Muziek maken zonder formele opleiding

Bezig met muziekproductie v.a. 2002, ooit een jaartje basgitaarles gehad, bas omgeruild voor de TR-505 waarmee ik mezelf begeleidde. Ik kan geen noten lezen, maar who needs that, als je hoort wanneer een noot niet "klopt" en kan sequencen (autodidactisch, via vrienden en youtube). Als je de interesse hebt pak je het echt vanzelf wel op, daar geloof ik heilig in. Maar je moet natuurlijk wel de tijd ervoor willen inleveren. Dat is volgens mij de enige eis om muzikant/producer te worden.

Geen formele kennis hebben heeft het voordeel dat je hokjesgeest een persoonlijke indeling heeft :)
 
Ligt er een beetje aan wat je doel is denk ik.

Veel producers (dance, hiphop, etc.) hebben volgens mij geen formele opleiding, maar beginnen met het in elkaar sleutelen van tracks op basis van drums, klanken, synths, etc. met af en toe eens wat melodieën en harmonie (akkoorden). Veel van hen hebben het zichzelf aangeleerd, heb ik het idee.

Dat is weer wat anders dan mensen die een muziekinstrument zoals piano of gitaar bespelen; veel van hen hebben (in zekere mate) wel les gevolgd en kennis van lezen van blad, harmonieleer, etc. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar voor het spelen in veel muziekstijlen is het toch wel handig formele kennis te hebben, en soms zelfs hard nodig (bijv. bepaalde soorten jazz).

Natuurlijk is het allemaal niet zo zwart/wit, er zijn veel mensen die er tussenin zitten.
 
DungBeatle schreef:
ik ken iemand die een heel zware klassieke training heeft, die kan Bach etc spelen.. maar improviseren kan hij helemaal niet.
Zie meer...
Het een sluit het ander niet uit, en improviseren is ook iets wat je kunt/moet leren.

Het punt wat er graag gemaakt wordt is dat geen formele opleiding betekent dat je "geen hokjes hebt". Onzin, natuurlijk heb je hokjes. Alle muziek die je luistert heeft invloed, alle akkoorden en melodieën die je hoort/leuk vindt spelen een rol.

Om juist dan buiten de lijntjes te kleuren is lastig; vaak is het gefrustreerd zoeken naar het akkoord dat je wel in je hoofd hoort maar niet weet hoe je het moet spelen. Dan is het verdomd handig om theorie bij de hand te hebben zodat je weet welke kant je wel uit kunt; bijv. met substitutie, tritone etc.

Alles zelf leren kan natuurlijk, maar waarom niet gebruik maken van de eeuwen aan muziekkennis die we al hebben? Uiteindelijk geeft het je gereedschap, niet zozeer "deze regeltjes moet je perse opvolgen" :)
 
Ik weet wel dat ik veel productiever was toen ik net begonnen was en me nog niet druk maakte over toonladders ed ;)
 
Het is natuurlijk persoons gebonden maar euh... Ik vind het wel een voordeel dat mijn 'opleiding' in het notenschrift niet verder is gekomen dan 'Boer daar ligt een kip in het water' en dat soort beginners dingetjes. Het dwingt om op een andere wijze naar muziek maken te kijken. Er bestaat ook nog zoiets als een aangeboren gevoel voor toonladders, harmoniën e.d.
Wel vind ik het jammer dat ik te weinig oefening heb met de vingers op een klavier. Ik kom er gewoon niet toe om elke dag te oefenen, afgezien van wat gejengel t.b.v. reparaties.
 
Toch denk ik, zoals Yoozer ook min of meer zegt, dat meer kennis opdoen van "theorie," doorgaans eerder "geestverruimend" werkt dan beperkend, puur omdat je jezelf kan dwingen eens wat dingen uit te proberen waar je niet op was gekomen door alleen je oren te gebruiken. Maar het blijft altijd een hulpmiddel natuurlijk.
 
The Unholy schreef:
Ik weet wel dat ik veel productiever was toen ik net begonnen was en me nog niet druk maakte over toonladders ed ;)
Zie meer...

Ik was productiever toen ik me nog niet drukmaakte om apparatuur :D

Eh, scratch that. Ik was in 1989 al de foldertjes van de lokale muziekboer al helemaal kapot aan het lezen. "WE DESIGN THE FUTURE" en dan jezelf maar afvragen hoe zo'n D50 nou in het echt klinkt.
 
Ik denk dat het voor bepaalde manieren van werken voordeel kan hebben, maar in andere weer niet. Het is maar net hoe je dingen aanpakken wilt, er zijn zoveel manieren.
Een opleiding en kennis hoeft niet altijd uit de verf te komen.
En soms is het gebrek aan kennis juist een enorm voordeel.
 
Wat je trouwens ook niet moet vergeten is dat mensen tegenwoordig vaak het hele proces in hun eentje doen. Niet alleen het bespelen van een instrument of meerdere, componeren, maar ook mixen, masteren, sound design, ga zo maar door. Het is zeldzaam als iemand in alle factoren uitblinkt. Maar ook dat komt voor.
 
Val niet in de categorie die TS aanspreekt, maar ik zou er graag dit over willen bijdragen:

In je jonge jaren moet je vooral heel veel, je moet naar school, je moet naar sport, je moet van alles etc etc .. van al dat moeten kan je moet-moe worden. Zo moet-moe dat je later wellicht niet goed herkend dat het moeten er al lang af is, en je helemaal zélf alles mag bepalen.. dat besef kan wel even duren.

Ik zie dit veel om mij heen, dat mensen aanmodderen met de hobby en geen cent investeren in zichzelf terwijl er echt wel potentie in zit. Nogmaals, je wordt ouder en "moeten" verandert heel langzaam in "mogen".. en op dat punt is waar veel mensen afhaken.
Ik zei tegen mezelf , wat is er nu mooier dan vandaag iets te leren wat morgen nog steeds zo is! Exacte kennis zoals muziekkennis.. vandaag de Circle of Fifths is morgen en over 100 jaar nog steeds dezelfde Circle of Fifths.. d.w.z. als je die eenmaal snapt neemt niemand dat van je af en kan je het -eenmaal beseft- eigenlijk weer "vergeten". Tegen deze achtergrond, herken je wellicht beter wat nú trendy, hot, popi, etc is, zegmaar de zaken in de muziektheorie die wél gisteren en morgen anders zijn.

Het mooie daarbij is dat je helemaal zelf mag weten hoe lang, wanneer en hoe vaak je deze kennis tot je neemt ; on demand, wat wil je nog meer zou ik zeggen. De ultieme vrijheid is in het hoofd, wat je daarin investeert neemt niemand je meer af.
Iemand die (in potentie) werkelijk prachtig kan spelen maar de muziekkennis/theorie negeert.. dat vind ik bijna vergelijkbaar met iemand die fantastisch kan prediken, maar nog nooit van de bijbel heeft gehoord.

Gaat je muziek vooruit als je de theorie bijspijkert? zeker. Doet iemand die goeie resultaten boekt met electronische muziek (met veel gear en gear-kennis) zichzelf tekort als de liedjes allemaal in C-mineur staan omdat theorie compleet wordt genegeerd.. zeker, dat vind ik zonde. Spontaan, auto-didact en muziektheorie hoeven mekaar imho absoluut niet te bijten, plus het is exacte wetenschap en de kennis blijft dus láng houdbaar..

Als iemand het succesvol doet zonder enige theorie, gewoon door goed te luisteren, kan ik alleen maar zeggen petje af.. dat is best knap, dan heb je 't wel in de vingers.
 
Laatst gewijzigd:
Mensen kunnen bijvoorbeeld prima een taal spreken, zonder dat ze goed zijn in het ontleden van een zin of benoemen van diverse onderdelen uit de grammatica.
Uiteindelijk kun je een hoop op gevoel doen, maar helpt het wel als je meer van de theorie weet. Sowieso het goed kunnen bespelen van een instrument komt met veel oefenen, dat weet helpt bij het maken van (nieuwe) muziek.

Zelf kon ik ooit wel noten lezen, 3 jaar gitaarles gehad, maar nu niet meer en speel ik toetsen op gevoel. Ik speel eigenlijk te weinig om goed te zijn, maar ik vermaak me er prima mee. Dat is voor mij het belangrijkste.
 
Tegenwoordig heb je bijvoorbeeld binnen Cubase zo'n chord track generator waarmee je akkoordprogressies kunt maken naar gehoor. Dit varieert van simpele popmuziek akkoorden tot complexe akkoorden die je zeker niet toevallig zult improviseren. Dankzij dit soort gereedschappen word het leren en uitvoeren een stuk eenvoudiger. Je hoeft niet perse te weten waarom iets goed klinkt (diepgaande theorie), als je maar weet/aanvoelt dat het goed klinkt. En dat leer je vooral door veel te luisteren naar (verschillende soorten) muziek. Wel is het zo dat kennis omtrent toonladders en dergelijke slechts beperkt toepasbaar is op soundscapes/sfeermuziek. De hele muziektheorie is voornamelijk gebaseerd op het creëren van melodieën en harmonieën. Zoiets komt niet tot z'n recht binnen bijvoorbeeld soundscapes die gemaakt zijn met een complexe modulaire eurorack synth i.c.m. zeegeluiden. En de elektronische muziek houd zich sowieso veel minder aan regelgevingen. Iets wat vooral in de begindagen ook de felle tegenstand en lacherigheid heeft veroorzaakt tegenover dit soort muziek.

Zelf gebruik ik vaak de Kaoss functie in Korg M01D om toonladders en akkoorden te testen en van buiten te leren. Dat is een touchscreen oppervlak met een x- en y-as, met daarop voorgeprogrammeerde toonladders/akkoorden. Hetzelfde als bij de Korg Kaossilator serie.

Als beginner kun je het best binnen de pentatonische toonladders blijven. Daarmee kun je gewoon leuke resultaten bereiken en je maakt nooit "fouten". Zolang je niet in de smaak wilt vallen bij André Rieu en Vangelis, is dat allemaal prima. Op eigen tempo leer je vervolgens dingen bij: andere toonreeksen, ritmische variaties, arrangeren, enz.

Muziektheorie is eigenlijk hetzelfde als dat je moet weten dat bepaalde kleuren niet bij elkaar passen. En als je teveel fouten maakt noem je het gewoon experimentele kunst, met bijbehorend extreem prijskaartje. :mega:
 
Een beetje basiskennis is sowieso nooit weg. Iemand die slaggitaar speelt zal bijv. meestal de belangrijkste akkoorden wel bij naam kennen, en weten hoe hij / zij deze moet spelen. 100% op gehoor spelen zonder iets te weten over akkoorden, toonladders, toonsoorten, etc. zullen m.i. maar weinig muzikanten beheersen.

Er zijn online veel resources te vinden met goede theorie / informatie. Mijn advies zou zijn om je hierin toch wat te verdiepen. Van een beetje basiskennis zul je al profijt hebben. Ik denk m.n. aan kennis van de meest voorkomende akkoorden, toonsoorten en toonladders.


Het leren spelen van notenschrift vergt een andere discipline. Ik lees zelf geen noten (speel al lang gitaar en sinds enige tijd aan het stoeien met toetsen), en heb dit tot nu toe niet gemist. Als je echter bijv. solo klassieke piano stukken wilt spelen lijkt mij dit wel een vereiste...
 
Wootson schreef:
Wel is het zo dat kennis omtrent toonladders en dergelijke slechts beperkt toepasbaar is op soundscapes/sfeermuziek. De hele muziektheorie is voornamelijk gebaseerd op het creëren van melodieën en harmonieën. Zoiets komt niet tot z'n recht binnen bijvoorbeeld soundscapes die gemaakt zijn met een complexe modulaire eurorack synth i.c.m. zeegeluiden. En de elektronische muziek houd zich sowieso veel minder aan regelgevingen. Iets wat vooral in de begindagen ook de felle tegenstand en lacherigheid heeft veroorzaakt tegenover dit soort muziek.
Zie meer...
Akkoord,maar doet me denken aan de filmmuziek van Gravity,composer Steven Price,waar je toch een mix hebt van soundscapes en experimentele geluiden gecombineerd door toch wel kennis van harmoniegeleerde structuren,een manier waar ik geweldig van hou,de kennis van samenklanken in combinatie van toch wel ambient invloeden.Je hebt een waaier van mogelijkheden als je iets kent van harmonieleer,structuur.Iedereen denkt direct dat het saai en ontoegankelijk is,als je een beetje inzicht krijgt in de harmonische structuur maakt dat je sneller en eenvoudiger een nieuw stuk kan maken.Je innerlijk voorstellingsvermogen van muziek wordt groter.Beter componeren,improviseren.Eigenlijk......Met kennis wordt je vrijer in je muziek maken.
 
Ik doe een studie HBO Muziek (geen conservatorium) en de meeste producers/dj's die bij mij op school zitten hebben echt de ballen verstand van muziektheorie. Maar toch doen ze gewoon hun ding.

Ik heb vrij veel kennis over muziektheorie, ik heb wel het gevoel dat mij dit helpt bij improvisaties, maar soms juist blokkeerd bij het schrijven van liedjes.
 
Je dient in te loggen of je te registreren om een bericht te kunnen plaatsen.
Back
Top