NyaH
DE patser
Ieder normaal mens zingt galmende opera's onder de douche, behalve ik, als jochie van een jaar of tien maakte ik van mezelf een synthesizer en "zong" Equinoxe part 4 van Jean Michel Jarre onder de douche.
Later dat jaar, als elfjarig knulletje en een beetje aan de kleine kant voor die leeftijd, mocht ik op muziekles en bespeelde een of andere hoempa-pa toeter van niet geringe afmeting, ik kon hem ook als bad gebruiken.
Al rap had ik in de gaten als ik er een kopje water in gooide dat je er ook buitenboordmotoren mee kon immiteren.
Dit was in de tijd dat Jean Michel Jarre met zijn Equinoxe regelmatig op de radio kwam.
De geluiden van deze muziek trokken mijn aandacht en nog geen maand later realizeerde ik mij dat ik zo'n instrument wilde hebben, een synthesizer.
Het is er toen nooit van gekomen, als kind drong het niet echt tot mij door dat de prijs van dit nieuwe soort muziekinstrument voor mijn ouders niet was op te hoesten.
De toeter kon me verder worden gestolen en ik hield het voor gezien met de muziekschool.
In de vorige eeuw kocht ik begin negentiger jaren een Yamaha PSR-27 keyboard, gewoon voor de aardigheid.
Leuk, maar daar hield het ook mee op.
Enkele maanden later volgde mijn eerste echte synthesizer, een Roland Alpha Juno-2, hier kon ik het al aardig beter mee vinden en kon na al die jaren de "Jarre" geluiden maken.
Ik bouwde een kleine studio op waar later nog een rij instrumenten aan toe werden gevoegd, een Roland U-20, Roland Juno-106, Roland D-5, Roland MKS-50, Roland PR-100, Ensoniq Mirage, Akai S-612, Akai ME-80p, Akai XE-8, Evolution EVS-1, Yamaha DX-27, Yamaha FB-01, Yamaha RX-8, Alesis MMT-8, Philips DCC-600, Samick SM-120, Keytec CTS-1000 en een Zoom Studio effectsprocessor.
Ik werkte freelance, als fotograaf, maar ook onder water.
Er moest geld komen voor professionele duikaparatuur en door gebrek aan tijd en ruimte ging de hele studio weg, mede ook door het sluiten van de zaak waar ik het kocht.
Alleen de Philips DCC-600 is er nog.
De meeste instrumenten die ik toen had zijn door de opkomst van de house rage een "collectors" item geworden en peperduur hoewel ze met regelmaat te koop worden aangeboden lijkt het wel dat iedereen een goudmijntje in deze "vintage" synthesizers ziet.
Met name de Roland Alpha Juno-2 die ik toch graag weer zou willen hebben word regelmatig voor ronduit schandalige bedragen aangeboden.
Mijn werk ging via de fotografie naar de video en werd steeds digitaler.
Er kwam een stukje achtergrond journalistiek bij en er werd een tweedehands 486 Shitec computer gekocht waar stomtoevallig een behoorlijke Creative geluidskaart in zat met zijn software.
De computer werd vervangen, maar de Creative ging over naar de nieuwe pc.
Ik begon weer geluiden te maken zo goed als kwaad dat het ging met mijn toen nog "nul" verstand van computers.
Ook dit is weer op de achtergrond geraakt tot dit voorjaar.
Ik kocht voor de lol een oude Yamaha Soundedge SB-20 synthesizer kaart voor 10 euro, ik had nog wel een pc met een ISA slot waar hij in kon.
Eigenlijk ging het mij meer om de Gravis MIDI adapter die er bij zat die ik op de Creative wilde aansluiten.
Nu moest ik nog een klavier hebben, op het computer toetsenbord spelen vond ik niets, met de muis op een virtueel klavier dat op het scherm stond ging ook niet echt goed.
De jacht werd geopend naar een MIDI master klavier en aangezien het een beetje als grap en dus low-budget moest, zocht ik de gebruikte markt af.
Zoals altijd zijn ze er dan niet en de enkeling die ik te koop vond waren boven budget.
Wel vond ik voor 100 euro een gebruikte en in goede staat verkerende Roland D-5 op Marktplaats.nl.
Boven budget, maar daar stond tegenover dat ik een berg geluiden er bij had en ik kon het instrument wel dromen, immers ik had ooit een nieuwe gehad vele jaren terug die ik behoorlijk "binnenste buiten" had gedraaid en daardoor zo goed kende dat ik er nauwelijks een gebruiksaanwijzing voor nodig had.
Twee dagen later bracht de TGP het ding bij me thuis.
Sommige knopjes werkten niet goed meer omdat hij jaren lang op een zolder had gestaan, maar dat was vrij snel verholpen door nieuwe schakelaars op het moederbord te solderen.
Dit was 4 maanden geleden, nu staan er een Ensoniq SQ-1 en een Korg X5-D bij aangesloten op een simpel Yamaha KM-602 mengtafeltje dat nog ruisvrij is ook.
De computer speelt niet een grote rol omdat ik het niet echt vlot draaiend krijg en misschien ook wel omdat mijn hart meer uitgaat naar de echte "tastbare" synthesizer die ik persoonlijk superieur vind aan de computer.
Na wat vastlopers en weigerachtige programma's en vooral een weigerachtige Windows begon ik terug te verlangen naar mijn oude studio, jaren geleden.
Neerzetten, MIDI kabels inpluggen, geluidskabels inpluggen en spelen, niets geen geouwehoer met het ene errorscherm na het andere...
Ik had de sequenser van de Ensoniq SQ-1 zonder enige gebruiksaanweizing of kennis van dit instrument eerder aan de praat dan de pc.
Zou ik ouderwets worden?
De volgende synthesizer staat alweer op de lijst, zoals ook een veel grotere mangtafel en een Akai ME-80p MIDI patchby.
Enfin, ik had het kunnen weten toen ik tien jaar was....
je komt er noooooooooooooooit weer van af.
NyaH
Later dat jaar, als elfjarig knulletje en een beetje aan de kleine kant voor die leeftijd, mocht ik op muziekles en bespeelde een of andere hoempa-pa toeter van niet geringe afmeting, ik kon hem ook als bad gebruiken.
Al rap had ik in de gaten als ik er een kopje water in gooide dat je er ook buitenboordmotoren mee kon immiteren.
Dit was in de tijd dat Jean Michel Jarre met zijn Equinoxe regelmatig op de radio kwam.
De geluiden van deze muziek trokken mijn aandacht en nog geen maand later realizeerde ik mij dat ik zo'n instrument wilde hebben, een synthesizer.
Het is er toen nooit van gekomen, als kind drong het niet echt tot mij door dat de prijs van dit nieuwe soort muziekinstrument voor mijn ouders niet was op te hoesten.
De toeter kon me verder worden gestolen en ik hield het voor gezien met de muziekschool.
In de vorige eeuw kocht ik begin negentiger jaren een Yamaha PSR-27 keyboard, gewoon voor de aardigheid.
Leuk, maar daar hield het ook mee op.
Enkele maanden later volgde mijn eerste echte synthesizer, een Roland Alpha Juno-2, hier kon ik het al aardig beter mee vinden en kon na al die jaren de "Jarre" geluiden maken.
Ik bouwde een kleine studio op waar later nog een rij instrumenten aan toe werden gevoegd, een Roland U-20, Roland Juno-106, Roland D-5, Roland MKS-50, Roland PR-100, Ensoniq Mirage, Akai S-612, Akai ME-80p, Akai XE-8, Evolution EVS-1, Yamaha DX-27, Yamaha FB-01, Yamaha RX-8, Alesis MMT-8, Philips DCC-600, Samick SM-120, Keytec CTS-1000 en een Zoom Studio effectsprocessor.
Ik werkte freelance, als fotograaf, maar ook onder water.
Er moest geld komen voor professionele duikaparatuur en door gebrek aan tijd en ruimte ging de hele studio weg, mede ook door het sluiten van de zaak waar ik het kocht.
Alleen de Philips DCC-600 is er nog.
De meeste instrumenten die ik toen had zijn door de opkomst van de house rage een "collectors" item geworden en peperduur hoewel ze met regelmaat te koop worden aangeboden lijkt het wel dat iedereen een goudmijntje in deze "vintage" synthesizers ziet.
Met name de Roland Alpha Juno-2 die ik toch graag weer zou willen hebben word regelmatig voor ronduit schandalige bedragen aangeboden.
Mijn werk ging via de fotografie naar de video en werd steeds digitaler.
Er kwam een stukje achtergrond journalistiek bij en er werd een tweedehands 486 Shitec computer gekocht waar stomtoevallig een behoorlijke Creative geluidskaart in zat met zijn software.
De computer werd vervangen, maar de Creative ging over naar de nieuwe pc.
Ik begon weer geluiden te maken zo goed als kwaad dat het ging met mijn toen nog "nul" verstand van computers.
Ook dit is weer op de achtergrond geraakt tot dit voorjaar.
Ik kocht voor de lol een oude Yamaha Soundedge SB-20 synthesizer kaart voor 10 euro, ik had nog wel een pc met een ISA slot waar hij in kon.
Eigenlijk ging het mij meer om de Gravis MIDI adapter die er bij zat die ik op de Creative wilde aansluiten.
Nu moest ik nog een klavier hebben, op het computer toetsenbord spelen vond ik niets, met de muis op een virtueel klavier dat op het scherm stond ging ook niet echt goed.
De jacht werd geopend naar een MIDI master klavier en aangezien het een beetje als grap en dus low-budget moest, zocht ik de gebruikte markt af.
Zoals altijd zijn ze er dan niet en de enkeling die ik te koop vond waren boven budget.
Wel vond ik voor 100 euro een gebruikte en in goede staat verkerende Roland D-5 op Marktplaats.nl.
Boven budget, maar daar stond tegenover dat ik een berg geluiden er bij had en ik kon het instrument wel dromen, immers ik had ooit een nieuwe gehad vele jaren terug die ik behoorlijk "binnenste buiten" had gedraaid en daardoor zo goed kende dat ik er nauwelijks een gebruiksaanwijzing voor nodig had.
Twee dagen later bracht de TGP het ding bij me thuis.
Sommige knopjes werkten niet goed meer omdat hij jaren lang op een zolder had gestaan, maar dat was vrij snel verholpen door nieuwe schakelaars op het moederbord te solderen.
Dit was 4 maanden geleden, nu staan er een Ensoniq SQ-1 en een Korg X5-D bij aangesloten op een simpel Yamaha KM-602 mengtafeltje dat nog ruisvrij is ook.
De computer speelt niet een grote rol omdat ik het niet echt vlot draaiend krijg en misschien ook wel omdat mijn hart meer uitgaat naar de echte "tastbare" synthesizer die ik persoonlijk superieur vind aan de computer.
Na wat vastlopers en weigerachtige programma's en vooral een weigerachtige Windows begon ik terug te verlangen naar mijn oude studio, jaren geleden.
Neerzetten, MIDI kabels inpluggen, geluidskabels inpluggen en spelen, niets geen geouwehoer met het ene errorscherm na het andere...
Ik had de sequenser van de Ensoniq SQ-1 zonder enige gebruiksaanweizing of kennis van dit instrument eerder aan de praat dan de pc.
Zou ik ouderwets worden?
De volgende synthesizer staat alweer op de lijst, zoals ook een veel grotere mangtafel en een Akai ME-80p MIDI patchby.
Enfin, ik had het kunnen weten toen ik tien jaar was....
je komt er noooooooooooooooit weer van af.
NyaH
moehaha
