Word ik oud of gebeurt er maar weinig...

... eigenlijk is er nu overal geluid dan wel georganiseerder geluid/muziek aanwezig en wordt een/het overgrote deel daarvan langs electronische weg gefabriceerd ( met t ?).
klinkt toch vrij revolutionair , na 4000 jaar, nu deze ontwikkeling in een 30 tal jaren.
wederom , puur mijn mening..
Technische veranderingen, natuurlijk, maar is de muziek zelf daardoor veranderd?
Wat ik me vaak afvraag is waarom nu juist bij de Dance de electronica geaccepteerd is! Kan het zijn dat deze muziekvorm qua ritme, melodie en de vele herhalingen juist de ruimte aan andere kenmerken van de muziek, zoals timbre, geeft? Simpel omdat de menselijke geest niet meer aan kan? Het is maar een gedachte, hoor.

Technisch mogelijk wil nog niet zeggen dat het gebruik ook goed is, daarbij denkend aan de atoombom ;)

gefabriceerd is met een d, want wordt heeft de t al gekregen, en die geven we per zin, indien nodig, maar 1 keer weg!

Wout
 
Als ik bijvoorbeeld kijk naar Tone2 ElectraX ( http://www.tone2.com/html/electrax_synthesizer__vst_au.html ),
vind ik al die synthese vormen in 1 synthesizer toch vrij vernieuwend.
Ben geen hardware apparaat tegengekomen die dit allemaal kan, of je moet erg diep in de buidel tasten ;)

En btw: fractal synthesis.. nog niet eerder van gehoord, schijnt ook nieuw te zijn volgens Tone2.

Ik denk dat de grootste revolutie van de laatste 10 jaar de software synths zijn.
En applicaties als Synthedit en Synthmaker, waarbij eindgebruikers "makkelijk" zelf hun Synth kunnen bouwen.

En Convolution reverbs ... ook nog niet zo oud toch?
 
Laatst gewijzigd:
natuurlijk is de muziek erdoor veranderd
alles is continu in beweging
als er voor je gevoel niets in muziek gebeurt dan gebeurt er niks in jouw perceptie van muziek
ik heb nog ongeveer 37654365423542356786536789 mensenlevens nodig om al mn muzikale ideeen die ik nu heb vorm te geven
om er daarna waarschijnlijk achter te komen dat ik daar nog een veelvoud van nodig heb
en ik ga echt niet elke keer de zelfde track maken
wat er allemaal gebeurt is afhankelijk van waar je je oren voor open hebt
daarnaast kan je nu nog gevangen worden door iets "nieuws" wat je ontdekt in muziek die al langer bestaat
je kan de muziek in zn geheel niet overzien doordat je t nooit allemaal kan luisteren
er is dus alleen jou beleving en perceptie van die muziek die jij toevallig luistert
introduceer daar voor jezelf nieuwe dingen in zou ik adviseren
dan gebeurt er ineens heel veel
 
natuurlijk is de muziek erdoor veranderd
alles is continu in beweging
als er voor je gevoel niets in muziek gebeurt dan gebeurt er niks in jouw perceptie van muziek
ik heb nog ongeveer 37654365423542356786536789 mensenlevens nodig om al mn muzikale ideeen die ik nu heb vorm te geven
om er daarna waarschijnlijk achter te komen dat ik daar nog een veelvoud van nodig heb
en ik ga echt niet elke keer de zelfde track maken
wat er allemaal gebeurt is afhankelijk van waar je je oren voor open hebt
daarnaast kan je nu nog gevangen worden door iets "nieuws" wat je ontdekt in muziek die al langer bestaat
je kan de muziek in zn geheel niet overzien doordat je t nooit allemaal kan luisteren
er is dus alleen jou beleving en perceptie van die muziek die jij toevallig luistert
introduceer daar voor jezelf nieuwe dingen in zou ik adviseren
dan gebeurt er ineens heel veel

Mooi gezegd, ik vind deze stelling inspirerend! Want dat soort vragen heb ik als muziekmaker heel vaak.
 
Ik ben opgegroeid met klassiek orgel en hoewel een synth vele malen complexere geluiden voortbrengt is het voor mij gereedschap. Als ik presets aan het programeren ben heb ik het gevoel dat ik bezig ben met iets tussen een registerregistratie en een orkestarrengement. De vingers (en niet de arp en sequencers) doen vervolgens de rest.
In mijn beleving begint een synth pas te leven wanneer het helemaal naar de behoefte van de speler groeit (in tegenstelling tot bijvoorbeeld een gitaar).

Oh ja, klassiek... Er zijn van elk stuk idd vele uitvoeringen en opnames. Soms is het moeilijk een mooie versie te vinden. Is ook een kunst. Neem b.v. de Bolero van Ravel, die mag pas echt helemaal vlammen op het eind. Ik heb ook heel veel opnames van Bachs toccata en fuga in d klein. Heel verschillend, hoewel het om hetzelfde stuk gaat.

Terug naar pop en nieuwe synth-revoluties. Het dunkt mij dat we inmiddels zàt gereeschap hebben. Zullen we eerst dàt eens leren helemaal uit te buiten?
 
Back
Top