dubcreator
Ouwe rot
- Lid sinds
- 7 mei 2009
- Berichten
- 1.675
Die van Bob Fosko was erg leuk. Er was het eea opgenomen tijdens een Raggende Manne concert. De vocals van die gabber tune waren daarvan gesampled.
van serieus naar hoompaahaha
- Thread starter Johndoe11
- Start date
Pimpampeter
Muziekfabriek
hahaha, ehm... met dat soort dingen verdien ik mijn brood! hoe fouter de cover, hoe hilarischer.
Jep, (mede) door die plaat ben ik even een hekel aan house gaan krijgen... Wat een bagger werd er toen ook al gemaakt..!
Nightstorm
Ouwe rot
Denk dat het vooral wat over de kracht van de scene zegt dan, als iemand met een gimmickplaatje 'm helemaal kan verpesten...
Soms kan het ook ontzettend gave dingen opleveren als een scene wat meer bekendheid krijgt. Een mooi voorbeeld vind ik Magnetic Man (dubstep) met John Legend:
6 trak
?ILLEGAL QUANTITY ERROR
- Lid sinds
- 20 september 2002
- Berichten
- 33.894
en je eerste inspiratie voor het 13 jaar latere kutgebeuren
Ik kan moeilijk de link zien tussen harstyle of gabber waarvan men nog dommere/commerciele muziek maakt en Kraftwerk dat gebruikt wordt door Afrika bambaataa...
Ik denk dat er een verschil moet gemaakt worden tussen enerzijds het kopiëren van een genre of stijl en deze wat toegankelijker maken (door een domme of zogezegd grappige tekst) en anderzijds elementen gebruiken uit een ander genre (door te samplen of melodieën anders te gebruiken)? Ik vind dat bij het tweede meer creativiteit aan te pas komt, terwijl het eerste maar 1 doel heeft en dat is verkopen.
Waarom dit eerder bij hardstyle of gabber of dergelijke voorkomt is voordehandliggend, het is gewoon een simpele vorm van muziek, wat zich makkelijk vertaalt naar iets nog simpeler. Je moet niet echt brains of smaak hebben om de muziek te begrijpen. En hoe toegankelijker het is voor het publiek,, hoe gemakkelijker het verkoopt
Ik denk dat er een verschil moet gemaakt worden tussen enerzijds het kopiëren van een genre of stijl en deze wat toegankelijker maken (door een domme of zogezegd grappige tekst) en anderzijds elementen gebruiken uit een ander genre (door te samplen of melodieën anders te gebruiken)? Ik vind dat bij het tweede meer creativiteit aan te pas komt, terwijl het eerste maar 1 doel heeft en dat is verkopen.
Waarom dit eerder bij hardstyle of gabber of dergelijke voorkomt is voordehandliggend, het is gewoon een simpele vorm van muziek, wat zich makkelijk vertaalt naar iets nog simpeler. Je moet niet echt brains of smaak hebben om de muziek te begrijpen. En hoe toegankelijker het is voor het publiek,, hoe gemakkelijker het verkoopt
nakken7
Ouwe rot
- Lid sinds
- 26 augustus 2008
- Berichten
- 940
ptaurus
Ouwe rot
- Lid sinds
- 28 oktober 2004
- Berichten
- 1.433
Vooropgesteld ik ben geen liefhebber van dit genre
De eerste zin, daar is niets mis mee. Ik denk dat ook genre liefhebbers niet kunnen ontkennen dat deze muziek geen ingewikkelde akkoordpatronen of bijzondere harmonieen kent. Ook is er niet echt sprake van een subtiel drumpatroon zoals bij bijvoorbeeld Jazz muziek. Dat wil niet zeggen dat iedereen zomaar een goede hardcore plaat kan maken. (dat horen we vaak genoeg hier
)De tweede zin vind ik niet echt netjes. Misschien moet je juist wel brains hebben om met de weinige bandbreedte die dit genre biedt toch iets te maken dat opvalt. Maak je Jazz dan kun je heel veel kanten op. Met hardcore ben je gebonden aan een vierkante keiharde beat en een niet te ingewikkelde lead, die ook nog eens een keer altijd bijne hetzelfde moet klinken (saw) en dat is het zo'n beetje. Als je daar iets mee kan dat nog niet eerder is gedaan dan petje af.
En smaak is iets waar je niet over kunt twisten.
Paul
Tanzkonsol
a.k.a. SLAVES OF SINUS
Heeft ABBA de disco ook om zeep geholpen eigenlijk?
Beter had ik het niet kunnen zeggen. Ik denk wel dat er een verschil zit tussen de producers en de luisteraars (even heel plat "gabbers" genoemd). Die 2e groep hoort vaak niet heel veel verschil terwijl de eerste groep juist vanwege bovenstaande feit de diepte ingaat, productioneel gezien. Vooral met de komst van beterklinkende software is het een stuk technischer geworden dan het al was. En inderdaad zie ik de gemiddelde hardcore producer niet als componist omdat er vaak niet veel gebeurt muzikaal gezien. Echter op productioneel vlak zitten tegenwoordig zoveel uitdagingen door de mogelijkheden die we nu hebben. Technieken die in de jaren 80 en 90 alleen werden toegepast in de dure studio's kan nu iedereen op zijn laptopje voor elkaar krijgen. Vroeger had iedereen een 909 voor drums, een rompler voor fx en bijgeluiden, een sampler voor geluidjes en stemmen, een alpha juno/juno 106/nord lead voor de leadsounds en een mixer om sommige kanalen mee te oversturen en het geheel vorm te geven met wat galm. Iedere boerelol met genoeg geld (dat was de grootste drempel) en wat basiskunde kon zo een release in elkaar zetten. Altijd wel ergens een label die er wat mee kon, mits het muzikaal genoeg was. In de loop van de jaren zijn de productionele eisen steeds hoger gaan liggen, mede doordat de topartiesten hun grenzen aan het verleggen waren en in the box zijn gaan werken. En iedereen er maar proberen achteraan te holen, oa door ook de overstap naar software te maken voor zover men daar al niet mee bezig was. Het is tegenwoordig veel meer mierenneuken op geluidsgebied in hardcore dan vroeger. Vooral de kunst om het zo strak, hard en massief te krijgen met de hoogstmogelijke rms levels als je maximaal uit je gear kan halen is nu het streven.
Tel daarbij op de enorme vlucht van illegale uploads binnen deze scene, waardoor inkomsten/middelen om er fulltime mee bezig te zijn voor de gemiddelde producer behoorlijk zijn geslonken in combinatie met monopoly vormingen door grote organisaties om datgene wat nog wel goed geld oplevert te controleren.
Klopt, maar mede hierdoor ging het wel helemaal fout in de "echte" scene.
So true!
Vooropgesteld ik ben geen liefhebber van dit genre
De eerste zin, daar is niets mis mee. Ik denk dat ook genre liefhebbers niet kunnen ontkennen dat deze muziek geen ingewikkelde akkoordpatronen of bijzondere harmonieen kent. Ook is er niet echt sprake van een subtiel drumpatroon zoals bij bijvoorbeeld Jazz muziek. Dat wil niet zeggen dat iedereen zomaar een goede hardcore plaat kan maken. (dat horen we vaak genoeg hier
De tweede zin vind ik niet echt netjes. Misschien moet je juist wel brains hebben om met de weinige bandbreedte die dit genre biedt toch iets te maken dat opvalt. Maak je Jazz dan kun je heel veel kanten op. Met hardcore ben je gebonden aan een vierkante keiharde beat en een niet te ingewikkelde lead, die ook nog eens een keer altijd bijne hetzelfde moet klinken (saw) en dat is het zo'n beetje. Als je daar iets mee kan dat nog niet eerder is gedaan dan petje af.
En smaak is iets waar je niet over kunt twisten.
Paul
Eveneens: so True!
ptaurus
Ouwe rot
- Lid sinds
- 28 oktober 2004
- Berichten
- 1.433
Maar dat is Vosko natuurlijk niet aan te rekenen.
Hij hield de "scene" op een aardige wijze een spiegel voor.
Toen zullen de "die hard" gabbers er niet echt om hebben kunnen lachen, maar ik neem aan nu zu wat ouder zijn er toch wel de humor van inzien.
Het feit dat de kale kop en het trainingspak ineens "hot" was en zo idioot mogelijk doen waarbij je vooral veelvuldig op je kale knetter sloeg is natuurlijk achteraf gezien ook een beetje vreemd te noemen. Je kijkt natuurlijk wel met een bril van nu naar 20 jaar geleden. (zo zullen we meewarig kijken over 20 jaar naar beelden van nu waarin mensen met een kruis tot op hun knien lopen, dat was toen mode denken we dan met een glimlach)
Vosko liet dat toen al heel sterk zien.
Paul
Hoi
Het discussiepunt van dit topic: een hoop van het "eerste uur" haken af omdat een bepaalde stijl/type muziek niet meer "credible" is en "het grote publiek" het ondekt (waarom de mensen die genres veels te serieus nemen afhaken).
Er wordt gesproken over 'liefde voor het geld' in plaats van 'liefde voor de muziek'. Je zou kunnen zeggen dat daar niets mis mee is. Wat is er nou mooier dat je muziek maakt en er nog geld mee kan verdienen ook; sterker, je hoeft geen baan ernaast te hebben (enne, hoe groot is het percentage 'full time muzikanten op synthforum ten opzichte van het aantal hobbyisten?)
Toch hoor ik heel vaak dat 'commerciëel' bezig zijn, niet 'credible' is: Je moet uniek zijn, bekend bij een klein, (liefst) select publiek, underground, sappelen en op een tochtig zolderkamertje je kostje bij elkaar spelen.
Zodra je echter bekender wordt (of al bekend bent en niet via de goot omhoog bent geklommen) en te horen bent op de (bekendere) radiostations wordt je door datzelfde 'selecte' publiek uitgekotst: je hoort er niet (meer) bij: je bent commerciëel.
Ook dien je bij je eigen stijl te blijven, ontwikkeling is ook al zo'n eng woord (Jean Michel Jarre is een goed voorbeeld: Iedereen (nou ja, bijna dan) vond Oxygene baanbrekend, uniek. Tot hij zich ging ontwikkelen: de liefhebbers van het eerste uur waren geschokt....).
Integreer vooral geen stijlen van anderen (citaat uit dit topic: 'Daarnaast, een Marco Borsato die dance gaat maken.. c'mon, dat kan je echt niet serieus nemen.. Dat is toch ook alleen maar gedaan om et ca$hen? Laat Marco lekker performen voor huishoudbeurspubliek maar hou die man weg uit ieder dance genre..').
Muziek is er (zeker tegenwoordig) in hoge mate om mensen te amuseren, wat is daar mis mee? Waarom zou een Marco Borsato geen dance mogen maken (en van wie niet - als je het niet wilt horen, dan luister je toch niet)?
Mensen staan wel heel erg snel klaar met hun oordeel van wat wel en niet mag (de reacties bijvoorbeeld op artikelen in de Telegraaf staan er vol mee)
Ander citaat uit dit topic: Magnetic Man , dat toegegeven, nog wel zeer lekker klinkt (het zijn dan ook zeer 'credibele' namen die erachter zitten) maar het zet wel de poort open voor Gekke Eddy en zijn Komkommerciële Dubstepverneukband...
En juist die open deuren geeft gelegenheid een andere weg in te slaan waar de 'credible naam' zelf waarschijnlijk niet op gekomen zou zijn (eenzelfde weg volgen leidt uiteindelijk ook dood)
Kopiëren en gebruiken van anderen: (voor de 'ouderen' onder ons en daar reken ik mezelf ook onder) gebeurde al in de klassieke muziek (net zoals nu moest er brood op de plank komen).
137 jaar later bedacht een zekere meneer Grounod er een melodie bij (In het eerste voorbeeld hoor je in het tweede stuk dezelfde combinatie, maar ik heb ze even apart gezet.):
Toen meneer Grounod in 1859 de melodie bij het stuk van Bach bedacht, zullen er ook ongetwijfeld velen zich hebben geërgerd aan de 'ontheiliging' van de oorspronkelijke melodie.
In de muzikale jaren 60 (waarvan sommige mensen beweren dat er na die tijd geen fatsoenlijke muziek meer werd gemaakt):
Luister ook eens hier naar:
Klinkt bekend?
Ander voorbeeld (moderne variant):
Hoeveel mensen zouden toen door hebben gehad dat dit een allesbehalve originele melodie was?
Als dit soort nummers, onbedoeld, mensen een extra zetje geef andere muzieksoorten te ontdekken, heeft het een extra doel bereikt (en waarom ook niet...)
Hoewel ik het met de meeste eens kan zijn dat niet elk house, trance, acid, hard-style nummer even geslaagd is (van een kopie van een kopie van een kopie blijft uiteindelijk weinig over), kun je niet anders dan concluderen dat je met genoemde voorbeelden muziekstijlen uit de (veelal gemaakte) exclusiviteit kan halen en mensen laat horen dat er andere paden zijn waar je op kunt lopen.
Zoals eerder aangehaald: Over smaak valt niet te twisten (mensen omlaaghalen omdat ze toevallig ergens van houden wat jij weer niks vind slaat een discussie dood - het is wel een mening waarvan het handig is dat je die kunt onderbouwen).
Onder de juiste omstandigheden, gemoedstoestand en/of onder invloed van het een en ander zou je jezelf nog kunnen verbazen wat je leuk vind....
Je bent nooit te oud om te leren.
Greetz,
JurgeN
Het discussiepunt van dit topic: een hoop van het "eerste uur" haken af omdat een bepaalde stijl/type muziek niet meer "credible" is en "het grote publiek" het ondekt (waarom de mensen die genres veels te serieus nemen afhaken).
Er wordt gesproken over 'liefde voor het geld' in plaats van 'liefde voor de muziek'. Je zou kunnen zeggen dat daar niets mis mee is. Wat is er nou mooier dat je muziek maakt en er nog geld mee kan verdienen ook; sterker, je hoeft geen baan ernaast te hebben (enne, hoe groot is het percentage 'full time muzikanten op synthforum ten opzichte van het aantal hobbyisten?)
Toch hoor ik heel vaak dat 'commerciëel' bezig zijn, niet 'credible' is: Je moet uniek zijn, bekend bij een klein, (liefst) select publiek, underground, sappelen en op een tochtig zolderkamertje je kostje bij elkaar spelen.
Zodra je echter bekender wordt (of al bekend bent en niet via de goot omhoog bent geklommen) en te horen bent op de (bekendere) radiostations wordt je door datzelfde 'selecte' publiek uitgekotst: je hoort er niet (meer) bij: je bent commerciëel.
Ook dien je bij je eigen stijl te blijven, ontwikkeling is ook al zo'n eng woord (Jean Michel Jarre is een goed voorbeeld: Iedereen (nou ja, bijna dan) vond Oxygene baanbrekend, uniek. Tot hij zich ging ontwikkelen: de liefhebbers van het eerste uur waren geschokt....).
Integreer vooral geen stijlen van anderen (citaat uit dit topic: 'Daarnaast, een Marco Borsato die dance gaat maken.. c'mon, dat kan je echt niet serieus nemen.. Dat is toch ook alleen maar gedaan om et ca$hen? Laat Marco lekker performen voor huishoudbeurspubliek maar hou die man weg uit ieder dance genre..').
Muziek is er (zeker tegenwoordig) in hoge mate om mensen te amuseren, wat is daar mis mee? Waarom zou een Marco Borsato geen dance mogen maken (en van wie niet - als je het niet wilt horen, dan luister je toch niet)?
Mensen staan wel heel erg snel klaar met hun oordeel van wat wel en niet mag (de reacties bijvoorbeeld op artikelen in de Telegraaf staan er vol mee)
Ander citaat uit dit topic: Magnetic Man , dat toegegeven, nog wel zeer lekker klinkt (het zijn dan ook zeer 'credibele' namen die erachter zitten) maar het zet wel de poort open voor Gekke Eddy en zijn Komkommerciële Dubstepverneukband...
En juist die open deuren geeft gelegenheid een andere weg in te slaan waar de 'credible naam' zelf waarschijnlijk niet op gekomen zou zijn (eenzelfde weg volgen leidt uiteindelijk ook dood)
Kopiëren en gebruiken van anderen: (voor de 'ouderen' onder ons en daar reken ik mezelf ook onder) gebeurde al in de klassieke muziek (net zoals nu moest er brood op de plank komen).
137 jaar later bedacht een zekere meneer Grounod er een melodie bij (In het eerste voorbeeld hoor je in het tweede stuk dezelfde combinatie, maar ik heb ze even apart gezet.):
Toen meneer Grounod in 1859 de melodie bij het stuk van Bach bedacht, zullen er ook ongetwijfeld velen zich hebben geërgerd aan de 'ontheiliging' van de oorspronkelijke melodie.
In de muzikale jaren 60 (waarvan sommige mensen beweren dat er na die tijd geen fatsoenlijke muziek meer werd gemaakt):
Luister ook eens hier naar:
Klinkt bekend?
Ander voorbeeld (moderne variant):
Hoeveel mensen zouden toen door hebben gehad dat dit een allesbehalve originele melodie was?
Als dit soort nummers, onbedoeld, mensen een extra zetje geef andere muzieksoorten te ontdekken, heeft het een extra doel bereikt (en waarom ook niet...)
Hoewel ik het met de meeste eens kan zijn dat niet elk house, trance, acid, hard-style nummer even geslaagd is (van een kopie van een kopie van een kopie blijft uiteindelijk weinig over), kun je niet anders dan concluderen dat je met genoemde voorbeelden muziekstijlen uit de (veelal gemaakte) exclusiviteit kan halen en mensen laat horen dat er andere paden zijn waar je op kunt lopen.
Zoals eerder aangehaald: Over smaak valt niet te twisten (mensen omlaaghalen omdat ze toevallig ergens van houden wat jij weer niks vind slaat een discussie dood - het is wel een mening waarvan het handig is dat je die kunt onderbouwen).
Onder de juiste omstandigheden, gemoedstoestand en/of onder invloed van het een en ander zou je jezelf nog kunnen verbazen wat je leuk vind....
Je bent nooit te oud om te leren.
Greetz,
JurgeN
dione
hardkoor
- Lid sinds
- 23 december 2002
- Berichten
- 5.687
De enige humor die ik er van in zie is dat de heer Fosko bekend is geworden door een persiflage,terwijl ie zo z'n best deed om als muzikant/cabaretier serieus genomen te worden...
Maar wederom : waarom zo'n zwart-wit beeld van gabbers ? Ik heb nooit een trainingspak gedragen,had altijd lang haar en ben ook niet laag opgeleid...net als zoveel 'gabbers'...tis net zo'n onzin als dat alle Marokkanen op een scooter rijden en tasjes stelen,of dat alle modulaire synth liefhebbers geitenwollen sokken dragen en niks geven om hun persoonlijke hygiëne...
En dat is natuurlijk hartstikke leuk om grappen over te maken...maar als mensen het verschil niet zien tussen persiflages en de werkelijkheid dan zegt dat meer over de intelligentie van die personen dan over de gepersifleerde groepen...
Klopt inderdaad, mooi "in beeld gevat"! Ik moet zeggen dat in het geval van Ruffneck dat hij uiteindelijk weer voor z'n liefde heeft gekozen (na een d&b uitstapje). Zeg maar dat het meevalt qua 'commercie' en dat er in het geval van de gabber toch veel producers een overstap hebben gemaakt naar een ander genre (vaak trance, hardstyle of club) en dat in het geval van gabber het toch wel een tijdje op z'n kont heeft gelegen qua grote feesten, plaat/cd verkoop etc.
En verder wil ik opmerken dat eigenlijk bijna niemand van echte grote verandering houdt.
Tenminste, ga maar eens na op je werk als er weer een organisatieverandering is, men is na verloop van tijd gelaten i.p.v. nog ambitieus bij de zoveelste verandering of men heeft er totaal geen zin in. Zeker naarmate de leeftijd stijgt. Dus ook al klopt de uitdrukking, je bent nooit te oud om te leren... niemand houdt er van.
ptaurus
Ouwe rot
- Lid sinds
- 28 oktober 2004
- Berichten
- 1.433
De enige humor die ik er van in zie is dat de heer Fosko bekend is geworden door een persiflage,terwijl ie zo z'n best deed om als muzikant/cabaretier serieus genomen te worden...
Maar wederom : waarom zo'n zwart-wit beeld van gabbers ? Ik heb nooit een trainingspak gedragen,had altijd lang haar en ben ook niet laag opgeleid...net als zoveel 'gabbers'...tis net zo'n onzin als dat alle Marokkanen op een scooter rijden en tasjes stelen,of dat alle modulaire synth liefhebbers geitenwollen sokken dragen en niks geven om hun persoonlijke hygiëne...
En dat is natuurlijk hartstikke leuk om grappen over te maken...maar als mensen het verschil niet zien tussen persiflages en de werkelijkheid dan zegt dat meer over de intelligentie van die personen dan over de gepersifleerde groepen...
Nee natuurlijk zeg ik niet dat ALLE gabbers eenheidsworst droegen, maar het was een aantal jaren wel zo dat er op zijn minst een afhankelijkheid was tussen liefhebbers van gabbermuziek en het dragen van een Aussi en het hebben van een klale kop (ik boedoel hier afhankelijkheid in wiskundige zin). Daar miszeg ik niets mee. Over intelligentie heb ik geen uitspraken gedaan. Maar ik durf de stelling wel aan dat gabbermuziek onder universitair opgeleiden niet heel populair was en is. Daarmee zeg ik dus NIET dat gabber muziekalleen maar interessant voor de lager opgeleide was. Het zal waarschijnlijk wel onderzocht zijn, maar daar weet ik niets van.
De persiflage was in elk geval goed geslaagd (vond ik), maar had na 1 plaatje moeten stoppen. Een opvolger had Fosko niet meer moeten maken, daarmee ontkrachtte hij zijn eerdere geslaagde persiflage. Bedenk ook dat een persiflage dingen uitvergroot. Zie het ook als een eer om te worden gepersifleerd. (in de jaren 70 waren heel wat politici verbolgen als zij NIET op de hak werden genomen door wim Kan).
Paul
6 trak
?ILLEGAL QUANTITY ERROR
- Lid sinds
- 20 september 2002
- Berichten
- 33.894
alle gabbers lopen op nike's in trainingspak, hebben een kaal hoofd met diep ingevallen ogen, slikken pillen en snuiven coke,
breken de hele tent af en slaan alles kort en klein, allemaal satanisten die leven alsof er geen tomorrow is...
offe... erm...
breken de hele tent af en slaan alles kort en klein, allemaal satanisten die leven alsof er geen tomorrow is...
offe... erm...
