Nicolas 2000
It's a household name
Aangezien er zo weinig documentatie over deze synth is, maak ik er hier even een draadje over.
De RMIF TI-5. Een heel ambitieuze Soviet analoge polysynth uit de late jaren '80 - vroege jaren '90. Aangezien een MkII exemplaar uit 1992 slechts serienummer 132 heeft, vermoed ik dat er niet meer dan 150 van gemaakt zijn.
De specs:
8 VOICE ANALOG POLYSYNTH – DIGITALLY CONTROLLED
64 USER MEMORIES – 192 PRESET MEMORIES
2 OSC PER VOICE – INTEL PIT BASED (DOS ERA OSCILLATOR IC)
MULTIPLE ADJUSTABLE WAVESHAPES + PWM
DISCRETE MOOG STYLE LADDER FILTER PER VOICE
2 ENVELOPES PER VOICE
1 LFO PER VOICE
NOISE
MODES: POLY / LAYER / SPLIT / 8x INDEPENDENT VOICE STACK
SEQUENCER / ARPEGGIATOR
MIDI IN / OUT / THRU
PRODUCTION LATE 1980’s – EARLY 1990’s RIGA, LATVIA. LESS THAN 150 MADE?
MkI VERSION: RUSSIAN PANEL, 3 EEPROM DESIGN, LARGE STEPPING FOR PANEL CONTROLS
MkII VERSION: “ENGLISH” PANEL, 1 EEPROM DESIGN, IMPROVED CONTROL STEPPING
Een paar in het oog springende designkeuzes zijn de acht discrete ladderfilters. Dat zie je niet vaak (zeg maar nooit) in polysynths. De monomode waarbij je desgewenst 8 verschillende patches kan gebruiken. De LFO per voice die je polyfone avonturen behoorlijk wild kan maken. En natuurlijk de keuze voor Intel PIT chips (clones) als oscillatoren. Deze chips werden in DOS computers voor het geluid gebruikt. Ze kunnen meerdere golfvormen genereren met variabele waveshape/PWM op meerdere golfvormen.
Uiteraard zit de synth propvol Russische componenten, gelukkig allemaal clones van Westers spul dat dus desgewenst daardoor vervangen kan worden.
Handig dat de MkII een Engels paneel heeft (nuja, er staat geen woord zonder schrijffout op
). Dat maakt het toch wat gebruiksvriendelijker. Gelukkig geen menu diving, knop per functie en alle indicaties met LEDs in de druktoetsen.
Omdat er alleen maar een handvol crappy demo's van deze bak gemaakt zijn, heb ik besloten zelf ook een crappy demo te maken. Deze demo is gemaakt met een exemplaar waarvan het analoge deel een hoop defecten heeft dus er kon niet netjes gespeeld worden. Het was altijd mikken op die voices die wel min of meer correct klinken, wat met de erg dynamische voice allocatie van deze synth geen sinecure is.
Ik heb veel te veel projecten dus ik ga de mijne te koop zetten. Deze draad en demo zijn dus tegelijk een presentatie en afscheid van deze exoot.
De RMIF TI-5. Een heel ambitieuze Soviet analoge polysynth uit de late jaren '80 - vroege jaren '90. Aangezien een MkII exemplaar uit 1992 slechts serienummer 132 heeft, vermoed ik dat er niet meer dan 150 van gemaakt zijn.
De specs:
8 VOICE ANALOG POLYSYNTH – DIGITALLY CONTROLLED
64 USER MEMORIES – 192 PRESET MEMORIES
2 OSC PER VOICE – INTEL PIT BASED (DOS ERA OSCILLATOR IC)
MULTIPLE ADJUSTABLE WAVESHAPES + PWM
DISCRETE MOOG STYLE LADDER FILTER PER VOICE
2 ENVELOPES PER VOICE
1 LFO PER VOICE
NOISE
MODES: POLY / LAYER / SPLIT / 8x INDEPENDENT VOICE STACK
SEQUENCER / ARPEGGIATOR
MIDI IN / OUT / THRU
PRODUCTION LATE 1980’s – EARLY 1990’s RIGA, LATVIA. LESS THAN 150 MADE?
MkI VERSION: RUSSIAN PANEL, 3 EEPROM DESIGN, LARGE STEPPING FOR PANEL CONTROLS
MkII VERSION: “ENGLISH” PANEL, 1 EEPROM DESIGN, IMPROVED CONTROL STEPPING
Een paar in het oog springende designkeuzes zijn de acht discrete ladderfilters. Dat zie je niet vaak (zeg maar nooit) in polysynths. De monomode waarbij je desgewenst 8 verschillende patches kan gebruiken. De LFO per voice die je polyfone avonturen behoorlijk wild kan maken. En natuurlijk de keuze voor Intel PIT chips (clones) als oscillatoren. Deze chips werden in DOS computers voor het geluid gebruikt. Ze kunnen meerdere golfvormen genereren met variabele waveshape/PWM op meerdere golfvormen.
Uiteraard zit de synth propvol Russische componenten, gelukkig allemaal clones van Westers spul dat dus desgewenst daardoor vervangen kan worden.
Handig dat de MkII een Engels paneel heeft (nuja, er staat geen woord zonder schrijffout op
). Dat maakt het toch wat gebruiksvriendelijker. Gelukkig geen menu diving, knop per functie en alle indicaties met LEDs in de druktoetsen.Omdat er alleen maar een handvol crappy demo's van deze bak gemaakt zijn, heb ik besloten zelf ook een crappy demo te maken. Deze demo is gemaakt met een exemplaar waarvan het analoge deel een hoop defecten heeft dus er kon niet netjes gespeeld worden. Het was altijd mikken op die voices die wel min of meer correct klinken, wat met de erg dynamische voice allocatie van deze synth geen sinecure is.
Ik heb veel te veel projecten dus ik ga de mijne te koop zetten. Deze draad en demo zijn dus tegelijk een presentatie en afscheid van deze exoot.
