Je bent niet de enigste, ik herinner me wel de posts van leden die klaagden dat de workflow van de Analog Rhytm op z'n minst gezegd niet logisch was.
Dat vond ik nou met de Analog Keys die ik had.
Ik kon er niet mee uit de voeten. Voor mij een totaal onlogische menu structuur terwijl ik met mijn allereerste synth, Yamaha CS6x (toch ook een typische 'menu bak') toch al snel kon lezen en schrijven.
Toegegeven, tussen de weinig dingen die ik met de Analog Keys heb gedaan zaten zaken die ik niet snel met een ander instrument op die manier zou hebben kunnen doen. Dat je per step dingen, zelfs patches kunt veranderen, maakten dat beperkingen als polyfonie minder een rol speelden bijvoorbeeld.
Als je het eenmaal in je vingers hebt zitten werkt het best lekker, maar raak het ding een paar weken niet aan en je mag weer opnieuw de curve in.
Dat was ook mijn probleem met de Analog Keys.
Elke keer moest ik opnieuw uitzoeken hoe en en ander ook alweer zat.
Alleen al waar ik een bepaalde patch moest zoeken en opslaan was elke keer gedoe.
Ik had langer kunnen volhouden misschien, maar op een gegeven moment was de lol er voor mij zó af dat ik hem heb verkocht.
Op zich vind ik het niet erg om moeite in een instrument te stoppen, maar zelfs dat zou leuk of creatief moeten zijn.
De Matriarch leek eenvoudiger dan hij in in werkelijkheid bleek, maar het uitzoeken is een leuke ontdekkingstocht waarbij ik allerlei andere zaken ontdek.
Bij de Analog Keys bleef op een gegeven moment alleen frustratie over en verloor ik de zaken waar ik voor gevallen was (klank, mogelijkheden) uit het oog en voelde het meer als een beest dat getemd moest worden.
Voor mij dus geen Elektron meer hoewel ik het wel leuk vind om te zien en horen wat anderen ermee kunnen.