Terwijl die funky betoverschoonoma modelletjes van Moog wél kietelen (zeker die lelijke met de kleurtjes) soms met maar één oscillator doet de MiniBoog me dan weer niks. Ondanks de lagere prijs, het is toch dé synthesizer, ben een enorme P-funk / electro junk en hij heeft drie in plaats van één of twee oscillatoren maar het jeukt gewoon niet aan de poeplap. Misschien omdat ik het gevoel heb dat alles er al mee gedaan is? Omdat het gewoon drie oscillatoren detunen en bráááp is in plaats van sync en andere interessante foefjes is? Een MS-20 daar ga je toch achter zitten met het idee of je nog een onontdekt hoekje kunt vinden. Maar een TD3 vind ik dan weer wel leuk, terwijl dat echt de meest simpele en afgezaagde synth aller tijden is. Of geeft de rip off van het design van Moog me een slecht gevoel? Omdat zij eerst in een vernieuwd ontwerp hadden geïnvesteerd, dat nog in productie was, en dat dan doodleuk gekloond werd? In tegenstelling tot Roland wat wel lang genoeg de tijd had gehad om zelf wat te doen?
Synthipsychologen! Analyse!
Synthipsychologen! Analyse!