Muziek componeren: alles is al gedaan?

mazzel

Nieuwkomer
Lid sinds
4 juli 2005
Berichten
11
ik las laatst een artikel waarin gesteld werd dat er niets vernieuwends meer gebeurde in de muziek. Dat zette mij aan het denken over iets dat mij al een tijdje frustreert, betreffende muziekschrijven.

Aan de ene kant krijg ik juist inspiratie van andere bands die te gekke nummers maken, aan de andere kant denk ik dan, shit, weer een riff, melodie, schema die ik niet gebruiken kan….

Het frustreert mij dan dat eigenlijk alles wat ik als muziekschrijver bedenk, ook door een andere band kan worden bedacht. Dus dat je wel te gekke stukken kunt schrijven, maar dat het zo kan zijn dat je vervolgens naar een bandje luistert die hetzelfde stukje muziek speelt, dat jij ook bedacht had.

Hoe kijken jullie als muziekschrijvers/muziekkenners tegenaan? Herkent bijvoorbeeld iemand dit? Of zie ik misschien hier iets verkeerd?

Bvd!
 
Als de waardering voor je eigen muziek blijkbaar (alleen) afhangt van of je muziek wel uniek genoeg, dan zou ik er hard mee ophouden.

Je doet het toch voor jezelf en je eigen plezier? Dat een ander bandje "precies hetzelfde" (en je zult zien dat het toch altijd i.i.g. net weer anders is) kan doen, moet daarvoor niet boeien.

Ik herken het trouwens wel, want een tijdje ook wel zo gedacht. Deze denkwijze is echt funest voor je inspiratie, want als je maar goed genoeg kijkt, dan is alles al 'ns gedaan...maar hoe relevant is het dat de eerste 2 noten van je riff toevallig ook net zo voorkomen als de middelste 2 noten van een bepaalde frase uit een bepaalde aria uit een bepaalde opera van Mozart?!
 
goed gezegd, meinte :)

Het is inderdaad iets waar volgens mij iedereen wel eens tegenaan loopt. Vroeger vond ik het bizarre en onverwachte daarom heel interessant, nu vind ik dat meer moeilijk gedoe, en onnodig voor het neerzetten van een bepaald gevoel.

-J-
 
Ach, invloed is onvermijdbaar, ik noem dit "genres"....
Gewoon je hartje laten spreken en go with the flow...
Laat je synth/vingers gewoon spreken.:z
Je moet dúrven en dan doén!

Succes.

PS De enige plaats waar het motto "waar heb ik dat al eens gehoord" thuishoort, is het Eurosong:bekdicht:.
 
Als de waardering voor je eigen muziek blijkbaar (alleen) afhangt van of je muziek wel uniek genoeg, dan zou ik er hard mee ophouden.

Je doet het toch voor jezelf en je eigen plezier? Dat een ander bandje "precies hetzelfde" (en je zult zien dat het toch altijd i.i.g. net weer anders is) kan doen, moet daarvoor niet boeien.

Ik herken het trouwens wel, want een tijdje ook wel zo gedacht. Deze denkwijze is echt funest voor je inspiratie, want als je maar goed genoeg kijkt, dan is alles al 'ns gedaan...maar hoe relevant is het dat de eerste 2 noten van je riff toevallig ook net zo voorkomen als de middelste 2 noten van een bepaalde frase uit een bepaalde aria uit een bepaalde opera van Mozart?!

Nou zoals jij het hier stelt vind ik het nog niet zo erg met die 2 noten, maar het gaat mij erom dat het dan precies hetzelfde riffje, melodietje is.

ja, ik weet ook niet precies wat het is. Misschien een sterke drang om iets nieuws te creeren wat van mij is en blijft...terwijl ik ook wel snap dat elke muzikant het met dezelfde akkoorden en instrumenten moet doen en daardoor dingen wel op elkaar gaan lijken...
 
misschien is het al eens gedaan maar op een andere manier?
 
Het lijkt wel een minderwaardigheids complex onder electronische muziek componisten dat alles altijd maar vernieuwend moet zijn. Binnen de rock kritiek wordt het vaak juist als een pré gezien wanneer je als band herinneringen oproept aan andere bands of stijlen, al dan niet van weleer. Eerlijk gezegd heb ik ook ooit gedacht dat originaliteit het hoogste goed is en heb me meer dan ééns opgewonden over de schaamteloze inspiraties van anderen, maar tegenwoordig zie ik liever dat iemand een bepaalde stijl of genre of 'typisch geluid' verdiept en ontwikkeld en eigen maakt dan dat het weer zo krampachtig quasi origineel is...
 
Valt wel mee toch? Als je twaalf tonen per octaaf hebt met 5 octaven tot je beschikking heb je per noot de keuze uit 60 noten. Als je dan een rifje wilt spelen van 6 noten heb je al de keuze uit 46,656,000,000 mogelijkheden. En dan hebben we nog niet eens gekeken naar timing, pauzes accenten of combinaties van meerdere noten tegelijkertijd gespeeld (accoorden dus) of kwartnoten.
 
Aantal mogelijkheden om nootjes achter elkaar te plakken is al oneindig groot. Pak je per nootje ook een ander geluidje dan kom je al op oneindig x oneindig uit.

Das best wel veel. Oneindig.
 
Iemand al eens het intro (eerste 45 sec) van Vertigo (U2) gelegd naast de intro van Around the world van de Red Hot Chili Peppers? En dan doel ik specifiek op beider Bass-riffjes.

Punt is: Verschillende stijlen, verschillende muziek. Toch klinken ze beide lekker...
 
Ik krijg het al niet eens voor elkaar iets wat ik zelf eerder heb gedaan.
Een jaar later ofzo precies zo na te doen. Of het nu aan de stand van de sterren de luchtvochtigheid of mijn humeur ligt weet ik niet maar ik kom meestal niet eens close! Komt natuurlijk ook dat ik niet best kan spelen maar toch!
 
ik maak gewoon hele trieste fuckmuziek die niemand anders wil maken
 
Ja ja, alles is al gedaan, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat je in een hoekje moet kruipen en jammeren dat [artiest x] er met jouw [riff/melodietje/basslijn/catchy refrein] vandoor is en nu $$$$ op z'n rekening vangt /alle jongevrouwen krijgt/ de superstar wordt die jij eigenlijk moet zijn....

want [artiest x] werd ook geinspireerd door iedereen die om hem muziek maakt (of kent een goeie producer die dat voor hem inelkaar heeft geschroefd)

en wellicht zegt iemand dan tegen je: goh jouw nummer klinkt een beetje als [artiest x] maar ik vind jouw song eigenlijk veel mooier/leuker/spannender.....

en dat iemand een combinatie van noten NOG NOOIT heeft geprobeerd, heeft waarschijnlijk ook een reden, dat mensen er bijv. heel treurig van worden (niet 'goh wat een prachtig nummer'-treurig maar 'goh wat een rottige combinatie van muziek en tekst die mij doet inzien dat mijn leven een poel van ongebakken ellende is"-treurig) Ja tenzij het de bedoeling was om je luisterpubliek tot depressiviteit te veroordelen.... maarja daar krijg je dan weer geen gevulde bankrekening van (maar dat hoeft natuurlijk ook niet)
 
Er zijn maar 26 letters, toch blijven mensen maar nieuwe boeken schrijven...

Zoals in een van de vorige reacties stond: "alles is al een keer gedaan, maar nog niet door mij". Ik zou willen toevoegen: alles is al een keer gehoord, maar nog niet door mijn publiek. :D
 
Laatst gewijzigd:
Back
Top