Pakkende songs (die je raken)

Weet er wel 100.... lastig kiezen dus. Deze heb ik zelf gespeeld tijdens de laatste eer na het overlijden van mijn lieve moedertje...

 
Heftig hoor om "Shine on you crazy diamond" zelf te spelen tijdens de laatste eer na het overlijden van je moeder. Vooral omdat dit z'n ontzettend mooi nummer is!

willem1958 schreef:
Katie; je hebt dit topic geopend en dan zal je het weten ook. :D
Zie meer...
Zolang het geen jazz is of van het schlager / gospel genre kun je bij mij niet gauw iets verkeerd doen. ;) Gewoon plaatsen die hap! :okdan:

jayoverdose schreef:
...ze zingt wel echt als een nachtegaal..
Zie meer...
Als een femme fatale bedoel je zeker?!
[Oud nummer, maar de sound is wel heel apart / mooi...Maar het is dan ook door Ennio Morricone gemaakt! Niet de minste...]

 
Frank Boeijen is een gevoelsmens en hij begon zich - vanaf 2003 - steeds meer onbehagelijk te voelen door een opeenstapeling van nare gebeurtenissen in de samenleving. De moord op Theo van Gogh (Amsterdam, 2004) en Louis Sévèke (Nijmegen, 2005) waren voor hem de druppel en hij besloot in 2006 daarom een lied te schrijven: "Aan de bezitters van een ziel".

Filosoof, poëet, romanticus, dromer en songwriter Frank Boeijen weet me al jaren met zijn mooie muziek (met vaak poëtische teksten) te boeien.
"Aan de bezitters van een ziel" is van ruim 10 jaar geleden, maar de tekst daarvan is helaas anno 2017 nog steeds actueel.



Met "Looking Far North" heb ik mooie herinneringen aan de Navajo's en hun boeiende verhalen toen ik hen in Arizona bezocht. "Looking For North" was toen een favoriet lied van hun en ik begrijp wel waarom.

 
Tsja eh, liefdesliedjes dus......over wat liefde met je doet, het ene moment on top of the world en een andere keer val je in een gat.
Machteloosheid, vertwijfeling, verlangen.....wat al niet uiteindelijk?
Hier een serie van 3 die het allemaal laten horen en soms heb je aan één zin genoeg en de andere keer gewoon door de sfeer van het nummer of de klank van de stem.
Als eerste Annabel want door de zin "je stond urenlang met je handen op de leuning van de brug" zie je ook meteen dat beeld van die persoon die volledig in beslag genomen is door wat hem overkomt.



Deze twee laten ook zo mooi het verlangen horen wat mij betreft



 
Land of Confusion (uit 1986) van Genesis gaat over de Koude Oorlog en de dreiging van kernwapens. Het nummer staat vooral bekend om de animatievideo met poppen waarin naast de Amerikaanse president Ronald Reagan, ook diens vrouw Nancy Reagen en de bandleden van Genesis zitten. Ook worden wereldleiders en heel veel beroemdheden gepersifleerd in de videoclip.

Ronald Reagan zien we (o.a.) in een supermanpak, terwijl Phiil Collins zingt:
Ooh Superman where are you now
When everything's gone wrong somehow
The men of steel, the men of power
Are losing control by the hour.

Aan het eind van de video wil Reagen op een knop drukken waarop "Nurse" staat, maar hij (vergist zich en) drukt dan op een knop waarop "Nuke" staat, waardoor er een kernexplosie ontstaat.

Land of Confusion is van ruim 30 jaar geleden, maar met Trump aan het roer / de nucleaire knoppen anno 2017 helaas nog steeds actueel.



George Michael veroorzaakte in 2002 nogal wat ophef met de animatievideo van "Shoot the Dog", waarin de Britse premier Tony Blair werd afgebeeld als het schoothondje van de Amerikaanse president George W. Bush (2001-2009). Niet eerder had George Michael iets gemaakt dat zo politiek was, maar hij vond de volgzaamheid van Blair om de buitenlandse politiek van Bush klakkeloos over te nemen - m.n. diens voorbereidingen van een oorlog tegen Irak - té ernstig om te blijven zwijgen.

De video begint in het Witte Huis waar een tevreden (en kinderlijke) president Bush zit die niets begrijpt van wat zijn adviseur / generaal hem vertelt over de actuele situatie in de wereld. Waarop zijn generaal het opnieuw probeert uit te leggen met hulp van een handpop. Dan verschijnt George Michael in het Witte Huis, vanuit een herentoilet. Daarmee wordt gerefereerd naar het toilet-incident en George Michaels arrestatie toen hij in een openbaar herentoilet een undercover politieagent om seks vroeg.

"Shoot the Dog" is op zich niet de muziek waar ik van hou, maar creatief vind ik dat nummer wel - dit versterkt door de vrij unieke animatievideo.



"Jesus To A Child" is voor mij het mooiste nummer van George Michael - door zij mooie stem, maar ook hoe hij dit nummer zingt.

 
Het nummer heet souvenir, en het is voor mij een souvenir. Staat op een plaat die ik een jaar of 15 geleden, diep in de nacht, in het donker, onder de mdma, onder een dekentje op de bank, met toen mijn beste vriendin, van a tot z en zonder 1 woord uit te brengen, uitluisterde. Dit nummer IS de nacht.

 
Om het bruggetje te maken van George Michael naar wat in mijn optiek het mooiste nummer ooit geschreven is, Into my arms van Nick Cave. Ten tijde van zijn Murder Ballads werd hij genomineerd door MTV in de categorie beste zanger. Hij heeft MTV vervolgens verzocht om de nominatie in te trekken omdat hij niet houdt van het wedstrijd-idee als het op muziek aankomt (zie zijn mooie brief hier). George Michael won de Award dat jaar en vond het nodig om sarcastisch op te merken "I'd like to thank Nick Cave for giving us all a chance.". Vond ik geen nette opmerking van iemand die weet dat hij technisch een veel betere zanger is. Maar Nick Cave raakt bij mij altijd de gevoelige snaar, meneer Michael niet.
 
bliepertronic schreef:
over die george michael gesproken..
in velen lagen der bevolking werd hij aanbeden en ge immiteerd
Zie meer...
:D :D :D :D

:halleluja :halleluja

:D

Wel super cool! 8)
(hoewel ik dat nummer van GM / Wham vreselijk 'haat')
 
SmartBits schreef:
Om het bruggetje te maken van George Michael naar wat in mijn optiek het mooiste nummer ooit geschreven is, Into my arms van Nick Cave. Ten tijde van zijn Murder Ballads werd hij genomineerd door MTV in de categorie beste zanger. Hij heeft MTV vervolgens verzocht om de nominatie in te trekken omdat hij niet houdt van het wedstrijd-idee als het op muziek aankomt (zie zijn mooie brief hier). George Michael won de Award dat jaar en vond het nodig om sarcastisch op te merken "I'd like to thank Nick Cave for giving us all a chance.". Vond ik geen nette opmerking van iemand die weet dat hij technisch een veel betere zanger is. Maar Nick Cave raakt bij mij altijd de gevoelige snaar, meneer Michael niet.
https://www.youtube.com/watch?v=LnHoqHscTKE
Zie meer...

Misschien bedoelde hij het helemaal zo sarcastisch niet. GM was technisch wel de betere zanger, maar zeker bij deze awards moet je de combi van de zanger en het nummer dat hij brengt nemen. En Nick Cave brengt Into My Arms heel goed.

Ik vind GM fantastisch zingen bij sommige nummers (don't let the sun, somebody to love) maar met name bij veel van zijn eigen nummers vind ik niet dat hij Into My Arms qua zang overstijgt. Maar het is natuurlijk ook moeilijk om zang en nummer los van elkaar te beschouwen; veel GM nummers spreken me niet echt aan.
 
Nicolas 2000 schreef:
Misschien bedoelde hij het helemaal zo sarcastisch niet.
Zie meer...
Helaas wel, hij ging daar echt voor de gemakkelijke lach. Ik heb het destijds op TV gezien en is me toch wel altijd bijgebleven. Hij drukte nota bene z'n tong in zijn wang, dus dat was redelijk duidelijk.
 
Om even bij Nick Cave (en the Bad Seeds) te blijven, zijn grootste single succes had hij in 1995 met "Where the Wild Roses Grow" in een duet met Kylie Minogue. Een nogal mysterieus / horror lied waarbij Nick Cave Kylie Minogue vermoord - althans in de rol die zij spelen - waarbij hij haar een roos in de mond duwt en haar oogleden sluit. :okdan: :D ;)

Nick Cave (en the Bad Seeds) & Kylie Minogue - "Where the Wild Roses Grow"


Nicolas 2000 schreef:
veel GM nummers spreken me niet echt aan.
Zie meer...
Mij ook niet, eigenlijk alleen "Jesus To A Child" (1996) en "A different corner" (1986)

George Michael - "A different corner"
 
DungBeatle schreef:
Deze pakt me altijd, en zolang de mensheid de aarde blijft verkrachten, zal het zo blijven...
Zie meer...
Die had ik ook nog willen plaatsen...

Het album Thriller (uit 1982) van (de "King of Pop") Michael Jackson is wereldwijd nog steeds het best verkochte album aller tijden. Aantoonbaar zijn er 65 miljoen van verkocht, maar er wordt ook beweerd dat het er minstens 110 miljoen zijn.
De videoclip van het nummer Thriller duurt 14 minuten en was in die tijd relatief duur (ca. $800.000). De duurste videoclip aller tijden is die voor Scream, een duet met zijn zus Janet Jackson; die kostte $7 miljoen. Dat staat ongeveer gelijk aan $10 miljoen vandaag de dag.

Tot aan het album Bad (uit 1987) was de ster van Michael Jackson rijzende, maar daarna begon zijn populariteit langzaam af te nemen. De aandacht in de media verschoof zich steeds meer van zijn muziek naar zijn nogal excentrieke karakter. Hij kreeg de naam "Wacko Jacko", een naam waar hij een vreselijke hekel aan had.

De geplande concerten van de "This Is It" tour (periode 2009-2010) hebben nooit plaatsgevonden, omdat Michael Jackson drie weken daarvoor overleed. Triest dat hij veel te vroeg overleden is, maar hij was toen al geen schim meer van wie hij ooit was. Het is daarom maar goed (vind ik) dat die concerten er nooit gekomen zijn; het zou nl. een grote mislukking geworden zijn.

Met Dirty Diana (uit 1988) was Michael Jackson nog op zijn best...hoewel ik Earth Song (uit 1995) ook tot zijn beste nummers vind horen.



Van de "King of Pop" naar de "Godfather of Soul" James Brown (NB: de "King of Soul" was Otis Redding!)

James Brown overleed in 2006. "It's a man's man's man's world" (uit 1966) is een van zijn bekendste nummers.

This is a man's world, this is a man's world
But it wouldn't be nothing, nothing without a woman or a girl

Christina Aguilera zong het als tribute - in een van haar beste live performances - bij de Grammy Awards van 2007.

 
Ik weet dat er veel gepost wordt in dit onderwerp, maar misschien minder bekeken. Ik zou toch iedereen even willen vragen om hier naar te kijken - het is maar een paar minuten.

Misschien is het je muziek niet, maar daar gaat het even niet om.

De jongedame in kwestie speelt gitaar met de finesse van een Oekraïense houthakker met een flinke kater, maar daar gaat het ook even niet om.

Met en tekst als '... and with each step my soul will slip' en '... the ground is what this blood knows... I simply greet it and rest' val ik als een keihard blok, maar daar gaat het niet om.

Waar het wel om gaat is dit: ik heb de totale passie, de totale overgave en de totale vervoering die muziek kan zijn en teweeg kan brengen nog nooit mooier verbeeld gezien dan hier:




PS Een van de mooiste dingen aan deze opname vind ik de laatste seconde, als ze klaar is en iedereen totaal weggeblazen heeft. Die onzekere blik omhoog, weer even terug in de werkelijkheid, van: was dit goed, was dit okee?
 
deathspell schreef:
.....maar daar gaat het even niet om. Waar het wel om gaat is.....
Zie meer...
Er kunnen zoveel redenen zijn waarom een bepaald lied iemand (heel erg) raakt, terwijl een ander er misschien (helemaal) niets mee heeft. Ik zie hier juweeltjes langs komen - die ik wel of niet kende - en ik denk van "wauwwww.... wat is die mooi", maar ook liedjes waarvan ik denk "okeeee....het zal wel / ik geloof het (maar ik heb er helemaal niets mee)."
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
Het is ongeveer 6 jaar geleden dat ik naar een concert van Lenny Kravitz in Ahoy geweest ben. Ik ben er alleen naar toe geweest, omdat niemand van mijn vrienden trek had in Lenny Kravitz. Een goede vriendin wilde - met tegenzin - wel mee, maar dan ga ik liever alleen. Anders wordt je plezier toch maar bederft door een verveeld gezicht van de ander. Het was me weer gelukt om helemaal vooraan in de zaal tegen het hek te staan - op ca. 4 meter afstand van Lenny. Lenny is een rasentertainer en typisch zo’n artiest die precies weet hoe je in een zaal een intiem- en een 'wij-tegen-de-rest-sfeertje' kan creëren. Ik en iedereen werd volledig meegezogen in een fantastisch rock, funk & soul spektakel. Uiteraard kwamen de meeste rockklassiekers voorbij, zoals "where are we runnin?" Maar ook liet Lenny zich zien als een gepassioneerde soulzanger met (bijv.) een pracht nummer als "stand by my woman". En zijn run (van ca. 20 minuten) door de zaal en langs de tribunes met zitplaatsen bij het laatste (toegift)nummer "let love rule" was heel speciaal. Dit concert kan denk ik wel gezien worden als één van de meest legendarische concerten ooit. Pianonummers als "believe in me" en "calling all angels" ontbraken (helaas), maar de echte die-hard fans zien die toch maar als goedkope popballades.

Een YouTube filmpje van "where are we runnin?" heb ik nog kunnen vinden van die keer dat ik bij Lenny Kravitz was (op 17 oktober 2011)



En "Sleeping sun" (live) van Nightwish...toen ze nog de Finse Tarja Turunen als zangeres hadden. Die werd er in 2005 (helaas) door de band uitgegooid en opgevolgd door de Zweedse Anette Olzon. Ook die werd er uitgegooid door de band - en in 2012 vervangen door de Nederlandse Floor Jansen. En die lijkt vooralsnog erg goed te bevallen.

 
Je dient in te loggen of je te registreren om een bericht te kunnen plaatsen.
Back
Top