Ik heb het artikel eens rustig kunnen lezen en ik vraag me eigenlijk af wie de schrijver/schrijfster/schrijvers is/zijn? Textura lijkt me een soortement internet tijdschrift over hedendaagse muziek, maar meer kan ik ook niet ontdekken...
Het artikel heeft helaas slechts tijdschrift-kwaliteiten...
Het geeft een historische schets, vandaar dat er behoorlijk met namen wordt gegooid in plaats van inhoudelijke aspecten. Natuurlijk zijn alle stromingen als Minimalisme, Fluxus en Da-da er eenvoudig bij te halen, want juist door hun anargistisch karakter en onduidelijkheid zijn die er altijd wel op te plakken. Is Zero nog vergeten
Grappig is dat juist het Surrealisme buiten beschouwing is gelaten, gezien zaken als dromen en dergelijke.
Was trouwens de Soundscape in het artikel ook niet op z'n plaats geweest? Musique Concrète wordt wel aangehaald.
Gelukkig is de Noodle nog niet ontdekt
Mijn grootste bezwaar tegen het artikel is de idee dat de drone een muzikale stroming zou zijn, terwijl het naar mijn mening meer een muzikaal element binnen een idioom is.
De drone-pipes van de schotse doedelzak hebben wel degelijk dezelfde functie als de onafgestopbare snaren van de sitar en de tambura. De vijfde banjosnaar in de bluegrass heeft een ritmische drone functie en de later aangehaalde Indonesische Gamalan maakt gebruik van de patronen herhaling, maar of dat nu meteen een drone is? De term onstinato komt bij mij eerder boven.
Er vanuit gaan dat de drone niet westers is, wijst dat de schrijver verdraaid weinig weet van de Europese Middeleeuwse muziek. Dan had hij op z'n minst ook de draailier (hurdy-gurdy) in z'n rijtje opgenomen.
Wat de schrijver nu precies bedoelt met de vertikale concentratie ten opzichte van de westerse horizontaliteit, het mag me gaarne uitgelegd worden, want in het artikel wordt nergens naar verwezen. Duidelijk overgenomen uit een ander werk over dit onderwerp...
Wat ik er wel uit geleerd heb is dat Cage dacht dat piano's graag hooi lusten
Wat dat nou met drones te maken heeft? Zero lijkt me dan toch het geval?
Het feit dat de drone gebruikt maakt van de ontwikkeling in het boventonengebied in het spectrum van de toon, maakt dat dan van het opendraaien van het filter op een TB303 ook een drone?
Wat ik mis is een gedachte over waarom het veranderen in het bovendeel van het spectrum een bepaald effect heeft op de luisteraar. Het opendraaien van bovenstaand filter heeft een spanningopwekkende functie, tewijl het doorkabbelen in de Indiaase muziek juist rustgevend werkt, tenminste, bij ons westerlingen. Opmerkelijk is dat de Indiërs veel meer naar de melodiestructuur luisteren dan naar dat zachte gezoem.
In het te beluisteren werk wordt alleen de Eindhovenaar Paul Panhuyzen gepresenteerd, terwijl een componist als de Bergense Simeon ten Holt met zijn ritmische stukken toch wel degelijk een plaats verdient, maar dat kan de schrijver helaas niet weten, dus verwijs ik er graag naar.
Zelf heb ik eens een drietal stukken voor het aangehaalde 'speeldoosje' gemaakt, waarvan één in samenspraak met een synthesizer.
Wout