Strp Festival – 24 Tm 26 Maart 2006 - Strijp-s – Eindhoven
- Thread starter PlE
- Start date
In Nederland was Robodock redelijk uniek hoor.
Zo goed ben ik nou ook weer niet thuis in dit wereldje, maar volgens dit artikel zitten er oa. een aantal ex-Effenaar mensen achter:
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=12148
De directeur van dit festival zegt hier trouwens eigenlijk ook zelf dat ze een soort laagdrempelige versie van Robodock zijn.
JohnnyBusca
rocket scientist
Ik vond het gaaf!
Vooral die 'leslie box', de grommende box die met 100 km/uur kwaad op je is!
En Fluux: http://www.skoltzkolgen.com/
En Joris Voorn natuurlijk. Erg goed!
Vooral die 'leslie box', de grommende box die met 100 km/uur kwaad op je is!
En Fluux: http://www.skoltzkolgen.com/
En Joris Voorn natuurlijk. Erg goed!
hier een verslag van het muziekale gedeelte van STRP!! hij verslag is gemaakt door een maat van mij!
STRP Festival – Art Loves Technology – 24/25/26 maart 2006
Wat een fenomenaal weekend! Voordat ik dingen ga vergeten in de loop van de tijd kan ik beter alles opschrijven omdat het nu nog vers in mijn geheugen zit. Vandaar dat ik al mijn impressies en belevingen wil uittypen in de vorm van een verslag.
VRIJDAG 24-03-2006
Het weekend begon eigenlijk vrijdagmiddag rond 12:00 toen PIE naar mijn huis toe kwam met lege Cd’s om snel nog wat Cd’s te branden voor onderweg en in het hotel. Toen hebben we een flink rondje Zoetermeer gereden om mensen op te halen alvorens we eindelijk écht onderweg waren. De heenreis zat niet mee, we kwamen veel langzaamrijdend en stilstaand verkeer tegen door wegwerkzaamheden. Eenmaal in Eindhoven konden we de weg naar het hotel jammer genoeg ook niet zo 1, 2, 3 vinden. Uiteindelijk toch goed aangekomen, iets later dan gepland, rond 15:30. Snel ingecheckt, spullen gedropt en op naar Rare-records. Deze platenzaak bleek op loopafstand te zijn van ons hotel, erg relaxed. Aldaar hadden we een aantal goede platen uitgezocht, tevreden liepen we terug naar het hotel. Toen nog even voorgechilld in het hotel met nog een paar andere mensen die ondertussen ook waren aangekomen. We wilden 19:00 aanwezig zijn om de presentatie te zien van de nieuwe Jeff Mills DVD: Blue Potential. De taxi was besteld en daar gingen dan echt, op naar Strijp-S.
Bij de ingang aangekomen kwamen we meteen al een aantal bekenden tegen die ook zo vroeg kwamen voor deze presentatie. Altijd gezellig. We waren precies op tijd gesettled om de presentatie mee te maken. Mills kwam het podium op om een korte introductie te geven. Gek genoeg dacht hij dat we in België waren. Na deze introductie knalde het geluid aan met een keiharde ‘piep’ waarop ik, en vele met mij, lichtelijk schrokken. We hadden meteen in de gaten dat het met het geluid helemaal goed zat. Vanaf het moment dat de DVD speelde gierde het kippenvel over mijn lijf. Vette muziek, mooie opnames, mooie locatie en tussendoor uitleg van Mills en de orkestleider.
Na ongeveer een half uur bedachten we dat we nog moesten avondeten, gek genoeg kon je geen eten halen met bonnen, eten kon alleen maar met cash betaald worden. Aangezien niemand van ons nog had gepind moesten we helemaal het terrein verlaten om een pin automaat te zoeken. Beetje jammer was dat. Buiten meteen een groot broodje kebab gehaald, en we konden er weer tegenaan.
Toen we weer op het terrein waren belandden we in de tweede zaal, hier was Dijf Sanders bezig. Deze Belgische act combineert electronica met jazz, Bebob en rock. Ik had ze nog nooit gezien, maar ik had wel gehoord dat deze act de moeite waard zou zijn. Het klonk zeker erg goed en origineel, ik zie een mooie toekomst voor deze jonge muzikanten. Jammer dat ik niet de hele set heb meegekregen. Hierna vertrokken we naar de grote zaal om daar eens de sfeer te proeven. Lady Aïda was daar aan het opwarmen voor Karl Bartos. Ze draaide aardige platen, o.a. Planet Rock. Al snel was het 21:30, tijd voor Bartos en zijn kornuiten. Yeah! Dit was één van de acts waar ik en veel maten van me ons erg op hebben verheugd. Begin vorig jaar hebben wij de eer gehad om hem te zien in onze eigen nederige stad Zoetermeer. We waren erg onder de indruk destijds. Dit keer was het niet anders. Vooral de oude Kraftwerk klappers deden het erg goed bij mij; Trans Europe Express, Das Model, Heimcomputer, We are the Robots etc etc kwamen allemaal voorbij. Zijn eigen producties vind ik een stuk minder, te poppy….Het mocht de pret zeker niet drukken. De visuals tijdens de act waren ook erg stoer, simplistisch maar vet! Ook het geluid was ongelooflijk hard, zuiver en goed. En ja, zonder goed geluid ben je nergens op een feest. Dit was dus de eerste écht geslaagde act.
Na Bartos & Co mocht Lady Aïda wederom plaatsnemen achter de draaitafels, ditmaal gaf ze een hele sterke set weg. Er kwamen dikke platen voorbij van bijvoorbeeld The Martian en Drexciya. Toen haar uurtje voorbij was verscheen Mills achter de apparatuur op het grote podium. Dat zijn de goede momenten in het leven, als je weet dat je een Jeff Mills DVJ-set van ruim 2 uur voor de boeg hebt. Het enige vervelende was dat meer mensen er zo over dachten en de hele zaal dus volstroomde, hierdoor verdubbelde ook de temperatuur op de dansvloer. Maar fuck dat, hij begon heel rustig met heerlijke diepe meuk. Al snel kwam er meer tempo en power in. Hij draaide deze avond meer een no nonsense stijl dan ik hem ooit heb horen doen. Heerlijke krachtige en ritmische techno waardoor je non stop meegesleept wordt. Ik heb hem het afgelopen jaar nu 4 keer horen draaien, altijd zat er wel een flink blok oude klassiekers in zijn sets…ditmaal was dat minder dan anders. De platen waren meer vooruitstrevend met een industrieel tintje en zelfs maar een kort 909 stukje. Het mooie vond ik ook dat ik met iemand was die Mills al heel lang niet meer had gehoord en niet wist wat hem overkwam, hij was bijna vergeten hoe vet hij kon draaien. Aan het einde van zijn set was het even tijd om te gaan zitten, we hadden al flink wat uurtjes op de benen gestaan en ook flink geswingd. We wilden weer fris en fruitig zijn voor de volgende Detroit helden in de vorm van Octave One.
We zochten de theaterzaal op om even te zitten en bij te komen. Beetje lopen lullen over muziek en voordat we het wisten was het alweer 03:15. Octave One verscheen met z’n tweeën op het podium. Vanaf de eerste klank was het al raak, behoorlijke rake klappen denderde uit de metershoge boxen. Swingen geblazen dus, die gasten stonden zelf natuurlijk ook helemaal los te gaan. Het werkt bij mij sowieso altijd stimulerend als de artiest(en) zelf laten blijken dat ze de muziek voelen. De eerste drie kwartier speelden ze non stop pompende dansbare dansvloer techno, toen kwam de zangers Ann Saunderson erbij om een nootje mee te zingen. Ze zong 3 tracks, de eerste twee vond ik behoorlijk kut en slecht getimed na zo’n energieke set. Als laatste natuurlijk Black Water waarop de hele toko werd afgebroken. Kortom, deze set was zoals van te voren verwacht érg geslaagd. Dit was hopelijk niet de laatste keer dat ik de Burden brothers heb mogen zien.
Na deze set wilden de mensen met wie ik was weer even zitten, dit keer bij de eetruimte. Ze zaten er doorheen, beetje nagenieten enzo. Uiteindelijk gingen ze naar huus en ging ik naar de tweede zaal waar Atom Heart nog bezig was. Ik was benieuwd naar deze act, de producties die ik ken van deze kerels zijn namelijk erg divers. Ze stelden niet teleur, ze speelden minder vage shit dan ik had verwacht, redelijk normaal zelfs.
Het was ondertussen al erg laat, 05:30 ofzo…in de grote zaal sloot Secret Cinema af, hem hoefde ik niet te horen. Dus we bleven maar in de tweede zaal Robob, hij popte wat leuke electro, ook vuige acid en een beetje crappy minimal. Aan alles komt een eind, dus ook aan deze eerste dag van STRP festival. Met een meer dan voldaan gevoel keerden wij terug naar ons hotel middels een taxiritje. Op de hotelkamer nog even geaftert met een halve liter pint en een meer dan degelijk muziekje: Silicon Scally – Dark Matter, hell yeah! Na een ruim een uur hield ik het voor gezien om te gaan slapen.
ZATERDAG 25-03-2006
De dag begon hels om 13:30, toen ik wakker werd. Ik was brak als een koe, met een lege maag en koppijn. We hadden nog geen boodschappen gedaan dus we hadden niks in huis…of toch wel: YES! Een overheerlijke Snickers van het hotel, dat was mijn redding. Na 3 koppen thee en de Snickers kon ik er weer tegenaan. Heerlijk gedoucht en op naar de supermarkt om boodschappen te doen. Toen we eenmaal onze ontbijt/lunch achter de rug hadden gingen ik en PIE de stad in om Risk te kopen (we waren van plan dit in de vooravond te spelen, maar dat kwam er natuurlijk niet van), dit ging behoorlijk snel gelukkig. Daarna besloten we om naar een andere platenzaak te gaan waar we van hadden gehoord: Bullit records. Hier hebben ze meer dan alleen electronische muziek. Uiteindelijk zijn we ook hier meer dan tevreden weggegaan met een tas vol lekkere platen. Toen begon de hel, we gingen meeten met de rest om een Pizzaria op te zoeken, we hadden geen flauw benul dat Eindhoven een schaarste kent wat betreft Italiaanse restaurants. Na driekwartier lopen in het centrum hadden we nog steeds niks gevonden. Toen bedachten we dat we vorig jaar ook in een Pizzaria hadden gegeten toen we bij Novalectra waren. Nog even moeten zoeken maar uiteindelijk was het prijs. We hadden lekker gegeten en dus tijd om in te drinken in het hotel onder het genot van Koppensnellers.
Om 21:30 vertrokken we weer richting Strijp-S, ik wilde om 22:15 Kettel zien in de kleine zaal. We kwamen eerder aan dan 22:15 daarom hadden we nog tijd om een stuk van Addictive TV te zien in de grote zaal. Van te voren had ik nog nooit gehoord van deze act die muziek combineert met geluid en beeldfragmenten uit films. Kortom, een audiovisuele DVJ set. Ik stond er even van te kijken, super origineel en tegelijkertijd muzikaal dik in orde.
Toen was het al gauw tijd voor Kettel in zaal 2. Van de week had ik pas voor het eerst wat muziek van hem gevonden en ik was meteen onder de indruk van de kwaliteiten van deze jonge Nederlandse producer. Het geluid tijdens zijn liveset was niet om over naar huis te schrijven, toch wel jammer. De muziek die hij speelde was wel erg vet, IDM met een vleugje acid. Deze gast komt er wel als hij zo doorgaat. Om 23:00 was hij klaar met zijn set en werd het tijd om de andere zaal te verkennen.
We gingen vooraan in de grote zaal vertoeven bij het podium. Drillem begon daar met hun act, wel leuk niet erg boeiend verder. Niet de moeite waard om iets over te schrijven. We zaten met smart te wachten op DMX Krew die om 00:30 ongeveer zou beginnen, híj wilde wel maar de apparatuur niet. Hierdoor begon hij een tijd later dan gepland, zijn set was uiteindelijk ook iets te kort volgens mij. Toen hij eindelijk begon stond het geluid erg zacht, daar kwam echter snel verandering in. Vanaf de eerste track tot en met de laatste track ben ik als een gek losgegaan, deze man weet hoe je een zaal plat kan krijgen met breakbeats. Al had ik het idee dat weinig mensen zijn muziek ‘digte’. Ik in ieder geval wel en heb me dan ook uitermate goed vermaakt tijdens zijn set. Een flink aantal bekende tracks gehoord waaronder Microprocessor. Bijna aan het einde van zijn set stopte hij even waarop ik dacht dat hij het nu al voor gezien zou houden, think again…hij knalde een zieke raving breakbeat erin zoals ik het nog nooit heb gehoord op een feest. Nu ging iedereen tekeer als een beest en het dak eraf. Die rave shit duurde een goede 10 minuten denk ik, daarna was het écht klaar en vertrok hij van het podium onder luid gejoel.
Doordat DMX was uitgelopen dachten we dat Hrvatski al lang bezig zou zijn met zijn geflipte set in de kleine zaal. Dit bleek niet het geval, hij heeft het wéér laten afweten, al de tweede keer dit jaar dat hij niet zijn boeking nakomt in Nederland. De eerste keer was hij ziek, wat er nu met hem is/was weet ik niet. Wel jammer in ieder geval.
Het bleek achteraf niet eens zo erg want in de eerste zou de ‘Innovator’ Derrick May gaan beginnen met zijn lange DJ-set. Ook hij leek het af te laten weten, hij stond er niet. In plaats van hem stond Martyn achter de draaitafels. Ik meende gelezen te hebben dat hij Drum and Bass draaide, dit was niet het geval. Hij gaf een hele héle sterke Detroit techno set weg. De bekende soulvolle sound uit Detroit bracht mij in extase en heb volop genoten van deze, voor mij onbekende, gozert. Complimenten!
Om 03:00 uur verkasten we wederom naar de kleine zaal om RA-X te checken. Ik had alleen een aantal producties van de man, verder nog nooit gezien op een feest. Het was een grappige set, gebaseerd op herrie. Electro, Noise, teKno van alles kon je wel iets terugvinden in zijn act. Hij krees als een speenvarken door zijn mic over zware electronische beats. Leuk om te zien, maar niet muzikaal genoeg voor mij om helemaal af te zien. Kort voor het einde van zijn set ging ik dan ook naar de eerste zaal om May te checken die inmiddels was aangekomen. De rest van mijn groep bleef nog in de kleine zaal.
In mijn eentje liep ik naar de box linksvoor om vanaf die plek met meesterlijk geluid ook een oogje te werpen op de manier van handelen van dhr May. Hij stond op dat moment al hele sterke platen te draaien, het geluid was meesterlijk, de bassen kwamen goed tot hun recht. Hij bouwde erg goed op en wist me gedurende zijn hele set te boeien als nooit te voren, ogen dicht en laat de bassen maar door je lichaam pompen. Ik heb hem ook niet kunnen betrappen op fouten, zijn set vloeide als een geoliede machine. De laatste keren dat ik hem had gehoord was op festivals, daar valt hij mij altijd tegen omdat ik weet hoe hij kán draaien. May in een club of zoals hier op STRP is per definitie boeiender dan May op een fesitvalletje. Puur genot!
Toen zijn set eenmaal was afgelopen liep het al tegen 04:30 aan, nog maar kort te gaan dus. Toen kreeg ik een SMSje dat de rest in de tweede zaal was. Daar aangekomen bleek dat de rest maar één persoon was omdat de rest kapot zat en naar het hotel terug ging, zonde!
In die tweede zaal was op dat moment Like A Tim bezig. Meteen de box opgezocht om weer verdwaald te raken in het goede geluid en meesterlijke klanken van deze gest. Hele vette electronica met veel acid invloeden, ook van deze set heb ik enorm genoten. Nu zat het einde van dit mooie weekend er toch echt aan te komen, nog één act te gaan. Ik wist niet wat ik van ze moest verwachten omdat ik ze simpelweg niet kende. Ze waren me ook niet opgevallen in het programmaboekje: Solid Decay. Het bleek een hele goede afsluiter van dit muzikaal hoogwaardige weekend. Dit is techno zoals het hoort ter afsluiting: stevig, industrieel, opzwepend en meeslepend. Het is een goede zaak dat dit soort acts toch nog in Nederland te vinden zijn. Ook deze heren stonden inspirerend achter hun apparatuur, de zaal ging nog behoorlijk los voor de tijd waarin we leefden. Maar Rocco houd vooral je ogen dicht voor dit soort acts. Straks boek je nog eens kwaliteit dat moeten we niet hebben.
Aan al het leuks komt een eind zullen we maar zeggen, het was nog niet helemaal afgelopen natuurlijk; op de zondag was er ook nog veel te doen. Maar toch, het was wel een klote moment om afscheid te nemen van het muzikale gedeelte van STRP festival waar ik me zo erg op had verheugd. Het mooie was dat geen enkele act tegenviel.
We hadden snel een taxi gepakt en in de hotelkamer nog even wat gegeten en een lekker Cd’tje opgezet om mee in slaap te vallen: Autechre – Amber.
ZONDAG 26-03-2006
Deze dag begon wederom dramatisch. We hadden van te voren via de mail geregeld dat we om 15:00 mochten uitchecken, later kon niet helaas. Vorig jaar, toen we ook in dit hotel zaten, tijdens het Novalectra weekend konden we wel later uitchecken tegen een kleine betaling, maar goed. Dit keer mochten we dus tot 15:00 in de kamers zijn, dit vonden we al redelijk vroeg, helemaal omdat de zomertijd was ingegaan. We werden om fucking 12:30 wakker gebeld met de boodschap dat we 12:00 uit de kamer hadden moeten zijn. Geen goede manier om wakker te worden. Dus toen moesten we direct opstaan, douchen, opruimen al die ongein. Behoorlijk knudde. Wij wilden bij het uitchecken duidelijk maken dat dit niet volgens de afspraken was maar er was geen discussie mogelijk blabla. Idioten!
Nu we toch vroeg op waren konden we nog twee films meepakken. Eerst om 13:30 Metropolis, een hele vette film uit de jaren ’20. We hebben hem niet afgezien omdat hij toch wat langdradig is, mede doordat het een ‘stomme’ film is. Wat wel erg vet was is dat er een gast live op een piano door hem gecomponeerde stukken er doorheen speelde, en ook af en toe electronische stukken ten gehore bracht. Erg stoer gedaan.
Hierna hebben we flink wat rondgetoerd door de zalen waar allerlei robots waren. De eerste twee dagen ben ik daar amper aan toegekomen door het drukke muzikale schema. Het vetste vond ik de ruimte waar Beyond Expression - Ray's stond. Een ruimte waarin jezelf, door middel van het betasten van laserbeams, invloed heb op de muziek, hier een heldere uitleg:
RAY'S, een laser- en geluidsinstallatie waarbij je zelf deel wordt van de interactie tussen audio-compositie en ruimte. Het uitgangspunt van RAY'S is een lege ruimte met rook en rode laserstralen. Wanneer je door de stralen loopt en ze onderbreekt, worden elektronische geluiden geactiveerd. Op deze manier cre‘er je middels jouw bewegingen elektronische muziekcomposities die elke keer weer anders zijn.
Als laatst nog de film Forbidden Planet gezien om 17:00. Deze film schijnt een klassieker te zijn, ik vond hem erg cool. Ik ben helemaal niet into films, vandaar dat ik hem ook niet kende. In de film kwamen aardig wat electronische tunes voor, dat is zeker apart voor een film uit de jaren ’50. Hierna was het toch echt tijd om te gaan. Mijn lichaam zat er helemaal doorheen van het vele dansen en weinig zitten.
Algemeen
Ik kan met gemak zeggen dat ik nog nooit zoveel goede muziek heb gehoord in zo’n korte tijd. Geen moment heb ik mij verveeld of geërgerd aan de muziek, in tegendeel. Alle acts die ik heb gezien waren goed op hun eigen manier. Dit concept verdient een grote pluim met een gouden rand als je het mij vraagt. De vele soorten interactieve en multimediale bezigheden trekken een leuk en breed publiek. Op de zondag waren er bijvoorbeeld veel oudere mensen en ook erg veel kinderen die hun ogen uitkeken. Leuk om te zien.
Het enige minpunt dat ik kan aanhalen is dat er geen stromend water was. Dit kan naar mijn mening niet op zo’n groot evenement. Volgend jaar zal dit anders zijn neem ik aan. Vorig jaar op Novalectra was er namelijk wel water voor zover ik mij kan herinneren.
Cijfer: 11/10
STRP Festival – Art Loves Technology – 24/25/26 maart 2006
Wat een fenomenaal weekend! Voordat ik dingen ga vergeten in de loop van de tijd kan ik beter alles opschrijven omdat het nu nog vers in mijn geheugen zit. Vandaar dat ik al mijn impressies en belevingen wil uittypen in de vorm van een verslag.
VRIJDAG 24-03-2006
Het weekend begon eigenlijk vrijdagmiddag rond 12:00 toen PIE naar mijn huis toe kwam met lege Cd’s om snel nog wat Cd’s te branden voor onderweg en in het hotel. Toen hebben we een flink rondje Zoetermeer gereden om mensen op te halen alvorens we eindelijk écht onderweg waren. De heenreis zat niet mee, we kwamen veel langzaamrijdend en stilstaand verkeer tegen door wegwerkzaamheden. Eenmaal in Eindhoven konden we de weg naar het hotel jammer genoeg ook niet zo 1, 2, 3 vinden. Uiteindelijk toch goed aangekomen, iets later dan gepland, rond 15:30. Snel ingecheckt, spullen gedropt en op naar Rare-records. Deze platenzaak bleek op loopafstand te zijn van ons hotel, erg relaxed. Aldaar hadden we een aantal goede platen uitgezocht, tevreden liepen we terug naar het hotel. Toen nog even voorgechilld in het hotel met nog een paar andere mensen die ondertussen ook waren aangekomen. We wilden 19:00 aanwezig zijn om de presentatie te zien van de nieuwe Jeff Mills DVD: Blue Potential. De taxi was besteld en daar gingen dan echt, op naar Strijp-S.
Bij de ingang aangekomen kwamen we meteen al een aantal bekenden tegen die ook zo vroeg kwamen voor deze presentatie. Altijd gezellig. We waren precies op tijd gesettled om de presentatie mee te maken. Mills kwam het podium op om een korte introductie te geven. Gek genoeg dacht hij dat we in België waren. Na deze introductie knalde het geluid aan met een keiharde ‘piep’ waarop ik, en vele met mij, lichtelijk schrokken. We hadden meteen in de gaten dat het met het geluid helemaal goed zat. Vanaf het moment dat de DVD speelde gierde het kippenvel over mijn lijf. Vette muziek, mooie opnames, mooie locatie en tussendoor uitleg van Mills en de orkestleider.
Na ongeveer een half uur bedachten we dat we nog moesten avondeten, gek genoeg kon je geen eten halen met bonnen, eten kon alleen maar met cash betaald worden. Aangezien niemand van ons nog had gepind moesten we helemaal het terrein verlaten om een pin automaat te zoeken. Beetje jammer was dat. Buiten meteen een groot broodje kebab gehaald, en we konden er weer tegenaan.
Toen we weer op het terrein waren belandden we in de tweede zaal, hier was Dijf Sanders bezig. Deze Belgische act combineert electronica met jazz, Bebob en rock. Ik had ze nog nooit gezien, maar ik had wel gehoord dat deze act de moeite waard zou zijn. Het klonk zeker erg goed en origineel, ik zie een mooie toekomst voor deze jonge muzikanten. Jammer dat ik niet de hele set heb meegekregen. Hierna vertrokken we naar de grote zaal om daar eens de sfeer te proeven. Lady Aïda was daar aan het opwarmen voor Karl Bartos. Ze draaide aardige platen, o.a. Planet Rock. Al snel was het 21:30, tijd voor Bartos en zijn kornuiten. Yeah! Dit was één van de acts waar ik en veel maten van me ons erg op hebben verheugd. Begin vorig jaar hebben wij de eer gehad om hem te zien in onze eigen nederige stad Zoetermeer. We waren erg onder de indruk destijds. Dit keer was het niet anders. Vooral de oude Kraftwerk klappers deden het erg goed bij mij; Trans Europe Express, Das Model, Heimcomputer, We are the Robots etc etc kwamen allemaal voorbij. Zijn eigen producties vind ik een stuk minder, te poppy….Het mocht de pret zeker niet drukken. De visuals tijdens de act waren ook erg stoer, simplistisch maar vet! Ook het geluid was ongelooflijk hard, zuiver en goed. En ja, zonder goed geluid ben je nergens op een feest. Dit was dus de eerste écht geslaagde act.
Na Bartos & Co mocht Lady Aïda wederom plaatsnemen achter de draaitafels, ditmaal gaf ze een hele sterke set weg. Er kwamen dikke platen voorbij van bijvoorbeeld The Martian en Drexciya. Toen haar uurtje voorbij was verscheen Mills achter de apparatuur op het grote podium. Dat zijn de goede momenten in het leven, als je weet dat je een Jeff Mills DVJ-set van ruim 2 uur voor de boeg hebt. Het enige vervelende was dat meer mensen er zo over dachten en de hele zaal dus volstroomde, hierdoor verdubbelde ook de temperatuur op de dansvloer. Maar fuck dat, hij begon heel rustig met heerlijke diepe meuk. Al snel kwam er meer tempo en power in. Hij draaide deze avond meer een no nonsense stijl dan ik hem ooit heb horen doen. Heerlijke krachtige en ritmische techno waardoor je non stop meegesleept wordt. Ik heb hem het afgelopen jaar nu 4 keer horen draaien, altijd zat er wel een flink blok oude klassiekers in zijn sets…ditmaal was dat minder dan anders. De platen waren meer vooruitstrevend met een industrieel tintje en zelfs maar een kort 909 stukje. Het mooie vond ik ook dat ik met iemand was die Mills al heel lang niet meer had gehoord en niet wist wat hem overkwam, hij was bijna vergeten hoe vet hij kon draaien. Aan het einde van zijn set was het even tijd om te gaan zitten, we hadden al flink wat uurtjes op de benen gestaan en ook flink geswingd. We wilden weer fris en fruitig zijn voor de volgende Detroit helden in de vorm van Octave One.
We zochten de theaterzaal op om even te zitten en bij te komen. Beetje lopen lullen over muziek en voordat we het wisten was het alweer 03:15. Octave One verscheen met z’n tweeën op het podium. Vanaf de eerste klank was het al raak, behoorlijke rake klappen denderde uit de metershoge boxen. Swingen geblazen dus, die gasten stonden zelf natuurlijk ook helemaal los te gaan. Het werkt bij mij sowieso altijd stimulerend als de artiest(en) zelf laten blijken dat ze de muziek voelen. De eerste drie kwartier speelden ze non stop pompende dansbare dansvloer techno, toen kwam de zangers Ann Saunderson erbij om een nootje mee te zingen. Ze zong 3 tracks, de eerste twee vond ik behoorlijk kut en slecht getimed na zo’n energieke set. Als laatste natuurlijk Black Water waarop de hele toko werd afgebroken. Kortom, deze set was zoals van te voren verwacht érg geslaagd. Dit was hopelijk niet de laatste keer dat ik de Burden brothers heb mogen zien.
Na deze set wilden de mensen met wie ik was weer even zitten, dit keer bij de eetruimte. Ze zaten er doorheen, beetje nagenieten enzo. Uiteindelijk gingen ze naar huus en ging ik naar de tweede zaal waar Atom Heart nog bezig was. Ik was benieuwd naar deze act, de producties die ik ken van deze kerels zijn namelijk erg divers. Ze stelden niet teleur, ze speelden minder vage shit dan ik had verwacht, redelijk normaal zelfs.
Het was ondertussen al erg laat, 05:30 ofzo…in de grote zaal sloot Secret Cinema af, hem hoefde ik niet te horen. Dus we bleven maar in de tweede zaal Robob, hij popte wat leuke electro, ook vuige acid en een beetje crappy minimal. Aan alles komt een eind, dus ook aan deze eerste dag van STRP festival. Met een meer dan voldaan gevoel keerden wij terug naar ons hotel middels een taxiritje. Op de hotelkamer nog even geaftert met een halve liter pint en een meer dan degelijk muziekje: Silicon Scally – Dark Matter, hell yeah! Na een ruim een uur hield ik het voor gezien om te gaan slapen.
ZATERDAG 25-03-2006
De dag begon hels om 13:30, toen ik wakker werd. Ik was brak als een koe, met een lege maag en koppijn. We hadden nog geen boodschappen gedaan dus we hadden niks in huis…of toch wel: YES! Een overheerlijke Snickers van het hotel, dat was mijn redding. Na 3 koppen thee en de Snickers kon ik er weer tegenaan. Heerlijk gedoucht en op naar de supermarkt om boodschappen te doen. Toen we eenmaal onze ontbijt/lunch achter de rug hadden gingen ik en PIE de stad in om Risk te kopen (we waren van plan dit in de vooravond te spelen, maar dat kwam er natuurlijk niet van), dit ging behoorlijk snel gelukkig. Daarna besloten we om naar een andere platenzaak te gaan waar we van hadden gehoord: Bullit records. Hier hebben ze meer dan alleen electronische muziek. Uiteindelijk zijn we ook hier meer dan tevreden weggegaan met een tas vol lekkere platen. Toen begon de hel, we gingen meeten met de rest om een Pizzaria op te zoeken, we hadden geen flauw benul dat Eindhoven een schaarste kent wat betreft Italiaanse restaurants. Na driekwartier lopen in het centrum hadden we nog steeds niks gevonden. Toen bedachten we dat we vorig jaar ook in een Pizzaria hadden gegeten toen we bij Novalectra waren. Nog even moeten zoeken maar uiteindelijk was het prijs. We hadden lekker gegeten en dus tijd om in te drinken in het hotel onder het genot van Koppensnellers.
Om 21:30 vertrokken we weer richting Strijp-S, ik wilde om 22:15 Kettel zien in de kleine zaal. We kwamen eerder aan dan 22:15 daarom hadden we nog tijd om een stuk van Addictive TV te zien in de grote zaal. Van te voren had ik nog nooit gehoord van deze act die muziek combineert met geluid en beeldfragmenten uit films. Kortom, een audiovisuele DVJ set. Ik stond er even van te kijken, super origineel en tegelijkertijd muzikaal dik in orde.
Toen was het al gauw tijd voor Kettel in zaal 2. Van de week had ik pas voor het eerst wat muziek van hem gevonden en ik was meteen onder de indruk van de kwaliteiten van deze jonge Nederlandse producer. Het geluid tijdens zijn liveset was niet om over naar huis te schrijven, toch wel jammer. De muziek die hij speelde was wel erg vet, IDM met een vleugje acid. Deze gast komt er wel als hij zo doorgaat. Om 23:00 was hij klaar met zijn set en werd het tijd om de andere zaal te verkennen.
We gingen vooraan in de grote zaal vertoeven bij het podium. Drillem begon daar met hun act, wel leuk niet erg boeiend verder. Niet de moeite waard om iets over te schrijven. We zaten met smart te wachten op DMX Krew die om 00:30 ongeveer zou beginnen, híj wilde wel maar de apparatuur niet. Hierdoor begon hij een tijd later dan gepland, zijn set was uiteindelijk ook iets te kort volgens mij. Toen hij eindelijk begon stond het geluid erg zacht, daar kwam echter snel verandering in. Vanaf de eerste track tot en met de laatste track ben ik als een gek losgegaan, deze man weet hoe je een zaal plat kan krijgen met breakbeats. Al had ik het idee dat weinig mensen zijn muziek ‘digte’. Ik in ieder geval wel en heb me dan ook uitermate goed vermaakt tijdens zijn set. Een flink aantal bekende tracks gehoord waaronder Microprocessor. Bijna aan het einde van zijn set stopte hij even waarop ik dacht dat hij het nu al voor gezien zou houden, think again…hij knalde een zieke raving breakbeat erin zoals ik het nog nooit heb gehoord op een feest. Nu ging iedereen tekeer als een beest en het dak eraf. Die rave shit duurde een goede 10 minuten denk ik, daarna was het écht klaar en vertrok hij van het podium onder luid gejoel.
Doordat DMX was uitgelopen dachten we dat Hrvatski al lang bezig zou zijn met zijn geflipte set in de kleine zaal. Dit bleek niet het geval, hij heeft het wéér laten afweten, al de tweede keer dit jaar dat hij niet zijn boeking nakomt in Nederland. De eerste keer was hij ziek, wat er nu met hem is/was weet ik niet. Wel jammer in ieder geval.
Het bleek achteraf niet eens zo erg want in de eerste zou de ‘Innovator’ Derrick May gaan beginnen met zijn lange DJ-set. Ook hij leek het af te laten weten, hij stond er niet. In plaats van hem stond Martyn achter de draaitafels. Ik meende gelezen te hebben dat hij Drum and Bass draaide, dit was niet het geval. Hij gaf een hele héle sterke Detroit techno set weg. De bekende soulvolle sound uit Detroit bracht mij in extase en heb volop genoten van deze, voor mij onbekende, gozert. Complimenten!
Om 03:00 uur verkasten we wederom naar de kleine zaal om RA-X te checken. Ik had alleen een aantal producties van de man, verder nog nooit gezien op een feest. Het was een grappige set, gebaseerd op herrie. Electro, Noise, teKno van alles kon je wel iets terugvinden in zijn act. Hij krees als een speenvarken door zijn mic over zware electronische beats. Leuk om te zien, maar niet muzikaal genoeg voor mij om helemaal af te zien. Kort voor het einde van zijn set ging ik dan ook naar de eerste zaal om May te checken die inmiddels was aangekomen. De rest van mijn groep bleef nog in de kleine zaal.
In mijn eentje liep ik naar de box linksvoor om vanaf die plek met meesterlijk geluid ook een oogje te werpen op de manier van handelen van dhr May. Hij stond op dat moment al hele sterke platen te draaien, het geluid was meesterlijk, de bassen kwamen goed tot hun recht. Hij bouwde erg goed op en wist me gedurende zijn hele set te boeien als nooit te voren, ogen dicht en laat de bassen maar door je lichaam pompen. Ik heb hem ook niet kunnen betrappen op fouten, zijn set vloeide als een geoliede machine. De laatste keren dat ik hem had gehoord was op festivals, daar valt hij mij altijd tegen omdat ik weet hoe hij kán draaien. May in een club of zoals hier op STRP is per definitie boeiender dan May op een fesitvalletje. Puur genot!
Toen zijn set eenmaal was afgelopen liep het al tegen 04:30 aan, nog maar kort te gaan dus. Toen kreeg ik een SMSje dat de rest in de tweede zaal was. Daar aangekomen bleek dat de rest maar één persoon was omdat de rest kapot zat en naar het hotel terug ging, zonde!
In die tweede zaal was op dat moment Like A Tim bezig. Meteen de box opgezocht om weer verdwaald te raken in het goede geluid en meesterlijke klanken van deze gest. Hele vette electronica met veel acid invloeden, ook van deze set heb ik enorm genoten. Nu zat het einde van dit mooie weekend er toch echt aan te komen, nog één act te gaan. Ik wist niet wat ik van ze moest verwachten omdat ik ze simpelweg niet kende. Ze waren me ook niet opgevallen in het programmaboekje: Solid Decay. Het bleek een hele goede afsluiter van dit muzikaal hoogwaardige weekend. Dit is techno zoals het hoort ter afsluiting: stevig, industrieel, opzwepend en meeslepend. Het is een goede zaak dat dit soort acts toch nog in Nederland te vinden zijn. Ook deze heren stonden inspirerend achter hun apparatuur, de zaal ging nog behoorlijk los voor de tijd waarin we leefden. Maar Rocco houd vooral je ogen dicht voor dit soort acts. Straks boek je nog eens kwaliteit dat moeten we niet hebben.
Aan al het leuks komt een eind zullen we maar zeggen, het was nog niet helemaal afgelopen natuurlijk; op de zondag was er ook nog veel te doen. Maar toch, het was wel een klote moment om afscheid te nemen van het muzikale gedeelte van STRP festival waar ik me zo erg op had verheugd. Het mooie was dat geen enkele act tegenviel.
We hadden snel een taxi gepakt en in de hotelkamer nog even wat gegeten en een lekker Cd’tje opgezet om mee in slaap te vallen: Autechre – Amber.
ZONDAG 26-03-2006
Deze dag begon wederom dramatisch. We hadden van te voren via de mail geregeld dat we om 15:00 mochten uitchecken, later kon niet helaas. Vorig jaar, toen we ook in dit hotel zaten, tijdens het Novalectra weekend konden we wel later uitchecken tegen een kleine betaling, maar goed. Dit keer mochten we dus tot 15:00 in de kamers zijn, dit vonden we al redelijk vroeg, helemaal omdat de zomertijd was ingegaan. We werden om fucking 12:30 wakker gebeld met de boodschap dat we 12:00 uit de kamer hadden moeten zijn. Geen goede manier om wakker te worden. Dus toen moesten we direct opstaan, douchen, opruimen al die ongein. Behoorlijk knudde. Wij wilden bij het uitchecken duidelijk maken dat dit niet volgens de afspraken was maar er was geen discussie mogelijk blabla. Idioten!
Nu we toch vroeg op waren konden we nog twee films meepakken. Eerst om 13:30 Metropolis, een hele vette film uit de jaren ’20. We hebben hem niet afgezien omdat hij toch wat langdradig is, mede doordat het een ‘stomme’ film is. Wat wel erg vet was is dat er een gast live op een piano door hem gecomponeerde stukken er doorheen speelde, en ook af en toe electronische stukken ten gehore bracht. Erg stoer gedaan.
Hierna hebben we flink wat rondgetoerd door de zalen waar allerlei robots waren. De eerste twee dagen ben ik daar amper aan toegekomen door het drukke muzikale schema. Het vetste vond ik de ruimte waar Beyond Expression - Ray's stond. Een ruimte waarin jezelf, door middel van het betasten van laserbeams, invloed heb op de muziek, hier een heldere uitleg:
RAY'S, een laser- en geluidsinstallatie waarbij je zelf deel wordt van de interactie tussen audio-compositie en ruimte. Het uitgangspunt van RAY'S is een lege ruimte met rook en rode laserstralen. Wanneer je door de stralen loopt en ze onderbreekt, worden elektronische geluiden geactiveerd. Op deze manier cre‘er je middels jouw bewegingen elektronische muziekcomposities die elke keer weer anders zijn.
Als laatst nog de film Forbidden Planet gezien om 17:00. Deze film schijnt een klassieker te zijn, ik vond hem erg cool. Ik ben helemaal niet into films, vandaar dat ik hem ook niet kende. In de film kwamen aardig wat electronische tunes voor, dat is zeker apart voor een film uit de jaren ’50. Hierna was het toch echt tijd om te gaan. Mijn lichaam zat er helemaal doorheen van het vele dansen en weinig zitten.
Algemeen
Ik kan met gemak zeggen dat ik nog nooit zoveel goede muziek heb gehoord in zo’n korte tijd. Geen moment heb ik mij verveeld of geërgerd aan de muziek, in tegendeel. Alle acts die ik heb gezien waren goed op hun eigen manier. Dit concept verdient een grote pluim met een gouden rand als je het mij vraagt. De vele soorten interactieve en multimediale bezigheden trekken een leuk en breed publiek. Op de zondag waren er bijvoorbeeld veel oudere mensen en ook erg veel kinderen die hun ogen uitkeken. Leuk om te zien.
Het enige minpunt dat ik kan aanhalen is dat er geen stromend water was. Dit kan naar mijn mening niet op zo’n groot evenement. Volgend jaar zal dit anders zijn neem ik aan. Vorig jaar op Novalectra was er namelijk wel water voor zover ik mij kan herinneren.
Cijfer: 11/10
Vergelijkbare discussies
