Waar zijn alle cd's en LP's gebleven?

Een bult CDs: Prodigy, Kitaro, Enya, Clannad...allemaal 1eur per stuk. En Joni Mitchell voor 2.5eur, maar dat is een CD die je sowieso niet vaak gaat tegenkomen.
Klinkt goed! Ik heb vandaag een splinternieuwe James Taylor gescoord voor 5 euro. Ik ben fan, dus dan mag hij iets duurder zijn 😀 Nog een maandje en dan is er weer een grote platenbeurs hier in de buurt.

Ik zag trouwens dat onze lokale platenzaak volgende week de nieuwe Metallica op gekleurd vinyl aanbiedt voor 'maar' 40 euro. Dan is hij bij concurrenten dus nog duurder. Wat een geld!
 
Ik heb ook al mijn cd's en LP's boven op zolder liggen, en soms pak ik ze nog wel en draai ik ze nog, ik vond het ook altijd leuk om vroeger naar een Platenzaak / Cd zaak te gaan zoals Fame, Music House / Store, Freerecordshop, jammer dat die er niet meer zijn, alleen als ik af en toe in Hilversum ben kom ik nog wel bij 't Oor.
 
Vandaag weer goede vangsten in kringloop.

2 Van Veen LPs die ik nog niet had voor 1 euro per stuk alsof het 2003 is.

Een bult CDs: Prodigy, Kitaro, Enya, Clannad...allemaal 1eur per stuk. En Joni Mitchell voor 2.5eur, maar dat is een CD die je sowieso niet vaak gaat tegenkomen.

Anderzijds vroegen ze ook 16 eur voor een kapotte Roxy Music Avalon LP, dus het is een beetje erop of eronder.
Welke Joni Mitchell? Ben groot fan
 
Blue. Net degene die ik zocht.

De Enya was trouwens Amarantine. Behoorlijk recent dus, relatief. 2005 alweer. En hij ontbrak in mijn flinke collectie.
 
Blue. Net degene die ik zocht.

De Enya was trouwens Amarantine. Behoorlijk recent dus, relatief. 2005 alweer. En hij ontbrak in mijn flinke collectie.
Allemaal mooi wat Joni gemaakt heeft, wat een carriere en wat een ontwikkeling. Ik kende de hitjes al wel maar met Don Juan's Wreckless Daughter ging er een wereld open, en dat is zo gebleven.
Voor Eithne Pádraigín Ní Bhraonáin was ik al te oud (3 maanden)
 
Ik kende de hitjes al wel maar met Don Juan's Wreckless Daughter ging er een wereld open, en dat is zo gebleven.
Die begint meteen al lekker op kant één met JP op bass, in Cotton Avenue en Talk to me hoor je 'm zo lekker op Joni reageren.


De meesten vinden Blue haar meesterwerk maar zelf vind ik Hejira en Court and Spark misschien wel beter omdat ze iets jazzier zijn en Blue meer een folkplaat is.
Maar het is net als met Steely Dan, je kan de ene lp beter dan de andere vinden maar er is er geen een slecht wat mij betreft.
Joni haar muzikale opvatting is zowiezo heel bijzonder, ze vertelde een keer in een interview dat haar buurman tegen haar zei dat haar songs altijd zo donker waren en hij merkte op dat dat volgens hem kwam omdat ze altijd binnen zat te componeren.
Ze vertelde daarna dat ze bijv buiten in de zon op een kei ging zitten en haar gitaar stemde op geluiden van de vogels en het landschap, volgens mij vertelde ze dat in bovengenoemde docu.
Ze is toch wel een hele organische en out of the box denkende dame om het maar zo te zeggen.
Hier een stukje op een site over guitar innovators; Tales, Quotes, & Musings: Global Tuning Perspectives | World of Guitar Tuning | Rāga Junglism
 
In de kringloop ervaar ik 2005 ook als recent : ) , heel af en toe zit er iets nieuwers bij. Laats een RSD single uit 2022. Mijn collectie begint wat te vol te raken, ik moet echt leren de "nice to have" CDs te laten liggen. Squarepusher leek ook heel modern tussen de Marco Borsato's en Anouks, maar 1997. :beard:
 
Nieuwe CD’s heb ik al jaren niet meer gekocht. Dat komt met name doordat de hele Trance scene op een gegeven moment voornamelijk bestond uit “anthem” meuk. Of hip gedoe met hele slechte wannabe zangers en zangeressen. Daarnaast waren er ook veel van die DJ mix albums, waar ik sowieso een fobie voor heb. De hele DJ en party cultuur spreekt mij totaal niet aan, evenals gemixte tracks. Ook kwam er steeds meer muziek met treurig klinkende toonladders. Voornamelijk de grote Nederlandse artiesten hadden daar een handje aan. Het leken wel electronische smartlappen. De ooit hoog aangeprezen verzamelalbums van Trancemaster bijvoorbeeld, stonden vol met dat gebeuren vanaf 2003 of zo. Pre-internet trapte ik nog wel eens in de valkuil om zulke troep te kopen zonder vooraf te informeren/luisteren. Maar elke release was op een bepaald moment ronduit teleurstellend. Hooguit twee fatsoenlijke tracks van de vijfentwintig of zo. Tja, daar lap ik geen dertig euro voor natuurlijk.

Heel soms, koop ik nog wel eens een tweedehands CD. Maar ook alleen omdat er specifieke remixes op maxi singles staan die digitaal nergens (of heel moeilijk) te krijgen zijn. Het gaat dan voornamelijk om Eurodance, Progressive House en Trance tracks. Of aanverwante genres van het tijdperk 1990 t/m 2005 zoiets.

De laatste jaren koop ik voornamelijk losse tracks in WAV-format. Meestal via Beatport, Bandcamp en een Duitse webshop. Maar op zich sta ik wel open voor het kopen van fysieke releases vanuit de semi-professionele scene. Daarmee doel ik op de releases via Bandcamp of eigen websites. Wel alleen op CD of cassettes. Vinyl heb ik helemaal niks mee.
 
Ook kwam er steeds meer muziek met treurig klinkende toonladders. Voornamelijk de grote Nederlandse artiesten hadden daar een handje aan. Het leken wel elektronische smartlappen. De ooit hoog aangeprezen verzamelalbums van Trancemaster bijvoorbeeld, stonden vol met dat gebeuren
Het lijkt me altijd eenvoudiger en makkelijker om weemoedig huilie-huilie gejammer ten gehore te brengen. Dan iets wat beter in het gehoor ligt.
Het zal wel een gebrek aan talent zijn. Als je majeur akkoorden gaat `verkrachten` kom je vanzelf in de mineur.
 
Dit weekend nog eens naar een uitverkoop van een bibliotheek geweest. LP's vind je daar al decennia niet meer, maar bij de CD's zit wel eens wat. Vaak té gekrast, dus niet te snel blij worden met een vondst. De score:

Neil Young, Philip Glass, Orbital, Peter Gabriel...en een beetje per ongeluk de eerste van Limp Bizkit die onder het stapeltje lag dat ik eigenlijk wou meenemen. :) Ach, voor die 30 cent kan er nog wel eens naar Nookie geluisterd worden.
 
De score:
Neil Young, Philip Glass, Orbital, Peter Gabriel...en een beetje per ongeluk de eerste van Limp Bizkit die onder het stapeltje lag dat ik eigenlijk wou meenemen. :) Ach, voor die 30 cent kan er nog wel eens naar Nookie geluisterd worden.
Best een mooie score! 👍 Welke van Orbital? Ik merkte laatst dat ik In Sides per ongeluk 2 keer heb gekocht.

Ik verzamel ondertussen vrolijk door en koop meestal 3 cd's voor 10 euro. Die zijn dan in bijna perfecte staat. Ik merk wel dat ik een beetje klaar ben met het basis-aanbod. Dat is toch veel van hetzelfde. Bij ons in de bieb hebben ze ook nog steeds cd's - die niemand leent - en die zijn een stuk uitdagender. Hopelijk doen ze die nog eens in de verkoop 👍
 
Qua bieb, hier in rockcity ook geen muziek te leen meer, maar ik maak zelf met enige regelmaat gebruik van www.muziekweb.nl
Wellicht al bekend. Dat zit in Rotterdam en heeft een brede collectie, ook obscuurdere dingen, kadootje.
Je bestelt en dan komt het naar je locale bieb toe. Beetje kosten, prima.

Ze hebben nu ook nog www.filmbieb.nl maar die gaat helaas binnenkort stoppen.
 
Best een mooie score! 👍 Welke van Orbital?
Snivilisation. Geen idee of ik het iets ga vinden. The Box vond ik schitterend, maar in het verleden behaalde resultaten etc...

Bib CD's vind ik nog OK als de prijs laag genoeg is. Er hangt een boel stickers enzo op, maar het blijft het originele schijfje en hoesje. Met gekopieerde CD's heb ik geen gevoel, tenzij vroeger om praktische redenen een kopietje van een "thuis" CD voor in de auto.
 
Veel lp's gekocht van mijn krantenwijk. Mede daardoor hebben ze een hoge emotionele waarde. Muziek in mijn tienerjaren zorgde ervoor dat ik die periode overleefde. Ze gaan niet de deur uit. Later cd's, kan ik om bijna dezelfde reden ook niet de deur uit doen. Heel af en toe koop ik nog wel eens een cd. Het is toch fijn om iets in je hand te houden. Laatste cd was "Vulture Prince" van Arooj Aftab. Direct gekocht na een fabelachtig en magisch goed concert, vorige week.
 
Back
Top