Ik denk dat hier twee dingen door elkaar lopen:
(1) het principe van FM (dat bij een DX7 inderdaad in feite geen FreqMod maar FaseMod is). De formule voor het "basis-algo" van FM luidt: A*sin(CarrierFreq*t + B*sin(ModFreq*t)), waarin A en B de amp's van resp. carrier en modulator zijn. Die formulering is duidelijk FaseMod.
(2) de implementatie ervan d.w.z. de wijze waarop de sinuswaarden worden berekend. Dat kan bij FM helaas niet goedkoop-recursief (bij een resofilter WEL), en de Taylor-reeks benadering van een sinus convergeert maar langzaam en vraagt dus om veel termen, wat met de hardware van DX7 in 1983 geen optie zal zijn geweest. Vandaar de wavetable. Daarbij wordt bijna altijd lineaire en soms kwadratische (parabool) interpolatie toegepast. De laatste is veel nauwkeuriger, maar vraagt ietsje meer rekenwerk. Je kunt, gegeven de lengte van de wavetable, uitrekenen wat voor soort interpolatie je moet toepassen om de geluidskwaliteit (S/R) te krijgen die je wenst.
Volgende week heb ik mijn DX7 precies 26 jaar in huis! En NOG STEEDS DEZELFDE BATTERIJ!!!
De DX7 was voor mij "die Stunde Null", de Big Bang, het Begin van Alles. De aanschaf ervan is een nogal bizar verhaal. In jan '84 kreeg ik rijles van een instructeur, Tjeu, die in de auto altijd muziek draaide en altijd klassiek. Op een dag zette hij een bandje op met een Brandenburgs concert. Maar het waren klanken die ik nog nooit gehoord had en waarvan ik het bestaan niet eens vermoedde. Hij vertelde dat het "Switched on Bach" was, van (toen nog?) Walter Carlos. Ik vroeg of ik het bandje mocht lenen. Dat mocht, op voorwaarde dat ik het de volgende dag op de zaak zou komen terug brengen. Dat deed ik. Onderweg naar de rijschool, die volgende ochtend, passeerde ik muziekwinkel Schreeven, en kon niet nalaten om even binnen te wippen met de vraag: "Verkopen jullie ook synthesizers?" De verkoper wees naar de grond: "Souterrain". Daar stonden schappen vol Juno's en Korgen, ik pingelde er wat op, maar werd niet echt dolenthousiast. "Heb je ook nog wat anders?" Ja, dat had-ie, "maar niet in de prijsklasse die jij noemt". Het bleek de gloednieuwe, allereerste volledig digitale DX7. De verkoper - Jacques, hij werkt er nog steeds - was zelf een groot fan van de DX en gaf een zinderende, indrukwekkende demo. Een uur later stapte ik de rijschool binnen en legde het cassettebandje op de toonbank: "Bedankt Tjeu, maar ik stop met lessen, ga sparen voor een DX7". Het ding kostte toen 4900 gulden.Na een boel gedoe had ik 'm een maand later al in huis... Waar las ik laatst dat synth's een boemerang zijn die altijd weer terug komen? Klopt. Maar nu dat rijbewijs nog.