Dag allemaal,
Deel 3 in mijn toondicht series, waarin ik electronische muziek maak voor Nederlandstalige poëzie. Net zoals verleden keer is het een gedicht van Max Temmerman, maar deze keer niet voorgelezen door de dichter zelf maar door de acteur Gene Bervoets. Hij heeft een hele andere manier van declareren dan Max, heel intiem en weinig theatraal. Daarom ben ik deze keer voor het contrast gegaan: de intimiteit van Gene's stem, gecombineerd met vrij strakke techno. Benieuwd wat julle ervan vinden, ook productie-technisch, trouwens. Ik heb deze keer heel veel moeite gehad om de stem duidelijk genoeg naar voren te brengen, omdat de opname van de stem zo goed opgenomen was. Hierdoor nam ze het hele spectrum in, waardoor de integratie met de muziek moeilijk was. Laat maar komen die feedback!
Deel 3 in mijn toondicht series, waarin ik electronische muziek maak voor Nederlandstalige poëzie. Net zoals verleden keer is het een gedicht van Max Temmerman, maar deze keer niet voorgelezen door de dichter zelf maar door de acteur Gene Bervoets. Hij heeft een hele andere manier van declareren dan Max, heel intiem en weinig theatraal. Daarom ben ik deze keer voor het contrast gegaan: de intimiteit van Gene's stem, gecombineerd met vrij strakke techno. Benieuwd wat julle ervan vinden, ook productie-technisch, trouwens. Ik heb deze keer heel veel moeite gehad om de stem duidelijk genoeg naar voren te brengen, omdat de opname van de stem zo goed opgenomen was. Hierdoor nam ze het hele spectrum in, waardoor de integratie met de muziek moeilijk was. Laat maar komen die feedback!