Ah, evoluon is dat van Philips. ok
.
Geschiedenis bevat inderdaad haast onvermijdelijk een portie interpretatie. Waarom? De bronnen zijn veelal niet objectief, dus de conclusies die wij eruit trekken bijgevolg ook niet met betrekking tot het oorspronkelijke feit. Ook zijn de bronnen niet compleet, dus moeten we wel interpreteren om de eindjes aan elkaar te knopen. En als we een waarde-oordeel over een historisch feit uiten, is het sowieso subjectief. Maar natuurlijk kunnen we en moeten we bij gewone geschiedschrijving zo veel mogelijk ons best doen om een objctief beeld neerte zetten. 100% bewijs bestaat ook enkel inde wiskunde en niet in de praktijk, vandaar dat we ook moeten werken met "naar alle waarschijnlijkheid" of zoals men ook zegt "boven alle redelijke twijfel". De objectieve aard van Von Braun's oorlogsverleden kan m.i. niet boven alle redelijke twijfel worden bepaald met de info die we nu hebben. Zeker niet met de info die ik nu heb. Wat de echtheid van de Apollo maanlandingen betreft, plaatsen de stapels bewijsmateriaal hun echtheid wel degelijk boven alle redelijke twijfel. Apollo is trouwens ook een mooi voorbeeld van objectieve vs subjectieve geschiedschrijving: sommige historici geven historische argumenten om daaruit te beslissen dat het project een zegen dan wel vloek, zin of waanzin, nuttig of waardeloos was. En dat mag, zolang duidelijk blijft dat het om een subjectieve mening over geschiedenis gaat en de genoemde feiten op zich natuurlijk duidelijk begeleid zijn van bronnen die hun echtheid aanduiden (quasi zeker, waarschijnlijk, wild gerucht enz
). Objectieve geschiedschrijving over Apollo mag enkel de feiten bevatten en geen waarde-oordeel. Maar dat zou de geschiedenisschrijving verarmen. Want welke historicus zou het in zijn hoofd halen uit te zoeken hoeveel scheidingen er onder Apollo ingenieurs waren als hij niet bezig wa met en waarde-oordeel over Aollo? Dat is maar 1 voorbeeld. Dus mijn mening is dat zolang het onderscheid tussen objectief en subjectief, hard feit en niet bewezen feit duidelijk blijft, subjectiviteit een plaats en nut heeft in geschiedkundig onderzoek. Natuurlijk mag de subjectiviteit het wetenschappelijke karakter van het geschiedkundig onderzoek geen geweld aandoen, waarbij ik denk aan oogkleppen en subjectief interpreteren van de echtheid van argumenten naargelang ze pro of contra de eigen agenda zijn. Daarbij zijn de complottheorieën over de maanlandingen een goed voorbeeld. Natuurlijk gaat iemand niet zeggen dat er eigenlijk wel heel veel bewijs pro de landingen is als hij zijn geld verdient met het verkopen van video's waarin hij zegt dat ze niet echt zijn. Natuurlijk gaat hij mensen nie wijzen op de dubieuziteit van sommige van zijn argumenten, of op het bestaan van tegenstrijdig bewijs. Dan wint het subjectieve het op het wetenschappelijke karakter van geschiedkunde, en wordt het m.i. waardeloos. Een wetenschapper mag nog zo subjectief zijn, zolang hij in zijn werk het objectieve (dus wetenschappelijke) van het subjectieve niet kan scheiden, is hij niet meer wetenschappelijk bezig.
--------------
Wat Von Braun (en vele andere geleerden) naar de VS brengen betreft: dat was inderdaad opportunistisch. Net zo opportunistisch als de andere helft van de raketgeleerden die naar Rusland gebracht werden
.
De ruimevaart heeft in zijn geschiedenis uiteraard wel meer links met het militaire, wat logisch is gezien met wat voor speeltjes ruimtetuigen gelanceerd worden en hoe die nog toepasbaar zijn.
Voor mezelf kijk ik dan ook naar het project op zich. Von Braun heeft als teamleider samen met 500.000 mensen een maanraket ontworpen en gebouwd, welke gebruikt is om mensen naar de maan te schieten als technologische prestatie en voor de wetenschap. En om Rusland de loef af te steken. Met project Apollo op zich is dus niks mis. Een ander, gelijkaardig voorbeeld: ik ga naar airshows en geniet van de shows van gevechtsvliegtuigen en bommenwerpers. Diezelfde toestellen worden inderdaad gebruik om dood en vernieling te zaaien. Maar op een airshow (degene waar geen beurs aangekoppeld is althans) gebruikt men vliegtuigen om ter vermaak van het publiek mee te tonen tot wat die toestellen als vliegtuig in staat zijn. Vanuit dat oogpunt is er dus moreel niks mis met een airshow, en kijk ik dan ook met plezier en bewondering naar die technologische wonderen. natuurlijk heeft een airshow ook als doel om het leger een vriendelijk gezicht te geven, mensen te werven en te tonen dat het belastingsgeld gebruikt wordt voor goede toestellen, en voor de organisatoren uiteraard ook vaak gewoon om winst te maken. En daar is eigenlijk ook niks mis mee. Het onderscheeid zit hem in het technologisch vernuft en de morele waarden van de toepassing en eventueel personen erachter. Technologie op zich heeft geen morele connotatie. In dat opzicht vind ik het ook niet raar dat een overtuigd pacifist naar een airshow zou gaan, want het blijft toch wel een indrukwekkende prestatie dat een wezentje dat niet kan vliegen zichzelf in een zware metalen constructie plaatst en zichzelf vervolgens aan 1000 km/u rondstuurt door de lucht, loopings incluis. Het is op dat moment geen wapen in actie, maar een heel, heel cool stuntvliegtuig en sterk staaltje technologie. Ik ben zeker dat genaamde Chriet Titulaer zijn hart ook sneller gaat slaan bij het aanzien van zo'n spektakel.
