- Lid sinds
- 12 oktober 2016
- Berichten
- 6.773
Ach ja. Duidelijk. Ik neem eerst nog een 
het is maandag en misschien helpt dat.
het is maandag en misschien helpt dat.
Kwantummechanische harmonie der sferen?
- Thread starter ProgHead
- Start date
- Lid sinds
- 12 oktober 2016
- Berichten
- 6.773
Mja, zo te zien niet voor onze oren. Jammer. 
Inderdaad. Je kunt dat natuurlijk wel weer naar menselijk tijdsduren terugschalen, maar dat bederft dan het hele idee van het hoorbaar maken van kwantumverschijnselen. Hoogstens zou er nog wat met het gevonden toonsysteem [imath] f_n [/imath] te hobbyen zijn. De hoorbare tonen duren immers langer dan de leeftijd van het heelal dus we hoeven niet bang te zijn dat er in onze levensdagen iets uitvalt. 
- Lid sinds
- 12 oktober 2016
- Berichten
- 6.773
Doet me trouwens denken aan, onder bepaalde condities, de mogelijke vorming van positronium-atomen in de verre toekomst in het heelal. Die vervallen naar verloop van tijd, een hele lange tijd...
Moest even zoeken, maar je zal dit bedoelen: Positronium - Wikipedia
Is wel vreemd dat in dat geval de grondtoestand kennelijk geen laagst mogelijke energie vertegenwoordigt!
Is wel vreemd dat in dat geval de grondtoestand kennelijk geen laagst mogelijke energie vertegenwoordigt!
Laatst gewijzigd:
- Lid sinds
- 12 oktober 2016
- Berichten
- 6.773
Hier nog een paper over het onderwerp, beetje zoeken in de vergelijkingen, het blijkt dat in het geval van zulke zeer zwak gebonden paren van deze deeltjes (dus een grote waarde voor n) ook dan de tijdsduur van het verval schaalt als n^6, zie eq. 19 en 21.
Het huidige Lambda-CDM model gaat echter uit van een equation of state van de donkere energie van w=-1, dan is het mechanisme voor het ontstaan van deze atomen kennelijk niet zo aan de orde.
Het huidige Lambda-CDM model gaat echter uit van een equation of state van de donkere energie van w=-1, dan is het mechanisme voor het ontstaan van deze atomen kennelijk niet zo aan de orde.
In mijn (hier niet gepubliceerde want nog niet gecontroleerde) afleiding vind ik op zeker moment:
[imath] \tau_n = \frac{ \mathrm{h}^6 c^3 }{ 256 \pi^6 \mathrm{k}^5 \mathrm{m} e^{10} } ( n^6 - 1 ) [/imath]
Voor grote n stemt dat overeen met (19) uit je link. En daar ben ik heel blij mee, want positronium lijkt sterk op waterstof, en daarom kunnen we ook gelijksoortig gedrag verwachten.
Maar voor de rest begrijp ik niets van het gelinkte artikel.
[imath] \tau_n = \frac{ \mathrm{h}^6 c^3 }{ 256 \pi^6 \mathrm{k}^5 \mathrm{m} e^{10} } ( n^6 - 1 ) [/imath]
Voor grote n stemt dat overeen met (19) uit je link. En daar ben ik heel blij mee, want positronium lijkt sterk op waterstof, en daarom kunnen we ook gelijksoortig gedrag verwachten.
Maar voor de rest begrijp ik niets van het gelinkte artikel.
krautrock1958
Gepokt en gemazeld
Richard Feynmann zei indertijd al dat je quantummechanica niet moet proberen te begrijpen want wij stervelingen kunnen alleen in ons relatieve universum dingen snappen als we ze kunnen onderscheiden en benoemen maar in de oorsprong der quantummechanica bestaat er geen relativiteit omdat deeltjes nog geen positie hebben.
In ons universum en ons denken heeft alles een positie en is bepaald en te onderscheiden, dat maakt het voor ons makkelijk om alles te ordenen maar in de quantummechanica zijn de dingen niet geheel volgens ons denken te verklaren.
Dat is waarom Einstein het er ook moeilijk mee had, de grootvader der relativiteit was bij uitstek de deskundige in dit gebied maar daarom twijfelde hij juist aan quantummechanica en het grappige is dat het meeste via z'n intuïtie tot hem kwam of in z'n dromen waarbij hij dan de dingen in beelden zag.
Vraag me niet om het met formules uit te leggen want sommige dingen uit de quantummechanica kan je niet uitleggen
Da's ook waarom Boeddhisten zitten te mediteren op haikus om juist uit het normale denken te komen en in het intuïtieve bijv door te mediteren op dingen zoals "wat is het geljuid van één klappende hand?"
Het intuïtieve is juist dat deel van ons wat voorbij tijd en ruimte gaat en daarom zo lastig voor mensen die alles met de rede proberen te verklaren.
Een aardig voorbeeld is bijv quantumverstrengeling; deeltjes die ongeacht afstand toch met elkaar in kontakt staan en direct op elkaar reageren, het is volgens onze natuurkunde niet goed te verklaren maar het laat zien dat quantummechanica wel degelijk bestaat en eigenlijk een niet gedimensioneerde tijdloze ruimte is waar toch alles met elkaar verbonden is op een voor ons niet te bevatten manier.
Dat vinden natuurkundigen vervelend maar ze zullen er mee moeten leren leven.
Toch is het niet zo simpel dat we maar "simpelweg" moeten accepteren dat het onbegrijpelijk is.
Het zou namelijk kunnen zijn dat heel de kosmos een supergedetermineerd tijdruimtelijk blok vormt waarin alles al voor alle eeuwigheid vast ligt inclusief de kwantummechanische experimenten die het tegendeel lijken te suggereren. Dat zou goed te begrijpen zijn. Verder is er het veel-werelden-model waarin alles wat kan gebeuren daadwerkelijk gebeurt hoewel niet in een en dezelfde wereld. Over de juiste interpretatie en zelfs de juiste vorm van de kwantummechanica wordt onder geleerden nog steeds druk gediscussieerd.
Het zou namelijk kunnen zijn dat heel de kosmos een supergedetermineerd tijdruimtelijk blok vormt waarin alles al voor alle eeuwigheid vast ligt inclusief de kwantummechanische experimenten die het tegendeel lijken te suggereren. Dat zou goed te begrijpen zijn. Verder is er het veel-werelden-model waarin alles wat kan gebeuren daadwerkelijk gebeurt hoewel niet in een en dezelfde wereld. Over de juiste interpretatie en zelfs de juiste vorm van de kwantummechanica wordt onder geleerden nog steeds druk gediscussieerd.
Zolang we nieuwe dingen blijven ontdekken, bewijs kunnen vinden door nieuwe onderzoeksmethoden en experimenten en daarmee onze theorieën kunnen verbeteren/aanpassen/verfijnen is het zinvol om je vooral niet neer te leggen bij wat je (nog) niet kunt bevatten. Uiteindelijk staan we allemaal op de schouders van degenen voor ons, en wat wij nu alleen al op de basisschool aan natuurkunde en astronomie leren zou voor een geleerde uit de middeleeuwen volkomen abacadabra zijn dat zijn voorstellingsvermogen te boven gaat.
krautrock1958
Gepokt en gemazeld
Zeker; er zijn verschillende modellen en er zal gerust nog veel ontdekt worden maar wat ik probeer aan te geven is dat wij met ons bewustzijn en onze zintuigen alleen dingen kunnen waarnemen en begrijpen wat binnen ons begripskader valt.
En zeker nu instrumenten steeds verfijnder worden en het mogelijk is om dingen te onderzoeken die een paar decennia nog niet mogelijk waren zullen de modelllen ook steeds beter en uitgebreider worden.
Toch zie je aan de randen van ons waarneembaar universum zoals in Cern en ook tegen het absolute nulpunt dat er zich allerlei verschijnselen zich voordoen die we niet altijd kunnen verklaren en waar onze normale wetten niet helemaal opgaan.
En al komen we steeds verder, ik heb zelf het idee dat er altijd wel een deel voor ons verborgen zal blijven maar dat houdt het spannend ook natuurlijk.
En zeker nu instrumenten steeds verfijnder worden en het mogelijk is om dingen te onderzoeken die een paar decennia nog niet mogelijk waren zullen de modelllen ook steeds beter en uitgebreider worden.
Toch zie je aan de randen van ons waarneembaar universum zoals in Cern en ook tegen het absolute nulpunt dat er zich allerlei verschijnselen zich voordoen die we niet altijd kunnen verklaren en waar onze normale wetten niet helemaal opgaan.
En al komen we steeds verder, ik heb zelf het idee dat er altijd wel een deel voor ons verborgen zal blijven maar dat houdt het spannend ook natuurlijk.
Iedere kleuter kan door een aantal keren achtereen "waarom" te roepen de grenzen van ons weten aantonen. Ik denk dat dat inderdaad ook altijd zo zal blijven omdat je niet vanuit het niets kunt beginnen met dingen te beredeneren. Je zulk op ieder niveau bepaalde onbewezen uitgangpunten en denkwetten nodig hebben om weer verder te komen.