na aanleiding van het topic over de lengte van een album moest ik hier aan denken, maar aangezien het nogal offtopic was heb ik maar een nieuwe topic aangemaakt.
laatst reissue gehaald van de eerste van Curtis Mayfield plaat, Curtis
waar ik me aan erger zijn al die cdreissues van albums die origineel op vinyl verschenen waarbij men t nodig acht om allerlei demotracks, live opnames of weet ik wat toe te voegen aan t einde. Dat is toch totale verkrachting van een kunstwerk?! Als je t mee wil geven voor de fans, cool maar doe t dan op een apart schijfje...maar niet aan het einde erbij zetten, dan heb je eerst het album, en daarna allerlei andere tracks die juist door de artiest - of wellicht - het label destijds niet als goed genoeg geacht werden voor het concept van het album in kwestie.
dat is net alsof je naar de nachtwacht gaat kijken en er daarnaast op hetzelfde formaat allerlei voorstudies hangen...het haalt de aandacht op het kunstwerk weg en leid de blik af van de visie van de originele artiest of ben ik nou gek?
Rembrandt of Curtis Mayfield of wie dan ook bracht toch juist een bepaald product naar buiten, wat zij wilden dat gezien of gehoord werd. En als ik een album koop - en dus geen greatest hits collectie of b-kantjes collectie - wil ik het album horen zoals de artiest het voor ogen had. En nu zit ik dus elke keer als ik dat ding opzet mn cd speler te programmeren dat ik alleen t originele album hoor. Overigens ben ik ook groot tegenstander van het idee van bonustracks in de vorm van remixes...bewaar dat gedoe aub voor b-kantjes en laat t album als geheel met rust
Vroeg me af wat jullie hiervan denken?
...om nog niet te beginnen over al die reissues die begin 90s eind 80s werken uitgebracht die digitaal geremasterd waren...en dan op de hoes doen alsof dat positief was
laatst reissue gehaald van de eerste van Curtis Mayfield plaat, Curtis
waar ik me aan erger zijn al die cdreissues van albums die origineel op vinyl verschenen waarbij men t nodig acht om allerlei demotracks, live opnames of weet ik wat toe te voegen aan t einde. Dat is toch totale verkrachting van een kunstwerk?! Als je t mee wil geven voor de fans, cool maar doe t dan op een apart schijfje...maar niet aan het einde erbij zetten, dan heb je eerst het album, en daarna allerlei andere tracks die juist door de artiest - of wellicht - het label destijds niet als goed genoeg geacht werden voor het concept van het album in kwestie.
dat is net alsof je naar de nachtwacht gaat kijken en er daarnaast op hetzelfde formaat allerlei voorstudies hangen...het haalt de aandacht op het kunstwerk weg en leid de blik af van de visie van de originele artiest of ben ik nou gek?
Rembrandt of Curtis Mayfield of wie dan ook bracht toch juist een bepaald product naar buiten, wat zij wilden dat gezien of gehoord werd. En als ik een album koop - en dus geen greatest hits collectie of b-kantjes collectie - wil ik het album horen zoals de artiest het voor ogen had. En nu zit ik dus elke keer als ik dat ding opzet mn cd speler te programmeren dat ik alleen t originele album hoor. Overigens ben ik ook groot tegenstander van het idee van bonustracks in de vorm van remixes...bewaar dat gedoe aub voor b-kantjes en laat t album als geheel met rust
Vroeg me af wat jullie hiervan denken?
...om nog niet te beginnen over al die reissues die begin 90s eind 80s werken uitgebracht die digitaal geremasterd waren...en dan op de hoes doen alsof dat positief was
Als je samplet is dat toch ook geweldig? Lekker een halfstonede curtis mayfield die iets doms zegt ofzo, geweldig!
