensoniq EPS16+ rack: het is pas zeer laat dat ik Ensoniq heb leren kennen, vond het jarenlang brakke synths, die oninspirerend en dun klonken. Was me dat een vooroordeel... Nu vind ik een aantal van hun synths (ESQ, SQ80, VFX/SD, SD1) bij het beste klinken wat ik ooit uit een synth hoorde komen. De synths die later komen (TS, MR etc) zijn ook nog goed, maar klinken mijns inziens toch minder diep of upfront ofzo. De SD1 die ik heb is qua mogelijkheden zeeeer uitgebreid en klinkt no compromise: dik, dik dik en dan heb ik het nog niet over de effecten. Vergeet de presets die je overal vind en begin te programmeren, dan ben je snel in de hemel. Toen ik dan toch geobeseerd geraakte om ook een Ensoniq Sampler te hebben, heb ik na heel veel wikken en wegen, vooral tussen een ASR10 en een EPS16+ rack, voor de laatste gekozen omwille vd net wat dikkere sound nog (volgens wat ik hoorde en zag). Gezien de layout vd sampler sterk lijkt op de SD1, wist ik genoeg qua sound. Zoals ik aangaf, heb ik nog niet de kans gehad heel de library af te spelen, maar iig de eerste sound vd eerste floppy die ik erin stak, was meteen zo krachtig dat ik hem in een (nog steeds onafgewerkt) nummer gebruikte. Beloofd heel veel. De interface lijkt me ook heel erg te doen, zodra je de Ensoniq way of thinking doorhebt. Echt een heel dikke machine, omdat je ook op verschillende lofi samplerates kunt samplen en de effecten ook weer zoals een DP4 klinken: wild en ruig en 90s. Zo heb ik het graag.
Even terugdenken dan over welke samplers ik ooit gehad heb...
Ik denk dat de eerste die ik had een
MPC60 was (die ooit van Speedy J was), was me dat weer een partij dik... Maar eigenlijk te dik voor mij, omdat alles daar wollig begon van te klinken en blijkt toch dat niet alles bij mij wollig moet zijn. Een mooie balans tussen de 2 verkies ik. Dus de MPC60 moest eruit toen de
MPC4000 een jaar op de markt was. Ik ben toen speciaal met de boot naar London gegaan om er daar één 2dehands op te halen voor iets van 2200euro, wat toen een koopje was. Toen ik die had, en ik daarmee eindelijk weg vd computer kon gaan qua compositie, verhoogde mijn creatieve output sterk en heb er dan ook redelijk wat met opgetreden. Nooit een enkel probleem mee gehad... Ongelooflijke machine met ook een strakke timing (wat ik door de jaren heen ook steeds belangrijker ben beginnen vinden).
Ergens tussendoor heb ik ook nog een
Emu Esynth keys gehad, dewelke eigenlijk ook een topapparaat is, maar jammer genoeg kon die de concurrrentie met de MPC4000 niet aan en ging ie eruit.
Aja, en overlaatst heb ik een tijdje een
Korg Volca Sample gehad, omdat die makkelijk samples vd ipad kon lezen, en dan met die realtime sequencer en knoppen en een uitermate dikke sound (check het uit zou ik zeggen als je 909 wil!), vind ik het nog steeds een waanzinnig apparaat voor zijn geld en afmetingen, maar de beperkte opslagcapacitiet was uiteindelijk voor mij toch niet doenbaar.
Ik heb ooit nog een Kurzweil k2000 gehad, waarvan ik vermoed dat die een sample-optie had, maar die heb ik alleszins nooit gebruikt. Misschien ooit wel een keer terugkopen, want die sound interesseert me nu wel meer dan toen in de tijd.
O en ik vergeet nog een belangrijke: een
Emu Emulator III ! Wat een apparaat, ik denk dat ik geluk (en wat geld had) toen ik hem full opt voor 1500 kon kopen. Een ongelooflijk goed filter zit daarin, volgens mij hetzelfde als dat in de Prophet VS, waar het in een ander draadje over gaat, maar niet zeker. Ongelooflijk groot apparaat ook met een klein display en in verhouding weinig knoppen. Jammer genoeg heb ik daar eigenlijk ook te weinig mee gedaan, omdat ik workflow vd MPC4000 toch weer verkoos en het samplen destijds echt omslachtig vond. Nu nog trouwens zonder USB, maar nu wil ik daar wel meer tijd voor uittrekken. Iets met de leeftijd en nostalgie denk ik
Mijn broer heeft ooit een s2000 gehad, maar die heb ik nooit aangeraakt. Het is wel zijn mc303 geweest die me (het maken van) elektronische muziek heeft doen ontdekken. Dat moet rond 1997 zijn geweest.
