Wat is er aan de hand in synthland

Ergo: is er écht iets veranderd in de synthindustrie t.o.v., zeg, 1980?

Het laat niet zozeer de verandering in de industrie zien maar eerder het gelijk blijvende menselijke karakter ;).

Ofwel: is er iets fundamenteel veranderd bij synthbouwers, zodat we wat dat betreft nu in een andere tijd zitten dan 'vroeger'? Of is de filosofie precies hetzelfde, alleen de output anders omdat de technologie veranderd is?
Wat er veranderd is is dat we elk jaar nieuwe producten eisen en dat dit niet te halen is, in plaats van een NAMM of Messe waar je gewoon 3 jaar achter elkaar met hetzelfde kon staan omdat het nog steeds actueel was. Internet spreid die grandioze aankondigingen van de beursdatums uit naar door het jaar heen.

En nee, ik heb het antwoord zelf ook niet - al geloof ik dat de omslag in 1980 al wel grotendeels voltooid was.
Mijn hypothese: het boetiekerige was er in 1980 grotendeels af en de rest van de muziekindustrie en muzikanten keek niet meer raar op van synthesizers.
 
Het aanbod van modulaire synthesizer modules is het afgelopen echt onwijs gestegen.
Mede door het internet natuurlijk want als ik van de interface afhankelijk was geweest had ik bv nooit van wiard, serge of buchla gehoord.
 
Denk dat deze tunnelvisie een van de gevolgen van het individualisme is. Gaat gepaard met gebrek aan relativisme. ...
Dat zijn in mijn ogen geen argumenten voor de toch wel duidelijk aanwezige pessimistische ondertoon. Tunnelvisie en gebrek aan relativerende prikkels zouden ook euforie kunnen genereren.

Wout
 
Neem nou bijvoorbeeld alles wat er nu al te koop is. Dat is al zo gruwlijk veel en omvangrijk in toepassingen en nog steeds is het niet goed genoeg schijnt het.

Daar sla je inderdaad een van de spijkers echt goed op zijn kop. Ik denk dat dit komt doordat mensen toch steeds vernieuwing willen zien en verrast willen worden (sommige mensen hou je zelfs tevreden met een nieuwe vormgeving + nieuw kleurtje van het zelfde product :)).

Ik maak me, behalve aan het gedeelte dat hierboven tussen haakjes staat, hier ook wel schuldig aan. Elke keer als er een interessante (analoge) synth uitkomt van meestal een klein bedrijfje, dan slaat het hartje toch minstens 1 keer over. Daarna komt vaak de bezinning: wat voegt het toe, klinkt het echt anders dan wat je al hebt enz. Op een paar uitzonderingen na vind ik zo'n bak dan al gauw niet meer interessant voor mijzelf. Maar het blijft altijd boeien, nieuwe synths, terwijl ik toch genoeg heb staan om de muziek te kunnen maken die ik wil maken.

Aan de andere kant relativeer ik dat gelukkig ook weer, want ik beleef tegelijkertijd nog veel plezier aan oude spullen die vrijwel niets meer waard zijn (zoals bijvoorbeeld de Roland D-110 of oude effect apparaten). Maar de meeste mensen willen bij tijd en wijle gewoon nieuwe spullen omdat ze, vaak ten onrechte denk ik, op hun oude synths e.d. zijn uitgekeken. Misschien toch een beetje een wegwerp-cultuur (ook al wordt het dan verkocht in plaats van weggeworpen, was het maar waar :D)
 
Het aanbod van modulaire synthesizer modules is het afgelopen echt onwijs gestegen.
Mede door het internet natuurlijk want als ik van de interface afhankelijk was geweest had ik bv nooit van wiard, serge of buchla gehoord.

Ik heb die Technosaurus Selector 1 keer in een Future Music zien staan (in '99 of zo) toen er iemand vroeg om gearadvies nadat 'ie de loterij had gewonnen :). Voor de rest dacht ik ook dat die Moog modules van Tomita en Carlos nergens meer te krijgen waren.
 
... En zo ja/nee: wanneer heeft de omslag dan plaatsgevonden? Want er is zeker wel íets veranderd sinds Moog, Buchla en al die anderen opstartten in de jaren '60 (zo niet eerder).
En nee, ik heb het antwoord zelf ook niet - al geloof ik dat de omslag in 1980 al wel grotendeels voltooid was.
Ik ga met deze gedachte mee, al neem ik als jaartal 1978, hetgeen niet zo heel erg afsteekt bij 1980 :)
Dit is voor de museum collectie in Den Haag ook de datum waarbij latere producten worden afgewezen voor aquisitie. Wat zijn de argumenten?
1 de plotselinge explosie van producten. (te weinig diversiteit)
2 de koppeling met de computer. (het verzamelen van software verpakkingen is geen museale taak)
3 het verdwijnen van de 'knoppen'. (verandering van interface)
4 puur ruimtegebrek in het depot :)

Zijn de conservatoren consequent? Nee! Er zijn een aantal samplers. De Apple II en de Atari met een vroege CuBase zijn er wel, zo ook de DX7 serie (Dit is eigenlijk een sluitpunt) Maar toch ook een Clavia Nord G2 uit 2003 (De enige synthesizer in de permanente opstelling), puur omdat dit instrument veel zaken in zich vereenigd, bijvoorbeeld de volledige DX7 mogelijkheden, Midi en geheugen, mooie vormgeving (staat naast een 'robe' van Dior) en omdat ik dat wilde ;)

Wout
 
Dat zijn in mijn ogen geen argumenten voor de toch wel duidelijk aanwezige pessimistische ondertoon. Tunnelvisie en gebrek aan relativerende prikkels zouden ook euforie kunnen genereren.

Wout

Dat kan wel, maar dan is het tijdelijk. Als de euforie schuilt in de vernieuwing dan is er de lol gauw vanaf. Dat of het realiseren dat je tekortkoming ook niet met (nog duurdere) gear oplost.
 
Ik ga met deze gedachte mee, al neem ik als jaartal 1978, hetgeen niet zo heel erg afsteekt bij 1980 :)

Dan mis je dus de Juno en Jupiter waarbij de Juno deze ontwikkeling eigenlijk in de gang zette - een echte aparte "budget"-lijn. En toch nog genoeg knoppen om leuk te zijn, al vind ik wel dat Juno's eigenlijk te leuk zijn voor een museum en Jupiters... daar wil je liever niet iedereen aan hebben ;).
 
Maar budget had je toch bij alle merken al? Zoals de MS-en als betaalbaar alternatief voor de PR's (alleen al voor Korg zelf, voor de omzet), allerlei kleine Moogs, SC Pro-One. Of gaat het je echt om de budget-lijn? (al die verschillende typen, inclusief de Alpha-Junos)
 
Zo heel erg scherp is die lijn ook weer niet. Er is een Juno en een Jupiter in het depot, al komen die nooit op zaal... Yamaha en Korg meestal wel, maar daar zijn dan ook hele series aanwezig, tot de speciale pedaaltjes toe.

Wout
 
major-hostage schreef:
het lijkt erop dat er niets nieuws meer wordt uitgevonden maar alleen maar op hypes wordt ingespeeld en dingen worden afgeken.

Commercie, zakken vullen zonder er teveel voor moeten doen, dalende wereld economie, fantasieloosheid, maximale mogelijkheden DSP chips?
 
het lijkt erop dat er niets nieuws meer wordt uitgevonden maar alleen maar op hypes wordt ingespeeld en dingen worden afgekeken

zomaar een spinseltje

IMO begint het allemaal met een bepaald nut + noodzaak .. keywords wmb als het gaat om creatieve uitvindingen. Nut en noodzaak komen voort uit een beperking in wat het ook is wat je wilt doen of maken.. Waarom wil je het doen ? omdat je wat wilt maken ; Waarom wil je het maken ? omdat mensen graag uitgewerkt zien/horen worden wat ze in hun hoofd hebben.. het zit in je en het moet eruit :P

Beperking in breedste zin maakt dat je je creativiteit moet aanzetten om na te denken hoe je iets kan bereiken.. als dat eenmaal is gelukt, wordt de "omweg" na verloop van tijd irritant (hè, nu moet ik wéér dit of dat) ; je wilt verder, next! Dus vraag je een permanente oplossing ervoor, om verder te kunnen komen met je ideeen wensen..

Voor de meeste problemen zijn inmiddels oplossingen gevonden, tot tevredenheid of niet, maar wat is de nieuwe nut en noodzaak ? wat is de beperking ?

Iemand zei ergens ook iets over de passie die ontbreekt.. zit denk ik een grote kern van waarheid in. Een grote organisatie is log en star en is (vaak) slechts in hun eigen voortbestaan geïnteresseerd.. dat klinkt al niet creatief en bevlogen, al moeten ze het toch zijn om te kunnen blijven bestaan.

Ik hoop dat het midi-protocol nog eens aan de beurt is..

Het MIDI-protocol is in 1982 en 1983 ontwikkeld door een groep van Amerikaanse en Japanse synthesizerfabrikanten, die de wildgroei aan verbindingsmethoden wilden beteugelen. In 1983 verschenen de eerste synthesizers (van Sequential Circuits en Roland) met een MIDI-aansluiting. Sindsdien wordt praktisch elke synthesizer geleverd met een MIDI-aansluiting. Ook al is het protocol inmiddels meer dan 20 jaar oud, het geldt nog steeds als de universele standaard om muziekinstrumenten op elkaar aan te sluiten.

20 oud.. wildgroei beteugeld.. hoezo creatief en innoverend? :)
 
Laatst gewijzigd:
we praten ook al een tijdje nederlandschg met elkaar, super handig ook
wie heeft er iets nieuws nodig nog eigenlijk
 
20 oud.. wildgroei beteugeld.. hoezo creatief en innoverend? :)

Je moet regels hebben om ze te kunnen breken. Ik ben zelf erg blij dat ik niet met 20 verschillende soorten voedingen-

okee, fout voorbeeld...

Ik ben zelf erg blij dat ik geen 20 standaarden moet opvolgen voor bestanden-

okee, ook een fout voorbeeld...

Ik ben zelf erg blij dat ik geen gigantische converteer-alles-naar-alles nodig heb omdat een fabrikant weer z'n eigen versie van MIDI heeft uitgevonden. Bij modulaire synths is dat al pijnlijk genoeg.
 
het midi protocol is de laatste jaren flink aangegroeid, en uitgedeiddtttt ( ??????)
note on en note off is nog wel hetzelfde, maar fabrikanten hebben wel degelijk een eigen fiets als het om midi gaat.
maar al met al, wel nog steeds erg bruikbaar, dus zou een geslaagde standaard genoemt kunnen worden.
/.
 
... en uitgedeiddtttt ( ??????) ...
Wel, beide werkwoorden met dezelfde betekenis, namelijk 'groter worden', 'breder worden', uitdeinen en uitdijen, dus: 'uitgedeind' of 'uitgedijd'. De laatste wordt vaak tov het heelal gebruikt, terwijl de eerste meer een beeld oproept van een groter wordende 'kring in het water', vaak in de context van oorzaak en gevolg.

Wout

PS Deze OT post over taal is door Fjoesz geopend, hoor :)
Helaas Fjoesz, het Nederlands staat er bekend om dat men graag om de zoveel jaar alles weer moet veranderen, vooral de spelling. Dit in tegenstelling met het Engels en het Spaans, simpel omdat daar de gebruikersgroep zo groot is dat veranderingen anders dan 'natuurlijke' bijna onmogelijk zijn door te drukken!
 
Voor het Spaans kan ik me voorstellen dat er wel invloed/druk is van de ex-koloniën om de structuur/uitspraak aan te passen aan de grootste groep Spaans sprekers (net zoals een tijdje geleden voor het Portugees).
 
Wel, ik snap best de noodzaak voor een standaard.. maar de resolutie is nog altijd 0-127 (pitchbend uitgezonderd) .. ik denk dat geluiden nog realistischer kunnen worden gemaakt als dit minstens wordt verdubbeld (nog mooiere multi-samples)

Alle midi-capable devices worden dus -lijkt mij- nog steeds beperkt door de midi die de limiet heeft van range 0-127.. toch? Als midi 0-1024 aan zou kunnen, dan kunnen alle midi-capable devices daarin meegroeien.. denk eens aan de mogelijkheden wat dat zou geven.. mooi voorbeeld : een VA met een filter-knop die midi aan te sturen is, kan dan ineens veel fijner worden afgesteld ; die wordt nu beperkt tot 0-127 "dankzij" midi.

En ook de timing kan strakker! Ik wil niet zeggen dat heel Midi op de schop moet, maar midi is in principe uitgevonden toentertijd om een "muur aan klavieren" te beperken door het inzetten van modules met een master-klavier.

Probeer maar eens een keyboard of 4, een batterij modules en nog een paar samplers aan te sturen, liefst nog syncen ook voor de delay/arpeggio's/etc, en dan kijken of het allemaal nog strak loopt hehe.. zelfs als ieder instrument z'n eigen poort krijgt is het mij nog niet gelukt (ik gebruik nooit de thru overigens)
 

Vergelijkbare discussies

Back
Top