Roland V-Piano

^^^ vandaag de v-piano srx in de rd700gx geinstalleerd, een aanrader op budget zeg maar.

Is die er joh? Da's wel vet!
 
Is die er joh? Da's wel vet!
Yup, kwam vandaag binnen...de superNATURAL piano expansion (wotz in a name). 17 patches met parameters van de V-Piano. Hij is echter (en uiteraard! lol) enkel voor de RD700GX, anders kon je hem overal in plaatsen...was die V-piano ook nergens voor nodig geweest. Maar wat je al eerder zei, de 700GX is ook een propere stagepiano. Ik gok ff, denk een meerprijs van 390-400 euro met de expansion erbij.
 
Yup, kwam vandaag binnen...de superNATURAL piano expansion (wotz in a name). 17 patches met parameters van de V-Piano. Hij is echter (en uiteraard! lol) enkel voor de RD700GX, anders kon je hem overal in plaatsen...was die V-piano ook nergens voor nodig geweest. Maar wat je al eerder zei, de 700GX is ook een propere stagepiano. Ik gok ff, denk een meerprijs van 390-400 euro met de expansion erbij.

dat is wel erg aantrekkelijk dan, dan ben je voor 2400 euro klaar :)

dit wist ik ook niet dat die beschikbaar was.
 
Vanmiddag in een muziekzaak geweest voor wat audiogrut. Daar stond de V-Piano. Zonder geluid, helaas. Maar de aanslag vind ik echt heel raar. Superlicht. Heeft niks weg van een akoestische piano. De toetsen van m'n Nord Stage zijn nog zwaarder. Geldt ook voor de Yamaha CP1 overigens. Lijkt zelfde aanslag als de V-Piano.
 
Vanmiddag in een muziekzaak geweest voor wat audiogrut. Daar stond de V-Piano. Zonder geluid, helaas. Maar de aanslag vind ik echt heel raar. Superlicht. Heeft niks weg van een akoestische piano. De toetsen van m'n Nord Stage zijn nog zwaarder. Geldt ook voor de Yamaha CP1 overigens. Lijkt zelfde aanslag als de V-Piano.

De aanslag op akoestische piano's en vleugels verschilt ook enorm hoor, dus er is niet zoiets als 'een akoestisch piano aanslag'. En die V-Piano heeft een heel erg natuurlijk getrouwe aanslag als je op veel piano's hebt gespeelt. Het klavier vind ik ook een van de beste dingen aan het apparaat, beter dan de sounds en mogelijkheden. Waarom is je basis sound niet voldoende maar kan je wel een 78.587meter lange piano maken met 7 bakkelieten snaren per toets? Maar dit terzijde hahaha

De CP en V-Piano voelen toch wel heel anders moet ik ook zeggen. Ik vond dat Yamaha een iets meer 'gemiddelde' feel heeft gezocht die makkelijk aansluit bij verschillende speelstijlen en iets waar ook toetsenisten en niet alleen pianisten mee overweg kunnen. Roland heeft een iets duidelijke keuze gemaakt in wat ze willen en is meer echt pianistisch benaderd. Ik vind m erg fijn. Toch heb je nog steeds vind ik met je Stage EX de fijnst spelende en best op je spel reagerende piano mijns inziens. Een hele muzikale sound, iets TE herkenbaar inmiddels maar erg fijn.
 
De CP aanslag van Yamaha komt qua zwaarte vrij dicht in de buurt van een Yamaha vleugel. Een gemiddelde upright piano voelt eigenlijk al lichter. Maar wat Manu terecht zegt, het verschilt enorm onderling.
 
De CP aanslag van Yamaha komt qua zwaarte vrij dicht in de buurt van een Yamaha vleugel. Een gemiddelde upright piano voelt eigenlijk al lichter. Maar wat Manu terecht zegt, het verschilt enorm onderling.
Ik heb meerdere tours erop zitten, akoestische, waarbij ik altijd de vleugel/piano van de locatie gebruikte en het verschil is enorm. Zelf als je meerdere dagen achter elkaar bijvoorbeeld verschillende Yamaha C7's onder je vingers hebt merk je verschil tussen de feel en hoe ze dynamisch reageren op je spel.
 
Nou, dan verschillen wij hier zwaar van mening.
De Yamaha upright van m'n ouders en aantal vleugels die ik wel eens gespeeld heb zijn dan misschien een uitzondering en extreem zwaar.
Ik vond zowel de V-Piano als de CP1 aanvoelen als een spons. Alsof het aan je vingers blijft vastzitten. Niet robuust (zoals hout), waarbij je moeite moet doen om ze in te drukken.
 
Niet alleen verschillen wij van mening, maar ik snap echt totaal niet wat je bedoeld hahaha
En ben benieuwd wat je referentie dan is, maar 't is jouw beleving en ervaring. Geen V-Piano of CP-1 voor jou dan.
 
maar 't is jouw beleving en ervaring
zo is het inderdaad, iedereen heeft een eigen voorkeur kwa aanslag. Ik vond zelf de aanslag van de V-Piano beter aan voelen dan van de yamaha piano waar ik les op heb.

wat ik me zo afvroeg, is er eigenlijk geen richtlijn van de zwaarte van de hamers bij piano's, juist om wat eenheid te krijgen in de aanslaggevoeligheid?
Zeker als je veel op verschillende piano's moet spelen dan is het toch altijd wel weer even omschakelen. Ik kan me voorstellen dat daar toch wel richtlijnen voor zijn.
 
zo is het inderdaad, iedereen heeft een eigen voorkeur kwa aanslag. Ik vond zelf de aanslag van de V-Piano beter aan voelen dan van de yamaha piano waar ik les op heb.

wat ik me zo afvroeg, is er eigenlijk geen richtlijn van de zwaarte van de hamers bij piano's, juist om wat eenheid te krijgen in de aanslaggevoeligheid?
Zeker als je veel op verschillende piano's moet spelen dan is het toch altijd wel weer even omschakelen. Ik kan me voorstellen dat daar toch wel richtlijnen voor zijn.

Die eenheid zit er per piano natuurlijk gewoon in. Onderling verschillend de merken van opvatting maar wat belangrijker is om er eenheid in te krijgen is werken aan je eigen techniek. Dat scheelt in je snelheid van aanpassen op de verschillende klavieren. Maar dat stukje techniek hoort wat mij betreft bij je instrumentbeheersing.

Ik ken genoeg jongens die echt niet kunnen wennen aan een klavier, of ontzettend lang duren voor ze kunnen spelen op een ander klavier dan dat van hun zelf. Hetzelfde geld voor aanslag en velocuty-curves bij synth en dig piano's.

Veel spelen, veel oefenen en het geluk hebben van veel moeten en kunnen omschakelen tussen klavieren.
 
wat belangrijker is om er eenheid in te krijgen is werken aan je eigen techniek.
wat versta jij precies onder eigen techniek?
 
Die eenheid zit er per piano natuurlijk gewoon in. Onderling verschillend de merken van opvatting maar wat belangrijker is om er eenheid in te krijgen is werken aan je eigen techniek. Dat scheelt in je snelheid van aanpassen op de verschillende klavieren. Maar dat stukje techniek hoort wat mij betreft bij je instrumentbeheersing.

Ik ken genoeg jongens die echt niet kunnen wennen aan een klavier, of ontzettend lang duren voor ze kunnen spelen op een ander klavier dan dat van hun zelf. Hetzelfde geld voor aanslag en velocuty-curves bij synth en dig piano's.

Veel spelen, veel oefenen en het geluk hebben van veel moeten en kunnen omschakelen tussen klavieren.

dit geld overigens niet alleen voor de "echte" gewogen pianoklavieren, ook bij gewone plastic synth toetsen is er een wereld van verschil. ik wed dat als je mij blinddoekt en 5 verschillende klavieren laat voelen waaronder die van de yamaha cs6x dat ik zo eruit haal welke de yamaha is.
 
dit geld overigens niet alleen voor de "echte" gewogen pianoklavieren, ook bij gewone plastic synth toetsen is er een wereld van verschil. ik wed dat als je mij blinddoekt en 5 verschillende klavieren laat voelen waaronder die van de yamaha cs6x dat ik zo eruit haal welke de yamaha is.
`
dat hangt ervan af welk merk keyboard er gebruikt is voor die synth. Bijvoorbeeld een Virus KC en een Kawai K5000s zijn niet van elkaar te onderscheiden, deze gebruiken exact hetzelfde Fatar keyboard.
 
Niet alleen verschillen wij van mening, maar ik snap echt totaal niet wat je bedoeld hahaha
En ben benieuwd wat je referentie dan is, maar 't is jouw beleving en ervaring. Geen V-Piano of CP-1 voor jou dan.

Interessant dit.
Mijn referentie is een Yamaha upright uit m'n ouderlijk huis. Dat is ook een van de zwaarste die ik ken, hoor. Daarbij in de buurt komen de CP33 en CP300van Yamaha.
't Is ook hoe diep je de toetsen kunt indrukken en hoe snel ze weer terugveren. En ik vind ze echt gewoon licht :).
 
wat versta jij precies onder eigen techniek?

Gewoon speeltechniek; houding, motoriek, snelheid, soepelheid, onafhankelijkheid...dit IN COMBI MET veel speelervaring (kilometers op je teller zeg maar) zorgt voor een groot oplossend vermogen en aanpassingsvermogen m.b.t. verschillende klavieren.
 
dit geld overigens niet alleen voor de "echte" gewogen pianoklavieren, ook bij gewone plastic synth toetsen is er een wereld van verschil
dat hangt ervan af welk merk keyboard er gebruikt is voor die synth. Bijvoorbeeld een Virus KC en een Kawai K5000s zijn niet van elkaar te onderscheiden, deze gebruiken exact hetzelfde Fatar keyboard.

Klopt, verschillende merken gebruiken inderdaad redelijk vaak dezelfde toetsenborden. Hou wel rekening met dat Fatar ook tig versies heeft dus een Fatar klavier staat niet altijd gelijk aan een goed klavier, sommige voelen zo beroerd.


Interessant dit.
Mijn referentie is een Yamaha upright uit m'n ouderlijk huis. Dat is ook een van de zwaarste die ik ken, hoor. Daarbij in de buurt komen de CP33 en CP300van Yamaha.
't Is ook hoe diep je de toetsen kunt indrukken en hoe snel ze weer terugveren. En ik vind ze echt gewoon licht :).

Kwestie denk ik van gewenning, motorisch geheugen en smaak. Actie is net als Rhodes'n afhankelijk van onderhoud en afstelling (en merk/verschillende mechanieken natuurlijk).
Weet je wat het probleem altijd is met die bakken als bijv de CP300 en soortgenoten: iedereen vind wat anders fijn qua sound en touch. Dan is de klank weer te gek, maar vind men het apparaat niet dynamisch genoeg reageren op hun spel. Weer een ander speelt helemaal te gek alleen klinkt ie niet enz...een stagepiano is altijd een compromie op welk vlak dan ook.

Wat vind jij van je Stage EX dan?
 
Gewoon speeltechniek; houding, motoriek, snelheid, soepelheid, onafhankelijkheid...dit IN COMBI MET veel speelervaring (kilometers op je teller zeg maar) zorgt voor een groot oplossend vermogen en aanpassingsvermogen m.b.t. verschillende klavieren.

ja inderdaad ik snap je, ik vind overigens dat speeltechnieken gewoon basisvaardigheden zouden moeten zijn voor iedereeen die piano speelt.

Ik denk dat met name de speelervaring op veel verschillende piano's ervoor zorgt dat je makkelijker om kan gaan met verschillende soorten klavieren. Veel speelervaring op dezelfde piano maakt het volgens mij niet makkelijker om op een ander type klavier over te stappen.

Maar er zijn natuurlijk niet zo heel veel pianisten die die mogelijkheid hebben (of willen), dus vandaar dat ik wel vind dat je heel goed moet nadenken en testen bij aanschaf van een nieuwe (stage) piano of het klavier wel past bij je eigen beleving van hoe dit zou moeten zijn.
 
Nee tuurlijk, ik bedoelde ook speelervaring als in verschillende situaties, verschillende setups enz...maar dat is bij vaak het geval dus denk er soms niet over na dat er velen altijd dezelfde setup meeslepen. Heb ik ook gedaan natuurlijk.
Inderdaad speeltechniek zou een vereiste moeten zijn en ik vind dat je, ook al ben je toetsenist ipv pianist en heb je duizenden sound en spullen je je altijd zou moeten kunnen redden met EEN willekeurige bak. Of eigenlijk dat je altijd moet kunnen vertrouwen op je skillzzzzzzz en niet op je apparatuur. Dat valt dan weer onder speeltechniek in de bredere zin.
Als alles uitvalt en je settings zijn weg en je samples moeten geladen worden dan zou je je met een piano of Rhodes geluidje uit bijna elke situatie moeten kunnen redden.
Ik heb het nu natuurlijk wel over een bandsetting en niet over dance(in de breedste zin van het woord) georienteerde live-gear setups.

Inderdaad je moet altijd goed op onderzoek uit gaan voor je iets koopt en dan niet blind beginnen met reviews lezen maar voor voor jezelf duidelijk krijgen wat je zoekt en wat je verwacht van de bak die je nodig hebt. Dan gaan voelen en bespelen, dan reviews gaan lezen om anderen hun ervaring naast die van jou te leggen en dan een beslissing nemen. Helemaal bij zoiets als een Stage Piano! De sound en touch moet bij je passen en bij wat je doet qua spelen.
 
Back
Top