De 'echte' Zaagtand

[JugJug]

Inderdaad, noise is volgens mij een zeer goed voorbeeld dat hoe scherper de transities zijn, hoe meer harmonischen een klank heeft nl. het bestaat enkel uit transities. Trouwens ik vraag me af waarom noise er als een witte band uitziet op een scope (heeft een scope een bepaalde slew waarde?). zie illustratie 3. Zo ziet noise er volgens mij in het echt uit.

Een zaagtand heeft er ook niet per se als een zaagtand uit te zien om dezelfde harmonische inhoud te hebben. Als de fase verandert van enkele harmonischen, verandert de golfvorm ook van vorm. Toch klinkt hij hetzelfde.

De eerste tekening illustreert enkele andere vormen van zaagtanden en de tweede illustreert de faseverandering van een harmonische die de golfworm doet veranderen. (het voorbeeld is wel een squaregolf, de grafiek met zaagtand is nagenoeg onleesbaar.) (Bron: sound synthesis and sampling: Martin Russ)

 

[stevaux]

jullie moeten niet zo doorzagen over die golven.... : )

de herkomst vd 'echte' zaag, is natuurlijk de analoge oscillator,
daarvan is de basis meestal een RAMP, daarmee kan je dan weer een ZAAG en PULS/BLOK maken.
DRIEHOEK maak je weer mbv ZAAG + BLOK , en van die DRIEHOEK kan je dan weer een SINUS maken, door de 3hoek af te ronden.

zie bijv. het handboek vd ELEKTOR FORMANT

 

[Patat Met]

Hmm... allebei niet helemaal waar. Harmonischen die je niet meer hoort, kunnen wel degelijk interferen met lagere harmonischen binnen een klank en dus mede het hoorbare gedeelte van die klank bepalen.

Maar dan reageer je dus niet op de hogere slew rate of onhoorbare frequenties, maar op intermodulatie verschijnselen. Voorbeeld 25kHz en 30kHz zijn beide onhoorbaar, maar het intermodulatie product van 5kHz is wel hoorbaar.

En wat bedoel je met allebei niet waar, ik had het maar over 1 ding.

 

[Hans de Vries]

Zowel jouw verhaal als dat van die slew rate klopt niet helemaal. Dat zijn er dus twee. Interferentie heeft dus idd effect op een klank, ook al betreft het onhoorbare harmonischen.

De slew rate van een analoog circuit - en meestal praten we dan over versterking - heeft geen belang voor de afzonderlijke harmonischen binnen een klank, het zegt alleen iets over de kwaliteit van de weergegeven attack transients en het verwerken van pieken. Omdat de conus altijd echter achteraan de audio voedselketen bungelt, zegt een retesnelle slew rate weer óók niet zoveel, of je moet er peperdure electrostaten aan hangen..

Overigens kun je met substractieve synthese (zoals iemand anders al aangaf) iedere golfvorm vrijwel terugbrengen tot één enkele harmonische (sinus). Je kunt daarbij een leuk experiment uithalen: zet de resonance zover open dat het filter net niet oscilleert, kies een zaagtand en draai je filter langzaam open. Je hoort dan iedere harmonische afzonderlijk toegevoegd worden aan de fundamentele harmonische.