nick nova
Resonator
Je gedachten en ideëen manifesteren zich in je hoofd in een soort van golfbewegingen, vergelijk het met opkomende en wegtrekkende golven aan zee. Het is de kunst om de opkomende muzikale ideëen zo snel mogelijk ergens te capteren (sequencer/audiorecorder/blaadje papier...) voor ze weer weggetrokken zijn. Daarom is het superbelangrijk, dat je setup zo werkt dat niets je belemmert. Het werkt bewust of onbewust frustrerend als je zo'n idee verloren laat gaan, door bv een probleem met de instellingen van je computer, of dat je niet direkt toegang hebt tot het juiste instrument of dat je teveel spul hebt en je niet weet welk instrument net een fractie beter is dan het andere.
Die onderliggende frustratie ligt er aan de basis van dat je je onzeker gaat voelen over je muzikale kwaliteiten, terwijl het echt wel aan je setup kan liggen. De boodschap is een beetje: probeer zoveel mogelijk te elimineren van hetgeen niet fundamenteel noodzakelijk is om jouw stijl van muziek te maken: geen honderden plugins, maar enkel diegene die je echt vet vindt. Als Cubase of Logic je te ingewikkeld is met al die menuutjes waarin je verloren loopt, probeer gerust een tracker of een hardware sequencer, waarop elk knopje een muzikale functie heeft, ipv een settingkeuze tussen 44kHz of 48kH en talloze andere shit. Als je bv een Virus en een MicroQ hebt, doe één van beiden weg en zoek naar iets dat een totaal andere klankpalet biedt dat bij je past, niet iets dat veel overlapt met elkaar. Je kan met een sequencer, een sampler, 3 - 5 synths, 2 effecten en een compressor het allerhoogste niveau halen.
De boutade 'less is more' is nog steeds fundamenteel. Kijk naar The Prodigy: beginperiode met weinig materiaal, fenomenale drive in de nummers, terecht succes en veel geld gekregen, de studio bulkte van de gear tijdens Fat of The Land (daarvoor ook al probably maar dit terzijde). Liam kreeg na die CD een writer's block van hier tot in Tokio. En wat was zijn eindbeslissing? Alles vanop zijn laptopje in zijn bed te doen met Reason en zelfgemaakte sampels van zijn favoriete gear. Enkel zijn favoriete bakjes hield hij over, en dat waren er echt ni veel.
Die onderliggende frustratie ligt er aan de basis van dat je je onzeker gaat voelen over je muzikale kwaliteiten, terwijl het echt wel aan je setup kan liggen. De boodschap is een beetje: probeer zoveel mogelijk te elimineren van hetgeen niet fundamenteel noodzakelijk is om jouw stijl van muziek te maken: geen honderden plugins, maar enkel diegene die je echt vet vindt. Als Cubase of Logic je te ingewikkeld is met al die menuutjes waarin je verloren loopt, probeer gerust een tracker of een hardware sequencer, waarop elk knopje een muzikale functie heeft, ipv een settingkeuze tussen 44kHz of 48kH en talloze andere shit. Als je bv een Virus en een MicroQ hebt, doe één van beiden weg en zoek naar iets dat een totaal andere klankpalet biedt dat bij je past, niet iets dat veel overlapt met elkaar. Je kan met een sequencer, een sampler, 3 - 5 synths, 2 effecten en een compressor het allerhoogste niveau halen.
De boutade 'less is more' is nog steeds fundamenteel. Kijk naar The Prodigy: beginperiode met weinig materiaal, fenomenale drive in de nummers, terecht succes en veel geld gekregen, de studio bulkte van de gear tijdens Fat of The Land (daarvoor ook al probably maar dit terzijde). Liam kreeg na die CD een writer's block van hier tot in Tokio. En wat was zijn eindbeslissing? Alles vanop zijn laptopje in zijn bed te doen met Reason en zelfgemaakte sampels van zijn favoriete gear. Enkel zijn favoriete bakjes hield hij over, en dat waren er echt ni veel.
.
. Hier komt het!
