De RD-700sx is realistisch maar niet expressief

Artificial Soul

Stamgast
Lid sinds
19 Maart 2005
Berichten
225
Locatie
Gouda
Een jaar terug schafte ik een stagepiano aan: de Roland RD-700sx. Ik heb tevens een akoestische piano waar ik mijn pianolessen op beoefen. Ik volg pianolessen omdat ik mijn eigen muziek wil componeren en in dat kader had ik dus ook die stagepiano aangeschaft, waarmee ik gemakkelijk opnames kan maken, met effecten zoals nagalm kan experimenten en ook andere instumentklanken kan selecteren om te bespelen. De pads spreken mij bijvoorbeeld aan - met name een klank als warm pad. (Ik wil zulke klanken dan gebruiken ter vervanging van strijkers. In de meeste gevallen speel je met dat soort klanken akkoorden, maar ik wil experimenteren of er meer dynamiek en expressie verschijnt als ik die akkoorden ontrafel en verdeel in monofone partijen en met de effecten de mogelijkheden simuleer die je op echte strijkinstrumenten of met de menselijke stem kan doen.)

Ik wist van tevoren al dat een digitale piano niet hetzelfde speelt als een akoestische piano. Toch was de RD-700sx veelbelovend. Ik had diverse positieve recensies gelezen over dit instrument. Het progressive hammer action klavier zou precies hetzelfde aanvoelen als een concertvleugel en de klank overtrof die van de Yamaha Clavinova. Het klavier is inderdaad comfortabel en de eerste pianoklank - Superior Grand - is ook erg realistisch.

Mijn pianolerares speelt al haar hele leven piano en heeft op het conservatorium gezeten. Het instrument waar zij van droomt is een Steinway concertvleugel: waarde 3 ton. Een digitale piano doet voor haar absoluut af.

(Ik heb in mijn familie ook iemand die op het conservatorium had gezeten en ook zij heeft niets met elektronische instrumenten. Volgens haar kan je met elektronische instrumenten alleen zielloze muziek spelen en ze staat niet open voor tegenargumenten. Ik vind het echt jammer dat zoveel mensen die klassieke muziek spelen elektronische instrumenten schuwen. Natuurlijk zijn ze een vreemde eend vergeleken met instrumenten die je in een symfonie-orkest vindt. Maar of het zielloos is... De ziel zit naar mijn idee niet in het instrument, maar in de bespeler. En als je akoestische en elektronische muziek naast elkaar zet kan ik alleen constateren dat je vanuit verschillende perspectieven naar muziek kan luisteren en dat maakt muziek juist interessant. Niets doet voor elkaar af, het is gewoon verschillend.)

Maar ik begin toch te ontdekken dat de RD-700sx wat beperkingen heeft. De Superior Grand is dan wel erg realistisch, maar niet zo dynamisch. Pianissimo en ook piano spelen lukt vrijwel niet omdat het instrument bij zo'n zachte aanslag geen geluid produceert. Dat heeft niet te maken met het klavier - ander soort klanken zoals bijvoorbeeld Jazz Scat geven wel een zachte toon bij een zachte aanslag. Het heeft te maken met hoe de pianoklank is geprogrammeerd. De RD-700sx heeft nog een hele reeks andere pianoklanken, maar die klinken allemaal veel synthetischer dan de Superior Grand, dus die gebruik ik om die reden nauwelijks.

Je kan wel aanpassingen maken in verband met de aanslag, maar dat heeft alleen effect op forte en fortissimo. Ik heb geprobeerd of de aanslaggevoeligheid ook handmatig ingesteld kon worden, maar dat is me niet gelukt dus ik denk niet dat het mogelijk is.

Zijn er meer mensen die beperkingen ondervinden met de dynamiek van digitale piano's? Of kan je er op den duur beter mee omgaan naarmate je wat gevorderder bent in het pianospelen? Of niet en speel je om die reden alleen op een akoestische piano? Vind je de RD-700sx zowiezo niet goed en heb je een ander merk met meer dynamische mogelijkheden? Of wil je hierover gewoon wat zeggen? Laat het me weten.

Alvast bedankt! :)
 
Je heb er waarschijnlijk helemaal niks aan.....

Stop je zoektocht, wantr electronica kan gewoon jou het gevoel van een echte piano gewoon niet geven. (heb er zelf ook last van)
 
Re: De RD-700sx is realistisch maar niet expressief

Origineel geplaatst door Artificial Soul
Je kan wel aanpassingen maken in verband met de aanslag, maar dat heeft alleen effect op forte en fortissimo. Ik heb geprobeerd of de aanslaggevoeligheid ook handmatig ingesteld kon worden, maar dat is me niet gelukt dus ik denk niet dat het mogelijk is.

Er zit niet ergens een optie "velocity curve"? Had ik namelijk wel op m'n Roland A-90 (RD-600 sounds).
Meer curves dan je ooit nodig had... ;)

Evt. zou je kunnen proberen (noodgreep) patches te layeren voor de zachtste geluiden?
Helemaal noodgreep: een softsynth / piano sample library aansturen met de RD-700?
 
Origineel geplaatst door Achelousje
electronica kan gewoon jou het gevoel van een echte piano gewoon niet geven.[/B]
Exact hetzelfde gevoel niet nee. Dan heb je allereerst een echt pianoklavier nodig. Ik had daarom eerst met de gedachte gespeeld om een silent system in mijn akoestische piano te laten inbouwen, maar behalve dat dat erg duur is laten de soundmodules ook te wensen over. Kemble heeft bijvoorbeeld een silent piano met een polyfonie van 32 stemmen, dus bij de stereo pianosound klinken er maar 16 tonen tegelijk. Da's helemaal niks!

Ik denk zelf dat de techniek bestaat om hele goede digitale piano's te bouwen, maar dat marketingstrategieën een belemmering vormen. Er is een grote varieteit aan muziek dus ook aan speeltechnieken. Een jazzmuzikant speelt heel anders op een piano dan een klassiek geschoolde pianist. De ene muzikant wil een piano met veel expressiemogelijkheden, de ander juist niet. Ook zijn er muzikanten die zoveel mogelijk toeters en bellen erop willen hebben, terwijl anderen juist willen dat er meer aandacht wordt besteed aan de belangrijkste functies. De ontwerpers van een digitale piano willen zoveel mogelijk muzikanten tevreden stellen en kiezen daarom vaak voor de gulden middenweg.

Ik heb me vaak afgevraagd hoe ze een piano samplen en hoeveel tijd en studie ze daarin steken. Ik begrijp namelijk ook wel dat er véél meer bij komt kijken dan gewoon een toets aanslaan en het geluid opnemen. Omdat de piano zoveel expressiemogelijkheden heeft moet er bij elke vorm van aanslag op het klavier nauwkeurig worden geanalyseerd hoe de piano zich gedraagd. En hoe bekwaam ze ook zijn, de gesamplede pianoklank is altijd gebaseerd op hun perceptie, dus is het heel goed mogelijk dat jij als bespeler tegen problemen aanloopt omdat je een andere mening hebt over welke eigenschappen een goede pianoklank moet beschikken.
 
Re: Re: De RD-700sx is realistisch maar niet expressief

Re: Re: De RD-700sx is realistisch maar niet expressief

Origineel geplaatst door Hanz
Er zit niet ergens een optie "velocity curve"? Had ik namelijk wel op m'n Roland A-90 (RD-600 sounds).
Meer curves dan je ooit nodig had... ;)
Allereerst heb je keuze uit vijf mogelijkheden hoe zwaar/licht de aanslag moet zijn: extra light, light, medium, heavy en extra heavy. Je kan het nog veel nauwkeuriger afstellen, want tussen twee mogelijkheden zitten 10 gradaties. Maar wat ik al zei, het heeft alleen invloed op forte en fortissimo.

Daarnaast kan je ook de aanslagvertraging instellen (hoelang het duurt voordat er geluid klinkt na de aanslag) en ook hoe luid de ene helft van het klavier klinkt ten opzichte van de andere helft.

Maar echt de curve instellen, die mogelijkheid heeft het instrument waarschijnlijk niet. De RD-700sx heeft wel een USB-poort en misschien dat in de toekomst via die poort updates gestuurd kunnen worden. Maar dat lijkt me te mooi om waar te zijn.
 
Re: De RD-700sx is realistisch maar niet expressief

Origineel geplaatst door Artificial Soul
Je kan wel aanpassingen maken in verband met de aanslag, maar dat heeft alleen effect op forte en fortissimo. Ik heb geprobeerd of de aanslaggevoeligheid ook handmatig ingesteld kon worden, maar dat is me niet gelukt dus ik denk niet dat het mogelijk is.

Zijn er meer mensen die beperkingen ondervinden met de dynamiek van digitale piano's? Of kan je er op den duur beter mee omgaan naarmate je wat gevorderder bent in het pianospelen? Of niet en speel je om die reden alleen op een akoestische piano? Vind je de RD-700sx zowiezo niet goed en heb je een ander merk met meer dynamische mogelijkheden? Of wil je hierover gewoon wat zeggen?

Ik vind de RD-700SX een heel goed instrument met wel met 1 belangrijk nadeel: je kunt de sounds onvoldoende aanpassen (en dat geldt voor veel stage piano's). Om die reden heb ik geen RD-700SX gekocht maar voor een Yamaha S90 ES gekozen, een stage piano/synth met de synth engine van de Motif ES met als extra 53 Mb aan piano samples. Bij de S90 ES kun je de sounds 100% editen: de gebruikte samples, aanslaggevoeligheid, crossfades tussen verschillende oscilatoren / samples etc, dus als een preset niet goed genoeg klinkt voor jouw speelstijl heb je in ieder de mogelijkheid om deze aan te passen. Wat verder belangrijk is: stereo monitoring (ook live) die de dynamiek en frequenties goed kan weergeven.
 
Wat adviseren jullie me om te doen? Tenminste, wat zouden jullie doen in mijn plaats? Moet ik de RD-700sx verkopen? Is die Yamaha S90 het enige instrument waar je de klanken op die manier kan aanpassen, of kan bijvoorbeeld de Roland Fantom dat ook? (Ik heb ook nog een sampler nodig, in de zin dat ik zelf wavetables wil maken.)

Maar misschien kunnen de tones bij de RD-700sx toch aangepast worden met een extern apparaat zoals een laptop met sequencer-software? Of zullen de pianotonen dynamischer worden als de nieuwste updates zijn geïnstalleerd?
 
Ik heb nu sinds kort een Clavinova. Hiervoor had ik een GEM Promega 3 en ik ben heel erg tevreden dat ik naar een Clavinova heb overgestapt. Een acoustische piano is voor mij te duur en ik wilde ook de piano als controller in m'n studio gebruiken, dus een digitaal instrument is voor mij the way to go. Hij staat nu sedert woensdag bij mij thuis en hij bevalt echt enorm goed. Klavier is het beste wat ik al onder m'n vingers gehad heb (qua digitale instrumenten dan), en de piano sound is werkelijk fenomenaal goed. Natuurlijk is dit geen acoustisch instrument maar als je dat wil zul je flink dieper in de buidel moeten tasten.

Ik kan je zeggen dat het helemaal niet waar is dat je enkel zielloze muziek op een digitaal instrument kunt spelen. Die mensen die dat zeggen weten gewoon niet waar ze het over hebben. Zoals je zelf zegt vind ik dat de ziel in de pianist zit en niet in het instrument. Natuurlijk is goed materiaal de eerste stap. Als je zelf niet tevreden bent met je Roland dan moet je naar iets anders op zoek. Wat dat dan gaat zijn moet je volledig zelf uitmaken. Maar kijk ook eens naar waar je mee afluistert. Natuurlijk staat of valt de sound daarmee. Zo'n Clavinova heeft een eigen speaker systeem en soms heb ik de indruk dat de sound niet uit speakers komt... met andere woorden zo'n Clavinova komt heel dicht in de buurt van een acoustische piano.

Maar goed dit is natuurlijk subjectief, ik kan begrijpen dat mensen een acoustische piano hierboven verkiezen, maar ze moeten dan ook wel de knaken ervoor op tafel leggen :kroon:
Mensen die echter beweren dat op een digitale piano geen gevoelige muziek kan gespeeld worden weten niet waarover ze het hebben.

Wat ik je adviseer is om eens een ander speaker systeem uit te proberen, en zeker ook eens een Clavinova uit te gaan testen (beginnende vanaf de CLP-240, de 230 heeft een veel minder goede sound maar wel hetzelfde toetsenbord). Als je de sound van een Clavinova niet goed vind dan denk ik dat je echter bij je acoustische piano moet blijven.
 
Origineel geplaatst door Artificial Soul
Wat adviseren jullie me om te doen? Tenminste, wat zouden jullie doen in mijn plaats? Moet ik de RD-700sx verkopen? Is die Yamaha S90 het enige instrument waar je de klanken op die manier kan aanpassen, of kan bijvoorbeeld de Roland Fantom dat ook? (Ik heb ook nog een sampler nodig, in de zin dat ik zelf wavetables wil maken.)

Maar misschien kunnen de tones bij de RD-700sx toch aangepast worden met een extern apparaat zoals een laptop met sequencer-software? Of zullen de pianotonen dynamischer worden als de nieuwste updates zijn geïnstalleerd?

In principe kun je met alle 88-toetsen synths/workstations de sounds volledig editen. De reden dat ik de S90 ES noemde is dat deze qua prijs slechts 200 EUR,- meer kost dan een RD-700SX. De S90 ES doet qua sound niet onder voor de RD-700SX of Fantom-X, de piano klinkt wel anders, "acoustischer" dan die van de Rolands maar eigenlijk vind ik dat beter. In de praktijk is het voor mij een stage piano met bere goeie piano samples/presets en de volledige synth engine van de veel duurdere Motif ES. Best of both worlds en slechts 22 KG :)

Roland heeft boven de RD-700SX alleen de Fantom X8 en die kost 3000,- EUR. Voordeel van de Fantom X en Motif ES is dat ze meer toeters en bellen voor de studio hebben zoals een sampler, sequencer, audio tracks etc. Nadeel: evt het gewicht (30 kg) en de toeters en bellen als je die niet nodig hebt.
 
je kan ook overwegen je RD700sx te houden en er een software piano mee aan te sturen.
Als je al een goeie computer hebt is het maar een relatief kleine investering.

* synthology ivory (mac only) website
* native instruments akoustik
* pmi (post musical instruments)
en er zijn er vast meer
 
Ik heb er nog 's over nagedacht. Ik denk dat de stagepiano die ik zou willen hebben niet bestaat. Of niet op de markt is gebracht.

Wat ik wil is een stagepiano met één pianoklank. Niet 20, maar één. Of twee. Dat de eerste een warme karakteristieke klank met veel leven heeft en daarmee heel geschikt is voor klassieke muziek. De ander is helder, fris en flexibel en geschikt voor pop en jazz. Maar beide tonen moeten met evenveel zorg en passie gesampled zijn, dus niet in het kader van "deze klank doen we er ook bij omdat de consumenten dat willen of omdat we niet achter willen lopen met andere merken".

De piano is een heel expressief instument. De manier waarop je een toets op het klavier indrukt bepaalt wat voor timbre de klank heeft (en hoelang die duurt als je de demperpedaal ingedrukt blijft houden). Er zijn misschien wel duizenden speeltechnieken bekend. Een digitale piano zal altijd beperkter in mogelijkheden zijn ten opzichte van een akoestische concertvleugel, maar het lijkt me voor degene die de klank sampled of het klavier ontwerpt een enorme uitdaging om ervoor te zorgen dat toch heel veel van die speeltechnieken op het instrument uitgeoefend kunnen worden.

Natuurlijk is het belangrijk of een digitale pianoklank realistisch klinkt. Ik denk dat realistisch inmiddels het probleem niet meer zal zijn voor degenen die de klank samplen. Maar er zijn zo ontzettend veel akoestische piano's die allemaal verschillend klinken. De klank van de ene spreekt je misschien meer aan dan die van de andere. De klank kan nog altijd aangepast worden, bijvoorbeeld om de hamerkopper te intoneren of om het instrument opnieuw te besnaren. Bij een digitale piano is het anders. Hoe de klank is, is geheel afhankelijk van degene die 'm samplede: het is gebaseerd op wat hij/zij mooi, belangrijk of nodig vond. Je kan niks aan de klank veranderen. Je kan misschien experimenteren met de snaarresonantie of het timbre beinvloeden d.m.v. een effect of reverb. Maar je blijft altijd aanlopen tegen de perceptie/interpretatie van de persoon die de klank gesampled heeft.

Hetzelfde geldt voor het klavier. Als je bij een akoestische piano het klavier te zwaar of te licht vindt spelen kan je de toetsen en dempers omnieuw laten balanceren of iets anders aan het mechaniek laten afregelen. Bij een digitale piano kan dat dus helemaal niet. Bovendien werkt het mechaniek heel anders en zodoende is de touch ook heel anders dan bij een akoestische piano. Het klavier wordt vaak overschat, maar is het allerbelangrijkste van het instrument. Hoe mooi muziek klinkt heeft alles te maken met hoe de muziek is gespeeld en de mogelijkheden van het klavier bepalen de mogelijkheden van het spel.

Nu denk je misschien: vergeet de digitale piano en besteedt alleen aandacht aan een akoestische. Misschien moet ik dat inderdaad doen. Als het me puur om het spelen gaat doet de digitale absoluut onder voor de akoestische. Maar bij componeren wordt de zaak anders, omdat je bij een digitale piano ook nog 's klanken van andere instrumenten (die je in geval van de RD-700sx met elkaar kan mengen) hebt en kan experimenteren met effecten. Bovendien kan je met een digitale piano veel makkelijker opnames maken.

Misschien moet ik gewoon geduld hebben. Over een paar jaar komen er misschien modellen met veel meer dynamische mogelijkheden op de markt. Als Kawai erin slaagt een hele mooie pianoklank te samplen, alsook mooie klanken van andere instrumenten, zou dat kunnen betekenen dat Roland en Yamaha er een hele grote concurrent bij krijgen. (Ik weet alleen hoe Kawai klinkt van de mp3's die op hun website staan, maar ik heb vaak gehoord dat de klanken in het 'echt' heel erg tegenvallen.)

Nog één ding. Ik heb van veel mensen gehoord dat software piano's in de verste verte niet het kwaliteitsniveau halen van de klanken in een digitale piano. Is dat ook zo? Of is dat een bullshit-verhaal?
 
Luister maar: http://www.ilio.com/synthogy/ivory/#demos (niet alleen voor mac, ook voor pc, trouwens).
Ik denk eerder dat de combinatie tussen klavier een klankbron hier wel eens afbreuk kan doen aan het speelgemak (latency, bijv.). De klank vind ik heel aardig.

Overigens, Steven, als ik zo een beetje rondkijk zijn veel van die Clavinova's niet veel goedkoper dan veel akoestische piano's (als je niet meteen voor de Steinway gaat), of wel?
 
Ik zag het weer effe zitten en dacht: ik schaf een SRX-11 (met pianoklanken) aan. Als ik de advertentie van Roland moet geloven is het maar één piano. 64 Mb voor één piano klinkt erg interessant. Dus al die 42 klanken zijn dan zeker verschillende presets van diezelfde pianosamples, bijvoorbeeld dat ze verschillen van aanslagcurve.

Maar toen ik wat recensies las over de SRX-11 werd ik weer ontmoedigd. Ik lees daarin dat de dynamiek van die klanken niet sterk is, datgene waar ik dus nu problemen mee heb.

Ik vind het frustrerend dat er op de wereld niet één digitale piano is die me bevalt. Yamaha klinkt wel goed en heeft een goed klavier, maar de klank is erg dun en steriel. Dan heb je Kawai; hoewel ik 'm niet bespeeld heb wil ik wel geloven dat het klavier geweldig, maar over de klanken hoor ik vaak minder positieve verhalen. Ik moet het nog horen, maar vrees het ergste. Maar wie weet worden digitale piano's van Kawai in de toekomst veel interessanter. Kawai is trouwens de enige die toegeeft dat de aanslag van een digitale piano niet hetzelfde is als die van een akoestische vleugel. De GEM Promega 3 schijnt geweldige klanken te hebben, maar wat heb je eraan als het klavier van mindere kwaliteit is?
 
Een software-piano is een optie, maar het is heel onpraktisch lijkt me. Bovendien kan je dan ook geen andere klanken mengen met de pianoklanken, iets wat ik de laatste tijd vaak doe.
 
Er is gewoon geen bakkie die dat kan, een juiste piano sound maken. Ik ben al jaren aan het speuren en met hardware kom je er gewoon niet.

post musical instuments had jaren geleden de post piano een soort piano met windows. maar dat verkocht niet zo dik want die waren duur en onhandig(windows problemen updaten enz)

Maar post musical instruments heeft wel een plugin hybrid pianos en die klinkt gruwelijk maar weer net niet.
Het werkt met samples en impulses van zowel ruimte als SNAARRESONATIE en dat heeft hardware never nooit(tot nu toe)

van de hybrid piano is 99% van de sound zwaar ok.

(er is een demo van hybrid pianos te vinden op de site postpiano.com)
 
Origineel geplaatst door joriz
hoe luister je naar je rd? Welke koptelefoon? Welke monitors?
trouwens, de korg oasys heeft 1 piano van 503 Mb demo mp3

Het aantal Mb's zegt niks over de kwaliteit. Ik heb al regelmatig piano sounds gehoord van 16 Mb die veel beter klinken dan 1 van een paar honderd Mb uit een soft sampler. Probleem is en blijft oa het programmeren van de aanslaggevoeligheid, velocity switching. Persoonlijk investeer ik liever in:
- goede monitoring
- goede expressieve piano klank die je kunt editen en zo kunt aanpassen voor bepaalde stijlen
 
Origineel geplaatst door Sjaak
Het aantal Mb's zegt niks over de kwaliteit. Ik heb al regelmatig piano sounds gehoord van 16 Mb die veel beter klinken dan 1 van een paar honderd Mb uit een soft sampler. Probleem is en blijft oa het programmeren van de aanslaggevoeligheid.
Klopt, en dan nog is het zo dat de één de klank wel goed vindt en de ander niet. Degene die de piano sampled doet dat vanuit zijn eigen interpretatie. Hij moet goed bestudeerd hebben hoe de klankopwekking van het instrument is: hoe verandert het geluid bijvoorbeeld naarmate een toets zachter wordt aangeslagen en moet die eigenschap extra geaccentueerd worden om meer speeldynamiek te krijgen, enz. Maar dan nog, als hij/zij iemand is die meer geïnteresseerd is in jazz dan in klassieke muziek zal hij vanuit het jazz-perspectief een piano samplen. En als je dan met die samples bijvoorbeeld een stuk van Claude Debussy wil spelen kan je weleens problemen krijgen.

Elke akoestische piano is anders. De één heeft een zwaardere aanslag dan de ander en ook de klank zelf is bij elke piano verschillend. Maar volgens mij moet het mogelijk zijn om op elke piano - mits die in goede staat is - elke muziekstijl te spelen die je maar wilt. Bij een digitale piano is dat niet zo en hoe beter je kan spelen hoe meer je tegen beperkingen aanloopt.

Momenteel vind ik de volgende eigenschappen in een gesamplede piano belangrijk:
- een mooie klank. Dat houdt voor een groot deel in dat de klank realistisch moet zijn. Maar daarmee is zeker alles niet gezegd. De klank moet prettig in het gehoor liggen en niet op den duur gaan vervelen. Ik heb liever een klank die niet zo realistisch is maar wel ten alle tijden prettig is om naar te luisteren, dan een ontzettend realistische klank waar je eigenlijk niet warm of koud van wordt.
- een mooie klank heeft alles te maken hoe 'zangerig' deze is. Als je je uitleeft op een akoestische piano met de demper-pedaal ingedrukt en daarna stopt met nog steeds die pedaal ingedrukt, dan blijven de tonen doorklinken en hoor je daarin van alles waardoor je de pedaal ingedrukt blijft houden tot de tonen vrijwel zijn uitgestorven. (En dat allemaal door de akoestische eigenschappen van het instrument, echt geweldig.) Hoe meer van die eigenschappen zijn vastgelegd bij het programmeren, hoe interessanter de klank kan worden. Maar dan krijgt de klank tevens iets persoonlijks; de ene groep mensen vindt het mooi en de ander niet. En fabrikanten van digitale piano willen een zo'n groot mogelijke doelgroep bereiken en zullen dan zo neutraal mogelijk blijven denk ik.
- de dynamische eigenschappen van de klank zijn heel belangrijk. Dynamiek en expressie is immers datgene wat je als muzikant in je pianospel probeert over te brengen. Als je puur en alleen datgene speelt wat in het notenschrift staat kan je geen boeiende performance geven. Een digitale piano moet zo zijn geprogrammeerd dat je veel dynamiek in het spel kan geven. De klank moet niet alleen zachter worden naarmate je de toetsen zachter aanslaat, maar ook donkerder.

Ook vind ik de klank van een digitale piano altijd zo 'blurry'. Ik heb me weleens afgevraagd of dat anders zal worden als je het aanslaan van de hamer op de snaar en het trillen van de snaar zelf apart sampled. Misschien heeft dat eerste ten opzichte van dat tweede een andere curve die in verband staat met de dynamiek van het pianospel, dus dat ze niet evenwijdig lopen. Maar goed, als die 2 dingen apart gesampled worden moet de polyfonie van het instrument ook een stuk hoger worden.

Als ik speel op de RD-700sx luister ik normaal altijd via een Beyer990pro koptelefoon. Maar die had ik weken geleden naar de winkel (Feedback Rotterdam) gebracht ter reparatie en nu luister ik via een koptelefoon van Roland (RH-50). Dat ding is ook een stuk blikkeriger dan die Beyer.

Tenslotte. Met een hybrid piano bedoel je toch een silent piano?
 
Back
Top